သမိုင္းကေပးတဲ့ အေတြး
DVB
·
March 16, 2017
ဒီတစ္ေခါက္ ေရႊစာရံဘုရားပြဲေတာ္ကို ေရာက္ေတာ့ ဒု႒ဝတီျမစ္ထဲဆင္းၿပီး အရင္ႏွစ္ေတြလို ေရမကစားျဖစ္ဘူး။ ထန္းရြက္ပုတီး၊ ထန္းရြက္ငါးနဲ႔ ဘူးခါးသီးေျခာက္ ဝယ္ဖို႔လည္း စိတ္ကူးမရခဲ့ဘူး။
အရင္လို ေပါင္းမိုးလွည္းေလးေတြကို မေတြ႔ရေတာ့ဘူး။ အရင္လို ထန္းရြက္ပုတီး၊ ထန္းရြက္ငါး႐ုပ္ေလးေတြနဲ႔ ဘူးခါးသီးေျခာက္ ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေတြကိုလည္း မ်ားမ်ားစားစား မေတြ႔ရေတာ့ဘူး။ ပြဲေတာ္ကာလအတြင္း ဘုရားလာဖူးၾကတဲ့ ငါးႀကီးေတြ အေၾကာင္းကိုလည္း ေျပာသံမၾကားရေတာ့ဘူး။ အဲဒါအျပင္ ေရႊစာရံဘုရားပြဲေတာ္ကို လာေရာက္ၾကတဲ့ ေတာင္ေပၚေဒသက ပအို႔ဝ္၊ ပေလာင္၊ ရွမ္း၊ ဓႏု တိုင္းရင္းသားေတြကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ အမုန္းစကားတခုေၾကာင့္ ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးမႈေတြ ပ်က္စီးခဲ့ရတာ၊ အခ်င္းခ်င္း ေသြးကြဲခဲ့ရတာ၊ မိသားစုဘဝေတြ ေသကြဲ၊ ရွင္ကြဲ ကြဲကြာခဲ့ရတာ၊ မလိုမုန္းထား၊ အမုန္းတရားေတြကို စဥ္းစားဆင္ျခင္ဉာဏ္နဲ႔ ခ်ိန္ထိုးျခင္းမရွိခဲ့တာကို ေတြးမိတယ္။ ေရႊစာရံ ေစတီေတာ္သမိုင္းကို ေတြးလိုက္မိေတာ့ သင္ခန္းစာတမ်ဳိး ရတယ္လို႔ ခံစားေနရလို႔ပါပဲ။
အႁမႊာေမာင္ႏွမျဖစ္တဲ့ ရွမ္းေမာင္ႏွမ ေစာမြန္လွနဲ႔ ခြန္ေကာ္လန္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္မွာ ေစာမြန္လွက အစ္မႀကီး။ သူတို႔ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ ႀကီးျပင္းရာ ေမာကိုးျပည္ကို ျမန္မာဘုရင္ အေနာ္ရထာမင္းက ႏွစ္သက္ေတာ္မူခဲ့တယ္။ ေမာင္ႏွမႏွစ္ဦးရဲ႕ ဖခင္ ေမာဘုရင္ႀကီးကေတာ့ ႏွစ္ျပည္ေထာင္ ခ်စ္ၾကည္ေရးအတြက္ သမီးေတာ္ ေစာမြန္လွကို အေနာ္ရထာမင္းႀကီးနဲ႔ လက္ဆက္ေစခဲ့တယ္။
အေနာ္ရထာမင္းႀကီးဟာ ရွမ္းမင္းသမီးေလး ေစာမြန္လွကို အင္မတန္ ျမတ္ႏိုးေတာ္မူခဲ့တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း မိဖုရားေခါင္ႀကီးျဖစ္တဲ့ သီရိမာလာေဒဝီရဲ႕ အမုန္းပြားျခင္းကို ခံခဲ့ရသူေပါ့။ ဘာသာတရားကို ကိုင္း႐ႈိင္းလြန္းတဲ့ ရွမ္းမင္းသမီးေလး ေစာမြန္လွတဲ့ နားေတာင္းက ေရာင္စဥ္ကြန္႔ျမဴးတာကို စုန္းပညာတတ္သူတေယာက္အျဖစ္ ဉာဏ္ဆင္ၿပီး ေခ်ာက္တြန္းခဲ့တယ္။ ဒါကို ေလ့လာဆန္းစစ္မႈ အားနည္းတဲ့အျပင္ အမွားကို ထပ္ခါထပ္ခါ ေျပာလို႔ အမွန္ထင္မွတ္သြားတာခဲ့တယ္။ အေနာ္ရထာဘုရင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ကလည္း ျမင္ေတြ႔သမၽွ ေဝဖန္ပိုင္းျခားမႈမရွိဘဲ ယံုမွားသံသယ ျဖစ္ခဲ့ရာကေန ရွမ္းမင္းသမီးေလး ေစာမြန္လွဟာ စုန္းမ ဧကန္ျဖစ္တယ္လို႔ သတ္မွတ္လိုက္ၿပီး ေနရပ္ကို ျပန္ဖို႔ တိုင္းျပည္ကေန ႏွင္ထုတ္လိုက္ေတာ့တယ္။
အဲဒီလို အမုန္းစကားနဲ႔ မနာလို မုန္းထားစိတ္ေတြနဲ႔ တိုက္ခိုက္ခံခဲ့ရတာေၾကာင့္ ေစာမြန္လွမင္းသမီးေလးဟာ နန္းေတာ္ကေန ထြက္ခြာလာခဲ့တယ္။ လမ္းခုလတ္ျဖစ္တဲ့ ေရႊစာရံ မေရာက္ခင္ အခု နားေတာင္းက်ေခ်ာင္းလို႔ အမည္တြင္တဲ့ ေခ်ာင္းကိုေရာက္တဲ့အခါ နားေတာင္းတဖက္ ေရမွာ က်ခဲ့တယ္။ အကယ္၍ ဘုရင္မင္းျမတ္ဟာ သူ႔ကို နန္းေတာ္ကို ျပန္မေခၚေတာ့ဘူးဆိုရင္ ေရမွာ က်တဲ့ နားေတာင္းဟာ လက္ဝယ္ ျပန္ေရာက္ပါေစလို႔ ၿခံဳထည္ပဝါစကို ေရမွာခ်ၿပီး သစၥာျပဳလိုက္တဲ့အခါ နားေတာင္းဟာ ၿခံဳထည္ပဝါစမွာ ကပ္ၿငိပါလာခဲ့တယ္။
အဲဒီနားေတာင္းနဲ႔ သူ႔မွာပါလာတဲ့ ဓာတ္ေတာ္ေတြကို ဌာပနာၿပီး ေစတီတဆူ တည္ခဲ့တယ္။ ဉာဏ္ေတာ္အျမင့္က ငါးေတာင္ ရွိတယ္။ အခု ေရႊစာရံေပါ့။ ေစတီေတာ္ တည္တာကို ၾကားသိတဲ့ မင္းႀကီးဟာ မင္းခ်င္းကို ေစလႊတ္ၿပီး ‘ဘုရားမုခ္ဦးကို ဖခင္နဲ႔ ေမာင္ေတာ္ရွိရာ ေမာရွမ္းဘက္ကို လွည့္တည္ထားလွ်င္ ေစာမြန္လွကို သတ္၊ ငါကိုယ္ေတာ္ျမတ္ရွိရာ နန္းေတာ္ဘက္ကို လွည့္တည္ထားတယ္ဆိုရင္ အသက္ခ်မ္းသာေစ’ လို႔ အမိန္႔ေပးလိုက္တယ္။
ဒါကို သိခြင့္ရလိုက္တဲ့ မင္းသမီးေစာမြန္လွဟာ ညတြင္းခ်င္းပဲ သစၥာဓိ႒ာန္ ျပဳလိုက္တဲ့အတြက္ အခုလက္ရွိ ဖူးေတြ႔ေနရတဲ့ ေရႊစာရံေစတီေတာ္ဟာ အေရွ႕ဘက္မက်၊ အေနာက္ဘက္မက် တည္ရွိေနခဲ့တယ္။ ဖခင္နဲ႔ ေမာင္ေတာ္ရွိရာ ေမာျပည္ကို ျပန္တဲ့ လမ္းတေလၽွာက္မွာလည္း ေစတီေတာ္ေတြကို တည္ထားခဲ့တယ္။ ေမာျပည္ကို မေရာက္ခင္ လမ္းခုလတ္မွာပဲ ကံေတာ္ကုန္ခဲ့ရတယ္။
အစ္မေတာ္ ကံေတာ္ကုန္တဲ့ သတင္းစကားေၾကာင့္ပဲ ေမာင္ေတာ္ စဝ္ေကာ္လ်န္လည္း ကံကုန္ခဲ့ရွာတယ္။
ႏွစ္စဥ္ တေပါင္းလျပည့္ေန႔ကေန လျပည့္ေက်ာ္ ၉ ရက္ေန႔ထိ ဆယ္ရက္တိုင္တိုင္ က်င္းပတဲ့ ေရႊစာရံဘုရားပြဲေတာ္ႀကီးကေတာ့ အခုႏွစ္ ပြဲေတာ္နဲ႔ပါဆိုရင္ ႏွစ္ကိုးဆယ္နီးပါး ရွိေနၿပီလို႔လည္း သိရတယ္။ ဘုရားအမ ေစာမြန္လွ တည္ထားခဲ့တဲ့ ေရႊစာရံ ေစတီေတာ္ႀကီးကို ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၈၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ ရေသ့ႀကီး ဦးခႏၲီက ျပည္လည္တည္ ထားခဲ့တာလို႔လည္း သိရတယ္။ ဉာဏ္ေတာ္အျမင့္ အေတာင္ ၉၀ ရွိတယ္။ အခန္း ေစာင္းတန္းေပါင္းက ၁၆၈ ခန္း၊ တိုင္ေပါင္းက ၂၂၄ တိုင္ ပါတယ္။
ဒီသမိုင္းေၾကာင္းေတြကို စိတ္မေကာင္းျခင္းမ်ားစြာနဲ႔ ျပန္စဥ္းစားမိတဲ့အခါ သမိုင္း သင္ခန္းစာတခု ရလိုက္တယ္။ အမုန္းေတြကို မစြန္႔လႊတ္သေရြ႕၊ ဆင္ျခင္သံုးသပ္မႈ အားနည္းေနသေရြ႕ ေအးခ်မ္းမႈဆိုတာ ေပ်ာက္ဆံုးေနမွာပါပဲ။ မိသားစုေတြ ထိခိုက္ေနရဦးမွာပါပဲ။ ေသကြဲ၊ ရွင္ကြဲေတြ ကြဲကြာ ခြဲခြာေနရဦးမွာပါပဲ။
သမိုင္းသင္ခန္းစာေတြကို ၾကည့္ၿပီး အခ်င္းခ်င္းလည္း အမုန္းမပြားသင့္ေတာ့ဘူး။ ေတာင္ေပၚ ေျမျပန္႔လည္း မခြဲျခားသင့္ေတာ့ဘူး။ ငါ့ဖို႔ဆိုတဲ့ အေတြးေတြကို စြန္႔ထားၿပီး အမ်ားဆိုတာကို ၾကည့္ရင္း လက္ခ်င္းယွက္သင့္ေနပါၿပီ။ အမုန္းပင္ေတြေပ်ာက္လို႔ အၿပံဳးပင္ေတြ လႈိင္လႈိင္ေပါက္သင့္ေနပါၿပီ။
ေရႊစာရံက အျပန္မွာေတာ့ ဆုေတာင္းမိတယ္။ ေသာကကင္းကင္းနဲ႔ ေကာင္းေသာ အိပ္စက္ျခင္း၊ ေကာင္းေသာ ႏိုးထျခင္းေတြနဲ႔ ျမန္မာျပည္ႀကီး ေအးခ်မ္းပါေစလို႔သာ။
သင္းသင္းေသာ္
