ႏွင္းဆီနီနီ
DVB
·
February 14, 2017
ႏွင္းဆီနီတပြင့္ ေထာင့္ငါးရာ။ အဘိုးႀကီးေတြ၊ အဘြားႀကီးေတြ ယံုခ်င္ယံု မယံုခ်င္ေန။ ဒီေန႔ ဒီအခါမွာေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ သားသမီးေတြ ေျမးေတြကေတာ႔ နီးစပ္ရာ စူပါမတ္ကတ္ ေတြ၊ စတိုးဆိုင္ေတြမွာ အဲဒီႏွင္းဆီ ပန္းအနီေတြကို အလုအယက္ ၀ယ္ေနၾကၿပီ။
ဘာေၾကာင့္ပါလဲ။ ႏွင္းဆီပန္းနီနီကေလးေတြဟာ ေဖေဖာ္ဝါရီလလယ္မွာ က်ေရာက္မယ့္ ဗယ္လင္တိုင္းေဒး အမွတ္တရလက္ေဆာင္ ျဖစ္လို႔ပါ။ တနည္းေျပာရရင္ ဗယ္လင္တိုင္းေဒး ဆိုတာ ခ်စ္သူမ်ားေန႔လို႔ လွလွပပ ဘာသာျပန္ထားတဲ့ေန႔ပါ။ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ဆိုလို႔ က်ေနာ္တို႔လို ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္၊ သံုးေယာက္သာ ရွိတဲ့သူေတြ ၀င္ေရာက္မဆင္ႏဲႊရဘူးလို႔ေတာ႔ ကန္႔သတ္မထားပါဘူး။ (မိန္းမ လစ္တုန္းႂကြားရတာ)။ ခ်စ္သူနည္းနည္းရွိရင္လည္း ၀င္ေရာက္ ဆင္ႏဲႊႏိုင္တယ္တဲ့။ က်ား၊ မ ကန္႔သတ္ခ်က္၊ အသက္အရြယ္ ကန္႔သတ္ခ်က္ မရွိဘူးတဲ့။ လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရး ကန္႔သတ္ခ်က္ မရွိဘူးတဲ့။ အနိမ္႔ဆံုးအဆင့္ သတ္မွတ္ခ်က္ကေတာ့ ကိုယ့္ကို ခ်စ္တဲ့သူ မရွိရင္ေတာင္ ကိုယ္က ခ်စ္ရသူေတြရွိရင္ ၀င္ေရာက္ဆင္ႏဲႊခြင့္ရၿပီတဲ့။ က်ေနာ္က ေမတၱာပြားတဲ့ အရြယ္ေရာက္ေနၿပီဆိုေတာ့ ခ်စ္ရသူေတြ မ်ားေနၿပီေလ။ ေဘာင္းဘီတိုတို ေကာင္မေလးေတြ မ်ားျပားလာတာလည္း ပါတာေပါ႔။
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၄ ရက္ဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန႔ပါ။ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၂ ရက္ေန႔ဟာ ျပည္ေထာင္စုေန႔ပါ။ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၁ ရက္ဟာ သိပၸံနယ္ပယ္ထဲက အမ်ဳိးသမီးေတြနဲ႔ မိန္းကေလးေတြကုိ ဂုဏ္ျပဳတဲ့ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာေန႔ပါ။
ဒီလို ရက္ႀကီးအခါႀကီးေတြကို ေမ့ထားတာ ၾကာေပါ့။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြ ဘုန္းမီးေနလ ေတာက္ပေနခ်ိန္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေမြးေန႔ကို ေမ့ထားၾက။ တိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညြတ္ေရးသမားေတြ တန္ခိုးထြားေနခ်ိန္မွာ ျပည္ေထာင္စုေန႔ကို ၀ါးတားတား လုပ္ထားၾက။ အဲဒါေတြကို အစားထိုးဖို႔ ဗယ္လင္တိုင္းေဒး ဆိုတာႀကီးကို သြင္းကုန္ အစားထိုးခဲ့တယ္ ထင္ပါတယ္။ စစ္အစိုးရလက္ထက္ ႏွိပ္ကြတ္မႈ အျပင္းထန္ဆံုးကာလမွာ ဗယ္လင္တိုင္းေဒးႀကီးက လူငယ္ေတြၾကားမွာ ေရပန္းစားခဲ့တာပါ။ တည္းခိုခန္းေတြ အလုပ္ျဖစ္တဲ့ေန႔။ ေခ်ာကလက္ေတြ လက္ေဆာင္ေပးတဲ့ေန႔။ ႏွင္းဆီပန္း နီနီကေလးေတြ ေရာင္းေကာင္းတဲ့ေန႔။
ဒီေရစီးထဲ က်ေနာ္လည္း ခုန္ခ်လိုက္တယ္။ စပ္စုၾကည့္တယ္။ ေလ႔လာၾကည့္ တယ္။ သုေတသနျပဳၾကည့္တယ္။ (သူမ်ား အထင္ႀကီးမလားလို႔ ေျပာမိတာပါ)။ တကယ္ေတာ႔ ကိုယ္ ၀ါသနာပါတာေလး လုပ္ၾကည္႔တာ။ အႏၲရာယ္လည္း သိပ္မမ်ားဘူး။ ၆၆(ဃ) နဲ႔ ၿငိမွာလည္း မေၾကာက္ရဘူးေလ။
ဒီေခတ္။ ႀကံဖန္ၿပီး ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေျပာရရင္ ၂၁ ရာစု အိုင္တီေခတ္။ ဒီေခတ္မွာ အခ်စ္ဟာ ေတာ္ေတာ္ က်ယ္ျပန္႔နက္ရႈိင္းလာတယ္။ ေကာင္ေလးနဲ႔ ေကာင္မေလး ခ်စ္တာ၊ ေယာက်္ားခ်င္း ခ်စ္တာ၊ မိန္းမခ်င္း ခ်စ္တာ၊ က်ား၊ မ မေရြး လိင္မခြဲဘဲ တၿပိဳင္တည္း ခ်စ္တာေတြပါ ပါလာပါတယ္။ အခ်စ္နယ္ပယ္ဟာ က်ယ္၀န္းလာတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ အဘိုးႀကီးေတြ အဘြားႀကီးေတြ မ်က္စိျပဴးကုန္ၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ေခတ္က အခ်စ္ဟာ လူတန္းစားမခြဲ၊ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ မခြဲ၊ လူမ်ိဳးမခြဲ၊ အသားအေရာင္မခြဲ၊ ကိုးကြယ္တဲ့ ဘာသာမခြဲဘဲ ခ်စ္ခြင့္ရွိတယ္ဆိုတဲ့ အခ်စ္ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရးေခတ္။ အဲဒီတုန္းကလည္း က်ေနာ္တို႔ အဘိုးေတြ အဘြားေတြ မ်က္ကလဲဆန္ျပာ ျဖစ္ခဲ့ၾကတာ ျပန္သတိရတယ္။ ဒီတခါေတာ့ က်ေနာ္တို႔႔ ခံရမယ့္အလွည့္။ ကိုယ္ခံရမယ့္အလွည့္ဆိုေတာ့ နည္းနည္းပါးပါး သက္သာလိုသက္သာျငား သူတို႔ေခတ္သစ္ယဥ္ေက်းမႈ ျဖစ္တဲ့ ဗယ္လင္တိုင္းႀကီးကို ေလ့လာထားမွ။ ထံုးစံအတိုင္း အင္တာနက္ႀကီးေပၚ တက္ရွာတတ္တဲ့ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြေတြကို အကူအညီေတာင္းရတာေပါ့။ ေကာင္းကင္ထက္က အင္တာနက္မွာ တက္ရွာႏိုင္မွ အဆင့္ျမင့္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ ရမွာေလ။ ဗယ္လင္တိုင္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြ အင္တာနက္ႀကီး ေျပာျပတဲ့ ပံုျပင္ကေလးကေတာ့ ဒီလိုပါ။
ဗယ္လင္တိုင္း(Valentine) ဆိုတာက ေရာမေခတ္က ခရစ္ယာန္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးတပါးရဲ႕ နာမည္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ပံုျပင္ေတြ အမ်ားအျပား ရွိတယ္တဲ့။ တခုေသာ ပံုျပင္ကေတာ့ ၃ ရာစုႏွစ္မွာ ေရာမအင္ပါယာႀကီးကို ဒုတိယေျမာက္ ကေရာ႔ဒစ္ (Claudius II) အမည္ရွိတဲ့ မင္းႀကီး စိုးစံသတဲ့။ အဲဒီမင္းႀကီးလက္ထက္မွာ ေရာမစစ္သည္ေတာ္ေတြကို အိမ္ေထာင္ျပဳခြင္႔မေပးဘူးတဲ့။ စစ္သည္ေတာ္ေတြ အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္ရင္ တိုက္စြမ္းရည္ က်သြားမွာစိုးလို႔တဲ့။ အဲဒီေခတ္က ဒီထက္ပိုတိက်ၿပီး ပိုဆိုးတဲ႔ အထူးဥပေဒဆိုတာႀကီးကလည္း ရွိေသးတယ္။ ဥပေဒျပဳခြင့္ရွိတဲ့သူေတြဟာ အဲဒီေခတ္ကတည္းက အထူးဥပေဒဆိုတာႀကီးနဲ႔ သူတို႔ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ေနၾကတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ အဲဒီအထူးဥပေဒႀကီးကေတာ႔ ေရာမစစ္သည္ေတြဟာ ခရစ္ယာန္ မိန္းကေလးေတြနဲ႔ လက္မထပ္ရ ဆိုတဲ့ ဥပေဒပါ။ အဲဒီလုိ လူမ်ိဳးေရး ဘာသာေရး ခြဲျခားတဲ့ ေခတ္ဆိုးႀကီးထဲမွာ ေရာမစစ္သည္ေတြနဲ႔ ခရစ္ယာန္ မိန္းကေလးေတြကို လက္ထပ္ေပးခဲ႔တဲ့ အမႈနဲ႔ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဗယ္လင္တိုင္းဟာ ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းက်ခံရသတဲ့။ အဲဒီလို အက်ဥ္းက်ခံေနရစဥ္မွာပဲ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဗယ္လင္တိုင္းဟာ ေထာင္မႉးႀကီးသမီးနဲ႔ ခ်စ္ႀကိဳက္မိသတဲ့။ ဒီသတင္းကို မင္းႀကီး ေရႊနားေတာ္ ေပါက္ၾကားသြားေတာ႔ သူ႔ကို ကြပ္မ်က္ဖို႔ အမိန္႔ေတာ္မွတ္လိုက္သတဲ႔။ ဗယ္လင္တိုင္းဟာ သူ အသတ္မခံရခင္မွာ သူ႔ခ်စ္သူဆီကို ေနာက္ဆံုး ႏႈတ္ဆက္စာလႊာကေလး ပါးလိုက္သတဲ့။ အဲဒီစာထဲမွာ ‘သင့္ရဲ႕ ဗယ္လင္တိုင္း’ လို႔ လက္မွတ္ေရးထုိးထားသတဲ့။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကေလးကို သိတဲ့ ျပည္သူေတြဟာ ဗယ္လင္းတိုင္းကို အခ်စ္သူရဲေကာင္းအျဖစ္ ဂုဏ္ျပဳၿပီး ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၄ ရက္ေန႔ေရာက္တိုင္း ဗယ္လင္တိုင္းေန႔ကို က်င္းပခဲ့ၾကသတဲ့။ အဲဒီေန႔မွာ အခ်စ္သေကၤတ ျဖစ္တဲ့ အသည္းပံုေလးေတြ လက္ေဆာင္ေပးၾက။ ေခ်ာ့ကလက္ေတြ လက္ေဆာင္ေပးၾက၊ ႏွင္းဆီနီနီကေလးေတြ လက္ေဆာင္ေပးၾကနဲ႔ အမွတ္တရ က်င္းပၾကပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ျပင္သစ္နဲ႔ အဂၤလန္ႏိုင္ငံမွာ က်င္းပေလ့ရွိသတဲ့။
ပံုျပင္ကေလးကေတာ႔ ဒါပါပဲ။
ဗယ္လင္တိုင္းရဲ႕ သမိုင္းအစဟာ ျဖဴစင္တဲ႔ လူငယ္ခ်င္း အခ်စ္အေပၚမွာ အေျခခံထား ပါတယ္။ ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရး၊ ဂုဏ္ဓနေတြ ခြဲျခားမႈကို ဆန္႔က်င္ခဲ့တာပါ။ အခ်စ္စစ္ အခ်စ္မွန္အတြက္ စနစ္ဆိုးေတြကို အသက္ေပးၿပီး ဆန္႔က်င္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြမွာ ျမစ္ဖ်ားခံခဲ့တာပါ။ ရိုးေျမက်ေပါင္းဖို႔ သစၥာထားခဲ့ၾကပါတယ္။ ခုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ သိေန၊ ျမင္ေနသလို အလံုပိတ္ ေကာ္ဖီဆိုင္ေတြ၊ တည္းခိုခန္းေတြ၊ ေကတီဗီြေတြမွာ ေတြ႔ရတဲ့ အခ်စ္မ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူူး။ ဗယ္လင္တိုင္းရဲ႕ အႏွစ္သာရကို က်ေနာ္ သိလိုက္ရပါၿပီ။ က်ေနာ္တို႔ အဘိုးႀကီးေတြ အဘြားႀကီးေတြလည္း ဒီပြဲမွာ လိပ္ျပာသန္႔သန္႔နဲ႔ ၀င္ေရာက္ဆင္ႏဲႊနိုင္ပါၿပီ။
အိမ္က အဘြားႀကီးကို ဗယ္လင္တိုင္းအမွတ္တရ ဘာေပးရင္ ေကာင္းမလဲ။ အသည္းပံုေလး ေပးရင္ေကာင္းမလား။ ဒါကေတာ႔ ႐ိုးေနၿပီ။ ဒါဆို ေခ်ာကလက္ လက္ေဆာင္ေပးရင္ ေကာင္းမလား။ အိမ္နားကေစ်းမွာ ေခ်ာကလက္ မရွိ။ ဒါေပမယ့္ ထန္းလ်က္ခဲေတာ့ ရွိတယ္။ သူလည္း ႀကိဳက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ထန္းလ်က္ခဲကလည္း အိမ္မွာ ရွိၿပီးသား။ ဒီေတာ့ အလြယ္တကူ ၀ယ္ယူလို႔ရတဲ႔ ႏွင္းဆီပန္းနီနီကေလးေတြ ၀ယ္ေပးမွ။
အိမ္နားက လမ္းေဘးေစ်းမွာ ေရာင္းတဲ့ ႏွင္းဆီပန္းနီနီတစည္း၀ယ္။ အိမ္ေလွကားေပၚ ေျခသံမၾကားေအာင္ တက္။ ပန္းစည္းကေလးကိုင္တဲ့လက္ကို ေနာက္ပစ္ထား။ သူနဲ႔ေတြ႔မွ ဘြားခနဲ ထုတ္ေပးလိုက္။ ကိုရီးယားးကားထဲကလို စပရိုက္ (suprice !) လို႔ ေျပာလိုက္။ သူ အံ့ၾသ၀မ္းသာ။ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ။
အဲဒီလိုေတြးရင္း က်ေနာ္ ေလွကားေပၚ ေျခသံမၾကားေအာင္တက္လာ၊ သူ႔ကိုေတြ႔။ သူက ဘုရားရွိခိုးေန။ ေဟာ သူ ဘုရားရွိခိုးၿပီးၿပီ။ က်ေနာ္က ေက်ာေနာက္မွာ ၀ွက္ယူလာတဲ႔ ပန္းစည္းကို သူ႔ကို ေပးလိုက္။
သူ႔မ်က္ႏွာမွာ အံ့ၾသ၀မ္းသာတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ က်ေနာ့္ကို ေမာ့ၾကည့္။
‘ေၾသာ္ ရွင္က ဘုရားပန္းေတြ ၀ယ္လာတယ္၊ ဘုရားတရားေတြ ဘာေတြ သိလို႔ပါလား။ ဘုရား တရား သိရမယ့္အရြယ္လည္း ေရာက္ၿပီကိုး၊ သာဓုပါေတာ္ သာဓုပါ’
အင္း… ယဥ္ေက်းမႈ ဆိုတာ သူ႔အရြယ္နဲ႔ သူ။ သူ႔ေခတ္နဲ႔ သူပါလားဗ်ာ။
သားႀကီးေမာင္ေဇယ်
(၁၁-၀၂-၂၀၁၇)
