က်ေနာ္က ရန္ကုန္ကေန ေကာ့ေသာင္းကို အေရးၾကီးကိစၥနဲ့ ခရီးသြားရပါတယ္။  ရန္ကုန္ကေန ေမာ္လျမိုင္အထိ ဘာမွ ျပဿနာ မ႐ွိေပမယ့္ ေမာ္လျမိုင္လြန္တာနဲ့ လ၀ကနဲ့ လူကုန္ကူးတားဆီးေရး ဆိုတဲ့အဖြဲ့ေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္လာစစ္တယ္။ မွတ္ပံုတင္တေစာင္ကို ၅၀၀ ကေန ၁၀၀၀ အထိ ေပးေဆာင္ျပီး ခရီးသြားရတယ္။ ပိုဆိုးလာတဲ့ေနရာက ထား၀ယ္အ၀င္မွာပါ။ မွတ္ပံုတင္နယ္ျခားကို ၅၀၀၀ ေကာင္းေကာင္းမေတာင္းဘူး။ ဟိန္းေဟာက္ေျခာက္လွန့္ျပီး ေတာင္းတယ္။ ေပးတဲ့လူေတြေပးတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့မေပးဘူး။ စကားေတာ္ေတာ္မ်ား လိုက္တယ္။ မွတ္ပံုတင္ ထားခဲ့လိုက္တယ္။ တိုင္းရဲစခန္းကို သြားအမႈဖြင့္တယ္။ မွတ္တမ္းေရးေပးပါ့မယ္ဆိုျပီး ေရးေပးတယ္။ ထား၀ယ္မွာ သံုးရက္ၾကာတယ္။ တုိင္း႐ုံးက ေထာက္ခံစာ ေရးေပးလုိက္တယ္။ ေကာ့ေသာင္းေရာက္ေတာ့ လူကုန္ကူးတားဆီးေရးအဖြဲ့ ရဲေတြက က်ေနာ့္ ေထာက္ခံစာကို လံုးေျခ လြွႊတ္ပစ္လိုက္ျပီး မင္း ရန္ကုန္ျပန္ရမယ္၊ ေကာ့ေသာင္းမ၀င္ရဘူးဆိုျပီး သီရိျမိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးရံုးမွာ သြားခ်ဳပ္ထားတယ္။ မင္းတို့ ထြက္ခ်င္ရင္ မွတ္ပံုတင္တေစာင္ကို ၇ ေသာင္း ဆိုျပီး လာေျပာတယ္။ ေကာင္မေလးေတြကိုေတာ့ မွတ္ပံုတင္ တေစာင္ ငါးေသာင္းနဲ့ တည့္ျပီး လာထုတ္သြားတယ္။ ခဏေနေတာ့မွ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း ေရာက္လာလို့ က်ေနာ္ထြက္ရတယ္။ ခရီးသြားေတြ စိတ္ခ်မ္းသာမလား။ မွတ္ပံုတင္က ျမန္မာျပည္မွာ သံုးမရဘူးလား။ တဖက္နိုင္ငံခိုးထြက္မဲ့သူေတြ ဘယ္ေနရာကေန တားသင့္သလဲ။ အသံုးမ၀င္တဲ့ ဒီမွတ္ပံုတင္ ဘာလို့ ထုတ္ေပးေနမလဲ။ အခုလို လာဘ္စားျပီး ရိုင္းျပတဲ့ ၀န္ထမ္းေတြကို ဘယ္လိုအေရးယူမလဲ။ သမၼတၾကီးနဲ့ တိုင္းမႉးၾကီးသိေအာင္ ဒီဗြီဘီကတဆင့္ တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။ ခရီးသည္တဦး