နိုင္ငံ​ေရး​ျပက္လံုး​ေတြနဲ့​ နာမည္​ေက်ာ္ခဲ့​တဲ့​ ဇာဂနာဟာ ဦး​ေနဝင္း​ရဲ့​ မဆလ​ေခတ္က​ေန စစ္အစိုး​ရအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့​ နဝတ၊​ နအဖ​ေခတ္၊​ အခု​ေနာက္ဆံုး​ ​ေ႐ြး​ေကာက္ပြဲအလြန္ ဦး​သိန္း​စိန္ အစိုး​ရ​ေခတ္အထိ ​ေခတ္တိုင္း​မွာ ​ေထာင္ခ်ခံခဲ့​ရသူ ျဖစ္ပါတယ္။ နိုင္ငံ​ေရး​ကို စိတ္ဝင္စား​တဲ့​၊​ နိုင္ငံ​ေရး​အျဖစ္အပ်က္​ေတြမွာ ထဲထဲဝင္ဝင္ပါခဲ့​တဲ့​ သူရဲ့​ အ​ေတြ့​အၾကံု၊​ ခံစား​ခ်က္​ေတြ၊​ အျမင္​ေတြကို ဒီဗြီဘီအယ္ဒီတာ ဦး​ခင္​ေမာင္စိုး​က ထိုင္း​နိုင္ငံ ဘန္​ေကာက္ျမို့​ကို သူ​ေရာက္လာတုန္း​ ​ေတြ့​ဆံုစကား​ေျပာထား​ပါတယ္။ ဇာဂနာရဲ့​ မဆလ​ေခတ္က​ေန ၂၀၀၇ ​ေ႐ြွႊဝါ​ေရာင္​ေတာ္လွန္​ေရး​ကာလ အ​ေတြ့​ အၾကံု​ေတြကို ပထမပိုင္း​ အစီအစဥ္မွာ တင္ျပ​ေပး​ခဲ့​ပါတယ္။ ဒုတိယပိုင္း​မွာ​ေတာ့​ ​ေထာင္က ျပန္လြတ္လာတဲ့​ေနာက္ လက္႐ွိ ျမန္မာျပည္နိုင္ငံ​ေရး​အ​ေပၚ သူဘယ္လိုျမင္လဲ၊​ အနုပညာနဲ့​ နိုင္ငံ​ေရး​ဟာ သူ့​ဘဝမွာ ဘယ္​ေလာက္အ​ေရး​ပါသလဲ၊​ အနုပညာသမား​တ​ေယာက္ဟာ နိုင္ငံ​ေရး​အ​ေပၚ ဘယ္လိုခံယူထား​သင့္​လဲ - စတဲ့​ ဇာဂနာရဲ့​ အယူအဆ​ေတြကို ​ေဆြး​ေနြး​ထား​ၾကပါတယ္။ အဲဒီ (​ေ႐ြွႊဝါ​ေရာင္​ေတာ္လွန္​ေရး​) မွာ တခါ အဖမ္း​ခံခဲ့​ရတယ္။ ဘယ္​ေလာက္ၾကာလဲ။ “တလနည္း​ပါး​ေပါ့​။ ၂၈ ရက္​ေပါ့​။” အဲဒီက​ေနတခါ က်​ေနာ္တို့​ ကမၻာတခုလံုး​ အုန္း​အုန္း​ကၽြက္ကၽြက္ ျဖစ္သြား​ရတဲ့​ ​ေနာက္တပြဲက နာဂစ္မုန္တိုင္း​။ နာဂစ္မုန္တိုင္း​မွာလည္း​ ကိုသူရက အလႉ​ေတြသြား​ေပး​၊​ ဂို​ေဒါင္ၾကီး​ တလံုး​ထဲမွာ ပစၥည္း​ေတြ မ​ေနတဲ့​ပံု​ေတြနဲ့​ ျပန္​ေတြ့​ရ​ေတာ့​ အဲဒီတုန္း​က​ေကာ ဘယ္လို စိတ္ခံစား​ခ်က္နဲ့​ ဦး​ေဆာင္ခဲ့​တာလဲ။ “မဟုတ္ဘူး​ဗ်။ ခုနတုန္း​က ​ေျပာသလို စိတ္ခံစား​မႈ​ေၾကာင့္​လို့​ပဲ ​ေျပာရဦး​မွာပဲ။ ဘာလို့​လဲဆို​ေတာ့​ က်​ေနာ္အိမ္မွာ တ​ေယာက္တည္း​၊​ က်​ေနာ့္​အ​ေပၚထပ္အခန္း​မွာ တခန္း​လံုး​ ျဂိုဟ္တုစ​ေလာင္း​ အကုန္လံုး​ ျပုတ္ပ်က္ထြက္ျပီး​ေတာ့​ အိမ္ထဲကိုလည္း​ ​ေရ​ေတြဝင္ျပီး​ ခပ္ထုတ္​ေနရတယ္။ ဆို​ေတာ့​ က်​ေနာ့္​မွာ စိတ္ကူး​တခုရတယ္။ ငါတို့​ ရန္ကုန္မွာ ဘယ္​ေလာက္မွလည္း​ ၾကီး​ၾကီး​က်ယ္က်ယ္ ျဖစ္တာမဟုတ္ဘူး​။ ဒါဆိုရင္ ဟိုး​တကယ္ျဖစ္တဲ့​ ​ေနရာ​ေတြမွာ ျမစ္ဝကၽြန္း​ေပၚ​ေဒသမွာ ဘယ္​ေလာက္ထိမ်ား​ ျဖစ္မလဲ။ ျဖစ္ျဖစ္ျပီး​ခ်င္း​ ​ေနာက္တ​ေန့​ အဲလိုစိတ္ကူး​ရတယ္။ ရ​ေတာ့​ ဘယ္သူမွမ​ေျပာဘဲ ဦး​ေအာင္လြင္နဲ့​ သြား​ရ​ေအာင္ဆိုျပီး​၊​ လမ္း​ေတြပိတ္လည္း​ ပိတ္တဲ့​ေနရာက ျဖတ္ကြာဆိုျပီး​ ဆင္း​ခ်သြား​တာ။ ဖ်ာပံု​ေရာက္သြား​တယ္။ ​ေတာ္​ေတာ္ ခက္ခက္ခဲခဲ သြား​ရတာ။ ​ေမာ္​ေတာ္ကား​မ႐ွိ ဆင္း​ေလ်ွာက္​ေပါ့​။ ​ေလွ၊​ ဘုတ္​ေတြနဲ့​သြား​ေပါ့​။ သစ္ပင္​ေတြကလည္း​ အကုန္လဲ။ တကယ္ တခါမွမ​ေတြ့​ဘူး​တဲ့​ ျမင္ကြင္း​ကို ျမင္လိုက္ရ​ေတာ့​ က်​ေနာ့္​တသက္နဲ့​ တကိုယ္ အတုန္လႈပ္ဆံုး​ပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဖ်ာပံုက​ေန ​ေဂြး​ကုန္း​ အဲဒီက စပါး​ဒိ္ုင္​ေတြ႐ွိတာ​ေပါ့​။ အဲဒီဘက္ကို က်​ေနာ္​ေရာက္သြား​တာ၊​ အဲဒီ​ေနရာလည္း​ ​ေရာက္​ေကာ ဂြၾကီး​ေခ်ာင္း​ထဲကို ​ေရာက္သြား​တယ္။ အဲဒီ​ေခ်ာင္း​ထဲကို ​ေရာက္လည္း​သြား​ေရာ၊​ ဝင္လို့​ကိုမရ​ေတာ့​ဘူး​။ အ​ေလာင္း​ေတြက။ အဲဒါျဖစ္ျပီး​ ဒုတိယရက္ပဲ။ ၃ ရက္​ေန့​ည​ေနမွာ က်​ေနာ္​ေရာက္သြား​တာ။ စိတ္ထဲမွာ ခံစား​ရတာ။ ခ်က္ခ်င္း​ပဲ ဒီလူ​ေတြကို ငါတို့​ဘာလုပ္​ေပး​နိုင္မလဲ။ အဲဒီ႐ြာ​ေလး​တ႐ြာ​ေရာက္တယ္​ေပါ့​။ ဝင္သြား​ေတာ့​ ဂြၾကီး​ေခ်ာင္း​ထဲမွာ ​ေရာက္​ေတာ့​ ဘာျဖစ္သြား​လည္း​ဆို​ေတာ့​ ႐ြာမွာ လူကိုမ႐ွိ​ေတာ့​ဘူး​။ အဲဒီမွာ ​ေတြ့​တဲ့​လူ​ေတြက ​ေတြ့​ေတြ့​ခ်င္း​ ငိုယိုျပီး​ ႐ူး​မတတ္ ဘုန္း​ၾကီး​တပါး​ကလည္း​ သြက္သြက္ခါ ႐ူး​ေနတယ္။ ​ေရလည္း​မ႐ွိဘူး​။ ဒီလူ​ေတြ ​ေရမ႐ွိရင္ ​ေသကုန္​ေတာ့​မွာပဲ ဆိုျပီး​ေတာ့​ က်​ေနာ္တို့​မွာပါတဲ့​ ​ေရ​ေတြကို​ေပး​ျပီး​ ျမို့​ျပန္ဖို့​လုပ္တယ္။ အဲဒီမွာ စိတ္ထဲမွာ ​ေတာ္​ေတာ္ ထိခိုက္သြား​တယ္။ ဒီတိုင္း​ထား​လို့​ မျဖစ္ဘူး​ဆိုျပီး​ေတာ့​ ႐ွိတာ​ေလး​နဲ့​ လုပ္မွပဲဆိုျပီး​ ခ်က္ခ်င္း​ ရန္ကုန္ ​ေရာက္​ေအာင္ျပန္၊​ က်​ေနာ္ပစၥည္း​ေတြ ရ​ေအာင္စု၊​ က်​ေနာ့္​မွာ တယ္လီဖုန္း​ ၂ လံုး​႐ွိတယ္။ ​ေရာင္း​ခ်ျပီး​ေတာ့​ အဲဒီရတဲ့​ေငြနဲ့​ ​ေရ​ေတြဝယ္၊​ ရသမ်ွဝယ္ျပီး​ ျပန္သြား​။ အဲလိုလုပ္ျပီး​ သူငယ္ခ်င္း​ေတြ၊​ အရိုင္း​တို့​အား​လံုး​ကို ကူညီၾကဖို့​၊​ အနုပညာသည္​ေတြကို ကူညီဖို့​ ​ေလ်ွာက္တိုက္တြန္း​တယ္။ ​ေလ်ွာက္​ေျပာျပီး​ေတာ့​ ပစၥည္း​ေတြယူျပီး​ သြား​ပို့​ေတာ့​ က်​ေနာ္တို့​ကို ပိတ္ဖမ္း​ေရာ။ ခင္ဗ်ား​တို့​ ဘာလို့​ဖမ္း​တာလဲ၊​ ဘာလို့​ေပး​မသြား​ရတာလဲ၊​ အခု က်​ေနာ္တို့​ ျမန္မာလူမ်ိုး​ေတြ ဒုကၡ​ေရာက္​ေနတာ။ က်​ေနာ္တို့​ ဗမာ ဗမာခ်င္း​ အဲဒီလူ​ေတြ ​ေရငတ္ျပီး​ ​ေသကုန္မယ္။ မစား​ရဘဲ ​ေသကုန္မယ္။ အဲလိုၾကည့္​ေနမလား​၊​ က်​ေနာ္တို့​ အရင္ကူညီမယ္။ ခင္ဗ်ား​တို့​ေရာက္ျပီး​ျပီလား​ဆို​ေတာ့​။ အဲလို အရမ္း​ အတိုက္အခံ​ေတြ ျဖစ္ရျပီး​ေတာ့​မွ ဖမ္း​ခ်င္လည္း​ဖမ္း​၊​ ပစ္သတ္ခ်င္လည္း​ ပစ္သတ္ဆိုျပီး​ေတာ့​ ​ေသနတ္​ေတြနဲ့​ ခ်ိန္ထား​တယ္။ ​ေဘး​က​ေန ​ေမာ္​ေတာ္ဘုတ္နဲ့​ လိုက္ျပီး​ေတာ့​ ​ေလာ္စပီကာနဲ့​ လိုက္ျခိမ္း​ေျခာက္တယ္။ ျခိမ္း​ေျခာက္ ျခိမ္း​ေျခာက္ ပစ္သတ္ခ်င္သတ္၊​ အဲဒီ႐ြာထဲကို ငါဝင္တယ္ဆိုျပီး​ေတာ့​ ဝင္သြား​တာ က်​ေနာ့္​မွာ ​ေတာ္​ေတာ္ စိတ္ပ်က္ပါတယ္။ လြွႊတခုနဲ့​ လဲ​ေနတဲ့​ သစ္ပင္​ေတြျဖတ္၊​ က်​ေနာ္နဲ့​ ဘၾကီး​ေအာင္တို့​နဲ့​ အဲဒါ႐ွင္း​၊​ ႐ွင္း​ျပီး​ဝင္။ “လူ​ေတြက က်​ေနာ္တို့​ကို ​ေတြ့​လည္း​ေတြ့​ေရာ မိုး​ေပၚက ကယ္တင္႐ွင္ၾကီး​ေတြ လာသလို၊​ သူတို့​မ်က္နွာ​ေတြ ဘယ္​ေတာ့​မွမ​ေမ့​ဘူး​။ က်​ေနာ္တို့​လူမ်ိုး​ကို သနား​လိုက္တာ။ သူတို့​႐ြာမွာ အရင္တုန္း​က စပါး​ဒိ္ုင္​ေတြနဲ့​ ငါး​ဒိုင္​ေတြနဲ့​ အရမ္း​ခ်မ္း​သာလို့​ သူတို့​အိမ္ကို က်​ေနာ္တို့​ အလည္သြား​ခဲ့​ရင္ သူတို့​က ပုစြန္ဆီနဲ့​ ထမင္း​နယ္​ေကၽြး​တာ။ ပုစြန္ဆီနဲ့​ အိမ္​ေ႐ွ့​မွာ ဒီတိုင္း​ခ်​ေပး​ထား​တာ။ ဆရာၾကိုက္သ​ေလာက္ စား​သြား​၊​ သိသိ မသိသိ၊​ အဲလို​ေနတဲ့​လူ​ေတြက အခု​ေနစရာ အိမ္မ႐ွိတဲ့​အျပင္ ​ေသာက္စရာ ​ေရလည္း​မ႐ွိဘူး​။ ဒုကၡ​ေတြ​ေရာက္​ေနတာ။ က်​ေနာ္တို့​ ​ေပး​တာ​ေတြက တကယ့္​တကယ္ မလံု​ေလာက္ဘူး​။ မစို့​မပို့​ေလး​ေတြ၊​ အဲဒါ​ေလး​ကို က်​ေနာ္တို့​ ​ေပး​လိုက္ရတယ္။ စိတ္ထဲမ​ေကာင္း​ဘူး​။ အဲလိုလူ​ေတြကို ​ေပး​ရတယ္။ ​ေလာက္မွ မ​ေလာက္ငတာ။ “ဒီ​ေလာက္နဲ့​ေတာ့​ မျပီး​ဘူး​။ အဲ့​ေတာ့​ ျပန္လာတာ၊​ ျပန္လိ္ုက္​ေနွာင့္​ယွက္တာပဲ။ ဘာလို့​လဲ ကိုယ့္​လူကိုယ္​ေပး​တာကို၊​ သူတို့​က သူတို့​ကယ္ဆယ္​ေရး​လည္း​ မလာ၊​ ဘာမွလည္း​မလုပ္၊​ မ​ေပး​ရဘူး​ဆို​ေတာ့​ ​ေပး​တယ္ကြာဆိုျပီး​ ​ေနာက္ဆံုး​ ႐ုပ္႐ွင္သမား​ေတြပါ က်​ေနာ္အကုန္​ေခၚျပီး​ေတာ့​ လမ္း​ပိတ္လည္း​ ​ေဖာက္ထြက္တယ္ဆိုျပီး​ တန္း​စီျပီး​ ကား​ၾကီး​ေတြနဲ့​ထြက္တာ က်​ေနာ္တို့​ ​ေနာက္တၾကိမ္ထပ္ထြက္​ေတာ့​ ကား​ ၂၁ စီး​။ အဲဒါကိုတား​တယ္။ ျဖုတ္တယ္။ ဖယ္ခိ္ုင္း​တယ္။ ဗိုလ္မႉး​ၾကီး​ ဒုဗိုလ္မႉး​ၾကီး​ အဲဒီလူကို မွတ္မိ​ေသး​တယ္။ ကိုဇာဂနာတဲ့​ ခင္ဗ်ား​ကို ​ေတာင္း​ပန္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ား​ ဒီလမ္း​က​ေန မသြား​ပါနဲ့​၊​ ဒီတလမ္း​ပဲ ႐ွိလို့​ ဒီတလမ္း​ပဲ သြား​ရမွာ။ ခင္မ်ား​မ​ေက်နပ္လည္း​ ပစ္သာသတ္လိုက္​ေတာ့​ က်​ေနာ္တို့​ အဲဒီကို သြား​မွာပဲ။ က်​ေနာ္တို့​ ပိတ္တယ္ဆိုျပီး​ ​ေျပာတယ္။ ပိတ္လည္း​ဝင္မယ္ဗ်ာ ဆိုျပီး​ေတာ့​ အဲလိုနည္း​ေတြနဲ့​ ​ေဒး​ဒရဲလည္း​ ​ေရာက္တယ္၊​ ကြမ္း​ျခံကုန္း​လည္း​ေရာက္တယ္၊​ ဖ်ာပံုလည္း​ေရာက္တယ္၊​ လပြတၱာက ​ေဝဠု​ေက်ာ္တို့​ ​ေရာက္သြား​တယ္။ ဘိုက​ေလး​လည္း​ေရာက္တယ္။ က်​ေနာ္တို့​ ကိုယ္တိုင္​ေရာက္တာ။ က်​ေနာ္က ​ေ႐ွ့​က။ အရမ္း​သြား​ေနရင္ ​ေနာက္မွာ ပစၥည္း​စုတဲ့​လူ ခက္မွာ​ေၾကာက္တဲ့​အတြက္ က်​ေနာ္က ​ေနာက္တန္း​ကို ျပန္​ေ႐ြွႊ့​ျပီး​ေတာ့​ ဦး​ေအာင္လြင္၊​ ငွက္​ေပ်ာ္​ေၾကာ္၊​ အရိုင္း​တို့​ကို ​ေ႐ွ့​သြား​။ သူတို့​ဦး​ေဆာင္ျပီး​ အနုပညာသည္​ေတြ အမ်ား​ၾကီး​ထြက္ပါတယ္။ ဒါ​ေတြ အကုန္လံုး​လည္း​ သိပါတယ္။ အဲဒီလူ​ေတြ အကုန္လံုး​က ဘာစိတ္နဲ့​မွ မဟုတ္ဘူး​။ ဗမာ ဗမာခ်င္း​ ဒီ​ေလာက္ ဒုကၡ​ေရာက္​ေနတဲ့​အခ်ိန္ မၾကည့္​ရက္တဲ့​ စိတ္ပါ။ ​ေနာက္ဆံုး​ သူတို့​ ျပန္​ေလ်ွာ့​သြား​တယ္။ ဒါ​ေပမယ့္​ မၾကိုက္ဘူး​။ အထူး​သျဖင့္​ က်​ေနာ့္​ကို အျမင္အကပ္ဆံုး​ အခ်ိန္က​ေတာ့​ ဘိုက​ေလး​မွာပဲ။ ဘာလို့​လဲဆို​ေတာ့​ အဲဒီ​ေန့​ညက က်​ေနာ္တို့​ ​ေရထဲက​ေနလာ​ေတာ့​ အဲဒီမွာ ႐ွင္ဥပဂုတၱ ႐ွိတဲ့​ေနရာ​ေပါ့​။ မိန္း​မလွကၽြန္း​လား​ မသိဘူး​။ အဲဒီမွာ မိ​ေက်ာင္း​ေတြ လြတ္​ေနတယ္ဆိုျပီး​ ​ေရထဲမွာ ​ေမာ္​ေတာ္ဘုတ္နဲ့​ မီး​နဲ့​ထိုး​ျပီး​ေတာ့​ အခုခ်က္ခ်င္း​ ဒီ​ေနရာက ထြက္ပါဆိုျပီး​ အဲလိုမ်ိုး​လိ္ုက္လုပ္တာ။ က်​ေနာ္တို့​မွာ ​ေရထဲမွာ ညၾကီး​မိုး​ခ်ဳပ္ ​ေသသြား​ရင္ ​ေသသြား​နိုင္တယ္။ သူတို့​တိုက္လိုက္ရင္လည္း​ ​ေသသြား​မွာပဲ။ မထြက္နိုင္ဘူး​ေလ။ ဟိုမွာလူ​ေတြက ​ေစာင့္​ေနတာ။ က်​ေနာ္တို့​က ပစၥည္း​ေပး​ရမယ္။ ဆန္​ေတြပါလာတယ္။ က်​ေနာ္တို့​က စနစ္တက် ျဖစ္လာတာ​ေပါ့​။ ရက္ပိုင္း​အတြင္း​ စနစ္တက်ျဖစ္​ေအာင္ လုပ္တာ။ ဆရာဝန္အဖြဲ့​ေတြ ပါလာတယ္။ ​ေဆး​ကုတဲ့​အဖြဲ့​ေတြ ပါလာတယ္။ ယုတ္စြအဆံုး​ ​ေဒါက္တာ​ေဇာ္စိန္လြင္တို့​လို စိတ္ဆရာဝန္​ေတြ ပါလာတယ္။ အဲဒီစိတ္ဆရာဝန္​ေတြပါ လူ​ေတြကို သနား​ကုန္တယ္။ ​ေနာက္ဆံုး​ မီး​စက္​ေတြပါလာတယ္။ ကိုဧရာတို့​ အဖြဲ့​ေတြနဲ့​ လူ​ေတြကို စိတ္ဓာတ္ပိ္ုင္း​ဆိုင္ရာ ​ေပ်ာ္႐ြွႊင္မႈျဖစ္​ေအာင္ ဂစ္တာ​ေတြတီး​။ သီခ်င္း​ေတြဆို၊​ သူတို့​နဲ့​ အတူတူ ဝင္အိပ္တာ။ အဲ​ေတာ့​ သူတို့​ စိတ္ပိုင္း​ဆိုင္ရာ အား​ေပး​ေဖး​မမႈ ရတယ္။ “​ေနာက္တခု သူတို့​ ဒီအတိုင္း​ေနရင္ ပ်င္း​မွာစိုး​လို့​ ဆယ္မ်ိုး​စံု အထုတ္တထုတ္ သူတို့​ကို အလုပ္လုပ္ခိုင္း​တယ္။ အလြယ္တကူ စား​လို့​ရတဲ့​ တိုင္​ေထာင္ပဲတို့​၊​ ကန္စြန္း​တို့​၊​ ခ်ဥ္​ေပါင္တို့​၊​ မ်ိုး​ေစ့​ေတြနဲ့​ ဆူး​ေတြ ဘာ​ေတြနဲ့​ တအိမ္​ေထာင္ တထုတ္ ခ်က္ခ်င္း​စိုက္၊​ က်​ေနာ္တို့​ သူတို့​နဲ့​ ​ေရာျပီး​ ဝင္စိုက္၊​ အဲ့​လိုလုပ္​ေပး​တဲ့​ဟာ​ေတြ အဲဒီဟာကို သူတို့​ထြက္ခိ္ုင္း​ျပီး​ေတာ့​ မထြက္လို့​။ သူတို့​ထြက္ခိုင္း​တာကလည္း​ အ​ေၾကာင္း​က ႐ွိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ရန္ကုန္က​ေန ျပည္​ေထာင္စုၾကံ့​ခိုင္​ေရး​နဲ့​ ဖြံ့​ျဖိုး​ေရး​ကလူ​ေတြ လြွႊတ္ျပီး​ေတာ့​ ဘိုက​ေလး​က ႐ြာထဲမွာ လာျပီး​ေတာ့​ camp ၾကီး​ တခုလုပ္မယ္။ ျဂိုဟ္တု စ​ေလာင္း​ေတြ ဘာ​ေတြ တပ္တာ။ က်​ေနာ္တို့​ အဲဒီမွာ႐ွိ​ေနရင္ သူတို့​အလုပ္လုပ္ရတာ အ​ေနွာင့္​အယွက္ ျဖစ္တယ္ဆိုျပီး​ ​ေမာင္း​ထုတ္တာ။ အဲ​ေတာ့​ ျပန္လည္း​ ​ေရာက္​ေရာ အဖမ္း​ခံရတာပဲ။” အဲဒီကဖမ္း​ျပီး​ေတာ့​ အခုျပန္လြတ္တာ​။ ေတာက္​ေလ်ွာက္ ကိုသူရရဲ့​ လူ႐ြွႊင္​ေတာ္ဘဝက​ေန စလိုက္တာ ဖမ္း​ဆီး​ခံရမႈ​ေပါင္း​က အၾကိမ္​ေပါင္း​ ဘယ္​ေလာက္မ်ား​လဲ။ “​ေထာင္ထဲ​ေရာက္တာ​ေတာ့​ ၄ ၾကိမ္​ေပါ့​။ အဖမ္း​ခံရတာ ၅ ၾကိမ္၊​ ဟိုး​ပထမဆံုး​ က်​ေနာ္​ေျပာတဲ့​ ၈၆ ခုနွစ္က ပုသိမ္မွာ အဖမ္း​ခံရတဲ့​ ဟာကိုပါ ထည့္​တြက္မယ္ဆိုရင္ အဲဒါက ​ေထာင္ထဲမ​ေရာက္ဘူး​။ အခ်ဳပ္ခန္း​ေတာ့​ ​ေရာက္သြား​တယ္။ အဲဒါက​ေတာ့​ ၁ ၾကိမ္​ေပါ့​။ ​ေထာင္ထဲ​ေရာက္တာ​ေတာ့​ ၄ ၾကိမ္ပါ။” လူ​ေတြကို ​ေပ်ာ္႐ြွႊင္​ေအာင္ ရယ္စရာ၊​ ​ေမာစရာ​ေတြ လုပ္ခဲ့​တဲ့​ ဒီလူ႐ြွႊင္​ေတာ္ တ​ေယာက္ရဲ့​ ျဖတ္သန္း​မႈက ေတာ္​ေတာ္ၾကမ္း​တမ္း​တယ္လို့​ ​ေျပာရမွာ​ေပါ့​။ အဲ​ေတာ့​ က်​ေနာ္ ကိုသူရ ​ေနရာက​ေန ျပန္စဥ္း​စား​ၾကည့္​တဲ့​အခါ ကိုသူရ မိဘ​ေတြကလည္း​ ဒီအလုပ္ကို မလုပ္ပါနဲ့​၊​ ငါ့​သား​ေလး​ ဆရာဝန္ တင့္​ေတာင့္​တင့္​တယ္ လုပ္ပါဆိုျပီး​ ​ေျပာတဲ့​ၾကား​ထဲက​ေန ကိုသူရကလည္း​ ဒါ​ေတာ့​ ငါလုပ္မယ္ဆိုျပီး​ လုပ္ခဲ့​တယ္။ အိမ္​ေထာင္​ေတြက်​ေတာ့​ အိမ္​ေထာင္သည္က​ေတာ့​ ဘယ္လို​ေျပာမယ္ မသိဘူး​ေပါ့​ေနာ္။ အဲလိုျဖတ္သန္း​လာ​ေတာ့​ ​ေထာင္​ေတြက်တဲ့​အခါ ကိုသူရက မိသား​စုနဲ့​လည္း​ပဲ တကြဲတျပား​စီ ​ေနရတယ္။ အဲလို​ေန​ေတာ့​ ဒီျမစ္ၾကီး​နား​ေထာင္အထိ ​ေရာက္တယ္။ တကယ္ၾကမ္း​တမ္း​တဲ့​ ျမို့​ပါပဲ။ ​ေဝး​လည္း​ေဝး​ပါတယ္။ အဲဒီတုန္း​က ကိုယ့္​မိသား​စုအတြက္ ဘယ္လိုမ်ား​ ျပန္စဥ္း​စား​မိလဲ။ “အဲဒီအတြက္က​ေတာ့​ က်​ေနာ့္​မိန္း​မကိုလည္း​ ​ေက်း​ဇူး​တင္ပါတယ္။ ဘာလို့​လည္း​ဆို​ေတာ့​ က်​ေနာ္​ေထာင္က်တဲ့​အခါတိုင္း​မွာ သူက႐ုန္း​ကန္ခဲ့​ရတယ္။ ​ေတာ္​ေတာ္ပင္ပန္း​စြာ ႐ုန္း​ကန္ခဲ့​ရတယ္။ ​ေနာက္ အထူး​သျဖင့္​ ၈၈ ကဟာမ်ိုး​ က်​ေနာ္​ေထာင္ထဲ​ေရာက္သြား​ခ်ိန္မွာ က်န္ရစ္ခဲ့​တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်​ေနာ့္​သား​က လသား​ေလး​ ႐ွိ​ေသး​တယ္။ ၁၉၉၀ မွာ ဒုတိယအၾကိမ္ အဖမ္း​ခံရ​ေတာ့​ က်​ေနာ့္​သမီး​ကို ​ေမြး​ဖို့​ ကိုယ္ဝန္ၾကီး​နဲ့​ ဆို​ေတာ့​ ဘယ္သူ့​အကူအညီမွ မရဘူး​။ အဲဒီတုန္း​ကလည္း​ ျမန္မာျပည္မွာ အင္မတန္ အံ့​အား​သင့္​ဖို့​ေကာင္း​တယ္။ နိ္ုင္ငံ​ေရး​သမား​ဆိုတဲ့​ လူ​ေတြနဲ့​ နိုင္ငံ​ေရး​အမႈနဲ့​ ​ေထာင္က်တယ္ဆိုတဲ့​ လူ​ေတြကို အနူလိုလို၊​ ဝဲစား​လိုလို သ​ေဘာထား​ျပီး​ မထိခ်င္ဘူး​။ ဘယ္သူမွ အ​ေပါင္း​အသင္း​မလုပ္ဘူး​။ ဆို​ေတာ့​ က်​ေနာ့္​မိန္း​မလည္း​ ​ေတာ္​ေတာ္ ႐ုန္း​ကန္ရ႐ွာပါတယ္။ ​ေနာက္ဆံုး​ပိတ္ မင္း​သမီး​ေတြရဲ့​ ထဘီ​ေခါက္၊​ ဖိနပ္​ေကာက္ရတဲ့​ အလုပ္​ေတာင္ သူဝင္လုပ္ခဲ့​ရ႐ွာတယ္။ ​ေက်း​ဇူး​တင္ပါတယ္။ သူတို့​ ရဲရဲရင့္​ရင့္​နဲ့​ က်​ေနာ္တို့​ေနာက္က​ေန အ​ေထာက္အပံ့​ေပး​တဲ့​ အတြက္လည္း​ က်​ေနာ္​ေ႐ွ့​က​ေန လုပ္ရဲသင့္​တာ​ေတြ လုပ္ရတာ​ေပါ့​။ အခု​ေတာ့​ ၂ဝဝရခုနွစ္ က်​ေနာ္ ​ေထာင္ထဲ​ေရာက္တယ္။ ၂၀၀၈ ခုနွစ္​ေထာင္ထဲ​ေရာက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ​ေတာ့​ သူက က်​ေနာ္နဲ့​အ​ေဝး​ကို ​ေရာက္​ေနၾကတယ္။ သား​ေရာ သမီး​ေရာ က်​ေနာ့္​မိန္း​မ​ေရာ။ အ​ေမရိကား​ကို ​ေရာက္​ေနတယ္။ အဲဒီအခါမွာ က်​ေနာ့္​အ​ေနနဲ့​ က်​ေနာ့္​စိတ္ထဲမွာ ​ေတာ္​ေတာ္ကင္း​တယ္။ မိသား​စုနဲ့​ ပတ္သက္တဲ့​ကိစၥ၊​ ဘာ​ေၾကာင့္​လဲဆို​ေတာ့​ သူတို့​ရပ္တည္​ေနနိုင္ျပီ။ သူတို့​အတြက္ ဖန္တီး​ေပး​ျပီး​ျပီ။ က်​ေနာ့္​သား​အတြက္၊​(သို့​မဟုတ္) က်​ေနာ့္​သမီး​အတြက္ က်​ေနာ့္​မိန္း​မ သူ့​ဟာနဲ့​သူ ႐ွာစား​ေနနိုင္ျပီ။ သား​ေတြသမီး​ေတြအတြက္ ဖန္တီး​ေပး​နိုင္ျပီ။ ဆို​ေတာ့​ က်​ေနာ့္​ သား​သမီး​ကဲ့​သို့​ က်​ေနာ္ မဖန္တီး​ေပး​နိုင္တဲ့​ ျမန္မာနိုင္ငံမွာ႐ွိတဲ့​ က်​ေနာ့္​သား​သမီး​ေတြ အမ်ား​ၾကီး​႐ွိ​ေသး​တယ္။ အဲဒီလူ​ေတြအတြက္ က်​ေနာ္ဘာ​ေတြ ဖန္တီး​ေပး​ရဦး​မလဲ ဆိုတဲ့​စိတ္က တမ်ိုး​ျပန္ဝင္သြား​တယ္။ ဆိုပါ​ေတာ့​ က်​ေနာ္​ေထာင္ထဲ​ေရာက္​ေန​ေတာ့​ က်​ေနာ့္​သား​က ဓာတ္ပံုရိုက္ပို့​တယ္။ က်​ေနာ့္​သမီး​က ဓာတ္ပံုရိုက္ပို့​တယ္။ က်​ေနာ့္​စိတ္ထဲမွာ ဘာျဖစ္သြား​လည္း​ဆို​ေတာ့​ သူတို့​က ​ေပ်ာ္​ေနတယ္။ သူတို့​က ဘြဲ့​ဝတ္စံု​ေတြ၊​ ဝတ္ျပီး​ေတာ့​ စိန့္​နိုဂဲလ္လား​၊​ အဲဒီ​ေက်ာင္း​က ဝတ္စံုၾကီး​ေတြနဲ့​ ဘြဲ့​ယူ​ေနတယ္။ သူတို့​ေတြက ​ေပ်ာ္​ေနတယ္။ က်​ေနာ့္​အ​ေနနဲ့​ ဘာသြား​ စဥ္း​စား​မိလဲဆို​ေတာ့​ က်​ေနာ့္​သား​နဲ့​ ႐ြယ္တူျဖစ္တဲ့​ ဒီျငိမ္း​လင္း​ ​ေထာင္ထဲမွာ၊​ အာကာဗိုလ္ ​ေထာင္ထဲမွာ၊​ ျဖိုး​ျဖိုး​ေအာင္ ​ေထာင္ထဲမွာ၊​ က်​ေနာ့္​သမီး​နဲ့​ ႐ြယ္တူျဖစ္တဲ့​ နိုနိ္ု ​ေထာင္ထဲမွာ။ ငါ့​သား​သမီး​ေတြက အ​ေမရိကား​လို နိ္ုင္ငံမွာ သြား​ျပီး​ေတာ့​ ​ေက်ာင္း​စာ​ေတြသင္လို့​၊​ ဒီမွာ ဒီက က​ေလး​ေတြက​ေတာ့​ တိုင္း​ျပည္နဲ့​ လူမ်ိုး​အတြက္ အလုပ္ဝင္လုပ္ရင္း​နဲ့​ ​ေထာင္ထဲမွာ ပညာ​ေရး​ေတြလည္း​ ဆံုး​ခန္း​မတိုင္​ေသး​ဘူး​။ ငါဒီက​ေလး​ေတြ အတြက္ ဘာ​ေတြလုပ္​ေပး​ရမလဲ ဆိုျပီး​ေတာ့​ စိတ္က အဲဒီကို​ေရာက္သြား​တယ္။” “အခု က်​ေနာ့္​သား​သမီး​နဲ့​ ယွဥ္စဥ္း​စား​ရင္ က်​ေနာ့္​သား​သမီး​ထက္ က်​ေနာ္တို့​ နိုင္ငံမွာ ပညာ​ေရး​ကို ဆံုး​ခန္း​မတိုင္နိုင္တဲ့​၊​ နိုင္ငံ​ေရး​ကိုလုပ္လို့​ ပညာ​ေရး​ဆံုး​႐ွံုး​ခဲ့​ရတဲ့​ က​ေလး​ေတြ အမ်ား​ၾကီး​႐ွိပါ​ေသး​တယ္။ ဒီက​ေလး​ေတြကို ငါဘာလုပ္​ေပး​ရမလဲဆိုတာ စိတ္ရသြား​ေတာ့​ က်​ေနာ္ ​ေထာင္ထဲမွာ TOEFL တို့​၊​ SAT တို့​ သူတို့​ကိုသင္​ေပး​ေတာ့​ ​ေျဖခိုင္း​တယ္။ စာ​ေမး​ပြဲ​ေတြကို၊​ စာအုပ္​ေပါင္း​ မ်ိုး​စံု က်​ေနာ္သင္​ေပး​တယ္။ အနည္း​ဆံုး​ ​ေထာင္ထဲက​ေန ဒီပညာ​ေတာ့​ တတ္သြား​ရင္ ဒါလည္း​တခုပဲ ဆိုျပီး​ေတာ့​ ကုသိုလ္ကံ​ေကာင္း​စြာ သူတို့​ေထာင္ထဲက လြတ္လာတဲ့​အခါက်​ေတာ့​လည္း​ သူတို့​ရဲ့​ ပညာ​ေရး​ေတြကို အတတ္နိုင္ဆံုး​ က်​ေနာ္ အခု ပံ့​ပိုး​ေပး​ေနတယ္။ လုပ္လည္း​ လုပ္​ေနတယ္။ အခုဆိုရင္ ၁၁ ​ေယာက္ကို ပညာသင္ခြင့္​ က်​ေနာ္လုပ္​ေပး​ေနတယ္။ က်​ေနာ့္​မွာ စိတ္ကူး​တခု သြား​ရတယ္။ က်​ေနာ့္​ သား​သမီး​က်​ေတာ့​ အ​ေမရိကား​လိုမွာ ဘြဲ့​ဦး​ထုပ္​ေတြ ​ေဆာင္း​ျပီး​ ဘြဲ့​ယူ​ေနတဲ့​အခ်ိန္ သူတို့​နဲ့​႐ြယ္တူ ဒီက​ေလး​ေတြက​ေတာ့​ ပညာမသင္ရဘဲနဲ့​ ​ေထာင္ထဲမွာတင္ ဘဝဆံုး​ရ​ေတာ့​မွာလား​ ဆိုျပီး​ စိတ္ကူး​ရသြား​ေတာ့​ သား​သမီး​ အရင္း​ထက္ တဝမ္း​ကြဲ သား​သမီး​ေတြ အ​ေပၚမွာ သနား​စိတ္နဲ့​ ပိုခ်စ္လာတယ္။ သူတို့​အတြက္ ပိုလုပ္​ေပး​ရ​ေတာ့​မယ္လို့​ စိတ္​ေတြ​ေပၚလာတယ္။ အခုလည္း​ လုပ္​ေနတယ္။ က်​ေနာ္ နိ္ုင္ငံျခား​ထြက္လို့​ရတာ​ေတာင္ သား​ေတြ သမီး​ေတြဆီ မသြား​နိုင္​ေသး​ဘူး​။ အခုဒီခရီး​မွာလည္း​ အမွန္အတိုင္း​ေျပာမယ္ဆိုရင္ ဒီကလူ​ေတြဆီက က​ေလး​ေတြအတြက္ ပညာသင္ဖို့​ မနက္ျဖန္က်ရင္ ဒီကိစၥ က်​ေနာ္တို့​ ​ေဆြး​ေနြး​ၾကမယ္။ က်​ေနာ္တို့​ က​ေလး​ေတြ ဒီဘန္​ေကာက္မွာ ​ေက်ာင္း​ထား​ သင္​ေပး​မလား​။ ခ်င္း​မိုင္မွာ ​ေက်ာင္း​ထား​ သင္​ေပး​မလား​ဆိုတာ သူတို့​ဆီက​ေန အကူအညီ​ေတာင္း​ေနတာ။ ခုသူတို့​ ပထမဆင့္​ေတာ့​ ​ေက်ာင္း​သား​ ၄၀ ​ေလာက္ကို သင္​ေပး​မယ္ဆိုတဲ့​ အဆင့္​ ျဖစ္လာျပီ။ က်​ေနာ့္​မွာ ၈၁ ​ေယာက္႐ွိတယ္။ အဲဒီ လူအကုန္လံုး​ ပညာသင္ၾကား​ခြင့္​ ရဖို့​အတြက္ကို က်​ေနာ္ဘယ္သူ့​ဆီက လက္ဝါး​ျဖန့္​ခံ ​ေတာင္း​ရ​ေတာင္း​ရ ​ေတာင္း​မယ္။ က်​ေနာ္အနာခံပါမယ္။ က​ေလး​ေတြ ပညာရဖို့​အတြက္၊​ ဒီသ​ေဘာ ျဖစ္သြား​တယ္။” အဲ​ေတာ့​ လြတ္လပ္မႈအတြက္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္မယ္ဆိုျပီး​ေတာ့​ အ​ေျပာင္း​အလဲ​ေတြျဖစ္ၾက။ အခုတ​ေက်ာ့​ျပန္လာတဲ့​အခါက်​ေတာ့​ ​ေထာင္က​ေန ကိုသူရ (ကိုဇာဂနာ) ၾကီး​ လြတ္လာျပီဆိုျပီး​ေတာ့​ ​ေနာက္ပိုင္း​မွာ ထူး​ထူး​ျခား​ျခား​ ဗိုလ္ခ်ဳပ္​ေအာင္ဆန္း​ အတၳုပၸတၱိ ႐ုပ္႐ွင္ရိုက္မယ္။ စသည္ျဖင့္​ အဲဒါနဲ့​အတူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္​ေအာင္ဆန္း​က​ေတာ့​ အင္မတန္ၾကီး​က်ယ္တဲ့​ ႐ုပ္႐ွင္ကား​ၾကီး​လို ျဖစ္လာမယ္။ အဲဒီမွာ တခ်က္က​ေတာ့​ လြတ္လပ္ခ်င္း​ အနုပညာနဲ့​ပတ္သက္လို့​ ႐ုပ္႐ွင္ပြဲ​ေတာ္ တခုလုပ္မယ္။ အဲဒီ ပြဲ​ေတာ္ အ​ေနအထား​နဲ့​ ျပည္သူ​ေတြကို ဘာမ်ား​ ​ေပး​ခ်င္လို့​လဲ။ လြတ္လပ္ျခင္း​ အနုပညာကို ဘာ​ေပး​ခ်င္တာလဲ။ “အဓိက​ေတာ့​ က်​ေနာ္​ေထာင္ကထြက္​ေတာ့​လည္း​ က်​ေနာ္လုပ္​ေနတဲ့​ နိ္ုင္ငံ​ေရး​နဲ့​ ပတ္သက္ျပီး​ေတာ့​ က်​ေနာ္လုပ္​ေနတဲ့​ အနုပညာနဲ့​ ပတ္သက္ျပီး​ေတာ့​ ဒီလို​ေျပာရမယ္။ အဲဒီ ၂ ခုကို သိပ္တြဲခ်င္တယ္။ ​ေထာင္ထဲမွာကတည္း​က စဥ္း​စား​တယ္။ ​ေနာက္က်​ေတာ့​ က်​ေနာ့္​ဘာသာ က်​ေနာ္ စကား​လံုး​တလံုး​ရတယ္။ အနုပညာရနံ့​သင္း​တဲ့​ နိုင္ငံ​ေရး​ေပါ့​။ က်​ေနာ္တို့​ လိ​ေမၼာ္အနံ့​ သၾကား​လံုး​ေတြ ဘာ​ေတြ ႐ွိသလို၊​ အနုပညာ​ေတာ့​ပါရမယ္။ ဆိုတာကို လံုး​ဝရသြား​တယ္။” အနုပညာသည္​ေတြက အခုဆိုရင္ ကိုသူရ ဦး​စီး​မယ့္​ ႐ုပ္႐ွင္ပြဲ​ေတာ္​ေတြ ဆိုလည္း​ အင္တိုက္အား​တိုက္ ပါလာတယ္။ ​ေနာက္တခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္​ေအာင္ဆန္း​တို့​ အတၳုပၸတၱိ​ေတြ ရိုက္မယ္ဆိုလည္း​ ပါမယ္ဆို​ေတာ့​ အရင္​ေခတ္နဲ့​ လက္႐ွိအ​ေနအထား​နဲ့​ ဘယ္လိုမ်ား​ ျဖစ္လာလဲ။ နည္း​နည္း​ေလး​ ​ေျပာင္း​လဲလာသလား​။ အဲဒါက​ေနတဆင့္​ ​ေ႐ွ့​ေရး​က ဘယ္လိုျဖစ္လာနိုင္သလဲ။ “တခု​ေတာ့​ ႐ွိတာ​ေပါ့​။ က်​ေနာ္တို့​က ​ေလာ​ေလာ လတ္လတ္က အ​ေျခအ​ေနတခုအရ ​ေျပာင္း​လဲမႈတဆင့္​ အစလို့​ ​ေျပာလို့​ရတယ္။ က်​ေနာ္ထင္တယ္။ လံုး​လံုး​လ်ား​လ်ား​ ​ေျပာင္း​လဲျပီလို့​ေတာ့​ တထစ္ခ် မ​ေျပာရဲ​ေသး​ဘူး​။ တခ်ို့​တခ်ို့​ေသာ ​ေနရာ​ေတြမွာ conservative ျဖစ္​ေနတဲ့​လူ​ေတြလည္း​ ႐ွိ​ေနတုန္း​ပဲ။ အဲ​ေတာ့​ လံုး​လံုး​လ်ား​လ်ား​ မ​ေျပာင္း​လဲ​ေသး​ဘူး​လို့​ပဲ က်​ေနာ္​ေျပာခ်င္တယ္။ သို့​ေသာ္ ​ေျပာင္း​လဲမႈ​ေလး​ရဲ့​ အစ နိဒါန္း​ေလး​လို့​ ​ေျပာတယ္။ အ႐ုဏ္ဦး​ေလး​ေပါ့​။ ​ေနာက္ျပန္မဆုတ္သြား​ဖို့​ပဲ အ​ေရး​ၾကီး​တယ္။ ဆို​ေတာ့​ က်​ေနာ္တို့​ ထိန္း​ထိန္း​သိမ္း​သိမ္း​ ​ေဖး​ေဖး​မမနဲ့​ ​ေ႐ွ့​ဆက္တိုး​သြား​ခ်င္တယ္။ အဲ​ေတာ့​ မွ ခုနက အနုပညာလမ္း​ေၾကာင္း​မွာ​ေကာ၊​ နိုင္ငံ​ေရး​လမ္း​ေၾကာင္း​မွာ​ေကာ လြတ္လပ္ပြင့္​လင္း​မႈ​ေလး​ေတြကို က်​ေနာ္တို့​ျမင္လာရမယ္။ တျဖည္း​ျဖည္း​ ျမင္လာရရင္​ေတာ့​ ​ေ႐ွ့​ေတာ့​ပို​ေကာင္း​သြား​မယ္လို့​ပဲ ထင္ပါတယ္။ သို့​ေသာ္ ​ေလာ​ေလာလတ္လတ္ အ​ေျခအ​ေနက​ေတာ့​ တကယ့္​ကို သိပ္နူး​ညံ့​လြန္း​တယ္။ အခ်ိန္မ​ေ႐ြး​ ပ်က္သြား​နိုင္တယ္။ သိမ္​ေမြ့​တယ္။ ပ်က္သြား​နိုင္တယ္။ ​ေတာ္​ေတာ္ဂ႐ုတစိုက္ ကိ္ုင္​ေနရတဲ့​အခ်ိန္၊​ အခ်ိန္မ​ေ႐ြး​ က်ကြဲနိ္ုင္တယ္။” ကိုသူရ ျပက္လံုး​ေတြ ထုတ္လာတယ္။ ရယ္စရာ​ေတြ ​ေျပာလာတယ္။ ဒါ​ေပမယ့္​ ၂၀၀၇ ကိုၾကည့္​လိ္ုက္​ေတာ့​ ျပက္လံုး​ထုတ္ရက္စရာ မ႐ွိ​ေလာက္​ေအာင္ကို ရင္ထဲမွာ ခံစား​ရတာ​ေတြ ႐ွိတယ္။ နာဂစ္မွာလည္း​ ျပက္လံုး​မထုတ္နိုင္​ေလာက္​ေအာင္ ခံစား​ရတယ္။ ​ေၾကကြဲရတာ​ေတြ ႐ွိတယ္။ ​ေထာင္ထဲ​ေရာက္သြား​တယ္။ အခုျပန္ထြက္လာတယ္ဆို​ေတာ့​ အခု​ေကာ ထြက္လာတဲ့​ေနာက္ပိ္ုင္း​မွာ ျပက္လံုး​အသစ္​ေတြ ဘာ​ေတြမ်ား​ ထုတ္ထား​တာ ႐ွိသလား​။ အဲဒါ​ေလး​နဲ့​ က်​ေနာ္တို့​ရဲ့​ အင္တာဗ်ဴး​ေလး​ကို သိမ္း​လိ္ုက္ခ်င္တယ္။ “ျပက္လံုး​အသစ္​ေတာ့​ မဟုတ္ဘူး​။ စိတ္ကူး​ေလး​ေတြ ရတာ​ေပါ့​။ အထူး​သျဖင့္​ေတာ့​ က်​ေနာ္တို့​တိုင္း​ျပည္မွာ ႐ွိတဲ့​ နိုင္ငံ​ေရး​ကို လုပ္​ေနတဲ့​ လူ​ေတြနဲ့​ပတ္သက္လို့​ က်​ေနာ့္​ညီ​ေတြျဖစ္တဲ့​ ပန္း​သီး​တို့​ ၾကယ္သီး​တို့​ ျပက္လံုး​အမ်ား​ၾကီး​ပဲ ​ေပး​တယ္။ က်​ေနာ္ဘာရလည္း​ဆို​ေတာ့​ နတ္က​ေတာ္ နိုင္ငံ​ေရး​ဆိုျပီး​ ​ေတြ့​လာတယ္။ ဘာလို့​လည္း​ဆို​ေတာ့​ က်​ေနာ္တို့​ တိုင္း​ျပည္မွာ႐ွိတဲ့​ ​ေထာင္က​ေန အျပင္ထြက္လာျပီး​ ​ေတြ့​ရတဲ့​ ပါတီအသီး​သီး​က သို့​မဟုတ္ ပါတီမဟုတ္တဲ့​ နိုင္ငံ​ေရး​သမား​ဆိုတဲ့​ လူ​ေတြ သူတို့​က ဘယ္လိုျဖစ္လာၾကလည္း​ ဆို​ေတာ့​ နတ္က​ေတာ္ နိ္ုင္ငံ​ေရး​ကို လုပ္တယ္လို့​ သြား​ေတြ့​တယ္ဆိုတာက ဆိ္ုင္း​က​ေတာ့​ တီး​ေနတာပဲ။ နတ္က​ေတာ္ကလည္း​ က​ေနတာပဲ။ သူ့​ကိုယ္သူ ဘာနတ္ဝင္လို့​ ဝင္​ေနမွန္း​ကိုမသိဘူး​။ ကိုယ့္​ကိုယ္ကိုယ္ ဘာနတ္ဝင္​ေနမွန္း​ မသိဘဲနဲ့​ အဲ့​လိုက​ေနတဲ့​ နတ္က​ေတာ္ နိ္ုင္ငံ​ေရး​ေတြ သူတို့​ကို ျပက္လံုး​လုပ္မယ္။ ​ေခါင္း​စဥ္ကိုက နတ္က​ေတာ္ နိုင္ငံ​ေရး​ဆိုျပီး​ လုပ္ဦး​မယ္။ ​ေနာက္တခုက ဘာသြား​ေတြ့​လည္း​ဆို​ေတာ့​ ​ေမာ္​ေတာ္ပီကယ္ နိုင္ငံ​ေရး​။ ​ေမာ္​ေတာ္ပီကယ္က အ႐ူး​ကို ​ေမာ္​ေတာ္ပီကယ္ ခန့္​မိတဲ့​အ​ေျခအ​ေနမ်ိုး​၊​ က်​ေနာ္တို့​ တိုင္း​ျပည္မွာ နိုင္ငံ​ေရး​က။ က်​ေနာ္ လူပုဂၢိုလ္ နာမည္တပ္ မ​ေျပာခ်င္​ေပမယ့္​ အ႐ူး​ေမာ္​ေတာ္ပီကယ္ ခန့္​မိတဲ့​ နိုင္ငံ​ေရး​က ပါတယ္။ လမ္း​က စြတ္ျပ​ေနတာပဲ။ ကား​ကလည္း​ သြား​ခ်င္တဲ့​ဆီ သြား​ေနမွာပဲ။ အ႐ူး​ ​ေမာ္​ေတာ္ပီကယ္ ခန့္​ေတာ့​ ဟုတ္တယ္ထင္ျပီး​ လက္​ေတြ စြတ္ျပ​ေနတဲ့​ ​ေမာ္​ေတာ္ပီကယ္​ေပါ့​။ အဲဒါလည္း​ ​ေတြ့​ရတယ္။ ​ေနာက္ဆံုး​ေတြ့​ရတဲ့​ နိုင္ငံ​ေရး​က​ေတာ့​ ကင္မရာနိုင္ငံ​ေရး​။ နာမည္ၾကီး​တဲ့​လူ​ေတြ နား​ကို ​ေျပး​ကပ္လိုက္၊​ ဓာတ္ပံု​ေလး​ ရိုက္လိုက္၊​ ျပီး​ရင္အဲဒီလူကပဲ သူ့​ကို တခုခုမွာလိုက္သလို၊​ ​ေ႐ြး​ေကာက္ပြဲ ဝင္ဖို့​အတြက္ပဲ ​ေျပာလိုက္သလိုလို၊​ တ​ေယာက္​ေယာက္ကပဲ စည္း​ရံုး​ေရး​အရ သိပ္အ​ေရး​ၾကီး​တဲ့​စကား​ကို နွစ္ကိုယ္ၾကား​ တိုး​တိုး​ေလး​ ​ေျပာလိုက္သလို၊​ လုပ္ျပီး​ေတာ့​ အဲဒီကင္မရာနိုင္ငံ​ေရး​ ကိစၥလည္း​ ကင္မရာနိုင္ငံ​ေရး​က က်​ေနာ္တို့​ဆီမွာ အရမ္း​ေခတ္စား​ေနတယ္။ က်​ေနာ္က​ေတာ့​ နတ္က​ေတာ္ နိုင္ငံ​ေရး​၊​ ​ေမာ္​ေတာ္ပီကယ္ နိုင္ငံ​ေရး​၊​ ကင္မရာ နိုင္ငံ​ေရး​သမား​မ်ား​အား​ အၾကီး​အက်ယ္ တိုက္ခိုက္မယ့္​ ျပက္လံုး​မ်ား​ကို ျပင္ဆင္​ေနပါျပီလို့​ ​ေျပာလို့​ရတယ္။ လြတ္လပ္​ေရး​ေန့​ ညမွာ ကကို ကျပဦး​မယ္။”