ဦးက်ည္ေပြ႔ထံုးမွသည္ တျပည္လံုး စဥ္ဆက္မျပတ္ သင္ၾကားေရးပညာ
DVB
·
June 27, 2017
ၿပီးခဲ့တဲ့ ဇြန္လ ၁၇ ရက္ေန႔ကေတာ့ အေျခခံပညာအထက္တန္း တကၠသိုလ္ဝင္တန္း စာေမးပြဲ ေအာင္စာရင္းေတြ ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ တႏိုင္ငံလံုး အတိုင္းအတာမွာ ေအာင္ခ်က္ ၃၃ ဒသမ ၈၉ ရာခုိင္ႏႈန္းသာရွိေတာ့ ေအာင္ျမင္သူေတြအနက္က ဂုဏ္ထူးေဝေဝဆာဆာနဲ႔ အမွတ္ေကာင္းေကာင္းရၿပီး ေအာင္ျမင္သူေတြ ၿပံဳးေပ်ာ္ၾက၊ ေအာင္ပြဲခံၾက၊ ေရွ႕ပညာေရးခရီးအတြက္ ျပင္ဆင္ေနၾကခ်ိန္၊ က်႐ံႈးတဲ့ အမ်ားစုကေတာ့ ဝမ္းနည္းပက္လက္ ျဖစ္ၾက၊ အားငယ္ၾက၊ မ်က္ႏွာမလွ ျဖစ္ၾကရပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ လက္ရွိ ပညာေရးစနစ္ဟာ စစ္အာဏာရွင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္း လက္ထက္ကတည္းကအတိုင္း မူလတန္းကေန အထက္တန္းပညာေရးမွာ စာေမးပြဲရလဒ္ အမွတ္နဲ႔ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ အရည္အေသြးကို အကဲျဖတ္တဲ့ ပညာေရးစနစ္ ျဖစ္ပါတယ္။ စင္ကာပူႏိုင္ငံ အပါအဝင္ ကမာၻ႔ပညာေရး ေလာကမွာ ထိပ္ဆံုးက ေနရာယူထားတဲ့ ႏိုင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ေက်ာင္းစာရမွတ္ေတြအျပင္ ေက်ာင္းစာျပင္ပ ေလ့လာသင္ယူမႈရလဒ္ Achigvements of Co-curricular Activities (CCA) ေတြ ေပါင္းၿပီး ရလာတဲ့ ဘက္စံုအရည္အေသြးအကဲျဖတ္တဲ့ (Grade) စနစ္ကို က်င့္သံုးပါတယ္။
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႕ ပညာေရးစနစ္ကေတာ့ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္တဲ့ ပညာေရးစနစ္၊ သင္႐ိုးညႊန္းတမ္းခ်ဳပ္ကိုင္တဲ့ ပညာေရးစနစ္၊ ဆရာေတြရဲ႕ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြ ခ်ဳပ္ကိုင္တဲ့ ပညာေရးစနစ္၊ တိုင္းရင္းသားစာေပနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့ထံုးစံေတြကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လက္ဆင့္ကမ္း သင္ယူခြင့္မရွိေအာင္ ခ်ဳပ္ကိုင္တဲ့ ပညာေရးစနစ္ျဖစ္ခဲ့တာ ဘယ္သူမွ ျငင္းႏိုင္လိမ့္မယ္ မထင္ပါဘူး။
ၿပီးခဲ့တဲ့ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရလက္ထက္မွာ ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ပညာေရးေလာက ပညာရွင္တခ်ိဳ႕က သတိေပး ကန္႔ကြက္ေနတဲ့ၾကားက ၂၀၁၄ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ ၃၀ ရက္ေန႔မွာ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ကေန အတည္ျပဳ ျပ႒ာန္းခဲ့တဲ့ အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒဟာလည္း စစ္အာဏာရွင္ ပညာေရးစနစ္ရဲ႕ အေငြ႔အသက္ေတြ ပါဝင္ေနေသးတယ္လို႔ ဒီမိုကေရစီပညာေရးဥပေဒကို ေတာင္းဆိုေနၾကတဲ့ အင္အားစုေတြက သံုးသပ္ၾကပါတယ္။
မဆလေခတ္က ဆိုရွယ္လစ္စကားလံုးအစား ဒီမိုကေရစီလို႔ နာမည္ေျပာင္းလိုက္တဲ့ သေဘာမ်ိဳး၊ အႏွစ္သာရအားျဖင့္ မေျပာင္းလဲဘဲ အရင္လို ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္တဲ့ ပညာေရးစနစ္၊ သင္႐ိုးညႊန္းတမ္း ခ်ဳပ္ကိုင္တဲ့ ပညာေရးစနစ္၊ ဆရာေတြရဲ႕ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြ ခ်ဳပ္ကိုင္တဲ့ ပညာေရးစနစ္သာ ျဖစ္တယ္လို႔ သူတို႔က ယံုၾကည္ခဲ့ၾကတာမို႔ ကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
စာေရးသူကေတာ့ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရ ေရးဆြဲျပ႒ာန္းခဲ့တဲ့ အျငင္းပြားဖြယ္ရာ အခန္း ၁၃ ခန္း ပါတဲ့ အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒကို ေလ့လာတဲ့အခါ ၂ ပိုင္းခြဲ ဆင္ျခင္ၾကည့္မိပါတယ္။ ပထမပိုင္းကေတာ့ အမ်ိဳးသားပညာေရး ရည္မွန္းခ်က္မ်ားနဲ႔ အမ်ိဳးသားပညာေရးဆိုင္ရာ အေျခခံမူမ်ားဆိုတဲ့အပိုင္းနဲ႔ ဒုတိယအပိုင္းကေတာ့ အဲဒီရည္မွန္းခ်က္၊ မူဝါဒေတြကုိ ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ စီမံအေကာင္အထည္ေဖာ္မယ္၊ ဘယ္လို နည္းဥပေဒ ေရးဆြဲျပ႒ာန္းမယ္ဆိုတဲ့ အပိုင္း ျဖစ္ပါတယ္။
အခန္း (၁) မွာပါတဲ့ အမ်ိဳးသားပညာေရး ရည္မွန္းခ်က္မ်ားမွာ ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖစ္သည္။
(က) ေတြးေခၚႀကံဆ ေဝဖန္ပိုင္းျခားႏိုင္ေသာ အသိဉာဏ္ရွိ၍ ဗလငါးတန္ ျပည့္စံုသည့္ ႏိုင္ငံ့သားေကာင္းမ်ား ျဖစ္ထြန္းေရးကို ဦးတည္ေလ့က်င့္ေပးရန္၊
(ခ) ျပည္သူ႔နီတိ၊ ဒီမိုကေရစီက်င့္စဥ္ႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရးဆိုင္ရာ စံႏႈန္းမ်ားျဖင့္ ဥပေဒကို ေလးစားလိုက္နာေသာ ႏိုင္ငံသားမ်ား ျဖစ္လာေစေရးအတြက္ ေလ့က်င့္ျပဳစု ပ်ိဳးေထာင္ေပးရန္၊
(ဂ) ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီး တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ား၏ ဘာသာစကား၊ စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ အႏုပညာ၊ ႐ိုးရာဓေလ့၊ သမိုင္းအေမြအႏွစ္ႏွင့္ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ တို႔ကို တန္ဖိုးထား၍ ထိန္းသိမ္းျမႇင့္တင္ႏိုင္ၿပီး ယင္းတို႔ကို လက္ဆင့္ကမ္းႏိုင္သည့္ ႏိုင္ငံသားမ်ား ျဖစ္လာေစရန္၊
(ဃ) ပညာအေျချပဳ လူမႈစီးပြား ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈအတြက္ လိုအပ္ေသာ လူ႔စြမ္းအား အရင္းအျမစ္မ်ားကို ေလ့က်င့္ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးရန္၊
(င) ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မီပညာရပ္ဆိုင္ရာ ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္းမ်ား ဖန္တီးေပးရန္ႏွင့္ သတင္းအခ်က္အလက္ႏွင့္ ဆက္သြယ္ေရးနည္းပညာမ်ားကို ထိေရာက္စြာ အသံုးျပဳျခင္းျဖင့္ သင္ၾကားေရး၊ သင္ယူေရး၊ သုေတသနႏွင့္ စီမံခန္႔ခြဲေရးဆိုင္ရာ လုပ္ငန္းမ်ား၏ အရည္အေသြး ျမင့္မားလာေစရန္၊
(စ) ပညာရပ္နယ္ပယ္အလိုက္ ကြၽမ္းက်င္စြာ တတ္ေျမာက္ေသာ ထူးခြၽန္ထက္ျမက္သည့္ အသိပညာရွင္၊ အတတ္ပညာရွင္၊ နည္းပညာႏွင့္ သက္ေမြးပညာဆိုင္ရာ ကြၽမ္းက်င္သူမ်ားကို ေလ့က်င့္ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးရန္၊
(ဆ) အားကစားက႑ကို အားေပးျမႇင့္တင္ျခင္းႏွင့္ ေက်ာင္းက်န္းမာေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို စနစ္တက် ထိေရာက္စြာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေစရန္။
အဲဒီ အမ်ိဳးသားပညာေရး ရည္မွန္းခ်က္ကို ဖတ္ရၿပီးတဲ့ေနာက္ စာေရးသူဟာ ခဲမွန္ဖူးတဲ့ စာသူငယ္တေကာင္လို မစားရဝခမန္း ေရႊေရာင္စကားလံုးေတြနဲ႔ စီရင္ေရးသားထားတဲ့ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ မူဝါဒေတြကို ျပန္ၿပီး ေျပးျမင္ေယာင္မိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီ အမ်ိဳးသားပညာေရးရည္မွန္းခ်က္ပါ စကားလံုးေတြဟာ အလြန္ေကာင္းမြန္လွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပိုအေရးႀကီးတာက အဲဒီ ေကာင္းမြန္တဲ့ စကားလံုးေတြကို ဘယ္လိုထိထိေရာက္ေရာက္ အေကာင္အထည္ေဖာ္မွာလဲ ဆိုတဲ့ နည္းလမ္းေတြနဲ႔ လက္ေတြ႔လုပ္ေဆာင္မႈကသာ အဆိုး၊ အေကာင္း တန္ဖိုးကို ျပသႏိုင္ပါတယ္။
“လွပတဲ့ စကားလံုးေတြ အကာအကြယ္ယူထားေပမယ့္ လိုက္ဖက္ညီတဲ့ အလုပ္သံုးပါးကံ မရွိခဲ့ရင္ အဆင္းလွေပမယ့္၊ ရနံ႔ကင္းမဲ့တဲ့ ပန္းမ်ဳိးနဲ႔တူၿပီး ေအာင္သီး ေအာင္ႏွံလည္း မထြက္ ဖြံ႔ၿဖိဳးျခင္း အလ်င္းကင္းတယ္” ဆိုတဲ့သေဘာမ်ိဳး ျမတ္ဗုဒၶက ႁမြက္ၾကားခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္တခ်က္က ပညာေရးမူဝါဒ ေျပာင္းလဲေရးကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။ အစိုးရ၊ ပညာရွင္၊ ဆရာ မိဘ၊ ေက်ာင္းသား၊ တိုင္းရင္းသားျပည္သူ၊ သက္ဆိုင္သူေတြအားလံုးရဲ႕ သေဘာထား အႀကံဉာဏ္ေတြပါတဲ့ ပညာေရးမူဝါဒမ်ိဳး ျဖစ္ဖို႔လိုတယ္။ အဲဒီလို မူဝါဒမ်ိဳး ရရွိေအာင္ ေရးဆြဲႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ တိုင္းျပည္မွာ ေတာက္ေလာင္ေနတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္မီးကို ၿငိႇမ္းသတ္ႏိုင္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရေနမွသာ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေရးဆြဲႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ တိုင္းရင္းသားမ်ိဳးႏြယ္စုေတြ အမ်ားစုေနထိုင္တဲ့ ေဒသေတြမွာ ျမန္မာဘာသာ၊ အဂၤလိပ္ဘာသာေတြသာမက မိခင္ဘာသာစကားနဲ႔ သင္ၾကားႏိုင္တဲ့ သင္႐ိုးညႊန္းတန္းေတြ ျပ႒ာန္းရမွာ မဟုတ္ပါလား။
လက္ရွိပညာေရးဥပေဒရဲ႕ အမ်ိဳးသားပညာေရးဆိုင္ရာ အေျခခံမူမ်ားထဲမွာ စာေရးသူအတြက္ စိတ္ဝင္တစား အာ႐ံုစိုက္မိေစတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ အပိုဒ္ခြဲ(ဃ) မွာ ‘ႏိုင္ငံသားတိုင္း ပညာသင္ယူခြင့္ရရွိၿပီး ဘဝတေလၽွာက္ စဥ္ဆက္မျပတ္ ေလ့လာသင္ယူႏိုင္ေသာ ပညာေရးအခြင့္အလမ္းမ်ား ဖန္တီးေပးေရး’ ဆိုတဲ့ အေျခခံမူပါပဲ။
အဲဒီ အေျခခံမူကို ဖတ္ရင္း အထက္မွေရးခဲ့တဲ့ ဆင္ျခင္ေတြးေတာမိတဲ့ ဒုတိယအပိုင္းအေနနဲ႔ ဒီမူကို ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ စီမံအေကာင္အထည္ေဖာ္မယ္၊ ဘယ္လို နည္းဥပေဒ ေရးဆြဲျပ႒ာန္းမယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းပါပဲ။ ဒီေနရာမွာ ၾကားျဖတ္ေရးျပခ်င္တာက စင္ကာပူႏိုင္ငံ က်င့္သံုးေနတဲ့ ပညာေရးစနစ္မွာ အားသာခ်က္ေတြရွိသလို အားနည္းခ်က္ေတြလည္း ရွိတယ္ဆိုတာကိုပါ။ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈ၊ အစိုးရရဲ႕ ခ်ဳပ္ကိုင္မႈေတြေၾကာင့္ ႏိုင္ငံအတြင္းမွာ ဆန္းသစ္တီထြင္မႈ၊ ေတြးေခၚႀကံဆ ေဝဖန္ပိုင္းျခားမႈေတြ အားနည္းတာကို ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ ယွဥ္လိုက္တဲ့အခါ ျမင္သာပါတယ္။ ဆန္းသစ္တီထြင္မႈဆိုင္ရာ မူပိုင္ခြင့္ မွတ္ပံုတင္ႏိုင္တဲ့ႏႈန္းမွာ စင္ကာပူႏိုင္ငံဟာ ဂ်ပန္၊ ကိုရီးယား၊ ထိုင္ဝမ္ စတဲ့ႏိုင္ငံေတြ ေနာက္မွာ အလြန္ေဝးကြာစြာ ျပတ္က်န္ရစ္ရတာဟာ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈမ်ားတဲ့ ပညာေရးစနစ္နဲ႔ ႏိုင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္ပံုစနစ္ရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္လည္း စင္ကာပူႏိုင္ငံဟာ နည္းပညာေတြ၊ အသိပညာေတြ စကၠန္႔မလပ္ ေပါက္ကြဲၿပီး တိုးတက္ေနတဲ့ ေခတ္ႀကီးမွာ လူသားအရင္းအျမစ္ေတြ ဖြံ႔ၿဖိဳးဖို႔၊ ကြၽမ္းက်င္တဲ့ လုပ္သားေတြနဲ႔ ပေရာဖက္ရွင္နယ္ေတြ အေျမာက္အျမား မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္တာမို႔ ပညာေရးကို အဓိကအပိုင္း ၂ ပိုင္းခြဲၿပီး လူသားအရင္းအျမစ္ေတြကို ေငြအေျမာက္အျမား အကုန္အက်ခံၿပီး စနစ္တက် ပ်ဳိးေထာင္ပါတယ္။ အဲဒီအပိုင္း ၂ ပိုင္းကေတာ့ အေျခခံပညာတန္း တကၠသိုလ္ေကာလိပ္ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းပညာေရးလို ့ ေျပာေနၾကတဲ့ လုပ္ငန္းခြင္မဝင္ခင္ သင္ယူေရး (PET - Pre-Employment Training) နဲ႔ စဥ္ဆက္မျပတ္ လုပ္ငန္းခြင္ဆက္စပ္သင္ယူေရး (Continuing Education and Training - CET) တို႔ပါပဲ။
အဲဒီ စဥ္ဆက္မျပတ္ လုပ္ငန္းခြင္ဆက္စပ္ သင္ယူေရး (Continuing Education and Training - CET) ကို ထိထိေရာက္ေရာက္ သင္ၾကားႏိုင္ဖို႔ နည္းဥပေဒေရးဆြဲ ျပ႒ာန္းၿပီး SkillsFuture Singapore (SSG) လို႔ေခၚတဲ့ အာဏာပိုင္ဘုတ္အဖြဲ႔ကို ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာနေအာက္မွာ ဖြဲ႔စည္းခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ SSG ဘုတ္အဖြဲ႔က စက္မႈလုပ္ငန္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ လက္တြဲၿပီး Workforce Skills Qualifications (WSQ) Frameworks ေတြကို ေရးဆြဲၿပီး သက္ဆိုင္ရာ လုပ္ငန္းခြင္တိုင္းအတြက္ မွန္ကန္က်င္လည္စြာ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မႈ (Competency Based) အေျခခံတဲ့သင္တန္းေတြကို ေရးဆြဲသင္ၾကားေစပါတယ္။
လုပ္ငန္းခြင္အားလံုးက အရြယ္ေရာက္ လုပ္သားအားလံုးအတြက္ ဘဝတသက္တာ ဆည္းပူးသင္ၾကားေရး (lifelong learning) ကို လုပ္ေစၿပီး အသိပညာနဲ႔ ကြၽမ္းက်င္မႈေတြ ျမႇင့္တင္ႏိုင္ေအာင္၊ အလုပ္အကိုင္လံုၿခံဳမႈ၊ ဘဝတိုးတက္ျမင့္မားဖို႔ အခြင့္အလမ္းေတြ ရႏိုင္ေအာင္ ဖန္တီးေပးတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေဆာင္းပါးကို နိဂံုးသတ္ရရင္ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံရဲ႕ ပညာေရးစနစ္၊ ပညာေရးမူဝါဒ၊ ပညာေရးဆိုင္ရာ နည္းဥပေဒေတြ မွန္ကန္ဖို႔ဟာ အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။ ပိုလို႔အေရးႀကီးတာကေတာ့ အဲဒီပညာေရးစနစ္ကို သန္စြမ္းတဲ့ ပန္းေကာင္းတပြင့္လို လြတ္လပ္စြာ ဖူးပြင့္လာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရာမွာ ေလာင္းရိပ္နဲ႔တူတဲ့ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈေတြ ေလၽွာ႔ခ်ႏိုင္သမၽွ ေလၽွာ႔ခ်ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
လုပ္ပိုင္ခြင့္ အကန္႔အသတ္နဲ႔ အေျပာင္းအလဲကို ေဖာ္ဆာင္ေနရတဲ့ လက္ရွိ အန္အယ္လ္ဒီအစိုးရအေနနဲ႔လည္း တိုင္းရင္းသားေတြ အပါအဝင္ ႏိုင္ငံသားေတြအားလံုး ပညာသင္ယူခြင့္ေတြ ရရွိၿပီး ဘဝတေလၽွာက္ စဥ္ဆက္မျပတ္ ေလ့လာသင္ယူႏိုင္ေသာ ပညာေရးအခြင့္အလမ္းမ်ား ဖန္တီးေပးေရး ဆိုတဲ့ အမ်ိဳးသားပညာေရး အေျခခံမူကို အျမန္ဆံုးနဲ႔ မွန္မွန္ကန္ကန္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ဖို႔ လိုအပ္ခ်က္ေတြနဲ႔ အေျခအေန အခက္အခဲေတြကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းခ်ျပၿပီး ျပည္သူလူထုနဲ႔အတူ လက္တြဲအေျဖရွာဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။
ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္ ပိတ္ထားတဲ့ တံခါးေတြကို ဖြင့္လွစ္ေပးခဲ့တာ မၾကာလွေသးတဲ့ စာေရးသူတို႔ႏိုင္ငံကို ကမာၻ႔ေရစီးေၾကာင္းမွာ ရွင္သန္ကူးခတ္ႏိုင္ဖို႔ ပုဂံေခတ္က ေပၚထြန္းခဲ့ဖူးတဲ့ ဦးက်ည္ေပြ႔ထံုးကို တျပည္လံုး ႏွလံုးမူႏိုင္ေစဖို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဘဝတသက္တာ စဥ္ဆက္မျပတ္ သင္ၾကားႏိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္ ပညာေရးစနစ္ကို ခိုင္မာစြာ တည္ေဆာက္ဖို႔ မျဖစ္မေန လိုအပ္ပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြအေနနဲ႔လည္း ခံယူသင့္တဲ့ စိတ္ထားက ဒီကေန႔ မိမိဟာ မေန႔က မိမိထက္ တခုခုေတာ့ ပိုသိလာရမယ္ဆိုတဲ့စိတ္ကို ေမြးျမဴၾကဖို႔ လိုပါတယ္။ အတတ္ပညာရပ္အသစ္ေတြ၊ နည္းပညာအေတြ႔အႀကံဳသစ္ေတြ၊ ကြၽမ္းက်င္မႈအသစ္ေတြကို စဥ္ဆက္မျပတ္ လိုခ်င္စိတ္၊ ေလ့လာသင္ယူလိုစိတ္ေတြ ဘဝတသက္တာလံုး ျပင္းျပေနမွသာ ဒီကေန႔ မ်က္ေမွာက္ကမာၻႀကီးမွာ ေခတ္နဲ႔အညီ အဆင့့္ျမင့္ျမင့္ ရွင္သန္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေရးသားအသိေပးလိုက္ရပါတယ္။
မင္းေကာင္းခ်စ္
ဇြန္လ (၂၅) ရက္ေန႔ ၂၀၁၇ ခုႏွစ္
