Home
ဆောင်းပါး
အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ဘီလူးႀကီး ၂ ေကာင္ (ဝါ) စြန္႔ပစ္ဆီနဲ႔ ညစ္ညမ္းေရဆိုးအႏၱရာယ္
DVB
·
May 5, 2017
ႏွစ္သစ္ကူးခါသႀကၤန္ လြန္ေျမာက္ၿပီးလို႔ ပူေလာင္ျပင္းရွလွတဲ့ “ဂိမွာႏၲ” လရာသီရဲ႕ ေႏြဥတု လက္ၾကမ္းႀကီးေအာက္ကို ထဲထဲဝင္ဝင္ ေရာက္ၿပီဆိုရင္ လူသားေတြဟာ ပူလွေလာင္လွခ်ည့္ရဲ႕လို႔ စုတ္သပ္ညည္းတြားရင္း ေအးျမရာ ေနရာေတြကို အေမာတေကာ ရွာေဖြၾကပါေတာ့တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ႏွစ္စဥ္ ပ်မ္းမၽွအပူခ်ိန္ဟာ တႏွစ္ထက္တႏွစ္ ပိုပူလာရတာဟာ ကမာၻလံုးဆိုင္ရာ ပူေႏြးလာျခင္း (Global Warming) ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ကမာၻႀကီးပူေႏြးလာရျခင္းမွာ ကမာၻ႔ေလထုထဲတြင္ ေရခိုးေရေငြ႔မ်ား၊ ကာဗြန္ဒိုင္ေအာက္ဆိုဒ္မ်ား၊ မီသိန္း၊ အိုဇုန္း အစရွိတဲ့ ဖန္လံုအိမ္ဓာတ္ေငြ႔ (Greenhouse Gases) ေတြ တိုးပြား သိပ္သည္းလာတာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ ကမာၻလံုးဆိုင္ရာ ပူေႏြးလာမႈ (Global Warming) နဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး ျဖစ္လာတဲ့ အက်ိဳးဆက္ေတြျဖစ္တဲ့ လာနီညာေၾကာင့္ မိုးမ်ားျခင္း၊ အယ္လ္နီညိဳေၾကာင့္ ပံုမွန္ထက္ ပူေလာင္ေျခာက္ေသြ႔ျခင္း စတဲ့ ရာသီဥတု ေျပာင္းလဲေဖာက္ျပန္ျခင္း (Climate Change) ေတြဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံ အပါအဝင္ အေရွ႕ေတာင္အာရွေဒသ၊ အေရွ႕အာဖရိကနဲ႔ ပစိဖိတ္သမုဒၵရာ အေနာက္ပိုင္းေတြမွာ ျဖစ္ေပၚေစပါတယ္။ အဲဒီလို ကမာၻလံုးဆိုင္ရာ ပူေႏြးလာမႈ (Global Warming) ဆိုတဲ့ အေျခအေနဆိုးကို ေရာက္ရွိေစၿပီး ေလထုကို ထိခိုက္ညစ္ညမ္းေစတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြထဲမွာ  လူသားေတြရဲ႕ ပေယာဂမ်ားစြာဟာ အရင္းခံအေၾကာင္းတရားေတြအေနနဲ႔ ပါဝင္ပါတယ္။ စက္မႈေတာ္လွန္ေရး ေပၚေပါက္လာၿပီး ႏွစ္ေပါင္း ၂၆၀ ေက်ာ္အတြင္း ေလထုထဲမွာ ကာဗြန္ဒိုင္ေအာက္ဆိုဒ္ ပါဝင္မႈ တရိပ္ရိပ္ တက္လာတာဟာ အခုဆိုရင္ ေလထုႀကီးထဲမွာ ပ်မ္းမၽွ ကာဗြန္ဒိုင္ေအာက္ဆိုဒ္ (CO2) ပါဝင္မႈဟာ (400 ppm : parts per million) အပံုတသန္းမွာ အပံုေလးရာေက်ာ္ခဲ့ၿပီလို႔ ဆိုပါတယ္။ လူသားေတြရဲ႕ ေလာဘတႀကီး သစ္ေတာေတြ ပရမ္းပတာ ခုတ္ထြင္မႈ၊ ျပည့္စံုစြာ မေလ့လာဘဲ ျမစ္ ေခ်ာင္းေတြကေန ေရအားလၽွပ္စစ္ထုတ္မႈေတြ၊ စက္မႈလုပ္ငန္းႀကီးေတြ၊ လူေနၿမိဳ႕ျပႀကီးေတြကေန အဆင္အျခင္မဲ့ စြန္႔ထုတ္လိုက္တဲ့ ဓာတုေဗဒ စြန္႔ပစ္ပစၥည္းေတြ၊ စြန္႔ပစ္ဆီေဟာင္း (Waste Oil) နဲ႔ ညစ္ညမ္းေရဆိုး (Waste Water) ေတြဟာ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ ေရထု၊ ေျမထုေတြကို ညစ္ညမ္းထိခိုက္လို႔ ေဂဟစနစ္ (Ecosystem) နဲ႔ အစာကြင္းဆက္ေတြကို ဆိုးဆိုးရြားရြား ထိခိုက္ေစပါတယ္။ ဒီေဆာင္းပါးမွာေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံအဝန္းလံုးမွာရွိတဲ့ အခ်ဳိ႕ေသာ သတၱဳတူးေဖာ္ေရး လုပ္ငန္းေတြ၊ စက္မႈဇုန္ႀကီးေတြ၊ စက္႐ံု အလုပ္႐ံုႀကီးေတြ၊ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းခြင္ေတြကေန စြန္႔ပစ္ဆီေတြ (Waste Oil)၊ ညစ္ညမ္းေရဆိုးေတြ (Waste Water) ပရမ္းပတာ စြန္႔ထုတ္ေနမႈေတြကို ထိထိေရာက္ေရာက္ တားဆီးႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္သင့္တဲ့ အခ်က္ေတြကို ေဆြးေႏြးတင္ျပခ်င္ပါတယ္။ တိုင္းျပည္ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ စီးပြားေရးစီမံကိန္းေတြနဲ႔အတူ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ မထိခိုက္ရေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ဖို႔ လိုအပ္တဲ့ဥပေဒ၊ စီရင္ထံုးေတြ (Environmental Pollution Control Act)၊ နည္းဥပေဒ (Regulation) ေတြ ႏိုင္ငံတကာအဆင့္နဲ႔အညီ ျပ႒ာန္းေပးဖို႔ လိုသလို၊ တိက်တဲ့ တာဝန္ယူမႈ၊ တာဝန္ခံမႈေတြလည္း သတ္မွတ္ေပးရပါမယ္။ ၿပီးေတာ့ လိုက္နာရမယ့္ စံရည္စံညႊန္းေတြ၊ လမ္းညႊန္လႊာ၊ လုပ္ငန္းစဥ္ျပပံုစံ (Standards, Guidelines and Procedures) ေတြနဲ႔ လုပ္ထံုးလုပ္နည္း၊ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြ (Code of Practice for Pollution Control) ျပည့္ျပည့္စံုစံု ထုတ္ျပန္ေပးဖို႔ လိုပါတယ္။ အားလံုး သိၾကတဲ့အတိုင္း တခ်ဳိ႕ဥပေဒ၊ နည္းဥပေဒေတြ ေရးဆြဲၿပီးေပမယ့္ အခ်ဳိ႕ဥပေဒေတြကေတာ့ ေရးဆြဲေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လူေနရပ္ကြက္ေတြနဲ႔ လုပ္ငန္းခြင္သံုး စြန္႔ပစ္ဆီနဲ႔ ညစ္ညမ္းေရဆိုးေတြ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ဖို႔ ေခတ္နဲ႔ေလ်ာ္ညီတဲ့ ေျမေအာက္ေရဆိုးေျမာင္း ပိုက္လိုင္းေတြ၊ ေရဆိုးသန္႔စင္စက္႐ံုေတြ၊ ေရဆိုးစစ္ကန္ေတြ၊ ဓာတ္ခြဲခန္းေတြ၊ PH Monitoring အက္ဆစ္ပါဝင္မႈ ေစာင့္ၾကပ္ထိန္းေက်ာင္းေရး အပါအဝင္ ကြပ္ကဲေရး၊ စစ္ေဆးေရးဗဟိုဌာနေတြ စတဲ့ လိုအပ္ေသာ အေပၚထပ္အေဆာက္အအံုေတြကို တည္ေဆာက္ရမွာ လူတိုင္းလိုလို သေဘာေပါက္ၾကမွာပါ။ အဲဒါေတြအျပင္ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေရးအတြက္ ေရတို ေရရွည္ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ၊ ေပၚလစီေတြ၊ ပညာေပးအစီအစဥ္ေတြကို ေက်ာင္းစာသင္ခန္းေတြကေန လုပ္ငန္းခြင္၊ အရပ္ဘက္ လူ႔အဖြဲ႔စည္းေတြအထိ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ လံႈ႔ေဆာ္ပညာေပးဖို႔လည္း လိုအပ္ပါတယ္။ ထုတ္ျပန္ထားတဲ့ ဥပေဒနဲ႔ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြကို လိုက္နာမႈရွိ၊ မရွိကိုလည္း အဂတိတရားကင္းကင္းနဲ႔ ေစာင့္ၾကပ္ထိန္းညိႇေပးထားဖို႔လည္း လိုပါတယ္။ လိုက္နာမႈ ပ်က္ကြက္ခဲ့ရင္လည္း လူပုဂၢိဳလ္တဦးခ်င္းကစလို႔ ကုမၸဏီႀကီးေတြအထိ ထိုက္သင့္သလို အေရးယူ ဒဏ္ခတ္မႈေတြ စံနမူနာျပ ေဆာင္ရြက္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ စြန္႔ပစ္ဆီ (Waste Oil) နဲ႔ ညစ္ညမ္းေရဆိုး (Waste Water) ေတြကို စင္ကာပူမွာ ဘယ္လို ထိန္းခ်ဳပ္ကိုင္တြယ္သလဲ ဆိုတာ စာဖတ္သူေတြ ဗဟုသုတရေအာင္ ေရးသား တင္ဆက္လိုက္ပါတယ္။ စင္ကာပူက စြန္႔ပစ္ဆီ (waste oil) နဲ႔ ေရဆိုး (waste water) ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ ေရဆိုးစြန္႔ထုတ္မႈ ဥပေဒ (Sewerage and Drainage Act-SDA) နဲ႔ လုပ္ငန္းခြင္သံုး ညစ္ညမ္းေရဆိုး စြန္႔ထုတ္မႈဆိုင္ရာ နည္းဥပေဒ (the Sewerage and Drainage (Trade Effluent Regulations) ေတြ အေသးစိတ္ျပ႒ာန္း ေဆာင္ရြက္ပါတယ္။ စက္႐ံုအလုပ္႐ံုေတြကို အုပ္စု ၂ စု ခြဲထားတယ္။ ပထမအုပ္စုက လုပ္ငန္းပမာဏေသးတဲ့အုပ္စု ျဖစ္တယ္။ သူတို႔က စြန္႔ပစ္ဆီနဲ႔ ညစ္ညမ္းေရဆိုးေတြကို ျပင္ပက ကန္ထ႐ိုက္တာ (waste management contractor) ေတြရဲ႕ ေဘာက္ဆာကားေတြငွားၿပီး ေရဆိုးသန္႔စင္စက္႐ံုေတြဆီကို ပို႔ခိုင္းၿပီး ရွင္းလင္းၾကတယ္။ အဲဒီအုပ္စုရဲ႕ စြန္႔ပစ္ဆီနဲ႔ ညစ္ညမ္းေရဆိုးပမာဏက တႏွစ္မွာ လီတာ ၁ ေသာင္းထက္ ပိုမမ်ားရဘူး။ ဒီေတာ့ သူတို႔စက္႐ံုေတြမွာ အခန္းသံုးခန္းပါတဲ့ ေျမေအာက္ေရစစ္ကန္ (underground interceptor) တူးလို႔ စစ္ထုတ္ေပးၿပီးမွ ကန္႔သတ္ထားတဲ့ ေရဆိုးအဆင့္အတန္းမီတဲ့ ေရဆိုးကိုသာ ေနာက္ဆံုးကန္ကေန  underground public sewage pipe line ေတြကေန အစိုးရေရဆိုးသန္႔စင္႐ံုေတြဆီ ပို႔လႊတ္ရတာ ျဖစ္တယ္။  ပထမအဆင့္နဲ႔ ဒုတိယအဆင့္ကန္ေတြထဲက ေပါေလာေပၚေနတဲ့ ေရဆိုးအႏွစ္ေတြရယ္၊ ေျမျပင္ေပၚမွာ သံကန္ေဆာက္ၿပီး သီးသန္႔စုထားရတဲ့ စြန္႔ပစ္ဆီေတြကို ၃ လ တႀကိမ္္၊ ၄ လ တႀကိမ္ ကန္ေတြျပည့္ခါနီးတိုင္း ေဘာက္ဆာေတြေခၚၿပီး စြန္႔ပစ္ဆီ ေရဆိုးခ်က္စက္႐ံုေတြဆီ ပို႔ၾကရတာ။ ဒုတိယအုပ္စုကေတာ့ လုပ္ငန္းပမာဏႀကီးလြန္းေတာ့ စြန္႔ပစ္ဆီနဲ႔ ေရဆိုးအႏွစ္ထြက္တာက တႏွစ္မွာ လီတာ တေသာင္းအထက္ သိန္းခ်ီထြက္တဲ့ စက္႐ုံလုပ္ငန္းႀကီးေတြေပါ့။ အဲ့ဒီအုပ္စုၾကေတာ့ ေျမေအာက္ေရစစ္ကန္ (Interceptor) ေလာက္နဲ႔မႏိုင္ဘူး၊ မရေတာ့ဘူး။ အစိုးရက ထုတ္ျပန္ထားတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရး အက္ဥပေဒအရ မျဖစ္မေန ကိုယ္ပိုင္ ေရဆိုးသန္႔စင္စက္႐ုံအငယ္စား (waste water treatment) ေတြ၊ ဆီနဲ႔ေရခြဲထုတ္ၿပီး ဆီသန္႔ျပန္ထုတ္တဲ့စက္ေတြ (oil water separator) ထည့္သြင္းတည္ေဆာက္ၾကရတယ္။ မလိုက္နာရင္ ပုိင္ရွင္နဲ႔ တာဝန္ရွိသူေတြကို ေငြဒဏ္ ေဒၚလာ ၂၀၀,၀၀၀ နဲ႔ ထပ္ခ်ိဳးေဖါက္ရင္ ေငြဒဏ္ေရာ ေထာင္ဒဏ္ပါ က်ခံရမွာဆိုေတာ့ ဘယ္သူမွ မခ်ိဳးေဖာက္ရဲဘူးေလ။ ပထမအုပ္စုဝင္၊ ဒုတိယအုပ္စုဝင္ စက္႐ုံအလုပ္႐ုံ အားလံုးမွာ ေရထြက္ေပါက္ ၂ မိ်ိဳးရွိတယ္။ ပထမအမ်ိဳးက သဘာဝမိုးရြာခ်လို႔ စီးလာတဲ့ မိုးေရေတြကို မိုးေရခံေျမာင္း (Monsoon Drains) ေတြကတဆင့္ နီးစပ္ရာ ေခ်ာင္းေျမာင္းျမစ္တူးေျမာင္းေတြ (Open water ways) ထဲ ေဖာက္ခ် စီးဆင္းေစတယ္။ စက္႐ုံအလုပ္႐ုံေတြထဲမွာ ညစ္ပတ္ေနမယ္ ဆီေတြယိုဖိတ္ေနရင္ မိုးေရနဲ႔ေရာၿပီး ျမစ္ေတြ ေခ်ာင္းေတြ ေရကန္ေတြထဲ ေရာက္ကုန္ၿပီး ေရေတြညစ္ညမ္းေစေတာ့တာပါ။ ထင္ရွားတဲ့ ဥပမာေဆာင္ရရင္ မႏၱေလးစက္မႈဇုန္ေတြထဲက ေရညစ္ေတြ ပရံေတာ္ေခ်ာင္းကတဆင့္ ေတာင္သမန္အင္းကို ညစ္ညမ္းေစၿပီး ငါးေတြ အစုလိုက္ အၿပံဳလိုက္ ေသၾက၊ နံေစာ္ကုန္တာမဟုတ္လား။ စင္ကာပူမွာေတာ့ အဲ့ဒီလို စက္႐ုံေတြထဲကထြက္လာတဲ့ မိုးေရေတြ ညစ္ညမ္းမႈရွိမရွိကို အစိုးရရဲ႕ အမ်ိဳးသားပတ္ဝန္းက်င္ထိန္းသိန္းေရးေအဂ်င္စီ (NEA) က ပံုမွန္ စစ္ေဆးအေရးယူေနတဲ့အျပင္ နည္းပညာအကူအညီေတြ၊ ေစာင့္ၾကည့္ကင္မရာေတြ၊ အာ႐ုံခံ ဆင္ဆာစနစ္ေတြ တတ္ဆင္ၿပီး ၂၄ နာရီ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒုတိယေရထြက္ေပါက္ကေတာ့ ေျမေအာင္ေရဆိုးပိုက္လိုင္းေတြကေန ေရဆိုးသန္႔စင္႐ုံေတြဆီကို စီးဆင္းသြားတဲ့ ေရထြက္ေပါက္ပါပဲ။ စင္ကာပူမွာေတာ့ စက္႐ုံတိုင္းဟာ မိမိစက္႐ုံဝင္းထဲက ေရဆိုးေပါက္အဝင္ဝမွာ ေရဆိုးနမူနာကို လစဥ္ခပ္ယူၿပီး ဓာတ္ခြဲခန္းေတြဆီ ပို႔ေဆာင္ၾကရပါတယ္။ အဲ့ဒီကရတဲ့ ဓာတ္ခြဲခန္းအေျဖ ရလဒ္ကို အမ်ိဳးသားပတ္ဝန္းက်င္ထိန္းသိန္းေရးေအဂ်င္စီ (NEA) ဆီကို ပို႔ေပးရပါတယ္။ ရလဒ္ အစီရင္ခံစာက အစိုးရက ခြင့္ျပဳထားတဲ့ ေရဆိုးအဆင့္သတ္မွတ္ခ်က္ (Allowable Limits For Trade Effluent Discharge To Sewer) ထက္ ေက်ာ္လြန္ေနတဲ့ ေရဆိုးျဖစ္ေနရင္ ထုေခ်လႊာတင္ၿပီး ဘာေၾကာင့္ျဖစ္တာလဲဆိုတာ စံုစမ္းစစ္ေဆး အေရးယူရပါတယ္။ အဲ့သလိုမ်ိဳး ဒုတိယအႀကိမ္ ေက်ာ္လြန္ေနရင္ေတာ့ ေငြဒဏ္ေဆာင္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ တတိယအႀကိမ္ဆိုရင္ေတာ့ ပိုၿပီး အျပစ္ႀကီးေလးပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ခြင့္ျပဳထားတဲ့ ေရဆိုးအဆင့္သတ္မွတ္ခ်က္ (Allowable Limits For Trade Effluent Discharge To Sewer) အေၾကာင္း အနည္းငယ္ ရွင္းျပခ်င္ပါတယ္။ ျပင္ပေရဆိုးေျမာင္းေတြထဲ စြန္႔ထုတ္ေတာ့မယ့္ စက္မႈလုပ္ငန္းသံုး စြန္႔ပစ္ေရေတြဟာ ေရထဲမွာေနၾကတဲ့ ေရေနသတၱဝါေတြ၊ ေအ႐ုိးဘစ္ဘက္တီးရီးယား (Aerobic Bacteria) ေတြ၊ ပရမာအႏုျမဴအရြယ္ ဇီဝဓာတ္ (Microorganisms) ေတြ ေပါက္ပြားရွင္သန္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနအဆင့္မွာ ရွိေနရမယ့္ သတ္မွတ္ခ်က္ပါပဲ။ ဥပမာတခ်ိဳ႕ေရးျပရရင္ ေရထဲမွာပါတဲ့ အက္ဆစ္ဓာတ္ပါဝင္မႈကိုျပတဲ့ PH Level နဲ႔ ဇီဝဓာတုရွင္သန္ေရး ေအာက္ဆီဂ်င္ပါဝင္မႈကိန္းျပ (Biochemical Oxygen Demand - BOD) ဆိုတဲ့ ပရမာအႏုျမဴအရြယ္ ဇီဝေကာင္ေတြအတြက္ ေရထဲမွာပါတဲ့ ဩဂဲနစ္ဓာတ္ေပါင္းေတြကို ေခ်ဖ်က္စားသံုးရွင္သန္ဖို႔ လိုအပ္တဲ့  ေအာက္ဆီဂ်င္ေပ်ာ္ဝင္ေနမႈ ပမာဏအတိုင္းအတာေတြ ပါဝင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ စင္ကာပူႏိုင္ငံရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္ကေတာ့ စြန္႔ထုတ္မယ့္ေရဆိုးေတြဟာ PH Level အေနနဲ႔ ၆ နဲ႔ ၉ ၾကားမွာ ရွိေနရၿပီး BOD တန္ဖိုးကေတာ့ 50 milligram per litre ျဖစ္ပါတယ္။ အေသးစိတ္ကို  ေအာက္ပါဇယားမွာ ၾကည့္႐ႈႏုိင္ပါတယ္။ အဲ့ဒီသတ္မွတ္ခ်က္ေတြ မျပည့္မီတဲ့ ညစ္ညမ္းေရဆိုးေတြသာ အမ်ားပိုင္ေရထုေတြျဖစ္တဲ့ ျမစ္ေခ်ာင္း၊ အင္းအိုင္၊ ေရကန္ေတြထဲ စီးဝင္သြားတာနဲ႔ ေရေနသတၱဝါေတြ၊ ပရမာအႏုျမဴအရြယ္ ဇီဝေကာင္ေတြ မရွင္သန္ႏုိင္ဘဲ ေသဆံုးမႈေတြ၊ ေရေတြ ပုပ္အဲ့လာမယ္၊ အနံ႔အသက္ေတြ ဆိုးရြား႐ုံတင္သာမက အနီးနားမွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ တိရစာၦန္၊ လူသတၱဝါေတြ က်န္းမာေရးထိခိုက္လာမယ္၊ ကာလဝမ္းေရာဂါ အစရွိတဲ့ ကူးစက္ေရာဂါဆိုးေတြ ျဖစ္ပြားလာမယ္၊ ေျမေပၚေျမေအာက္ေရထုေတြ၊ ေျမထုေတြ ဆိုးဆိုးရြားရြား ညစ္ညမ္းလာရင္ ေဂဟစနစ္နဲ႔ အစာကြင္းဆက္ေတြ (Ecosystem) အထိ ပ်က္စီးလို႔ ရွားပါးသတၱဝါေတြ မ်ိဳးတုံးေပ်ာက္ကြယ္ႏုိင္တဲ့အထိ အႏၱရာယ္ႀကီးလွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ကို အဆိပ္သင့္ေစတဲ့ စြန္႔ပစ္ဆီနဲ႔ ညစ္ညမ္းေရဆိုးအႏၱရာယ္ကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ကာကြယ္ႏုိင္ဖို႔ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့အစိုးရ၊ သက္ဆိုင္ရာ ဝန္ထမ္းအဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ ပညာရွင္ေတြ၊ စက္မႈလက္မႈလုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြနဲ႔ ျပည္သူလူထုတရပ္လံုး ပူးေပါင္းလက္တြဲ လုပ္ေဆာင္ၾကဖို႔ လိုအပ္ပါေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ပါတယ္။ Singapore Allowable Limits For Trade Effluent Discharge To Sewer မင္းေကာင္းခ်စ္
Live

About DVB

The Democratic Voice of Burma (DVB) publishes daily independent news and information across Myanmar and around the world by satellite TV and the internet. DVB was founded in 1992 and is registered as a non-profit association in Thailand.

Follow Us

© Democratic Voice of Burma 2024