တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ရဲ႕ ဖိတ္ၾကားခ်က္နဲ႔ ၾသဂုတ္လ ၁၇ ရက္ေန႔က ေဘက်င္းၿမိဳ႕ကို ေရာက္ရွိခဲ့ၿပီး ၅ ရက္ၾကာ လည္ပတ္ေရးခရီးစဥ္အတြင္းမွာ ႏိုင္ငံေတာ္အတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ၾသဂုတ္လ ၁၉ ရက္ေန႔က သတင္းေထာက္မ်ားရဲ႕ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းျခင္းကို လက္ခံေျဖၾကားခဲ့ရာမွာေတာ့ သူမရဲ႕ အႀကီးမားဆံုး ရည္မွန္းခ်က္ဟာ ျမန္မာျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရရွိဖို႔နဲ႔ အမ်ိဳးသားစည္းလံုးညီညြတ္ေရးပင္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေျပာခဲ့တဲ့ သူမရဲ႕ အႀကီးမားဆံုးရည္မွန္းခ်က္ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ “ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးရရွိဖို႔နဲ႔ အမ်ိဳးသားစည္းလံုးညီညြတ္ေရး” ဆိုတာ ျမန္မာႏုိင္ငံသားအားလံုးရဲ႕ ရင္ထဲအသည္းထဲမွာ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ကိန္းေအာင္းေနတဲ့ ဆႏၵအိပ္မက္ေတြပါပဲ။ လူတိုင္းဟာ ေရရွည္မွာ လံုၿခံဳတဲ့ဘ၀ေတြ ပိုင္ဆိုင္ဖို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို အေျခခံအားျဖင့္ လိုအပ္ပါတယ္။ ကိန္းဘရစ္ခ်္ အဘိဓာန္မွာ ျပထားတဲ့ အဂၤလိပ္စကား “Peace” ရဲ႕ ေအာက္ပါအဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဲ႕ အေရးႀကီးပံုကို ညႊန္းဆိုေနပါတယ္။ “Freedom from war and violence, especially when people live and work together happily without disagreements” : (ပဋိပကၡမ်ား အျငင္းပြားစရာမလိုဘဲ လူအမ်ား ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ရွင္သန္ေနထိုင္ႏိုင္တဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈရွင္း၊ စစ္မဲ့ကင္းတဲ့ အေျခအေန) “The state of not being interrupted or annoyed by worry, problems, noise or unwanted actions” : (အေႏွာင့္အယွက္ကင္းကင္း၊ အပူအပင္ကင္းကင္း၊ ဆူညံသံအစ အျမင္မေတာ္ရာအဆံုး မလိုလားအပ္တဲ့ ကသိကေအာင့္ျဖစ္စရာ မရွိဘဲ ခ်မ္းသာစြာ ေနႏုိင္တဲ့ အေျခအေနတရပ္) ဒါေၾကာင့္လည္း "က်မအေနနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာကို တကယ့္ကို ႐ိုး႐ိုးစင္းစင္းနဲ႔ လြယ္လြယ္ေလးေျပာရမယ္ဆုိရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းဆိုတာက အိပ္တဲ့အခါ ခ်မ္းသာရမယ္၊ ႏိုးတဲ့အခါ ခ်မ္းသာရမယ္။ ဒါပါပဲ။ ဒီလို စဥ္းစားလိုက္မယ္ဆုိရင္ က်မတို႔အားလံုး သေဘာေပါက္မယ္ ထင္ပါတယ္" လုိ႔ သူဖြင့္ဆိုထားတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဲ႕ အဓိပၸာယ္ကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ အမွန္ပါပဲ။ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာျပည္သူေတြဟာ ေကာင္းစြာ မအိပ္စက္ႏုိင္သလို  ေကာင္းစြာ မနိုးထႏုိင္တာ ရာစုႏွစ္၀က္ ေက်ာ္ေနပါၿပီ။ မွားယြင္းတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ပံုစနစ္ေအာက္မွာ၊ မေျပလည္တဲ့ စား၀တ္ေနေရး၊ နိမ့္က်တဲ့ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ လူမႈ၀န္းက်င္၊ မလံုၿခံဳတဲ့ ဘ၀ေတြနဲ႔ ရွင္သန္ရင္း အကုသိုလ္စိတ္ေတြနဲ႔ အိပ္စက္လို႔ အကုသိုလ္စိတ္ေတြနဲ႔ ႏုိးထေနၾကရတာ မဟုတ္လား။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ မၿငိႇမ္းသတ္ႏုိင္ေသးတဲ့ အရွိန္တၿငီးၿငီး ေတာက္ေလာင္ေနဆဲ ကမၻာ့အရွည္ၾကာဆံုး ျပည္တြင္းစစ္မီးေတာက္ႀကီးေၾကာင့္ ျပည္ေထာင္စုဖြား တိုင္းရင္းသား ညီရင္းအစ္ကိုေမာင္ႏွမ၊ ေသြးရင္းသားခ်င္းေတြ လက္နက္အားကိုးၿပီး ဦးတဲ့လူက ဦးသလို၊ အားႀကီးသူက အားနည္းသူကို ညႇဥ္းဆဲသတ္ျဖတ္ အႏုိင္က်င့္ ဗိုလ္က်ခဲ့ၾကတာ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္ ၇၀ နီးပါးဆိုေတာ့ ႏုိင္ငံသူႏုိင္ငံသားေတြနဲ႔ တတိုင္းျပည္လံုးအတြက္ေတာ့ တြက္ခ်က္ဖို႔ မ၀ံ့ရဲေလာက္စရာ ႀကီးမားစြာ ဆံုး႐ႈံးေနတာပါ။ မညီညြတ္တဲ့လူမ်ိဳး၊ အခ်င္းခ်င္း ဗိုလ္က်တတ္တဲ့ လူမ်ိဳးေတြလို႔ ျမန္မာကို ႏုိင္ငံတကာအလယ္မွာ အရွက္ရေစတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္မီးေတာက္ႀကီးေၾကာင့္ ေအာက္ပါေမးခြန္းေတြ မေျဖၾကားရဲေလာက္ေအာင္ စကၠန္႔တိုင္း၊ မိနစ္တိုင္းမွာ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ိဳးအတြက္ ဆံုး႐ႈံးနစ္နာမႈေတြ ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႔ ေနရတာ မဟုတ္လား။ (၁) အဖိုးတန္တဲ့ လူ႔အသက္ေတြ အခ်ည္းအႏွီး ေသေက်ပ်က္စီးခဲ့ရတာ ဘယ္ေလာက္ရွိေနၿပီလဲ? (၂) စစ္ဒဏ္ေၾကာင့္ ေျချပတ္ လက္ျပတ္၊ ဒုကၡိတျဖစ္၊ ဘဝပ်က္ရသူ ဘယ္ေလာက္ရွိေနၿပီလဲ? (၃) စစ္မီးေတာက္ႀကီးေအာက္မွာ အိမ္ေျခဘယ္ႏွစ္လံုး ေက်းရြာဘယ္ႏွစ္ရြာေလာက္ မီးေလာင္တိုက္သြင္းခံခဲ့ရ၊ ျပာက်ခဲ့ရၿပီးၿပီလဲ? (၄) ျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင့္ ကေလးငယ္ေလး ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ မိဘမဲ့၊ ခိုကိုးရာမဲ့  ဒုကၡေရာက္ခဲ့ရၿပီးၿပီလဲ? (၅) ျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင့္ ပညာသင္ၾကားခြင့္မရတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ကေလးငယ္ေတြ ပညာမတတ္ ေအာက္က်ေနာက္က် ျဖစ္ခဲ့ရၿပီးၿပီလဲ? (၆) ျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင့္ လက္နက္ခဲယမ္းမီးေက်ာက္ အပါအဝင္ စစ္စရိတ္အတြက္ တိုင္းျပည္ဘ႑ာ ဘယ္ေလာက္ဆံုး႐ႈံး ေလလြင့္ခဲ့ၿပီးၿပီလဲ? (၇) ျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင့္ မိမိအရပ္ေဒသကေန အဓမၼ ေရြ႕ေျပာင္းခံရသူေတြ၊ တိုင္းတပါးမွာ တရားမဝင္ေက်ာ္ျဖတ္လို႔ အႏိုင္က်င့္ခံ ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားအျဖစ္ သြားေရာက္လုပ္ကိုင္ေနရသူ ဘယ္ႏွစ္သန္းေလာက္ရွိေနၿပီလဲ? (၈) ျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင့္ စီးပြားေရးဖြံ႔ၿဖိဳးေအာင္၊ ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးေအာင္၊ လံုၿခံဳေအာင္ မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တာေၾကာင့္ တိုင္းျပည္သယံဇာတေတြ ဘယ္ေလာက္ခိုးယူခံခဲ့ရ၊ ေလလြင့္ဆံုး႐ႈံးခဲ့ရၿပီးၿပီလဲ? (၉) ျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင့္ စစ္ျဖစ္ရာေဒသေတြက တန္ဖုိးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ ေရွးေဟာင္းယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ေတြ အစားထိုးမရတဲ့ လူမ်ိဳးငယ္စုေတြရဲ႕ စာေပယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးတမ္းေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ တိမ္ေကာေပ်ာက္ကြယ္ကုန္ၿပီလဲ? (၁၀) ျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင့္ မလံုၿခံဳတဲ့ဘဝေတြေအာက္၊ စစ္ဂ်ပိုး လူ႔ဂ်ပိုး မုဒိမ္းေကာင္ေတြေၾကာင့္ အားကိုးရာမဲ့ တိုင္းရင္းသူ အမနဲ႔ ႏွမငယ္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား အညြန္႔ခ်ိဳး ဘဝဖ်က္ခံခဲ့ရၿပီးၿပီလဲ? အရပ္ထဲ ရြာထဲမွာ မိသားစု၀င္အခ်င္းခ်င္း၊ လူအခ်င္းခ်င္း ရန္ျဖစ္ျဖစ္၊ လူမ်ိဳးတမ်ိဳးနဲ႔တမ်ိဳး၊ ဘာသာတခုနဲ႔တခု အဓိက႐ုဏ္းေတြျဖစ္ျဖစ္၊ ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံနဲ႔ တႏုိင္ငံ စစ္ျဖစ္ျဖစ္၊ လူမႈပဋိပကၡ ျပႆနာေတြကို ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ နည္းလမ္းေတြသံုးၿပီး အေျဖမရွာဘဲ လက္နက္ကိုင္ အၾကမ္းဖက္တယ္ဆိုတာ သီလခ်ိဳ႕ယြင္းမႈနဲ႔ ဉာဏ္ရည္နိမ့္က်မႈရဲ႕ လကၡဏာ ျပယုဂ္ျဖစ္ပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးစကေန ႏုိင္ငံေရးကို ႏုိင္ငံေရးနည္းနဲ႔ မေျဖရွင္းဘဲ လက္နက္ကိုသာ အားကိုးတတ္တဲ့ ေတာ႐ုိင္းဥပေဒသကို က်င့္သံုးလို႔ အၾကမ္းဖက္ၿပီး ေသြးထြက္သံယို ေျဖရွင္းအႏုိင္ယူခဲ့တဲ့ စစ္ဏာရွင္အဆက္ဆက္ လက္ထက္မွာ ျမန္မာလူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒ က်င့္သံုးၿပီး ျပည္ေထာင္စုဖြား တိုင္းရင္းသားေတြအေပၚ အႏုိင္က်င့္ ဗိုလ္က်ခဲ့သလို တိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္းမွာလည္း အဲ့ဒီ ဗိုလ္က်ဘူလီ ယဥ္ေက်းမႈဆိုး ဗိုင္းရပ္စ္ပိုးဟာ ကူးစက္ျပန္႔ပြားလို႔ လူမ်ိဳးငယ္စု အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာလည္း အဆင့္ဆင့္ အႏုိင္က်င့္ ဗိုလ္က်မႈေတြ ရွိေနခဲ့ၾကေတာ့ တဦးနဲ႔တဦး ယံုၾကည္မႈေတြ ေပ်ာက္ဆံုးလို႔ ညီညြတ္ေရးေတြ ပ်က္သုဥ္းခဲ့ရတာ မဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔လည္း အေျမာ္အျမင္ႀကီးမားၿပီး တိုင္းျပည္နဲ႔ ျပည္ေထာင္စုႀကီးတခုလံုးအက်ိဳး ရည္သန္ၾကတဲ့ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း၊ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး ဗိသုကာ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ဆရာႀကီး ဒဂုန္တာရာ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အစရွိတဲ့ ႏုိင္ငံ အမိအဖ ေခါင္းေဆာင္တိုင္းဟာ အားလံုးညီညြတ္ၾကဖို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို အရယူဖို႔ တဖြဖြ တသသ ေျပာဆိုတိုက္တြန္းခဲ့ၾကသလို တိုင္းျပည္အေပၚ ႐ုိးသားစြာ ေစတနာထားတတ္႐ုံမက ဉာဏ္ကိုဦးစီးၿပီး ခ်စ္တတ္တဲ့ ႏုိင္ငံသားတိုင္းက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကိုပဲ တစိုက္မတ္မတ္ ေတာင္းဆို တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကတာ မဟုတ္လား။ မွန္ကန္တဲ့ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈတိုင္းဟာ အခ်ည္းအႏွီး အက်ိဳးမဲ့ ျဖစ္ေလ့မရွိပါဘူး။ မိုးစက္မိုးေပါက္ေတြ စုလာရင္ ပင္လယ္သမုဒၵရာႀကီး ျဖစ္လာသလို တေန႔တလံ ပုဂံဘယ္ေျပးမလဲဆိုတဲ့ ဆို႐ုိးစကားလိုပါပဲ၊ သမိုင္းအဆက္ဆက္က အာဇာနည္ အေသာင္းအသိန္းရဲ႕ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ ေပးဆပ္ျဖည့္ဆည္းးမႈေတြရဲ႕ စုေပါင္းရလဒ္အက်ိဳးဟာ အခုဆို ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးခရီးမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေရာင္နီသန္းလို ့ေနပါၿပီ။ အခုဆို ႏုိင္ငံေတာ္အတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္လည္းျဖစ္၊ လူထုေခါင္းေဆာင္လည္းျဖစ္တဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုယ္တိုင္ ေဆာ္ၾသတိုက္တြန္းမႈ၊ ကမကထ ေဆာင္ရြက္မႈနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဖို႔အတြက္ က်င္းပေတာ့မယ့္ ၂၁ ရာစု ပင္လံုညီလာခံႀကီးကို တႏုိင္ငံလံုးက ျပည္ေတြက လႈိက္လွဲစြာ ႀကိဳဆိုေနၾကပါၿပီ။ တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးမင္းေအာင္လိႈင္ကလည္း တက္လာတဲ့ အစိုးရသစ္နဲ႔ လက္တြဲၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရေအာင္ လုပ္ပါ့မယ္လို႔ ကတိေပးထားခဲ့ပါတယ္။ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး အင္အားစုေတြကလည္း ႀကိဳဆိုေၾကာင္း ေၾကညာခ်က္ေတြ ထုတ္ျပန္ခဲ့ၾကပါတယ္။ တ႐ုတ္၊ အိႏၵိယ အစရွိတဲ့ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံတကာ မိသားစုေတြကလည္း ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ သမိုင္း၀င္ ကမၸည္းတင္ေတာ့မယ့္ ညီလာခံႀကီးနဲ႔ ကမၻာ့ သက္တမ္းအရင့္ဆံုး ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးကို အဆံုးသတ္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အရယူသြားႏုိင္ဖို႔ ေထာက္ခံေၾကာင္းေတြ ျပသလို႔ စိတ္၀င္တစား ေစာင့္ၾကည့္လို႔ ေနပါၿပီ။ နိဂံုးခ်ဳပ္ရရင္ ႏွစ္ရွည္လမ်ား အႏုိင္က်င့္ ဗိုလ္က်မႈေတြေၾကာင့္ တိုင္းရင္းသားေတြ အပါအ၀င္  ျမန္မာႏုိင္ငံသား အားလံုးရဲ႕ စိတ္ဒဏ္ရာ၊ ႐ုပ္ဒဏ္ရာေတြကို ဂ႐ုတစိုက္ အျပန္အလွန္ ေဖးမကုစားေပးဖို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဟာ မျဖစ္မေန လိုအပ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မၾကာမီ က်င္းပေတာ့မယ့္ ၂၁ ရာစု ပင္လံုညီလာခံႀကီးမွာ တက္ေရာက္ၾကမယ့္ ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ေတြသာမက၊ မတက္ေရာက္ရေပမယ့္ သက္ဆိုင္ၾကတဲ့ ျပည္ေထာင္စုဖြား ျမန္မာႏုိင္ငံသားတိုင္းဟာ မိမိလူမ်ိဳး၊ မိမိအဖြဲ႔၊ မိမိဘာသာ၊ မိမိပါတီအတြက္ အက်ိဳးလည္းရွိ ျပည္ေထာင္စုတခုလံုး အက်ိဳးလည္းရွိေအာင္ နာတာရွည္ ျပည္တြင္းစစ္ ငရဲဘံုရဲ႕ ဆိုးက်ိဳး အနိ႒ာ႐ုံေတြကို အၿပီးတိုင္ အဆံုးသပ္ႏုိင္ဖို႔ ရာစုသမိိုင္းတေခတ္ရဲ႕ အႀကီးမားဆံုး သမိုင္းတာ၀န္ႀကီးကို ၀ိုင္း၀န္းထမ္းပိုးၾကဖို႔ ေလးနက္စြာ ေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။ မင္းေကာင္းခ်စ္ ၾသဂုတ္လ (၂၂) ရက္ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္