Homeမေးမြန်းခန်း
မသန္စြမ္းကေလးေတြ ေက်ာင္းေနႏိုင္ဖို႔ ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္ ပညာေရးမူဝါဒေတြနဲ႔ ညႊန္ၾကားခ်က္ေတြရွိဖို႔ လိုပါတယ္ - ဦးရဲ၀င္း
မသန္စြမ္းကေလးေတြ ေက်ာင္းေနႏိုင္ဖို႔ ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္ ပညာေရးမူဝါဒေတြနဲ႔ ညႊန္ၾကားခ်က္ေတြရွိဖို႔ လိုပါတယ္ - ဦးရဲ၀င္း
DVB
·
June 21, 2016
အခုႏွစ္ ပညာသင္ႏွစ္ ေက်ာင္းအပ္ႏွံေရးရာသီကာလမွာ မသန္စြမ္းကေလးငယ္ေတြ ေက်ာင္း၀င္ခြင့္ ျငင္းပယ္ခံေနရတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ဒါဟာ တိက်ေသခ်ာတဲ့ မူဝါဒေရးရာ လမ္းညႊန္ခ်က္ မရွိတဲ့အတြက္ ဆရာနဲ႔ ဆရာမေတြအေနနဲ႔ မသန္စြမ္းကေလးကို ျငင္းပယ္ႏိုင္ခြင့္ရေနတာျဖစ္တယ္လို႔ ပညာေရးစနစ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ကြန္ရက္ (NNER) က မသန္စြမ္းသူတဦးျဖစ္တဲ့ ဦးရဲ၀င္းကို ဒီဗီြဘီက ဆက္သြယ္ေမးျမန္းထားပါတယ္။
ေမး - ေက်ာင္းအပ္ႏွံရာသီမွာ မသန္စြမ္းကေလးေတြ ေက်ာင္း၀င္ခြင့္ ျငင္းပယ္ခံရတာ ဘာေၾကာင့္လဲ။
ေျဖ - ေက်ာင္းအုပ္ေတြ၊ ဆရာနဲ႔ ဆရာမေတြဆီက အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ိဳးစုံနဲ႔ မသန္စြမ္းကေလးေတြကို ေက်ာင္း၀င္ခြင့္ ျငင္းပယ္ေနတဲ့ အေၾကာင္းမ်ားကေတာ့….
၁။ ေက်ာင္းေတြမွာ မသန္စြမ္းကေလးမ်ား ပညာသင္ၾကားခြင့္ ရဖို႔အတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္အေနနဲ႔ မူဝါဒေရးရာ လမ္းညႊန္ခ်က္ မရွိတာပါပဲ။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အတြင္းရွိ မသန္စြမ္းကေလးမ်ားနဲ႔ လူတိုင္း အက်ဳံးဝင္ပညာေရး၊ ဧဒင္ မသန္စြမ္းသက္ငယ္မ်ား ျပဳစုရာရိပ္ၿမဳံမွ VSO နဲ႔ ပူးေပါင္းျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ သုေတသန အစီရင္ခံစာ၊ မတ္လ၊ ၂၀၁၅ က သုေတသန ေတြ႔ရွိခ်က္ကို ေဖာ္ျပခ်င္ပါတယ္။ “လူတိုင္းအတြက္ပညာေရး ျပန္လည္ဆန္းစစ္ျခင္း အစီရင္ခံစာတြင္ "မသန္စြမ္းကေလးမ်ားကို အေျခခံပညာေရးေက်ာင္းမ်ားတြင္ လက္ခံသင္ၾကားေပးေနသည္" (MOE 2014) ဟု ေဖာ္ျပထားပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ယခုျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ သုေတသနအရ အထက္ေဖာ္ျပခ်က္နဲ႔ ကြဲလြဲမႈမ်ား ရွိေနသည္ကို ေတြ႔ရွိခဲ့ပါသည္။ ဤသုေတသနတြင္ မသန္စြမ္းကေလးမ်ားအား ပင္မ အစိုးရအတန္းေက်ာင္းမ်ားတြင္ လက္မခံဆိုသည္မွာ ေက်ာင္းအုပ္တဦးခ်င္းစီ၏ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေပၚတြင္သာ မူတည္ေၾကာင္း အေထာက္အထား ေတြ႔ရွိရပါသည္။ မသန္စြမ္းကေလးမ်ား ေက်ာင္းဝင္ခြင့္ ျငင္းပယ္ခံေနရသည္ဆိုေသာ အေထာက္အထားကို ေတြ႔ရွိခဲ့ရပါသည္။ ေက်ာင္းအုပ္မ်ားမွ မီးေမာင္းထိုးျပ ေျပာဆိုခ်က္မွာ မသန္စြမ္းကေလးမ်ား ပင္မ အစိုးရေက်ာင္းမ်ားတြင္ ေက်ာင္းဝင္ခြင့္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္လမ္းညႊန္မႈ မရွိျခင္းေၾကာင့္ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။” လို႔ ေဖာ္ျပထားတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မသန္စြမ္းကေလးမ်ား ေက်ာင္းဝင္ခြင့္ရေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ “မူမရွိ၊ လူေပၚတြင္ မူတည္တယ္။ ေက်ာင္းအုပ္ေပၚတြင္ မူတည္တယ္။” လို႔ သုံးသပ္ခ်င္ပါတယ္။
နံပါတ္ ၂ အခ်က္ကေတာ့ ေက်ာင္းေတြက ဆရာနဲ႔ ဆရာမေတြက မသန္စြမ္း ကေလးေတြကို လက္ခံလိုက္ရင္ ဝန္ပိမွာမုိ႔လို႔၊ အလုပ္ပို႐ႈပ္မွာမုိ႔လို႔ ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ လက္မခံခ်င္ဘူး။ မူဝါဒေရးရာ လမ္းညႊန္ခ်က္ ေသခ်ာစြာ မရွိေတာ့ ဆရာနဲ႔ ဆရာမေတြက မသန္စြမ္းကေလးကို ျငင္းပယ္ႏိုင္စြမ္း ရွိေနပါတယ္။ သူတို႔အေၾကာင္းျပတာက ကိုင္တြယ္သင္ၾကားရတဲ့ ေက်ာင္းသားဦးေရ မ်ားတဲ့အတြက္ မသန္စြမ္းကေလးေတြကို လက္ခံလိုက္ရင္ သန္စြမ္းကေလးေတြကိုလည္း အာ႐ုံစိုက္ရ၊ မသန္စြမ္းကေလးကိုလည္း အာ႐ုံစိုက္ရနဲ႔ သင္ၾကားေရးမွာ ပိုဝန္ပိမွာ၊ အလုပ္ပို႐ႈပ္မွာ ဆိုးတဲ့အတြက္ ျငင္းပယ္ေနရျခင္း ျဖစ္တယ္လို႔လည္း သိရပါတယ္။
ေမး - မသန္စြမ္းကေလးေတြအတြက္ စာသင္ႏိုင္ဖို႔ သင္ေထာက္ကူပစၥည္းေတြ အစိုးရေက်ာင္းေတြမွာ ရွိလား။
ေျဖ - ယခုအခ်ိန္အထိေတာ့ ျပည့္စုံစြာ မရွိေသးပါဘူး။ အၾကားအာ႐ုံ မသန္စြမ္းကေလးမ်ားအတြက္ Sign Language (လက္သေကၤတဘာသာစကား) နဲ႔ သင္ၾကားႏိုင္ေရးတို႔၊ အျမင္အာ႐ုံ မသန္စြမ္းကေလးမ်ားအတြက္ Braille (လက္စမ္းစာ) နဲ႔ သင္ၾကားႏိုင္ေရးအတြက္ Braille Printer (လက္စမ္းစာပုံႏွိပ္စက္) ေတြ၊ Audio Book ေတြ အသုံးျပဳႏိုင္ေရးေတြ လိုအပ္ေနပါေသးတယ္။ မသန္စြမ္းကေလးေရာ၊ သန္စြမ္းကေလးေရာအတြက္ သင္ေထာက္ကူပစၥည္းေတြ အစိုးရေက်ာင္းေတြမွာ လိုအပ္လ်က္ ရွိေနပါတယ္။ မသန္စြမ္းကေလးေတြအတြက္ စာသင္ႏိုင္ဖို႔ သင္ေထာက္ကူပစၥည္းေတြအျပင္ ေက်ာင္းပတ္ဝန္းက်င္ အေဆာက္အဦေတြကလည္း အတားအဆီးေတြ ျဖစ္ေနေသးလို႔ ဒါေတြကို ျပဳျပင္ဖို႔ လိုအပ္လ်က္ ရွိေနပါတယ္။
ေမး - ေက်ာင္းအပ္လက္မခံတဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြ၊ ျငင္းပယ္ခံရတဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြ ႀကံဳေတြ႔ရလား။ ဘယ္လိုေနရာေတြမွာ ႀကံဳေတြ႔ရလဲ။
ေျဖ - ေက်ာင္းအပ္လက္မခံတဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြ၊ ျငင္းပယ္ခံရတဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြကေတာ႔ ႏွစ္တိုင္းလို ႀကဳံေတြ႔ေနရတာပါ။ ဒီႏွစ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ဆီ သတင္းပို႔တဲ့ Case ေတြက ၄၀ ထက္မနည္း ရွိေနပါတယ္။ ဒါေတာင္ က်ေနာ္တို႔ သတင္းမရတာနဲ႔၊ မိဘကိုယ္တိုင္က အေၾကာင္းမၾကားတဲ့ Case ေတြလည္း ရွိေနပါတယ္။ ဒါေတြကို က်ေနာ္တို႔ လိုက္လံ စုံစမ္းေနပါတယ္။ ႀကဳံေတြ႔ရတဲ့ ေနရာေတြကေတာ့ တျပည္လုံးနီးပါးပါပဲ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးထဲေတာင္ ျငင္းပယ္ခံေနရတဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြ ေတြ႔ေနရပါတယ္။ ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္လို ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္က ေက်ာင္းေတြက လက္မခံလို႔ မသန္စြမ္းကေလးတေယာက္ ေက်ာင္းလိုက္အပ္ေနတာ ၅ ေက်ာင္း၊ ၆ ေက်ာင္းေလာက္ ရွိေတာ့မယ္။ ရန္ကုန္လို ၿမိဳ႕ႀကီးမွာေတာင္ ဒီေလာက္ႀကဳံေနရရင္ နယ္ၿမိဳ႕ေတြမွာဆို ဘယ္ေလာက္ဆိုးမယ္ ဆိုတာကို ခန္႔မွန္းႏိုင္ပါတယ္။
ေမး - ေက်ာင္းမေနႏိုင္တဲ့ မသန္စြမ္းကေလးေတြ ဘယ္ေလာက္ရွိမလဲ။
ေျဖ - ေက်ာင္းမေနႏိုင္တဲ့ မသန္စြမ္းကေလးေတြ ဘယ္ေလာက္ရွိလဲဆိုတာကို ေျဖဖို႔အတြက္ ၂၀၁၀ တုန္းက လူမႈဝန္ထမ္းဌာနနဲ႔ TLMI တို႔ ေကာက္ယူထားတဲ့ စစ္တမ္းတခုနဲ႔ ေျဖခ်င္ပါတယ္။ ေတြ႔ရွိရတဲ့ အေထာက္အထားအရ မသန္စြမ္းကေလး ၂ ဦးမွာ ၁ ဦးက ေက်ာင္းလုံးဝမတက္ဘူးဆိုတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီ႔ထက္ ပိုရွင္းလင္းေအာင္ ေျပာရရင္ မသန္စြမ္းကေလးတ၀က္ဟာ ေက်ာင္းတခါမွ မေနဖူးဘူး။ စာလည္း မတတ္သလို၊ အတြက္အခ်က္လည္း မတတ္ဘူး ဆိုတာကို ျပေနပါတယ္။ ဘြဲ႔ရတဲ့ မသန္စြမ္းဦးေရကေတာ့ အေယာက္ ၁၀၀ မွာ တေယာက္ပဲ ရွိတယ္ဆိုတာ သုေတသနျပဳခ်က္ေတြကေနတဆင့္ သိရပါတယ္။
ေမး - မသန္စြမ္းအသင္းအဖြဲ႔အစည္းအေနနဲ႔ ဒီလိုျဖစ္စဥ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာေတြ လုပ္ေဆာင္မလဲ။
ေျဖ - ဒီလိုအခက္အခဲေတြ ႏွစ္စဥ္ႀကဳံေနရေတာ့ က်ေနာ္တို႔ မသန္စြမ္းအဖြဲ႔အစည္းေတြက တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကေလးေတြ ေက်ာင္းေနလို႔ရေအာင္ လိုက္လံ ေဆာင္ရြက္ေပးေနရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တႏိုင္ငံလုံး အတိုင္းအတာနဲ႔ ဒီကေလးေတြကို ေက်ာင္းေတြမွာ လက္ခံၿပီး ပညာသင္ၾကားႏိုင္ဖို႔ ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္ ပညာေရးမူဝါဒေတြနဲ႔ ညႊန္ၾကားခ်က္ေတြရွိဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၂၀-၆-၂၀၁၆ မွာ မသန္စြမ္းအဖြဲ႔ေတြအေနနဲ႔ အစည္းအေဝးတခု လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ မသန္စြမ္းကေလးမ်ား ပညာသင္ၾကားခြင့္ရရွိေရး လႈပ္ရွားမႈေကာ္မတီ (ယာယီ) ကို ဖြဲ႔စည္းႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ရည္႐ြယ္ခ်က္က ႏွစ္တိုင္း ေက်ာင္းအပ္ႏွံေရးရာသီေရာက္တိုင္း မသန္စြမ္းကေလးေတြကို ေက်ာင္းအပ္ခြင့္ ျငင္းပယ္ခံေနရျခင္းကို လႊတ္ေတာ္နဲ႔ အစိုးရကို Advocacy လုပ္ဖို႔ ရည္ရြယ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းဝင္ခြင့္ ျငင္းပယ္ခံေနရတာကိုလည္း Case Study လုပ္ဖို႔ ျဖစ္စဥ္ေတြကုိလည္း စုေဆာင္းေနပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ လႊတ္ေတာ္နဲ႔ အစိုးရကို Advocacy Workshop ေတြ လုပ္ပါမယ္။ နစ္နာေနတဲ့၊ ျငင္းပယ္ခံေနရတဲ့ ကေလးမိဘမ်ားကို ရန္ကုန္ ေခၚယူၿပီး သက္ဆိုင္တဲ့ အစိုးရအရာရွိေတြ၊ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြကို ဖိတ္ၾကားၿပီး Advocacy Workshop တခုကို ေက်ာင္းအပ္ရာသီမကုန္မီ ျပဳလုပ္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနပါတယ္။ တကယ္ခံစားေနရတဲ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ အသံကို တာဝန္ရွိသူေတြ တိုက္႐ုိက္ၾကားႏိုင္ေအာင္ က်ေနာ္တို႔ လုပ္ရပါမယ္။ မိဘေတြကိုေကာ၊ ျပည္သူေတြကိုေကာ မသန္စြမ္းကေလးမ်ား ပညာသင္ၾကားခြင့္ ရရွိေရးအတြက္ Awareness ေပးဖို႔ Campaign ေတြလည္း လုပ္ဖို႔ က်ေနာ္တို႔ စီစဥ္ေနပါတယ္။
ေမး - လႊတ္ေတာ္နဲ႔ အစိုးရကို ဘာေတြေဆာင္ရြက္ဖို႔ ေတာင္းဆိုမွာလဲ။
ေျဖ - အဓိကကေတာ႔ ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္အေနနဲ႔ မသန္စြမ္းကေလးမ်ား ပညာသင္ၾကားခြင့္ ရရွိေရးအတြက္ ဌာနဆိုင္ရာအသီးသီး ညႇိႏိႈင္းေဆာင္ရြက္ၾကဖို႔ ညႊန္ၾကားခ်က္ေတြနဲ႔ နည္းဥပေဒေတြ လိုပါတယ္။ ဒါေတြ ေပၚထြက္လာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ ဒုတိယအခ်က္ကေတာ့ ပညာေရးဘတ္ဂ်က္ကုိ တိုးျမႇင့္သုံးစြဲၿပီး အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ေက်ာင္းမေရာက္လာတဲ့ ကေလးေတြကို ေက်ာင္းေနႏိုင္ရန္ ေဆာင္ရြက္ေပးဖို႔ပါ။ တတိယအခ်က္ကေတာ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြအေနနဲ႔ မသန္စြမ္းကေလးေတြကို သင္ၾကားႏိုင္ေရးအတြက္ မြမ္းမံသင္တန္းေတြ ေပးရပါမယ္။ စတုတၳအခ်က္က ေက်ာင္းသားေတြ သင္ယူႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ သင္႐ုိးေတြနဲ႔ သင္ၾကားနည္းေတြကို ေျပာင္းလဲ ျပ႒ာန္းရပါမယ္။ စာေမးပြဲစနစ္လည္း အပါအဝင္ေပါ့။ ပၪၥမအခ်က္ကေတာ့ ေက်ာင္းေတြမွာ ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ သင္ေထာက္ကူပစၥည္းေတြ ျပည့္စုံေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးရပါမယ္။ ေနာက္ဆုံးအခ်က္ကေတာ့ မသန္စြမ္းကေလးေတြ ေက်ာင္းတက္ႏိုင္ေရးအတြက္ ေက်ာင္းအေဆာက္အဦေတြ၊ စာသင္ခန္းပုံစံေတြကို အတားအဆီးကင္းလြတ္တဲ့ စာသင္ခန္းေတြ၊ ေက်ာင္းေတြျဖစ္လာဖို႔ တည္ေဆာက္ေပးရပါမယ္။ အိမ္သာေတြေကာ၊ ေလွ်ာက္လမ္းေတြေကာေပါ့။
ေမး - အျခား ျဖည့္စြက္ေျပာလိုတာ ရွိလား။
ေျဖ - မသန္စြမ္းကေလးေတြ ေက်ာင္းမေနႏိုင္လို႔ ပညာမတတ္၊ ပညာမတတ္လို႔ ဆင္းရဲဆိုတဲ့ သံသရာက လည္ေနတုန္းပါပဲ။ မသန္စြမ္းသူေတြ ပညာမတတ္လို႔ အလုပ္အကိုင္မရရင္ မိသားစုကိုပဲ မွီခိုေနရပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္မွာလည္း ေထာက္ပံ့ရမွာ ျဖစ္တဲ႔အတြက္ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး ျဖစ္ေစ႐ုံသာမက တိုင္းျပည္အတြက္ လူ႔စြမ္းအားအရင္းအျမစ္ေတြကိုပါ ဆုံး႐ႈံးေနရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ရဲ႕ လူ႔စြမ္းအားအရင္းအျမစ္ေတြ မဆုံး႐ႈံးေအာင္ မသန္စြမ္းသူေတြကို ပညာသင္ခြင့္ေပးရပါမယ္။ က်ေနာ္တို႔ မသန္စြမ္းေတြအေနနဲ႔ တိုင္းျပည္တိုးတက္ေရးမွာ အုတ္တခ်ပ္၊ သဲတပြင့္ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေအာင္ ပညာသင္ၾကားခြင့္ေပးပါလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
၂၀၁၄ ခုႏွစ္ သန္းေခါင္စာရင္းအရ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ မသန္စြမ္းသူ စုစုေပါင္း ၂၃ သိန္းေက်ာ္ရွိေၾကာင္း သိရပါတယ္။