ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဟာၾကားခဲ့တဲ့သာသနာ အရွည္တည္တံ့ေစမည့္အေၾကာင္း
DVB
·
March 29, 2017
မ်က္ေမွာက္ကာလမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ထူေထာင္ႏိုင္ဖို႔ အတားအဆီးအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး ခက္ခက္ခဲခဲ အသြင္ကူးေျပာင္းေနရခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခက္အခဲ အတားအဆီးေတြထဲမွာ အထင္ရွားဆံုးနဲ႔ အေႏွာင့္အယွက္အျပဳႏိုင္ဆံုး ျပႆနာတခုကေတာ့ ျပည္သူလူထုၾကားမွာသာမက ရဟန္းသံဃာထုၾကားမွာပါ ဝိဝါဒကြဲျပား အျငင္းပြားၿပီး စည္းလံုးညီညြတ္ေရးၿပိဳကြဲေစတဲ့ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာ ေစာင့္ေရွာက္ေရး၊ တည္တံ့ျပန္႔ပြားေရးကို ဘယ္လို ေဆာင္ရြက္ၾကမလဲဆိုတဲ့ ကိစၥရပ္ႀကီးပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ ဒီေဆာင္းပါးမွာေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ သာသနာအရွည္ တည္တံ့ေစမယ့္ အဓိကအေၾကာင္းကို ဝိနည္းပိဋက-ပါရာဇိကဏ္ ပါဠိေတာ္ ျမန္မာျပန္ကို ကိုးကားၿပီး စာဖတ္သူေတြ ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္နဲ႔ ဆင္ျခင္ေတြးေတာႏိုင္ေအာင္ ေရးသားတင္ဆက္လိုက္ပါတယ္။
အခါတပါးမွာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ လက္ဝဲေတာ္ရံျဖစ္တဲ့ တန္ခိုးအရာမွာ ဧတဒဂ္္ရတဲ့ အရွင္္မဟာေမာဂၢလာန္၊ လက္ယာေတာ္ရံျဖစ္တဲ့ ပညာအရာမွာ ဧတဒဂ္္ရတဲ့ အရွင္္သာရိပုတၱရာ အပါအဝင္ မ်ားျမတ္ေသာ ရဟန္းသံဃာ အပါး ၅၀၀ နဲ႔အတူ ေဝရၪၨာၿမိဳ႕မွာ သီတင္းသံုးေတာ္မူခဲ့ပါသတဲ့။
ထိုစဥ္အခါ ေဝရၪၨာၿမိဳ႕သည္ အစာေရစာ ေခါင္းပါးလ်က္ ဒုဗ႓ိကၡႏၲရေဘး ဆိုက္ေရာက္ေနခ်ိန္ ျဖစ္၏။ အသက္ေမြးရန္ ခဲယဥ္း၏၊ ေဖြးေဖြးျဖဴေသာအ႐ိုး ရွိ၏၊ စာေရးတံ လက္မွတ္ျဖင့္ အသက္ေမြးရ၏။ သပိတ္လက္စြဲ၍ ဆြမ္းခံျခင္းျဖင့္ မၽွတရန္ မလြယ္ကူေခ်။
ထိုအခါ ဥတၱရာပထတိုင္းသား ျမင္းကုန္သည္တို႔သည္ ျမင္းငါးရာတို႔ႏွင့္အတူ ေဝရၪၨာၿမိဳ႕၌ မိုးခိုၾကကုန္၏၊ ထို(ျမင္းကုန္သည္)တို႔သည္ ျမင္းဝိုင္းတို႔၌ ရဟန္းတို႔အား ၁ စလယ္၊ ၁ စလယ္စီေသာ ရိကၡာ မုေယာဆန္ကို ဝတ္တည္ၾကကုန္၏၊ ရဟန္းတို႔သည္ နံနက္အခ်ိန္၌ (သကၤန္းကို) ျပင္ဝတ္၍ သပိတ္၊ သကၤန္းကိုယူလ်က္ ေဝရၪၨာၿမိဳ႕သို႔ ဆြမ္းခံဝင္ၾကရာ ဆြမ္းမရၾကကုန္ေသာ္ ျမင္းဝိုင္းတို႔၌ ဆြမ္းအတြက္ လွည့္လည္၍ ၁ စလယ္၊ ၁ စလယ္စီေသာ မုေယာရိကၡာဆန္ကို အရံအတြင္းသို႔ ယူေဆာင္ခဲ့ၾကၿပီးလၽွင္ ဆံု၌ ေထာင္း၍ ေထာင္း၍ သံုးေဆာင္ၾကကုန္၏။
အသၽွင္အာနႏၵာသည္ကား ၁ စလယ္ေသာ ရိကၡာမုေယာဆန္ကို ေက်ာက္ျပင္ေပၚမွာ ႀကိတ္ၿပီးလၽွင္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဆက္ကပ္၏၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထို(မုေယာဆန္မႈန္႔)ကို သံုးေဆာင္ေတာ္မူ၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဆံုသံကို ၾကားေတာ္မူ၏၊ ျမတ္စြာဘုရားတို႔သည္ သိလ်က္လည္း ေမးေတာ္မူကုန္၏၊ သိလ်က္လည္း ေမးေတာ္မမူကုန္၊ အခါကိုသိ၍ ေမးေတာ္မူကုန္၏၊ အခါကိုသိ၍ ေမးေတာ္မမူကုန္။ ျမတ္စြာဘုရားတို႔သည္ အက်ိဳးႏွင့္ စပ္သည္ကို ေမးေတာ္မူကုန္၏၊ အက်ိဳးႏွင့္မစပ္သည္ကို ေမးေတာ္မမူကုန္၊ ျမတ္စြာဘုရားတို႔သည္ အက်ိဳးႏွင့္မစပ္သည္တို႔ကို မဂ္ျဖင့္ ပယ္ေတာ္မူၿပီးျဖစ္ကုန္၏၊ “တရားကိုေသာ္လည္း ေဟာကုန္အံ့၊ တပည့္တို႔အား သိကၡာပုဒ္ကိုေသာ္လည္း ပညတ္ကုန္အံ့” ဟူေသာ အေၾကာင္းႏွစ္မ်ိဳးတို႔ျဖင့္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးကုန္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔သည္ ရဟန္းတို႔ကို ေမးေတာ္မူကုန္၏။
ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အသၽွင္အာနႏၵာကို “အာနႏၵာ... ထိုဆံုသံသည္ အဘယ္ျပဳေသာ အသံနည္း” ဟု ေမးေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ အသၽွင္အာနႏၵာသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းအရာကို ေလၽွာက္၏။
“အာနႏၵာ... ေကာင္းစြ၊ ေကာင္းစြ၊ သူေတာ္ျမတ္ျဖစ္ကုန္ေသာ သင္တို႔သည္ (အစာ ေခါင္းပါးျခင္း၊ လိုခ်င္ျခင္း၊ အလိုဆိုးသို႔ လိုက္ျခင္းကို) ေအာင္ႏိုင္ၾကကုန္၏၊ ေနာင္လာ ေနာက္သားမ်ားသည္ကား သေလး သားႁပြမ္းဆြမ္းကိုပင္ အထင္ေသးၾကၾကလိမ့္မည္” ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ထိုအခါ အသၽွင္မဟာေမာဂၢလာန္သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလၽွင္ ျမတ္စြာဘုရားအား ႐ိုေသစြာ ရွိခိုး၍ တခုေသာေနရာ၌ ထိုင္ၿပီးေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားအား-
“အသၽွင္ဘုရား... ယခုအခါ၌ ေဝရဥၨာၿမိဳ႕သည္ အစာေခါင္းပါး၏၊ အသက္ေမြးရန္ ခဲယဥ္း၏၊ ေဖြးေဖြးျဖဴေသာ အ႐ိုးရွိ၏၊ စာေရးတံ လက္မွတ္ျဖင့္ အသက္ေမြးရ၏၊ သပိတ္လက္စြဲ၍ ဆြမ္းခံျခင္းျဖင့္ မၽွတရန္ မလြယ္ကူေခ်။ အသၽွင္ဘုရား... ဤေျမႀကီး၏ ေအာက္အျပင္သည္ ပ်ားေကာင္၊ ပ်ားဥမရွိေသာ ပ်ားရည္ကဲ့သို႔ ခ်ိဳၿမိန္ေကာင္းျမတ္၍ သာယာဖြယ္ရွိပါသည္၊ အသၽွင္ဘုရား ေတာင္းပန္ပါ၏၊ အကြၽႏ္ုပ္သည္ ေျမႀကီးကို လွန္လိုပါသည္၊ ရဟန္းမ်ား ေအာက္အျပင္ရွိ ေျမဆီေျမလႊာ ေျမဩဇာကို သံုးေဆာင္ၾကရပါလိမ့္မည္” ဟု ေလၽွာက္၏။
“ေမာဂၢလာန္… ေျမႀကီးကို မွီေနကုန္ေသာ သတၱဝါတို႔ကို အဘယ္သို႔ျပဳမည္နည္း”ဟု ေမးေတာ္မူ၏။
“အသၽွင္ဘုရား... အကြၽႏ္ုပ္သည္ လက္တဖက္ကို ေျမႀကီးကဲ့သို႔ ဖန္ဆင္းပါမည္၊ ေျမႀကီးကို မွီေနကုန္ေသာ သတၱဝါတို႔ကို ထို(ေျမႀကီးကဲ့သို႔ ဖန္ဆင္းထားေသာ လက္ေပၚ) ၌ ေျပာင္းေရႊ႕ထားပါမည္၊ လက္တဖက္ျဖင့္ ေျမႀကီးကို ေမွာက္လွန္ပါမည္”ဟု ေလၽွာက္၏။
“ေမာဂၢလာန္... မသင့္ေလ်ာ္ေပ၊ ေျမႀကီးကို လွန္ရန္ သင္မႏွစ္သက္(မလိုလား)လင့္၊ သတၱဝါတို႔သည္ အထင္အျမင္ ေဖာက္ျပန္မွားယြင္းျခင္းသို႔လည္း ေရာက္ကုန္ရာသည္” ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
“အသၽွင္ဘုရား... ေတာင္းပန္ပါသည္။ အားလံုးေသာ ရဟန္းသံဃာကို ေျမာက္ကၽြန္းသို႔ ဆြမ္းခံႂကြပါေစ” ဟု ေလၽွာက္၏။
“ေမာဂၢလာန္... မသင့္ေလ်ာ္ေပ၊ အားလံုးေသာ ရဟန္းသံဃာ၏ ေျမာက္ကၽြန္းသို႔ ဆြမ္းခံသြားျခင္းကို သင္ မႏွစ္သက္ (မလိုလား) လင့္” ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ထိုအခါ ဆိတ္ၿငိမ္ရာသို႔ ကပ္၍ တပါးတည္းေနစဥ္ အသၽွင္သာရိပုတၱရာအား- “ဘုန္းေတာ္ႀကီးကုန္ေသာ အဘယ္ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏ သာသနာေတာ္သည္ ၾကာျမင့္စြာ မတည္ေလသနည္း၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီးကုန္ေသာ အဘယ္ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏ သာသနာေတာ္သည္ ၾကာျမင့္စြာတည္ေလသနည္း”ဟု စိတ္အၾကံသည္ ျဖစ္ေပၚ၏။
ထိုအခါ အသၽွင္သာရိပုတၱရာသည္ ညေနခ်မ္းအခ်ိန္၌ တပါးတည္း ေနရာမွထ၍ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလၽွင္ ႐ိုေသစြာ ရွိခိုး၍ တခုေသာေနရာ၌ ထိုင္ၿပီးေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားအား- “အသၽွင္ဘုရား... ဆိတ္ၿငိမ္ရာသို႔ကပ္၍ တဦးတည္းေနစဥ္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးကုန္ေသာ အဘယ္ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏ သာသနာေတာ္သည္ ၾကာျမင့္စြာ မတည္ေလသနည္း။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးကုန္ေသာ အဘယ္ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏ သာသနာေတာ္သည္ ၾကာျမင့္စြာ တည္ေလသနည္းဟု အကြၽႏ္ုပ္အား စိတ္အၾကံ ျဖစ္ေပၚပါသည္။
အသၽွင္ဘုရား… “ဘုန္းေတာ္ႀကီးကုန္ေသာ အဘယ္ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏ သာသနာေတာ္သည္ ၾကာျမင့္စြာ မတည္ပါသနည္း၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီးကုန္ေသာ အဘယ္ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏ သာသနာေတာ္သည္ ၾကာျမင့္စြာတည္ပါသနည္း" ဟု ေလၽွာက္၏။
“သာရိပုတၱရာ… ဝိပႆီျမတ္စြာဘုရား၏ လည္းေကာင္း၊ သိခီျမတ္စြာဘုရား၏ လည္းေကာင္း၊ ေဝႆဘူျမတ္စြာဘုရား၏ လည္းေကာင္း သာသနာေတာ္သည္ ၾကာျမင့္စြာ မတည္ခဲ့ေခ်၊ သာရိပုတၱရာ... ကကုသန္ျမတ္စြာဘုရား၏ လည္းေကာင္း၊ ေကာဏဂံု ျမတ္စြာဘုရား၏ လည္းေကာင္း၊ ကႆပျမတ္စြာဘုရား၏ လည္းေကာင္း သာသနာေတာ္သည္ ၾကာျမင့္စြာတည္ခဲ့၏ ” ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
“အသၽွင္ဘုရား… ဝိပႆီျမတ္စြာဘုရား၏ လည္းေကာင္း၊ သိခီျမတ္စြာဘုရား၏ လည္းေကာင္း၊ ေဝႆဘူျမတ္စြာဘုရား၏ လည္းေကာင္း သာသနာေတာ္သည္ ၾကာျမင့္စြာ မတည္ျခင္း၏ အေၾကာင္းကား အဘယ္ပါနည္း၊ အေထာက္အပံ့ကား အဘယ္ပါနည္း ”ဟု ေလၽွာက္၏။
“သာရိပုတၱရာ… ဝိပႆီျမတ္စြာဘုရားသည္ လည္းေကာင္း၊ သိခီျမတ္စြာဘုရားသည္ လည္းေကာင္း၊ ေဝႆဘူျမတ္စြာဘုရားသည္ လည္းေကာင္း တပည့္တို႔အား တရားေတာ္ကို အက်ယ္ေဟာေတာ္မူရန္ ေၾကာင့္ၾကမစိုက္ၾကကုန္။ ထိုျမတ္စြာဘုရားတို႔၏ သုတ္ ေဂယ် ဗ်ာက႐ုဏ္း ဂါထာ ဥဒါန္း ကၠတိဝုတ္ဇာတ္ အဗ႓ဳတဓမၼ ေဝဒလႅတို႔သည္ အနည္းငယ္မၽွသာ ျဖစ္ကုန္၏။ တပည့္တို႔အား သိကၡာပုဒ္ကို ပညတ္ေတာ္မမူခဲ့ေခ်။ (အာဏာ) ပါတိေမာက္ကို ျပေတာ္မမူခဲ့ေခ်။”
ဘုန္းေတာ္ႀကီးကုန္ေသာ ထိုျမတ္စြာဘုရားတို႔ (ပရိနိဗၺာန္စံလြန္) ကြယ္ေပ်ာက္ေသာ အခါ၌ လည္းေကာင္း၊ ျမတ္စြာဘုရားတို႔သို႔ အတုလိုက္၍ သစၥာေလးပါးကို သိကုန္ေသာ တပည့္တို႔ (ပရိနိဗၺာန္စံလြန္) ကြယ္ေပ်ာက္ေသာအခါ၌ လည္းေကာင္း အထူးထူးေသာ အမည္ အႏြယ္ ဇာတ္ရွိကုန္ေသာ အမ်ိဳးတို႔မွ ရဟန္းျပဳကုန္ေသာ ေနာင္လာေနာက္သား တပည့္တို႔သည္ ထိုသာသနာေတာ္ကို လ်င္ျမန္စြာ ကြယ္ေပ်ာက္ေစကုန္၏။
“သာရိပုတၱရာ... ခ်ည္မၽွင္ျဖင့္ မသီကုံးဘဲ ပ်ဥ္ျပားေပၚ၌ တင္ထားေသာ ပန္းအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ကို ခ်ည္မၽွင္ျဖင့္ မသီကုံးျခင္းေၾကာင့္ ေလသည္ ဖ႐ိုဖရဲ ၾကဲျဖန္႔ တိုက္ခိုက္ မႈတ္လႊင့္ဖ်က္ဆီးသကဲ့သို႔ ဤဥပမာအတူသာလၽွင္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးကုန္ေသာ ထိုျမတ္စြာဘုရားတို႔ (ပရိနိဗၺာန္စံလြန္) ကြယ္ေပ်ာက္ေသာအခါ၌ လည္းေကာင္း၊ ျမတ္စြာဘုရားတို႔သို႔ အတုလိုက္၍ သစၥာေလးပါးကို သိကုန္ေသာ တပည့္တို႔ (ပရိနိဗၺာန္စံလြန္) ကြယ္ေပ်ာက္ေသာအခါ၌ လည္းေကာင္း အထူးထူးေသာ အမည္ အႏြယ္ ဇာတ္ရွိကုန္ေသာ အမ်ိဳးတို႔မွ ရဟန္းျပဳကုန္ေသာ ေနာင္လာေနာက္သား တပည့္တို႔သည္ ထိုသာသနာေတာ္ကို လ်င္ျမန္စြာသာ ကြယ္ေပ်ာက္ေစကုန္၏၊”
“သာရိပုတၱရာ… ဤသည္ပင္လၽွင္ ဝိပႆီျမတ္စြာဘုရား၏ လည္းေကာင္း၊ သိခီျမတ္စြာဘုရား၏ လည္းေကာင္း၊ ေဝႆဘူျမတ္စြာဘုရား၏ လည္းေကာင္း သာသနာေတာ္သည္ ၾကာျမင့္စြာ မတည္ျခင္း၏ အေၾကာင္းေပတည္း၊ ဤသည္ပင္လၽွင္ ၾကာျမင့္စြာ မတည္ျခင္း၏ အေထာက္အပံ့ေပတည္း” ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
“အရွင္ဘုရား… ကကုသန္ျမတ္စြာဘုရား၏ လည္းေကာင္း၊ ေကာဏဂံု ျမတ္စြာဘုရား၏ လည္းေကာင္း၊ ကႆပျမတ္စြာဘုရား၏ လည္းေကာင္း သာသနာေတာ္သည္ ၾကာျမင့္စြာ တည္ခဲ့ျခင္း၏ အေၾကာင္းကား အဘယ္ပါနည္း၊ အေထာက္အပံ့ကား အဘယ္ပါနည္း” ဟု ေလၽွာက္၏။
“သာရိပုတၱရာ… ကကုသန္ျမတ္စြာဘုရားသည္ လည္းေကာင္း၊ ေကာဏဂံု ျမတ္စြာဘုရားသည္ လည္းေကာင္း၊ ကႆပျမတ္စြာဘုရားသည္ လည္းေကာင္း တပည့္တို႔အား တရားေတာ္ကို အက်ယ္ေဟာေတာ္မူရန္ ေၾကာင့္ၾကစိုက္ေတာ္မူကုန္၏။ ထိုျမတ္စြာဘုရားတို႔၏ သုတ္ ေဂယ် ဗ်ာက႐ုဏ္း ဂါထာ ဥဒါန္း ကၠတိဝုတ္ဇာတ္ အဗ႓ဳတဓမၼ ေဝဒလႅတို႔သည္ မ်ားျပားကုန္၏။ တပည့္တို႔အား သိကၡာပုဒ္ကို ပညတ္ေတာ္မူ၏။ (အာဏာ) ပါတိေမာက္ကို ျပေတာ္မူ၏။”
ဘုန္းေတာ္ႀကီးကုန္ေသာ ထိုျမတ္စြာဘုရားတို႔ (ပရိနိဗၺာန္စံလြန္) ကြယ္ေပ်ာက္ေသာအခါ၌ လည္းေကာင္း၊ ျမတ္စြာဘုရားတို႔သို႔ အတုလိုက္၍ သစၥာေလးပါး ကို သိကုန္ေသာတပည့္တို႔ (ပရိနိဗၺာန္စံလြန္) ကြယ္ေပ်ာက္ေသာအခါ၌ လည္းေကာင္း အထူးထူးေသာ အမည္ အႏြယ္ ဇာတ္ရွိကုန္ေသာ အမ်ိဳးတို႔မွ ရဟန္းျပဳကုန္ေသာ ေနာင္လာေနာက္သား တပည့္တို႔သည္ ထိုသာသနာေတာ္ကို ၾကာျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး တည္ေစကုန္၏။
“သာရိပုတၱရာ... ခ်ည္မၽွင္ျဖင့္ သီကုံး၍ ပ်ဥ္ျပားေပၚ၌ တင္ထားေသာ ပန္းအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ကို ခ်ည္မၽွင္ျဖင့္ သီကုံး၍ထားျခင္းေၾကာင့္ ေလသည္ ဖ႐ိုဖရဲ မၾကဲျဖန္႔ မတိုက္ခိုက္ မမႈတ္လႊင့္ မဖ်က္ဆီးနိင္သကဲ့သို႔ ဤဥပမာအတူသာလၽွင္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးကုန္ေသာ ထိုျမတ္စြာဘုရားတို႔ (ပရိနိဗၺာန္စံလြန္) ကြယ္ေပ်ာက္ေသာအခါ၌ လည္းေကာင္း၊ ျမတ္စြာဘုရားတို႔သို႔ အတုလိုက္၍ သစၥာေလးပါးကို သိကုန္ေသာတပည့္တို႔ (ပရိနိဗၺာန္စံလြန္) ကြယ္ေပ်ာက္ေသာအခါ၌ လည္းေကာင္း အထူးထူးေသာ အမည္ အႏြယ္ ဇာတ္ရွိကုန္ေသာ အမ်ိဳးတို႔မွ ရဟန္းျပဳကုန္ေသာ ေနာင္လာေနာက္သား တပည့္တို႔သည္ ထိုသာသနာေတာ္ကို ၾကာျမင့္စြာ ကာလပတ္လံုးတည္ေစကုန္၏။”
“သာရိပုတၱရာ… ဤသည္ပင္လၽွင္ ကကုသန္ျမတ္စြာဘုရား၏ လည္းေကာင္း၊ ေကာဏဂံုျမတ္စြာဘုရား၏ လည္းေကာင္း၊ ကႆပျမတ္စြာဘုရား၏ လည္းေကာင္း သာသနာေတာ္သည္ ၾကာျမင့္စြာတည္ျခင္း၏ အေၾကာင္းေပတည္း၊ ဤသည္ပင္လၽွင္ ၾကာျမင့္စြာ တည္ျခင္း၏ အေထာက္အပံ့ေပတည္း ”ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
အထက္ပါအတိုင္း ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ေဟာၾကားခဲ့တာကို မွတ္သားဆင္ျခင္ နာယူျခင္းအားျဖင့္… ကမာၻေပၚမွာရွိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ သူေတာ္စင္အားလံုး အေလးအနက္ ႏွလံုးသြင္းအပ္တာကေတာ့…
- ဘာသာ သာသနာကို ၾကာျမင့္စြာတည္ေအာင္ အမုန္းတရားနဲ႔ ေစာင့္ေရွာက္လို႔ မရႏိုပါ။
- ဘာသာ သာသနာကို ၾကာျမင့္စြာတည္ေအာင္ အမိန္႔အာဏာနဲ႔ ေစာင့္ေရွာက္လို႔ မရႏိုင္ပါ။
- ဘာသာ သာသနာကို ၾကာျမင့္စြာတည္ေအာင္ အေၾကာက္တရား ဖန္တီးၿပီး ေစာင့္ေရွာက္လို႔ မရႏိုင္ပါ။
- ဘာသာ သာသနာကို ၾကာျမင့္စြာတည္ေအာင္ က်ည္ဆန္နဲ႔ ေစာင့္ေရွာက္လို႔ မရႏိုင္ပါ။
- ဘာသာ သာသနာကို ၾကာျမင့္စြာတည္ေအာင္ ဥပေဒျပဳၿပီး ေစာင့္ေရွာက္လို႔ မရႏိုင္ပါ။
- ဘာသာ သာသနာကို ၾကာျမင့္စြာတည္ေအာင္ ေငြေၾကးဓနနဲ႔ ေစာင့္ေရွာက္လို႔ မရႏိုင္ပါ။
- ဘာသာ သာသနာကို ၾကာျမင့္စြာတည္ေအာင္ အခြင့္အေရးနဲ႔ ျမဴႇဆြယ္ၿပီး ေစာင့္ေရွာက္လို႔ မရႏိုင္ပါ။
- ဘာသာ သာသနာကို ၾကာျမင့္စြာတည္ေအာင္ အင္အားသံုး အႏိုင္က်င့္ၿပီး ေစာင့္ေရွာက္လို႔ မရႏိုင္ပါ။
- ဘာသာ သာသနာကို ၾကာျမင့္စြာတည္ေအာင္ ငါစြဲအတၱ၊ မာန္မာန အစြန္းေရာက္ ခ်စ္စိတ္နဲ႔ ေစာင့္ေရွာက္လို႔ မရႏိုင္ပါ။
