ၿပီးခဲ့တဲ့ ရက္ပိုင္းတုန္းက အစိုးရကေနၿပီး အမည္ပ်က္စာရင္း ေၾကညာထားတဲ့ အထဲက ဖ်က္သိမ္းေပးလိုက္တဲ့အထဲမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ၂၄၈ ေယာက္ ပါ၀င္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ျမန္မာျပည္ကေနၿပီးေတာ့ သြားလိုက္ျပန္လိုက္ ႏွစ္ႀကိမ္ေလာက္ ျပန္ပို႔ခံခဲ့ရတဲ့ ၈၈ ကာလ ေျမလတ္ေဒသ သပိတ္ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဦးေမာင္ေမာင္၀မ္းလည္း ပါ၀င္ပါတယ္။ အခုဆိုရင္ ဦးေမာင္ေမာင္၀မ္းဟာ ျမန္မာျပည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကို ျပန္လည္ေရာက္ရွိေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးေမာင္ေမာင္၀မ္းရဲ႕ အေတြ႔အႀကံဳေတြ၊ သူ႔ရဲ႕ ေရွ႕ကို ျမန္မာျပည္မွာ လုပ္ေဆာင္ခ်င္တဲ့ ကိစၥေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ဒီဗြီဘီက ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းထားပါတယ္။ ေမး - အစ္ကိုက ၂၀၁၄ တုန္းကတႀကိမ္၊ ၿပီးခဲ့တဲ့ အပတ္ေလာက္ကတႀကိမ္၊ ျမန္မာျပည္ ေရာက္ၿပီးေတာ့မွ ျပန္ပို႔ခံလိုက္ရတယ္။ အခုေတာ့ ျမန္မာျပည္ ျပန္ေရာက္လာၿပီေပါ့။ အဲဒီေတာ့ အစ္ကို႔စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုခံစားရလဲ။ ေျဖ - ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ကုိယ္ျပန္ေရာက္တယ္ဆိုေတာ့ ၀မ္းသာတာေပါ့။ ဒီလိုပဲ က်ေနာ္တို႔ အခက္အခဲေတြ၊ ဒုကၡေပါင္းစံုေတြေတာ့ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရတာေပါ့ေလ။ အမ်ားႀကီးေတာ့ ၀မ္းသာပါတယ္၊ ျပန္လည္ေျခခ်ခြင့္ရတာေပါ့။ ေမး - ဟုတ္ကဲ့၊ အခု အစ္ကိုလာတဲ့ ဗီဇာက ဘယ္ႏွရက္ေနခြင့္ရမွာလဲ။ ေျဖ - အခုဟာက က်ေနာ္က Business ဗီဇာနဲ႔ လာတယ္။ ဘာလို႔ Business ဗီဇာနဲ႔ လာလဲဆိုေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့ အေခါက္တုန္းက က်ေနာ္က ဆိုရွယ္ဗီဇာနဲ႔ လာၿပီးေတာ့ စာသင္ၾကားတဲ့အခါမွာ က်ေနာ့္ရဲ႕ ဆိုရွယ္ဗီဇာက စာသင္ၾကားခြင့္မရွိဘူး။ ေဟာေျပာပို႔ခ်ခြင့္ မရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္မို႔ က်ေနာ့္ကို ျပည္ႏွင္ဒဏ္ေပးခံရတယ္ေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္က ဥပေဒနဲ႔ ညီညြတ္ေအာင္လို႔ဆိုၿပီးေတာ့ Business ဗီဇာနဲ႔ လာတဲ့အတြက္ သူက ရက္ ၇၀ ေပးပါတယ္။ ေမး - ဆိုေတာ့ ရက္ ၇၀ ထဲမွာ အစ္ကိုလုပ္စရာရွိတဲ့ ပညာေရးနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ကိစၥေတြလုပ္မယ္။ ၿပီးရင္ျပန္မယ္ေပါ့။ အဲေတာ့ ပထမတုန္းက လာတဲ့ပံုစံတုန္းက ဥပမာ က်ေနာ္တို႔ စဥ္းစားစရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိတာေပါ့။ ဥပေဒေၾကာင္းအရ ေျပာရင္၊ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း အရေျပာရင္ အစ္ကို႔လိုပဲ ဗီဇာနဲ႔လာတယ္။ ဒီလိုမ်ဳိး ပညာေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ Activities ေတြ အမ်ားႀကီးလုပ္ေနတဲ့ လူေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ႏိုင္ငံျခားသားေတြလည္း ပါတယ္။ အစ္ကိုက်ေတာ့မွ ျပန္ပို႔လိုက္တယ္ဆိုတာမ်ဳိး ဒါမ်ဳိးအခ်က္ေတြရွိတယ္။ အဲဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ေကာ အစ္ကို အခုအခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုမ်ဳိးမ်ား ျပန္ခံစားရလဲ။ ေျဖ - သူက ဒီလိုပါ၊ က်ေနာ္က ဆိုရွယ္ဗီဇာ ေဖာက္ဖ်က္တယ္တို႔၊ ေနာက္တခါ ဗီဇာရက္ ေက်ာ္လြန္တယ္တုိ႔ ဘာတို႔ဆိုတဲ့ကိစၥက ဒါကေတာ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ပါ။ အဓိက က်ေနာ့္ကို လုပ္တဲ့ကိစၥက ၈၈ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္တေယာက္ျဖစ္ခဲ့တာ တခ်က္ရယ္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အပါအ၀င္ေပါ့ ဒီမိုကရက္တစ္အင္အားစုျဖစ္တာ တခ်က္ရယ္ အဲဒီႏွစ္ခ်က္နဲ႔ က်ေနာ့္ကို လုပ္လိုက္တာေပါ့။ ၂၀၁၄ တုန္းကေပါ့။ ေမး - အခု ၂၀၁၆ အစိုးရသစ္လည္း ေျပာင္းသြားၿပီ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ အစိုးရလည္း တက္လာၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ဦးေမာင္ေမာင္၀မ္း ေလဆိပ္ေရာက္ေတာ့ အေမရိကားကို ျပန္ပို႔လိုက္တယ္။ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ေလယာဥ္ေပၚမွာ ေလယာဥ္စီးခဲ့ရတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ျပန္သိရလည္း ျပန္လာခြင့္ရၿပီ ဆိုတာကို။ ဘယ္လိုခံစားရလဲ။ ေျဖ - က်ေနာ္က ဒီကိုမလာခင္မွာေပါ့ဗ်ာ ဥပေဒနဲ႔ ညီညြတ္စြာ က်ေနာ္က သံ႐ံုးကို ဗီဇာတင္ပါတယ္။ ဗီဇာတင္တဲ့အခါမွာ ခ်က္ခ်င္း သံ႐ံုးက က်ေနာ့္ကို ဗီဇာေပးတယ္။ ရက္ ၇၀ ဗီဇာေပးတယ္ေပါ့။ အားလံုးကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ သံ႐ံုးက ဗီဇာေပးရင္ ၀င္ခြင့္ရတယ္ပဲ ထင္ၾကတာေပါ့။ ဒီဗီဇာကို ကိုင္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ၀င္လာခဲ့တယ္။ ၀င္လာခဲ့တဲ့အခ်ိန္မွာ ခ်က္ခ်င္းပဲ က်ေနာ္ အခ်ိန္ သိပ္ေတာင္မၾကာလိုက္ဘူး။ သက္ဆိုင္ရာက ေခၚၿပီးေတာ့ က်ေနာ္ဟာ ၂၀၁၄ တုန္းကကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ Black List သြင္းထားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ၀င္ခြင့္မေပးႏိုင္ပါဘူး ဆိုၿပီးေတာ့ ျပန္ႏွင္ထုတ္ျခင္း ခံရတယ္ေပါ့ေနာ္။ ျပန္ႏွင္ထုတ္ျခင္း ခံရတဲ့အခါက်ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပဲ က်ေနာ္က ဆိုက္ေရာက္ခ်ိန္နဲ႔ ထြက္ခြာခ်ိန္ တနာရီေလာက္အတြင္းမွာပဲ ျပန္ၿပီးေတာ့ ခ်က္ခ်င္းထြက္သြားရတယ္ေပါ့။ စိတ္ေတာ့မေကာင္းဘူးေပါ့ေနာ္။ လူကလည္း အရမ္းပင္ပန္းတယ္။ ဒီေလယာဥ္ခရီးစဥ္ႀကီးကလည္း အရမ္းႀကီးကို ၂၅ နာရီေပါ့ေနာ္။ ပ်မ္းမွ်အားျဖင့္ က်ေနာ္တို႔ ေက်ာ္လာရတာ ၂၅ နာရီေလာက္ဆိုေတာ့ အရမ္းပင္ပန္းတယ္ေလ။ တေၾကာင္းဆိုရင္ေတာင္မွ ေတာ္ေတာ္ေလး ခံရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ စိတ္ထဲမွာ နည္းနည္းေလးေတာ့ ကသိကေအာက္ေတာ့ ျဖစ္တာေပါ့။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္လည္းမသိဘူးေပါ့၊ ျပန္သြားတာေပါ့ေနာ္။ ေလယာဥ္ေပၚဆိုေတာ့လည္း အဆက္အသြယ္က မရဘူးေပါ့။ ေနာက္တခုက က်ေနာ္ တိုင္၀မ္ကို ေရာက္တဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့ အဆက္အသြယ္က မရဘူးေပါ့။ ေတာက္ေလွ်ာက္ တုိင္ေပမွာလည္း က်ေနာ္ မနားရဘူးေပါ့ေနာ္။ ေလယာဥ္ပ်ံက ေတာက္ေလွ်ာက္ ထြက္သြားတဲ့အခါက်ေတာ့ အေမရိကားေရာက္တဲ့အထိ ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းပါတယ္။ အေမရိကားအေရာက္မွ က်ေနာ္ နယူးေယာက္ကိုေရာက္မွ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြက လာႀကိဳရင္းနဲ႔ က်ေနာ့္ကို ေျပာတယ္ေပါ့။ အေျခအေနကေတာ့ အဲလိုျဖစ္ကုန္ၿပီ ဘာညာေပါ့။ သူေျပာမွ က်ေနာ္သိတယ္ေပါ့။ အဲေတာ့ ျပန္၀င္ခြင့္ရတယ္။ ဟိုမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ခြင့္ျပဳခ်က္၊ ရန္ကုန္တိုင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ကိုၿဖိဳးမင္းသိန္းရဲ႕ ႀကိဳးစားမႈေတြ၊ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္တဲ့ ကိုဇာဂနာတို႔၊ ပန္းခ်ီထိန္လင္းတို႔၊ မ်ဳိးျမင့္တို႔ ႀကိဳးစားမႈေတြေၾကာင့္ အဆင္ေျပၿပီဆိုေတာ့ က်ေနာ္က မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။ မခံႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုတာက ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာအရ ၿပိဳလဲေတာ့မယ္ေပါ့။ ေလယာဥ္ပ်ံေပၚမွာလည္း က်ေနာ္ မူးၿပီးလဲသြားတယ္ေပါ့။ ဆိုေတာ့ ျပန္၀င္ခြင့္ေပးမယ္ဆိုတာေတာ့ ၀မ္းေတာ့သာပါတယ္။ သို႔ေသာ္ျငားလည္းပဲ ခ်က္ခ်င္းႀကီးေတာ့ က်ေနာ္ျပန္မလာႏိုင္ဘူး။ ရက္အနည္းငယ္ အနားယူၿပီးမွ ျပန္လာႏိုင္တယ္ေပါ့။ ဒါကလည္း ဘာလဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ က်ေနာ့္တုိင္းျပည္အတြက္ က်ေနာ္တတ္ထားတဲ့၊ က်ေနာ္တို႔သိထားတဲ့ အသိပညာေတြ၊ အတတ္ပညာေတြနဲ႔ တိုင္းျပည္ကို ျပန္အက်ဳိးျပဳခ်င္တယ္ေပါ့ေနာ္။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ က်ေနာ္တို႔လည္း ဟိုဘက္မွာ အလုပ္အကိုင္ေတြနဲ႔ ၀င္ေငြရွိတဲ့ အလုပ္အကိုင္ေတြ လုပ္ေနၾကတဲ့သူေတြပါ။ အခ်ိန္ေပးၿပီးေတာ့ တိုင္းျပည္အတြက္ လာရတယ္ေပါ့ေနာ္။ ဟိုဘက္ကဟာေတြ စြန္႔လႊတ္ၿပီးေတာ့ပါ။ ေမး - အခုေလာေလာဆယ္ က်ေနာ္သိခ်င္တဲ့ ေနာက္တခ်က္က ဒီ Black List စာရင္းထဲ ကေနၿပီးေတာ့မွ ဖယ္ေပးလိုက္တယ္။ ၂၄၈ ေယာက္ကို ဖယ္ေပးလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ၁၈၅ ေယာက္ေလာက္ က်န္ေနေသးတာရွိတယ္။ က်န္ေနေသးတဲ့ထဲမွာဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔သိတဲ့ ထင္ရွားတဲ့ အစ္ကုိတုိ႔လိုပဲ ၈၈ ကာလတုန္းက သပိတ္ေခါင္းေဆာင္ေတြျဖစ္တဲ့ ကိုမိုးသီးဇြန္တို႔ က်န္ေနေသးတယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔သိရတယ္။ အဲေတာ့ ဒီလူေတြကို ခ်န္ထားတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အစ္ကို႔စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုမ်ားခံစားရလဲ၊ ဘယ္လိုမ်ား ေျပာခ်င္လဲ။ ေျဖ - တကယ္တမ္းက်ေတာ့ဗ်ာ ကိုမိုးသီးဇြန္ အပါအ၀င္ေပါ့ဗ်ာ။ တခ်ဳိ႕ေသာ ေခါင္းေဆာင္ေတြ အားလံုးက က်ေနာ္တို႔ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင့္ေရးအတြက္ လႈပ္ရွားတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြပါ။ ဒါကို က်ေနာ္တို႔ တံဆိပ္ေတြအမ်ဳိးမ်ဳိးတပ္ၿပီးေတာ့ Black List ေတြသြင္းေပါ့။ သူတို႔ တံဆိပ္တပ္ခ်င္တဲ့အခါက်ရင္ ႀကိဳက္တဲ့တံဆိပ္တပ္တာပါပဲ။ ႀကိဳက္တဲ့ပံုစံနဲ႔။ တခါတေလမွာက်ေတာ့ က်ေနာ္တို႔မွာ ျပႆနာတခုက ဘာလဲဆိုေတာ့ Black List  က ကိုယ္က Black List  ဟုတ္လား မဟုတ္လားကို မသိဘူး။ က်ေနာ္ ဒီမွာ ၾကားရတယ္ေပါ့။ လာခါနီးေလးတင္ေပါ့ က်ေနာ္ၾကားရတယ္။ တခ်ဳိ႕ေမးတယ္တဲ့ သက္ဆိုင္ရာ ဌာနေတြကိုေပါ့ေနာ္။ ေမးေတာ့ ဘာမွျပန္ေျဖၾကားျခင္း မရွိဘူးတဲ့။ က်ေနာ္တို႔က ဘယ္လိုဆံုးျဖတ္ရမွန္းလည္း မသိဘူး။ အဲေတာ့ ဥပမာဆိုၾကပါစို႔။ သံ႐ံုးကိုေမးလို႔လည္း မရဘူးေပါ့ေနာ္။ တခါ သံ႐ံုးကေနၿပီးေတာ့ ဗီဇာေပးလိုက္ရင္လည္း စိတ္ခ်ရတဲ့ အေနအထားမွာ မရွိဘူးျဖစ္ေနတယ္။ တိုင္းျပည္ထဲ၀င္လာရင္ ျပန္ႏွင္ထုတ္မလားဆိုတဲ့ သံသယစိတ္ေတြ ရွိတယ္ေပါ့ေနာ္။ အဲဒါအတြက္ လက္ရွိ သက္ဆိုင္ရာ ပုဂၢိဳလ္ေတြအေနနဲ႔ ျပတ္ျပတ္သားသား တခုေတာ့ ေျပာေပးဖို႔ေတာ့ လိုၿပီေပါ့။ အာမခံခ်က္ေပါ့ေနာ္။ ဒီကိစၥေတြက ဒီလိုရွိပါတယ္။ ဒါေတြကို ဒီလိုလုပ္ေပးပါမယ္ဆိုတဲ့ အာမခံခ်က္ ျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာဖို႔ေတာ့လိုၿပီ။ ေရွ႕ကတမ်ဳိး ေနာက္ကတမ်ဳိး လုပ္ေနတဲ့ဟာေတြက်ေတာ့ ထိခိုက္တဲ့သူမွာ ေတာ္ေတာ္ထိခိုက္တယ္ဗ်။ နစ္နာတယ္ေပါ့ေနာ္။ က်ေနာ္လည္းမသိဘူး။ ဘယ္သူက Black List၊ ဘယ္သူက လြတ္ကင္းတယ္ဆိုတာ က်ေနာ္တို႔လည္း မသိဘူး။ ျဖစ္သင့္တာကေတာ့ဗ်ာ၊ ဒီလူေတြဟာ Black List ေတြ၊ ေမာင္ျဖဴ၊ ေမာင္နီ၊ ေမာင္ျပာ၊ ေမာင္၀ါဗ်ာ။ ဘာေၾကာင့္ Black List ဆိုတာမ်ဳိးကိုေတာ့ ထုတ္ျပန္သင့္တာေပါ့။ အဲဒီအခါမွာ သူ႔ဘက္ကလည္း ေျဖရွင္းခြင့္ရွိတယ္ေလ။ ကိုယ့္အေၾကာင္း ကိုယ္သိထားတဲ့ အခါက်ရင္ သူလည္း ထုေခ်ခြင့္ရွိတယ္။ ေနာက္တခုက ျပတ္ျပတ္သားသား သိရတဲ့အခါက်ေတာ့ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တာလည္း လုပ္လို႔ရတာေပါ့။ နဂိုကတည္းကသာ သံ႐ုံးက က်ေနာ့္ကို Black List ဆိုတာသိရင္ က်ေနာ္ကလည္း အပင္ပန္းခံၿပီးေတာ့ ပိုက္ဆံေတြ အကုန္ခံၿပီးေတာ့ မလာေတာ့ဘူးေလ။ ဒီ Black List က လြတ္တဲ့အခ်ိန္ကို က်ေနာ္တို႔ ေစာင့္ၿပီးမွလာမွာေပါ့။ ေမး - သူတို႔က ေယဘုယ်အားျဖင့္ ေျပာရင္ေတာ့ သူတို႔ေၾကညာထားတဲ့ အထဲမွာဆိုရင္ အၾကမ္းဖက္သမားေတြ၊ ႏိုင္ငံျဖတ္ေက်ာ္ မႈခင္းက်ဴးလြန္တဲ့သူေတြ၊ ဒါ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္သူေတြက်ေတာ့ ဆက္ၿပီးေတာ့မွ Black List စာရင္းထဲ ထည့္ထားတယ္။ အဲေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ေျပာရရင္ လူေတြကေတာ့ ၁၈၀ ေက်ာ္ေလာက္ က်န္တာေပါ့။ အားလံုးက ဒီလိုမ်ဳိးေခါင္းစဥ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ နည္းနည္းေတာ့ ေျပာမယ္ဆိုရင္ ေဆြးေႏြးစရာေတြ၊ ျငင္းခုန္စရာေတြ၊ အျငင္းပြားစရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိမယ္ေပါ့ေနာ္။ ေျဖ - အင္းေပါ့၊ အၾကမ္းဖက္ဆိုတာမ်ဳိးကို သူတို႔က ဘယ္လိုသတ္မွတ္တာလဲေပါ့။ ဥပမာ တခုခုနဲ႔ ၿငိစြန္းတာကို သူတို႔က ဘယ္လိုအဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုလဲေပါ့။ ဥပမာဆိုပါစို႔ က်ေနာ့္ကိစၥေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ Black List သြင္းတဲ့အခါမွာ လူေတြၾကားထဲမွာ ရယ္စရာႀကီး ျဖစ္တယ္ေပါ့ေနာ္။ ဘယ့္ႏွယ့္ စာသင္တဲ့ကိစၥကို Black List သြင္းတယ္။ ဆိုလိုတဲ့သေဘာက ျပန္ပို႔လိုက္တာ ကိစၥမရွိဘူးေလ။ စာသင္တယ္၊ ဗီဇာစည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းနဲ႔ ၿငိလို႔ ကိစၥမရွိဘူး။ ျပန္သြားရလည္းေပါ့။ က်ေနာ္ျပန္ရတာ အေမရိကန္ျပန္ရတာပါ။ ဆီးရီးယားျပန္ရတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ အာဖဂန္ျပန္ရတာလည္း မဟုတ္ဘူးေပ့ါ။ ေနာက္တခုက ဗီဇာရက္လြန္တယ္ေပါ့ေနာ္။ ရက္လြန္တယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥမွာလည္းပဲ က်ေနာ္ သက္ဆိုင္ရာကို ေမးတာပဲ။ က်ေနာ္က တပတ္ေလာက္ပဲ ပိုေနခ်င္တယ္လို႔ေျပာတာ။ အဲဒီကာလ ၂၀၁၄ ေပါ့။ တပတ္ဆိုတာ မလံုေလာက္ဘူး။ ဗီဇာေလွ်ာက္ဖို႔အတြက္၊ အားလံုးအားလံုးေသာ လူေတြက တရက္ကို ၃ ေဒၚလာ ဒဏ္ေၾကးေငြနဲ႔ ေပးၿပီးရင္ လူေတြထြက္ေနၾကတာပဲ။ အမ်ားႀကီးပဲ အမ်ားႀကီးပဲ ဘယ္သူမွလည္း ျပႆနာမတက္ဘူး။ က်ေနာ့္အလွည့္က်မွ ျပႆနာတက္တာေပါ့။ ဒါကေတာ့ လူခင္လို႔ မူျပင္တယ္၊ လူမုန္းလို႔ မူသံုးတဲ့ကိစၥပဲ။ အဲေတာ့ အၾကမ္းဖက္တယ္ မဖက္ဘူး၊ ဟိုဟာ ဒီဟာတို႔ ဆိုတာလည္း ဘယ္လို အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြနဲ႔ သတ္မွတ္ထားသလဲဆိုတာ က်ေနာ္ မသိဘူးေပါ့။ ေမး - ဟုတ္ကဲ့ အဲဒါဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ အခုကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ၂၀၁၀ ေလာက္ကစၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္သြားတယ္။ ၂၀၁၅ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တက္လာတယ္။ အေျပာင္းအလဲေတြက ပိုၿပီးေတာ့ ထင္ရွားလာတယ္ေပါ့။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အာဏာရလာေတာ့၊ ဒါေပမယ့္လည္း ခုနလိုမ်ဳိး လူခင္လို႔ မူျပင္တဲ့ကိစၥေတြ ေျပာမယ္ဆိုရင္ အျမင္ကတ္ပုဒ္မနဲ႔ စြဲတဲ့ကိစၥေတြကေတာ့ ဆက္ရွိေနေသးတယ္လို႔ ေယဘုယ် ေျပာရမွာေပါ့။ အဲေတာ့ က်ေနာ္ ေနာက္သိခ်င္တဲ့ကိစၥက အစ္ကိုက ၈၈ ကာလတုန္းက ေရနံေခ်ာင္းဘက္မွာ သပိတ္ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေျမလတ္ေဒသ သပိတ္။ ဒါေပမယ့္ အခုျပန္လာတယ္။ ပညာေရးကိစၥေတြ အဓိကလုပ္ခ်င္တယ္ေပါ့။ ေတာက္ေလွ်ာက္လည္း ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ လုပ္ေနတာ က်ေနာ္တို႔သိရတယ္ေလ။ အဲေတာ့ သပိတ္ေခါင္းေဆာင္တေယာက္၊ ႏိုင္ငံေရးတက္ႂကြလႈပ္ရွားသူ တေယာက္ဟာ ပညာေရးက႑ဘက္ကို ေဇာက္ခ်လုပ္ဖို႔ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဆံုးျဖတ္လိုက္လဲ။ ဘယ္လိုေၾကာင့္ ဆံုးျဖတ္တာလဲ။ ေျဖ - က်ေနာ္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကို ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာေပါ့ေနာ္။ ပညာေရးကို အဓိကထား လုပ္ခ်င္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ့္ယံုၾကည္ခ်က္တခုက ဒီမိုကေရစီစနစ္နဲ႔ပဲ ထူေထာင္ထူေထာင္၊ အထူးသျဖင့္ ဒီမိုကေရစီစနစ္နဲ႔ ထူေထာင္တယ္ဆိုရင္ ဒီမိုကေရစီ ဆိုတုိင္းလည္း တိုင္းျပည္တိုးတက္တာမွ မဟုတ္တာကိုး။ က်ေနာ္တို႔ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ဆုိၿပီးေတာ့ သိပ္မေအာင္ျမင္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြလည္း ရွိတယ္ေလ။ အနီးနားမွာကို ရွိပါတယ္။ အာဖရိက ႏိုင္ငံေတြလည္း ရွိတယ္ေပါ့။ လူသားေတြရဲ႕ အရင္းအျမစ္ တုိးတက္ေရးဟာ အဓိကက်တယ္ေပါ့။ လူသားေတြရဲ႕ အရင္းအျမစ္ တုိးတက္မွသာလွ်င္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏိုင္မယ္။ အဲေတာ့ လူသားေတြ အရင္းအျမစ္တိုးတက္ဖို႔ဆိုတာ ပညာေရးက အဓိကက်တယ္ေပါ့။ ဒါေၾကာင့္မို႔ က်ေနာ္က ပညာေရးကို အဓိကဦးစားေပးၿပီး က်ေနာ္လုပ္ခ်င္တယ္။ ႏိုင္ငံေရးကိုသြားခ်င္တဲ့ သူေတြကလည္း သြားၾကေပါ့ေနာ္။ ကိုယ့္က႑ေလးနဲ႔ ကိုယ္ေပါ့ေနာ္။ ကိုယ္က်ရာတာ၀န္ေလးနဲ႔ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တဲ့ဆႏၵေၾကာင့္ က်ေနာ္က ပညာေရးလိုင္းဘက္ကို ကူးသြားတာေပါ့။ ဒါေလးပါပဲ။ ေမး - အခုျပန္လာေတာ့ ပညာေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ဗမာျပည္မွာ ဘယ္လိုဟာမ်ဳိးေတြ ကြက္လပ္ေတြကို ေတြ႔လဲ။ ဘယ္လိုကိစၥေတြမွာ ၀င္လုပ္ဖို႔ စိတ္ကူးထားလဲ။ ေျဖ - အဓိကကေတာ့ဗ်ာ လူငယ္ေတြေပါ့။ လူငယ္ေတြကို ေခတ္နဲ႔အညီ၊ ဒီပညာေရးကို ဘယ္လိုေျခလွမ္း လွမ္းရမလဲ ဆိုတာေတြကို က်ေနာ္သိေစခ်င္တယ္။ ေနာက္တခုကက်ေတာ့ ဒီမွာ က်ေနာ္က စီစဥ္ထားတာက E-Learning Center ေတြေပါ့။ E-Learning Center ဆိုတာက အခုလိုေပါ့ စတူဒီယိုထဲကေနၿပီးေတာ့ ဆရာက သင္မယ္ေပါ့။ ဆရာကသင္ေပး တႏိုင္ငံလံုးမွာရွိေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကေနၿပီးေတာ့ ေလ့လာလို႔ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုလို အသံလႊင့္တဲ့ပံုစံေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ တဖက္သတ္မဟုတ္ဘူး။ သူက အင္တာအက္ရွင္လို႔ေခၚတဲ့ အျပန္အလွန္ ေျပာလို႔ရတယ္။ ေက်ာင္းသားက နားမလည္ဘူးဆိုလည္း လွမ္းေမးမယ္။ ဆရာက ျပန္ေျဖမယ္ေပါ့။ အဲလိုစင္တာေတြ က်ေနာ္တို႔က ဖြင့္ခ်င္တယ္။ အဲဒါကလည္း ကုန္က်စရိတ္ အရမ္းႀကီး မမ်ားပါဘူး။ ဒါကို စိတ္ကူးယဥ္တာလည္း မဟုတ္ဘူး။ လက္ေတြ႔လုပ္ႏိုင္တယ္။ ကြန္ပ်ဴတာရယ္၊ စာသင္ခန္းရယ္၊ ကင္မရာရယ္ရွိရင္ လုပ္လို႔ရသြားၿပီေပါ့ေနာ္။ အဲဒါနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္က အေမရိကားမွာရွိတဲ့ ကုမၸဏီေတြနဲ႔လည္း က်ေနာ္ညႇိႏႈိင္းတယ္ေပါ့။ ကုန္က်စရိတ္ေတာ့ အနည္းငယ္ေတာ့ ရွိတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီကုန္က်စရိတ္က တတ္ႏိုင္တဲ့ ကုန္က်စရိတ္ေပါ့။ အဲဒီအခါမ်ဳိးမွာ က်ေနာ္က ဒီလို အဂၤလိပ္စာတင္မကဘူးေပါ့ေနာ္။ တျခားေသာ ပညာရပ္ေတြေပါ့ ဥပမာ Management လုိဟာမ်ဳိးေတြ၊ ပညာရပ္မ်ဳိးစံုေပါ့ေနာ္။ အဲဒါေတြကို ဗမာျပည္ရဲ႕ ၿမိဳ႕နယ္အသီးသီးမွာရိွေနတဲ့ ပညာသင္ယူလိုတဲ့ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြဟာ တကယ့္ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးေတြကို အကုန္အက်ခံၿပီး လာစရာ မလိုေတာ့ဘဲနဲ႔ အဲဒီစင္တာေတြမွာပဲ ေစ်းႏႈန္းခ်ဳိခ်ဳိနဲ႔။ ေစ်းႏႈန္းခ်ဳိခ်ဳိဆိုတာက က်ေနာ္တို႔က စီးပြားေရးမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီရဲ႕ ကုန္က်စရိတ္ေတြကို ျပန္ဖာလို႔ရရင္ ေတာ္ၿပီေပါ့ဗ်ာ။ ေစ်းႏႈန္းခ်ဳိခ်ဳိေလးေတြနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ လုပ္ေပးမယ္ေပါ့။ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ပညာေတြကိုလည္း ကိုယ့္ေဒသမွာပဲ ဆည္းပူးလို႔ရေအာင္။ ေနာက္တခုက အသံလႊင့္တဲ့ပံုစံလည္း မဟုတ္ဘူး။ ဆရာနဲ႔ အၿမဲတမ္း တိုက္႐ိုက္ေပါ့ေနာ္။ ဆရာနဲ႔ Live ေပါ့၊ သင္ၾကားခ်ိန္မွာ သင္ၾကားေပးေနတဲ့ဟာမ်ဳိးေပါ့။ E-Learning Center လို႔ေခၚတာေပါ့။ အဲဒါေတြကို က်ေနာ္က စအေကာင္အထည္ေဖာ္ခ်င္တာ။ အဲဒါေတြအတြက္ က်ေနာ္က ဒီမွာ ဘယ္လိုအေျခအေနရွိသလဲ။ အေထြေထြကို ေလ့လာဖို႔အတြက္ လာတာေပါ့ေနာ္။ ေတြ႔ဆုံေမးျမန္းသူ - ေနသြင္ညိဏ္း