ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔တယ္ဆိုတာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အမ်ိဳးသားေရးလကၡဏာေတြထဲမွာ ကမာၻက အသိအမွတ္ျပဳထားတဲ့ လကၡဏာတရပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြဟာ အေျပာအဆို၊ အေနအထိုင္ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔ၾကတယ္။ လူလူခ်င္း ဆက္ဆံရာမွာ ဂါရဝတရားထားၿပီး ေလးေလးစားစား ဆက္ဆံတတ္ၾကတယ္ဆိုတဲ့ အမ်ိဳးသားေရး လကၡဏာဟာ အလြန္ဂုဏ္ယူထိန္းသိမ္းအပ္တဲ့ လကၡဏာတရပ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း လက္ရွိ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အေနအထားမွာ အလြန္ဝမ္းနည္းေၾကကြဲစရာ အျဖစ္ကေတာ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကေန ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ကူးေျပာင္းဖို႔ ႀကိဳးစားၾကရင္း မေျပာင္းခ်င္တဲ့အုပ္စုနဲ႔ ေျပာင္းလဲခ်င္တဲ့အုပ္စုေတြၾကား ဆန္႔က်င္ပြတ္တိုက္ၾကရာက ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္စာမ်က္ႏွာထက္မွာ အျပန္အလွန္ ဆဲဆိုေရးသားမႈေတြ အရွိန္ရလာခဲ့ၾကပါတယ္။ အခုဆိုရင္ အထက္မွာ ေရးခဲ့တဲ့ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အမ်ိဳးသားေရး လကၡဏာ ေပ်ာက္ဆံုးလို႔ ႐ိုင္းစိုင္း အရွက္ကင္းမဲ့စြာ အံုနဲ႔က်င္းနဲ႔ ေပၚေပၚတင္တင္ ေရးသားေနတဲ့အဆင့္ကို ေရာက္လို႔ေနပါၿပီ။ စာေရးသူဟာ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ကို ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္မွာ စတင္အသံုးျပဳခဲ့ပါတယ္။ သံုးစြဲကာစတုန္းက သတိထားမိိတာက ျမန္မာေဖ့စ္ဘြတ္ခ္သုံးစြဲၾကသူေတြဟာ အခုေလာက္ႀကီး ႐ိုင္း႐ိုင္းပ်ပ် ေရးသား ဆဲဆိုတာေတြ၊ ညစ္ညမ္းပံုေတြ၊ ဖိုတိုေရွာ႔ေတြသံုးၿပီး မဟုတ္တ႐ုတ္ပံုေတြ တင္တာ မလုပ္ၾကေသးပါဘူး။ သတိထားမိသေလာက္ အခုလို ဆဲဆိုေရးသားမႈေတြဟာ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲဝန္းက်င္က စၿပီး ႏိုင္ငံေရးအရ ဆန္႔က်င္ဘက္ အင္အားစုေတြၾကားမွာ တဘက္နဲ႔တဘက္ အျပန္အလွန္ အပုပ္ခ် ေရးသားၾကရင္း စတင္လာခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ လိုလားသူ အမာခံအုပ္စုဟာ မီဒီယာကို မီဒီယာနဲ႔တိုက္မယ္ဆိုတဲ့ ေႂကြးေၾကာ္သံနဲ႔ ေငြေၾကးအလံုးအရင္း သံုးစြဲၿပီး သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္၊ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ စတဲ့ မီဒီယာေလာကထဲမွာ ထိုးေဖာက္ လႈပ္ရွားလာခဲ့ၾကပါတယ္။ အြန္လိုင္းစစ္သည္ေတြ၊ မီဒီယာဂ်ပိုးေတြ၊ အင္တာနက္ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ ၾကားမွာ ဝါဒျဖန္႔ခ်မႈေတြကို မ႐ိုးမသား နည္းလမ္းမ်ိဳးစံုသံုးလို႔ ညစ္ညမ္းပံုေတြ၊ ျဖတ္ညႇပ္ကပ္ ပံုေတြ၊ ကြန္ပဴ်တာဖန္တီးခ်က္ အတုေတြပါ သံုးလို႔ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ထိုးႏွက္ တိုက္ခိုက္ခဲ့ၾကတယ္။ အမ်ိဳးသားေရး၊ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ အထိပါးမခံရဖို႔၊ ဘာသာ သာသနာ ေစာင့္ေရွာက္ေရးကိစၥ၊ လူမ်ိဳးျခား၊ ဘာသာျခား မုန္းတီးေတြ ႏိႈးဆြေပးၿပီး လမ္းမွားကို ပို႔ေဆာင္ခဲ့ၾကတယ္။ ျပည္သူေတြၾကားမွာ ညီညြတ္မႈၿပိဳကြဲေအာင္ စနစ္တက် ေသြးခြဲခဲ့ၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ အေကာင့္ခြဲ ၄၊ ၅၊ ၁ဝ ခုေလာက္၊ ပ႐ိုဖိုင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ဆဲဆို ေရးသား လံႈ႔ေဆာ္လာတာကို ျမင္ေတြ႔ၾကရပါတယ္။ အမရာ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ ေစ်းကြက္ရွာေဖြေရးေအးဂ်င့္ (Amara Digital Marketing Agency) ရဲ႕ စာရင္းအရဆိုရင္ ျမန္မာနိုင္ငံရဲ႕ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ လစဥ္သံုးစြဲသူဦးေရဟာ ၂ဝ၁၅ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လအလယ္မွာ ၄ ဒသမ ၇ သန္း ရွိရာကေန ၂ဝ၁၆ ခုႏွစ္ ေမလအလယ္မွာ ၉ ဒသမ ၇ သန္းအထိ ရွိလာခဲ့ပါသတဲ့။ တႏွစ္အတြင္းမွာပဲ သံုးစြဲသူဦးေရ ၂ ဆတက္လာတဲ့ သေဘာပါပဲ။ မ်က္ေမွာက္ကာလမွာေတာ့ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ လစဥ္သံုးစြဲသူဦးေရဟာ ၁ဝ သန္း အထက္မွာ ရွိေနပါၿပီ။ အခုခ်ိန္ခါမွာေတာ့ သံုးစြဲသူေတြဟာ တေန႔တျခား ပိုလို႔ ႐ိုင္းပ်စြာ ဆဲဆို ေရးသားလာၾကတာ လူတိုင္းအသိ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ ေရးသားၾက၊ မွတ္ခ်က္ေပး (Comment) ၾကရာမွာ အေဖနဲ႔သမီး၊ အေမနဲ႔သား မေျပာနဲ႔၊ တေယာက္တည္း ဖတ္ရတာေတာင္ မဖတ္ဝံ့စရာျဖစ္ေအာင္ မေအ ႏွမ ကိုင္တုတ္၊ ေရးသူ မရွက္၊ ဖတ္သူ ရွက္ရေအာင္ ယုတ္ယုတ္မာမာ စကားလံုးေတြ၊ အညီအေဟာက္ စကားေတြနဲ႔ ဟီရိဩတၱပၸ ကင္းမဲ့့စြာ ေရးသားလာေနၾကၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီလို တစ္တစ္ခြခြ ဆဲဆိုေရးသားေနၾကတဲ့သူေတြကို ေလ့လာလိုက္ရင္ အာဏာရွင္စနစ္ ဖက္တြယ္သူေတြ၊ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာေရး ကာကြယ္ခ်င္တယ္လို႔ ေျပာေနသူေတြ၊ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ႏွစ္ၿခိဳက္ပါတယ္ဆိုတဲ့သူေတြ စတဲ့ အင္အားစု၊ အုပ္စုေတြ အားလံုးထဲက အကုန္လံုးမဟုတ္ေပမယ့္ ေအာက္ေျခကေန ႏိုင္ငံရဲ႕ အဆင့္ျမင့္ တာဝန္ယူဖူးသူေတြအထိ ပါဝင္သလို၊ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ ရဟန္းသံဃာအထိ ပါဝင္လာတာကို ဝမ္းနည္းဖြယ္ရာ ေတြ႔လာၾကရပါတယ္။ ဆဲဆိုေရးသားေနသူေတြကို အုပ္စုခြဲၾကည့္ရင္ တခ်ိဳ႕က အဖြဲ႔အစည္းက တာဝန္ေပးအပ္ထားလို႔ လစာရိကၡာ ရာထူးေမၽွာ္မွန္းခ်က္အတြက္ လုပ္ေဆာင္ေနသူေတြ၊ မိမိအမ်ိဳး၊ မိမိဘာသာ၊ မိမိပါတီ၊ မိမိရပ္တည္တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းအတြက္၊ မိမိဝါဒအတြက္ ဆဲဆို ေရးသားေနသူေတြလို႔ အၾကမ္းဖ်င္း ၂ ပိုင္း ခြဲႏိုင္ပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အခုလို ျမန္မာယဥ္ေက်းမႈ၊ ျမန္မာအမ်ိဳးသားေရးလကၡဏာနဲ႔ ဆန္႔က်င္ၿပီး ဆဲဆို ေရးသားေနၾကတယ္ ဆိုတာဟာ ပင္ကိုဗီဇစ႐ိုက္ ညံ့ဖ်င္းမႈ၊ ကိုယ္က်င့္သီလ မေကာင္းမႈ၊ ဆိုဆံုးမမႈအားနည္းတဲ့ ဝန္းက်င္မွာ ႀကီးပ်င္းလာရတာကို ညႊန္ျပေနတာပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီလို ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္စာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ မဟုတ္တမ္းတရားေတြ လိမ္ညာတင္၊ အယုတၱ အနတၱ ဆဲဆိုေရးသားေနၾကတာဟာ လူလူခ်င္း မျမင္ရဘူး၊ မေတြ႔ရဘူးဆိုၿပီး လြယ္လင့္တကူနဲ႔ ဝစီဒုစ႐ိုက္ကံေတြကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး က်ဴးလြန္ေနၾကတာဟာ ဝစီဒုစ႐ိုက္ကံေတြရဲ႕ ဆိုးက်ိဳးနဲ႔ အကုသိုလ္ကံအျပစ္ေတြကို ေကာင္းစြာ နားမလည္လို႔ျဖစ္ေစ၊ ကံနဲ႔ ကံအက်ိဳးကို မယံုၾကည္တာျဖစ္ေစ၊ လက္ရွိ ဥပေဒေတြနဲ႔ ထိေရာက္စြာ အေရးယူမခံရေသးတာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဝစီဒုစ႐ိုက္ ၄ ပါးျဖစ္တဲ့ (၁) မုသာဝါဒ (မမွန္ေသာ စကားကို ေျပာဆိုျခင္း)၊ (၂) ပိသုဏဝါစာ (ကုန္းေခ်ာ ရန္တိုက္စကားကို ေျပာဆိုျခင္း)၊ (၃) ဖ႐ုႆဝါစာ (ၾကမ္းတမ္း ႐ိုင္းစုိင္းေသာ စကားကို ဆဲဆိုေရးသားေျပာဆိုျခင္း)၊ (၄) သမၹပၸလာပဝါစာ (အက်ိဳးမရွိ အႏွစ္မပါေသာ စကားကို ေျပာဆိုျခင္း) အျပစ္ေတြဟာ အလြန္ႀကီးမားလွပါတယ္။ မမွန္ေသာစကား လိမ္ညာလွည့္ျဖား ေျပာၾကားျခင္းအမႈ မုသာဝါဒ ဒုစ႐ိုက္ကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳသူဟာ ငရဲ၊ တိရစၧာန္၊ ၿပိတၱာ ျဖစ္ရတတ္ပါတယ္။ ေျပာသူကို မဟုတ္မမွန္ အစြပ္စြဲခံရေစတတ္တယ္။ ဘယ္သူျပဳျပဳ သူ႔ေခါင္းေပၚမွာသာ အျပစ္က်ခံရတတ္ပါသတဲ့။ လူႏွစ္ဦးအၾကား ေမတၱာပ်က္ျပားေအာင္ ကုန္းေခ်ာ ရန္တိုက္စကား ေျပာျခင္းအမႈ ပိသုဏဝါစာ ဒုစ႐ိုက္ကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳသူဟာ ငရဲ၊ တိရစၧာန္၊ ၿပိတၱာ ျဖစ္ရတတ္တယ္။ ေျပာသူကို မိတ္ပ်က္ေစတတ္တယ္။ ခ်စ္ခင္သူ နည္းပါး မိတ္ေဆြ ရွားေစတတ္တယ္။ အသစ္ ဆက္ဆံရသမၽွေသာ မိတ္ေဆြမ်ားသည္လည္း ေရွာင္ခြာ၍သာ သြားတတ္ပါသတဲ့။ ၾကမ္းတမ္း ႐ိုင္းပ်ေသာ စကားကို ေျပာျခင္းအမႈ ဖ႐ုႆဝါစာ ဒုစ႐ိုက္ကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ေျပာသူဟာ ငရဲ၊ တိရစၧာန္၊ ၿပိတၱာ ျဖစ္ရတတ္တယ္။ ေျပာသူကို မႏွစ္ၿမိဳ႕စရာ နားမခံသာေသာ စကားတို႔ကိုသာ ၾကားရေစတတ္တယ္။ သြားေလရာရာ ေနေလရာရာမွာ နားမခ်မ္းသာစရာ စိတ္မခ်မ္းသာစရာ စကားတို႔ကိုသာ ၾကားရေစတတ္ပါတဲ့။ အက်ိဳးမရွိ အႏွစ္မပါေသာ စကားေပါ့ စကားဖ်င္း ေျပာဆိုျခင္းအမႈ သမၹပၸလာပ ဒုစ႐ိုက္ကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳသူဟာ ငရဲ၊ တိရစၧာန္၊ ၿပိတၱာ ျဖစ္ရတတ္တယ္။ သမၹပၸလာပ သည္ပင္ ေျပာသူရဲ႕စကားကို သူတပါးက နားမေထာင္လိုျခင္း စတဲ့ဆိုးက်ိဳးကို ျဖစ္ေပၚေစတတ္တယ္။ လူတခ်ိဳ႕ အမွတ္မွားေနၾကသလို မေအ ႏွမနဲ႔ ကိုင္တုတ္မွ၊ ေအာက္လံုးေတြနဲ႔သံုးမွ ဆဲေရးတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဆဲဆိုေရးသားတယ္ဆိုတာ တစ္တစ္ခြခြဆဲမွ ဆဲတာမဟုတ္ဘူး။ ရင့္သီးတဲ့စကားလံုး၊ မဟုတ္မမွန္ဘဲ ႏွိမ့္ခ်ေစာ္ကားတဲ့ စကားေတြနဲ႔ ေျပာဆို ေရးသားတာဟာ ဝဇီဒုစ႐ိုက္ကံကို က်ဴးလြန္တာမို႔ မေကာင္းတဲ့ အက်ိဳးဆက္၊ မေကာင္းတဲ့ လားရာ အပါယ္ဘံုေတြကိုသာ ေရွး႐ႈပါတယ္။ ဆဲေရးျခင္း ၁ဝ ပါး  ရွိပါတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့ … ၁။ ဇာတိ= သာကီယမ်ိဳး၊ စ႑ာလမ်ိဳး စသည္ျဖင့္ ဇာတ္ကို ထိပါး၍ ဆဲေရးျခင္း။ ၂။ နာမ= ဦးမ်ိဳးယုတ္၊ ကိုဉာဏ္ႀကီးရွင္ စေသာ အမည္နာမတို႔ျဖင့္ ထိပါး၍ ဆဲေရးျခင္း။ ၃။ ေဂါတ= ေနမ်ိဳးႏြယ္၊ ပုဂံျပည္ သဗၺညဳဆက္၊ ေရႊစည္းခံုႏြယ္ စသည္ျဖင့္ အႏြယ္ကို ခိုက္၍ ဆဲေရးျခင္း။ ၄။ ကမၼ= ဖိနပ္တိုက္သမား၊ ေခ်းက်ံဳးသမားႀကီး၊ စိန္ကုန္သည္ႀကီး စသည္ျဖင့္ အလုပ္အကိုင္ကိုစြဲ၍ ဆဲေရးျခင္း။ ၅။ သိပၸ= အင္ဂ်င္နီယာ၊ ပါရဂူႀကီး၊ က်ဴထရံရက္ဝိဇၨာႀကီး စသည္ျဖင့္ အတတ္ပညာကိုစြဲ၍ ဆဲေရးျခင္း။ ၆။ အာဗာဓ= ဖာက်ိဳး, ႐ႈိက္ကုန္း, မီးယပ္ပိန္ စသည္ျဖင့္ အနာေရာဂါကို ထိခုိက္၍ ဆဲေရးျခင္း။ ၇။ လိဂၤ= လံဗားႀကီး၊ အသူရိန္ႀကီး၊ ငပု၊ ညႇပ္စိ၊ ငကုန္း၊ မယ္ဗမာ၊ ေမာင္ဒဂံု၊ စသည္ျဖင့္ အသြင္ကိုစြဲ၍ ဆဲေရးျခင္း။ ၈။ ကိေလသ= တဏွာအုိး၊ ေဒါသကုမၼာ၊ ဝိတက္ႀကီး စသည္ျဖင့္ ကိေလသာ တပါးပါး အမည္ကိုတပ္၍ ဆဲေရးျခင္း။ ၉။ အာပတၱိ= ပါရာဇိက၊ သံဃာဒိသိသ္၊ ဒုကၠဋ္အိုး စသည္ျဖင့္ အာပတ္ အမည္ကိုတပ္၍ ဆဲေရးျခင္း။ ၁ဝ။ အေကၠာသ= နင့္အေမ နင့္ႏွမ၊ ေခြးမသား၊ ေခြးသား၊ ဝက္ေျမး၊ မေဟာသဓာ၊ ဘုရားေလာင္း စသည္ျဖင့္ ဆဲေရးျခင္းမ်ိဳး။ (ဝိနည္းပါဠိေတာ္။) “တနည္း- ဆဲေရးျခင္း ၁ဝ-ပါး” (၁) ေစာေရာသိ= သူခိုး၊ (၂) ဗာေလာသိ= ငမိုက္၊ (၃) မူေဠာသိ= ငေမ့ေကာင္၊ ငထူ၊ ငထိုင္း၊ (၄) ေထေနာသိ= သူခိုး၊ (၅) ၾသေဠာသိ= ငကုံး၊ ကလားအုဋ္၊ (၆) ေမေ႑ာသိ= သိုး၊ ဆိတ္၊ (၇) ေဂါေဏာသိ= ငႏြား၊ ႏြားေကာင္၊ (၈) ဂျဒဘာသိ= ျမည္းေကာင္၊ (၉) တိရစၧာနဂေတာသိ= တိရစၧာန္ေကာင္၊ (၁ဝ) ေနရယိေကာသိ= ငရဲေကာင္။ (သံယုတ္။ ႒။ ပ အုပ္။ ၂ဝဝ) ထင္ရွားတဲ့ဥပမာကို ေဆာင္ရရင္ ႐ုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းစြာ ဆဲဆိုခဲ့တဲ့ ဝစီဒုစ႐ိုက္ အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္  ေနာင္ဘဝမ်ားစြာမွာ ျပည့္တန္ဆာဘဝခ်ည္း ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ အမၺပါလီရဲ႕ ကံအက်ိဳးဆက္ကိုလည္း သင္ခန္းစာယူတတ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ သိခီဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္အခါတုန္းက အမၺပါလီ အေလာင္းအလ်ာဟာ ဘိကၡဴနီမ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ တေန႔ ေစတီေတာ္တဆူကို ဖူးေျမာ္ရင္း လက္ယာရစ္ လွည့္လည္ပူေဇာ္စဥ္မွာ ေရွ႕ဆံုးမွသြားႏွင့္တဲ့ ရဟႏၲာေထရီမတပါး ႏွာေခ်မိသျဖင့္ ႏွာရည္ေပါက္ဟာ ေစတီရင္ျပင္မွာ အမွတ္တမဲ့ က်သြားခဲ့သတဲ့။ အဲဒီႏွာရည္ေပါက္ကို ျမင္ရေတာ့ ရဟန္းမဟာ ႐ုတ္တရက္ေဒါသျဖစ္ၿပီး “ဘယ္က ျပည့္တန္ဆာမ ဒီေနရာမွာ တံေထြးေထြးခဲ့ပါသလဲ” လို႔ ဆဲေရးတိုင္းထြာခဲ့ပါသတဲ့။ အဲဒီလို ႏႈတ္ထြက္ၾကမ္းတဲ့ စကားေၾကာင့္ သူမဟာ “ငရဲ”မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ က်င္လည္ခဲ့ရၿပီး ငရဲမွ လြတ္ၿပီးေနာက္မွာလည္း ဘဝေပါင္း တေသာင္းတိုင္တိုင္ ျပည့္တန္ဆာမ ျဖစ္ခဲ့ရပါသတဲ့။ ဒါဟာ ဖ႐ုႆဝါစာ ဒုစ႐ိုက္ကံရဲ႕ ဆိုးက်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္စာမ်က္ႏွာထက္မွာ ေရးသားဆဲဆိုေနၾကတာေတြ၊ အင္တာနက္ေပၚမွာ က်ဴးလြန္ေနၾကတဲ့ ဝစီဒုစ႐ိုက္ကံေတြ ေရွာင္ရွားၾကဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို တန္ဖိုးထားၾကသူေတြအားလံုးကစၿပီး ေရွာင္ရွားၾကဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒါမွသာ မိမိရပ္တည္ေနတဲ့ အမွန္တရားဘက္က ပိုလို႔တန္ဖိုးရွိေၾကာင္း ျပသႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူေတြ ဆဲဆိုေနၾကပါေစ၊ မိမိဘက္က ျပန္ၿပီး ဆဲဆိုေရးသားျခင္း မျပဳမိဖုိ႔ လိုပါတယ္။ ျပည္သူနဲ႔ အစိုးရ ေပါင္းၿပီး ညစ္ညမ္းစြာ ေရးသားဆဲဆိုေနတာေတြ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားေအာင္ ဥပေဒေတြ ျပ႒ာန္း၊ တားျမစ္သင့္တာေတြ တားျမစ္၊ အေရးယူသင့္တာေတြ ထိထိေရာက္ေရာက္အေရးယူ၊ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အမ်ိဳးသားေရး လကၡဏာေကာင္းျဖစ္တဲ့ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔စြာ ေျပာဆိုျခင္း၊ ဂါရဝတရားထားျခင္း၊ ႀကီးသူကို ႐ိုေသ၊ ရြယ္တူကို ေလးစား၊ ငယ္သူအေပၚ သနားစိတ္ေတြ ေမြးျမဴတတ္ေအာင္ ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္ ကမ္ပိန္းႀကီးေတြ၊ လံႈ႔ေဆာ္မႈေတြ၊ ယဥ္ေက်းမႈပြဲေတာ္ႀကီးေတြ၊ ပီယဝါစာ ေျပာဆိုမႈ ၿပိဳင္ပြဲေတြ၊ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာေတြမွာ ထည့္သြင္းသင္ၾကားမႈေတြ လုပ္ေဆာင္ၾကဖို႔ အေလးအနက္ ႏိႈးေဆာ္လိုက္ပါတယ္။ ဝစီဒုစ႐ိုက္ ကံမိုက္မ်ားကို …  ေရွာင္ၾကဥ္ႏိုင္ၾကပါေစ။ မင္းေကာင္းခ်စ္ ကိုးကား - (အဂၤုတၱရ၊ အ႒က၊ ဒုစၥရိတ ဝိပါကသုတ္၊ ဝိနည္းပါဠိေတာ္၊ မင္းသုည(ဗုဒၶတကၠသိုလ္)  အမၺပါလီေထရီဂါထာ၊ ဝိနည္းမဟာဝါဇီဝကဝတၳဳ)