ေနရာ
DVB
·
August 12, 2016
အစိုးရအဖြဲ႔သစ္၏ ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးအသစ္ႏွင့္ စာေပအဖြဲ႔အစည္းမ်ား ေတြ႔ဆံုခဲ့ၾကေလသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံစာေရးဆရာမ်ားအသင္းကမူ ယခင့္ယခင္ကတည္းက ဖြဲ႔စည္းထားခဲ့ေသာ ယခင္ စစ္အစိုးရက ကမကထျပဳၿပီး ဖြဲ႔စည္းခဲ့ေသာ စာေရးဆရာ အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္၍ အေထြအထူး ေျပာစရာမလိုေသာ္လည္း  က်န္အဖြဲ႔ႀကီး ၃ ခုကမူ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီေခတ္တြင္ ဖြားသန္႔စင္လာေသာ စာေပအဖြဲ႔မ်ားဟု ဆိုရေပမည္။ ဆရာဂုဏ္ထူးဦးသိန္းႏိုင္တို႔၏ ျမန္မာစာေပ ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ေရး အသင္းမွာလည္း ယခင္အစိုးရအဖြဲ႔တြင္ ဖြဲ႔စည္းထားခဲ့သလို ျမန္မာႏိုင္ငံ ကဗ်ာဆရာသမဂၢႏွင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ စာေရးဆရာမ်ားသမဂၢတုိ႔မွာ ၂ဝ၁၂ ေလာက္က ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ဖြဲ႔စည္းခဲ့ေသာ စာေပအဖြဲ႔အစည္းမ်ား ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ ကဗ်ာဆရာသမဂၢကမူ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွ ကဗ်ာဆရာမ်ားႏွင့္ နယ္မွ ထက္သန္ေသာ ကဗ်ာဆရာမ်ားကို စုစည္းကာ ဖြဲ႔စည္းႏုိင္ခဲ့ပါသည္။ ယခုအခ်ိန္အထိ ကဗ်ာဆရာသမဂၢမွာ အမႈေဆာင္ ၃ ခု ေျပာင္းခဲ့ၿပီး စဖြဲ႔စဥ္က ဥကၠ႒ ေမာင္စိမ္းနီျဖစ္ၿပီးေနာက္ ဆရာသစၥာနီ ဥကၠ႒ျဖစ္လာသည္။ ယခု ဆရာျပည့္မင္းက ဥကၠ႒တာဝန္ယူလုိက္၏။ အမႈေဆာင္အဖြဲ႔သစ္လည္း ထပ္မံေရြးခ်ယ္လိုက္၏။ ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီးႏွင့္ ေတြ႔ခဲ့ၾကစဥ္က ကဗ်ာဆရာသမဂၢႏွင့္ စာေရးဆရာမ်ားသမဂၢတို႔ အဓိက တင္ျပခ်က္တို႔မွာ ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးက ထိုအဖြဲ႔အစည္းမ်ားအတြက္ ႐ုံးခန္းမ်ားဖြင့္လွစ္ဖို႔ ေဆာင္ရြက္ေပးရန္ ေမတၱာရပ္ခံခ်က္ ျဖစ္ပါသည္။ သမဂၢႏွစ္ဖြဲ႔စလံုးမွာ ယခင္အစိုးရ လက္ထက္ကတည္းက အဖြဲ႔အစည္းမွတ္ပံုတင္အျဖစ္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကို တင္ျပခဲ့၏။ သို႔ေသာ္ သမဂၢဆိုေသာ နာမည္မပါမွ တင္ခြင့္ျပဳမည္ဆိုေသာေၾကာင့္ ယခုထက္တိုင္ မွတ္ပံုတင္ခြင့္မရေပ။ ယခု အဖြဲ႔အစည္းမွတ္ပံုတင္ကို ႏွစ္ဖြဲ႔စလံုးက ထပ္မံႀကိဳးစားၾကေပလိ္မ့္မည္။ ကဗ်ာဆရာသမဂၢမွာ ကဗ်ာဆရာမ်ားအတြင္း၌ အေျခခံၿပီး ေယဘုယ်ေထာက္ခံၿပီးေသာ စာေပအဖြဲ႔အစည္းတခု ျဖစ္သလို စာေရးဆရာမ်ားသမဂၢမွာလည္း ၿမိဳ႕နယ္ေပါင္း ၆ဝ ခန္႔ ဖြဲ႔စည္းထားႏိုင္ခဲ့သည္။ စာေရးဆရာအဖြဲ႔ႀကီးတခု ျဖစ္လာပါသည္။ တခ်ိဳ႕ စာေရးဆရာအားေကာင္းေသာ နယ္ၿမိဳ႕မ်ားက သူတို႔ၿမိဳ႕နယ္ရွိ စာေရးဆရာမ်ားအားလံုး စုေပါင္းကာ သမဂၢကို ဖြဲ႔စည္းလိုက္၏။ ဖြဲ႔စည္းၿပီးမွ ရန္ကုန္ရွိ ျမန္မာႏုိင္ငံ စာေရးဆရာမ်ားသမဂၢ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔ထံ သူတို႔ၿမိဳ႕နယ္ကုိ  စာေရးဆရာမ်ားသမဂၢ ဖြဲ႔စည္းၿပီးေသာ ၿမိဳ႕နယ္အျဖစ္ တင္ျပလာခဲ့၏။ ထုိအခါ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔ကလည္း သြားေရာက္ အသိအမွတ္ျပဳၾကသလို ၿမိဳ႕နယ္မ်ားမွ ေရာက္လာေသာအခါတြင္လည္း အသိအမွတ္ ျပဳခဲ့ၾကသည္။ ေလးႏွစ္တာကာလအတြင္း ၿမိဳ႕နယ္အေတာ္မ်ားမ်ားကို ဖြဲ႔စည္းထားႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း ၿမိဳ႕နယ္မ်ားႏွင့္ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔တို႔ ထိေတြ႔မႈမွာ အားနည္းေနသည္။ အားနည္းေနရသည္မွာ စာေပလႈပ္ရွားမႈမ်ားႏွင့္ စာေပေဟာေျပာပြဲကအစ သတင္းျပန္ၾကားေရးမ်ားကို ဗဟိုအထိ ထိထိေရာက္ေရာက္ မလုပ္ႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္ဟု ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔ အစည္းအေဝးတြင္ အမႈေဆာင္မ်ားက ေျပာၾကားၾကသည္။ မွန္လည္းမွန္သည္။ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္မ်ားႏွင့္ ၿမိဳ႕နယ္မ်ား အဆက္အသြယ္ ခိုင္ခိုင္မာမာရွိရန္ လုိအပ္သလုိ ၿမိဳ႕နယ္မ်ားသို႔ ဗဟိုကဆင္းၿပီး ညီလာခံအတြက္ ျပင္ဆင္ရန္လည္း အေရးႀကီးလွေပသည္။ ေလးႏွစ္တာကာလအတြင္း ညီလာခံမေခၚႏိုင္သည္မွာ စည္း႐ုံးေရးအရ က်စ္က်စ္လ်စ္လ်စ္ မရွိသလို ဘ႑ာေရး အခက္အခဲေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ေပသည္။ ယခုေလာေလာဆယ္ သမဂၢအတြက္ ႐ုံးခန္းျပႆနာ ျဖစ္လာသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ေျပာင္းလဲခ်ိန္တန္ၿပီဆိုေသာ လံႈ႔ေဆာ္ခ်က္ျဖင့္ အန္အယ္လ္ဒီပါတီက လူထုေထာက္ခံမႈကို ယူခဲ့၏။ ပညာတတ္ ဓနရွင္လူငယ္မ်ား၊ အလယ္မ်ား၊ လယ္သမားမ်ား၊ ပညာတတ္မ်ား၊ ေခါင္းရြက္ဗ်ပ္ထိုးမ်ား၊ ေစ်းသည္မ်ား၊ စာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာမ်ား စသည္စသည့္ အေျခခံလူတန္းစားမ်ား အပါအဝင္ တုိင္းျပည္ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ေရးအတြက္ ေစတနာရွိေသာ ျပည္သူတရပ္လံုးက အန္အယ္လ္ဒီကို ေထာက္ခံမဲေပးၿပီး ေရြးခ်ယ္လုိက္ၾကသည္။ ထုိအခါ စာေပေလာကကလည္း အေျပာင္းအလဲအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ပါသည္။ ယခင္ စာေပအဖြဲ႔အစည္းမ်ားအျပင္ ယခုလည္း အဖြဲ႔အစည္းမ်ား ေပၚလာသည္။ ျမန္မာႏို္င္ငံ စာေရးဆရာမ်ား သမဂၢအား မွတ္ပံုတင္ခြင့္ျပဳၿပီး အစိုးရက အသိအမွတ္ျပဳသည္ျဖစ္ေစ မျပဳသည္ျဖစ္ေစ နယ္စာေရးဆရာမ်ားႏွင့္ စာေရးဆရာမ်ားကမူ စာေပအဖြဲ႔အစည္းတခုအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳခဲ့သည္။ ထုိအခါ အဖြဲ႔အစည္းတခု၏ ဂုဏ္အဂၤါႏွင့္ ကိုက္ညီေသာ ႐ုံးခန္းလို၊ အေဆာက္အဦလို ေနရာမ်ိဳးတခုကို ဒီမိုကေရစီအစိုးရက တာဝန္ရွိရွိ ေပးရမည္ျဖစ္သည္။ ေရွးပါလီမန္ဒီမိုကေရစီေခတ္ကဆိုလွ်င္ ျမန္မာနို္င္ငံ စာေရးဆရာအသင္းႀကီး ရွိခဲ့၏။ ထိုအခ်ိန္က ပန္းဆိုးတန္းရွိ ယခင္ စိန္ဘရားသားဆိုင္၏ ေဘးရွိရာ ေနရာတြင္ စာေရးဆရာအသင္း အေဆာက္အဦတခု ရွိခဲ့ေလသည္။ ယခုမူ အထက္ျမင့္ အေဆာက္အဦေဆာက္၍ စာေရးဆရာအသင္းက ေနရာရထားေလသည္။ စာေရးဆရာအသင္းမွာ ၆၂ အာဏာသိမ္း၊ မဆလတပါတီစနစ္၌ ထိုအသင္းကို ဖ်က္သိမ္းၿပီး စာေပလုပ္သားအဖြဲ႔ဟုဆိုကာ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုိလားေသာ၊ လြတ္လပ္မႈကို ေတာင္းဆုိေသာ စာေပသမားမ်ားက ထုိစာေပလုပ္သားအဖြဲ႔တြင္ မပါဝင္ခဲ့ေပ။ ဆရာဒဂုန္တာရာ၊ ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္၊ ဆရာျမသန္းတင့္၊ ဆရာေမာင္ေနဝင္း၊ ဆရာနတ္ႏြယ္ စသည္စသည့္ စာေရးဆရာမ်ားသည္ စာေပလုပ္သားႏွင့္ မပတ္သက္ခဲ့ေပ။ စင္စစ္အားျဖင့္ စာေပလုပ္သားအဖြဲ႔မွာ စစ္အာဏာရွင္ႏွင့္ မဆလ၏ လက္ကိုင္တုတ္ ျဖစ္လာခဲ့ေတာ့သည္။ မဆလအစုိးရကို ဘုန္းေတာ္ဖြဲ႔ေသာ စာေပမ်ိဳးကိုသာ ေရးလာခဲ့၏။ အဖြဲ႔ဝင္မ်ားကိုလည္း မိမိတို႔ကို ေထာက္ခံသည့္အတြက္ ေျမကြက္ကအစ ေပးကာ ဗိုလ္ေနဝင္း စစ္ေကာင္စီက စည္း႐ုံးထားခဲ့ေလသည္။ ေနာက္ ဗိုလ္သန္းေရႊ စစ္အစိုးရ တက္လာေသာအခါ၌ စာေပလုပ္သားအဖြဲ႔မွာ စာေပႏွင့္ စာနယ္ဇင္းအဖြဲ႔ ျဖစ္လာသည္။ စာနယ္ဇင္းဆိုသည္မွာလည္း စစ္အစိုးရ သိမ္းပိုက္ထားေသာ ေၾကးမံု၊ ျမန္မာ့အလင္းႏွင့္ အဂၤလိပ္ဘာသာ ျမန္မာ့အလင္းတို႔ ျဖစ္ေပေတာ့သည္။ နယ္မွသတင္းေထာက္မ်ား ထိုသတင္းစာတုိက္မွ အယ္ဒီတာကအစ အားလံုးက စာေပသမားမ်ားအျဖစ္ စာေပႏွင့္ စာနယ္ဇင္းတြင္ ဦးေဆာင္လာၾကပါသည္။ စစ္အစိုးရႏွင့္္ စစ္ေကာင္စီအေပၚ ဆန္႔က်င္ေရးသားျခင္း၊ ကင္းကြာျခင္းမ်ိဳး မလုပ္ႏိုင္ေပ။ ထိုစာေပႏွင့္ စာနယ္ဇင္းအဖြဲ႔ႀကီးမွာ စာေပဗိမာန္ကို္လည္း သူတို႔လႊမ္းမိုးထားခဲ့သလို ယခင္စာေပလုပ္သားတို႔၏ လုပ္ပိုင္ခြင့္ႏွင့္ ပိုင္ဆိုင္မႈတို႔ကိုလည္း လႊမ္းမိုးထားခဲ့၏။ ထုိ႔ေနာက္ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအရ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပၿပီး ၂ဝ၁၁ အစိုးရဖြဲ႔လုိက္ေသာအခါ ပါတီစံုအစိုးရ ဒီမိုကေရစီအစိုးရဟု စစ္ေကာင္စီက သတ္မွတ္၍ စစ္တပုိင္းအုပ္ခ်ဳပ္ေသာ အခ်ိန္၌ စာေပႏွင့္ စာနယ္ဇင္းအဖြဲ႔ႀကီးကို စာေရးဆရာအသင္းက တဖြဲ႔၊ သတင္းစာဆရာအသင္းကတဖြဲ႔၊ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေဝသူမ်ားအသင္းက တဖြဲ႔ သံုးဖြဲ႔ ဖြဲ႔လုိက္ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္၌ ပန္းဆိုးတန္းရွိ ယခင္စာေရးဆရာအသင္းပိုင္၊ ေနာက္စာေပလုပ္သားပိုင္၊ ေနာက္ စာေပႏွင့္စာနယ္ဇင္းအဖြဲ႔ပိုင္ေနရာႏွင့္ အေဆာက္အဦမွာ စာေရးဆရာအသင္းပိုင္ ျဖစ္လာေလ၏။ အစိုးရအဖြဲ႔သစ္ ျပန္ၾကားေရးဌာနက ျပန္ၾကားေရးဌာနပိုင္ အေဆာက္အဦ  ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိ၏။ ယခု စာေရးဆရာအသင္းပိုင္ဟု ဆိုႏိုင္ေသာ အထပ္ျမင့္ အေဆာက္အဦႀကီးမွာ ျပန္ၾကားေရးဌာနက ပိုင္သလား၊ စာေရးဆရာအသင္းက ပိုင္သလား ဆိုသည္ကို မိမိတို႔ အတိအက်မသိပါ။ ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးဌာနႏွင့္ ဆက္စပ္ႏုိင္ေပသည္။ ထိုသုိ႔ဆိုလွ်င္ စာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာမ်ား ေထာက္ခံမႈလည္းရွိ၊ အခိုင္အမာလည္း ဖြဲ႔စည္းထားႏိုင္ေသာ စာေပအဖြဲ႔အစည္းမ်ားအတြက္ ႐ုံးခန္းတခန္း (သို႔) ေနရာတေနရာကို ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးက ဖန္တီးေပးႏိုင္မည္ဆိုလွ်င္ ေျပာင္းလဲခ်ိန္တန္ေသာ ယေန႔ေခတ္တြင္ အမွန္တကယ္ ေျပာင္းလဲၿပီဟု သတ္မွတ္ရေပလိ္မ့္မည္။ ထိုသို႔ အေျပာင္းအလဲကို သတ္မွတ္ရာတြင္ ယခင္ ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးဌာန၏ ဦးစားေပးမႈ၊ အခြင့္အေရးေပးမႈ၊ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈမ်ားကို ယခု ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးဌာနက လႊမ္းၿခံဳမႈရွိေသာ ဆက္ဆံမႈကို ျပဳလုပ္မလုပ္ကို တုိင္းတာရေပလိမ့္မည္။ ဥပမာ ယခင္က စာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာမ်ား ႏို္င္ငံျခားခရီးသြားမည္ဆိုလွ်င္ စာေရးဆရာအသင္းကခ်ည္း သတင္းစာဆရာမ်ားခ်ည္း သြားၾကသည္။ သူတို႔သည္ အစိုးရ၏ အဖြဲဲ႔အစည္းျဖစ္ေသာ စာေပႏွင့္ စာနယ္ဇင္းအဖြဲ႔ကခ်ည္း ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ယခု ဤကဲ့သို႔ လုပ္ေဆာင္စရာမလိုေတာ့ဟု ယူဆပါသည္။ ႏိုင္ငံတကာႏွင့္ ဆက္ဆံရာတြင္ စာေပဆိုလွ်င္ စာေရးဆရာမ်ားသမဂၢ၊ ကဗ်ာဆရာမ်ားသမဂၢ၊ ျမန္မာစာေပ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူမ်ား အသင္းတို႔လည္း ႏို္င္ငံတကာ ဖိတ္ၾကားမႈမ်ားကို လက္ခံဆက္သြယ္ေပးဖို႔လိုသလုိ အစိုးရကေပးေသာ အခြင့္အေရးတိုင္း၊ အဖြဲ႔အစည္းအားလံုး တန္းတူရွိဖို႔ လိုေပလိမ့္မည္။ အာရွစာေရးဆရာမ်ား၊ စာေရးဆရာအသင္းမ်ား၊ ဥေရာပ၊ အာဖရိက၊ လက္တင္အေမရိက၊ ေျမာက္အေမရိက စသည့္ စာေပအဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္ၿပီး သူတို႔ႏိုင္ငံသို႔ အလည္သြားၿပီး စာေပအဖြဲ႔အစည္းမ်ားကို တန္းတူေခၚမည္ဆုိမွသာ ယခင္လုိ လက္သင့္ရာ စားေတာ္ေခၚသည့္ အက်င့္စ႐ုိက္ မဟုတ္ေတာ့ေၾကာင္း ဆံုးျဖတ္သတ္မွတ္ရေပလိမ့္မည္။ ထိုအေျခအေနကို ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးဌာန အသစ္က ဘယ္လုိေဆာင္ရြက္မလဲ ဆုိသည္ကို ေစာင့္ၾကည့္ရေပလိမ့္မည္။ ထက္ျမက္
Live

About DVB

The Democratic Voice of Burma (DVB) publishes daily independent news and information across Myanmar and around the world by satellite TV and the internet. DVB was founded in 1992 and is registered as a non-profit association in Thailand.

Follow Us

© Democratic Voice of Burma 2024