မိတ္ေဆြမ်ားသို႔ အိတ္ဖြင့္ေပးစာ (၁) တင္ေမာင္သန္း ေဒါက္တာတင့္ေဆြသို႔ အစိုးရ အသစ္၊ မူ၀ါဒနဲ႔ စင္တင္ မူ၀ါဒ သုေတသီမ်ား အေၾကာင္း ... အစ္ကိုေလးေရ အန္အယ္လ္ဒီ အစိုးရအသစ္မွာ မူ၀ါဒ မရွိဘူးလို႔ စင္ကာပူမွာလုပ္တဲ့ ျမန္မာ့အေရး ေဆြးေႏြးပြဲမွာ ပညာရွင္ေတြက အစိုးရအသစ္အေပၚ ေ၀ဖန္ၾကတဲ့ သတင္းကို မီဒီယာေတြေပၚမွာ ဖတ္လိုက္ရသဗ်။ ဒီအေၾကာင္းကို အစ္ကုိေလးကလည္း ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ေပၚမွာ မွတ္ခ်က္ေရးတာ ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။ အစ္ကိုေလးရာ .. အဲဒီ စင္တင္သုေတသီ ဒါမွမဟုတ္ ပညာရွင္ေတြကို ေခါင္းထဲမ်ား ထည့္မေနပါနဲ႔။ အဲဒီ စင္တင္သုေတသီဆိုတဲ့ထဲမွာ ေမာင္တင္ေမာင္သန္းလည္း အစြန္အဖ်ားနားက ကပ္ၿပီး ပါပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စင္တင္သုေတသီလို႔ ေျပာတဲ့အခါ ေမာင္တင္ေမာင္သန္း ရည္ညႊန္းသူေတြထဲမွာ သူ႔ကိုယ္သူလည္း ထည့္ထားပါတယ္။ ဒီေလာကထဲ ကိုယ္က ေရာက္ခဲ့မွကိုးေနာ။ (က်ေနာ္အပါအ၀င္) သူတို႔ရဲ႕ေနရာက ခုထိေတာ့ စင္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ မူ၀ါဒ ရွိရွိ၊ မရွိရွိ ဘာမ်ား အေရးႀကီးလို႔လဲလို႔ အဲဒီ စင္အထက္က ပညာရွင္ေတြကို ေမာင္တင္ေမာင္သန္းက ေမးခ်င္တယ္ဗ်။ ခု ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမွာ လိုအပ္ေနတာက မူ၀ါဒဆိုတာထက္ ယံုၾကည္မႈ (Trust)၊ တည္ေဆာက္ပံုနဲ႔ စနစ္ (structure & system) ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခိ်န္မွာ မူ၀ါဒေတြကို တခုတ္တရ အဟုတ္ႀကီးလုပ္ ေျပာေနတာ ဘာနဲ႔တူမလဲဆိုရင္၊ ဘိလပ္ေျမခိုး၊ သံခိုး၊ ၿပီးစလြယ္လက္ရာနဲ႔ အပြႀကံ ေဆာက္ထားတဲ့ ကန္ထ႐ိုက္တိုက္ရဲ႕ ေစ်းအေပါဆံုး၊ အက်ဥ္းဆံုး အေပၚဆံုးထပ္တုိက္ခန္းမွာ ကုပ္ကပ္ (၅) ႏွစ္ငွား ေနေနရတဲ့သူကို ခ်ိဳျမလွဆိုတဲ့ စိန္တလံုး သရက္မ်ိဳးေစ့ေတြ ေပးၿပီး စိန္တလံုး သရက္ကျဖင့္ ဘယ္လိုေကာင္းတာ .. ဒါေၾကာင့္ အသီးဆိုသရက္လို႔ အဆုိရွိခဲ့တဲ့ “ေဒသခံ ဗမာမႈ၊ ဗမာ့အေျခအေန” နဲ႔အညီ သရက္ပင္ႀကီး စိုက္စမ္းပါဗ်ာလို႔ အံ့မခန္း အႀကံေပးေနတာနဲ႔ တူသဗ်။  စင္ကာပူ ေဆြးေႏြးပြဲဆိုတာ အဲဒီလို အႀကံေပးသူေတြ စိန္တလံုးအေၾကာင္းေျပာတဲ့ပြဲ ထင္ပါရဲ႕။  ဒါမွမဟုတ္ အရင္လက္ထက္ကတည္းက သရက္ပင္ေတြစိုက္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၿပီး စုိက္လို႔မရ၊ သရက္သီးေစ့ လက္က်န္ တေပြ႔တပိုက္ ပိုက္ထားရသူေတြက စိန္တလံုးအေၾကာင္း ဆက္ေျပာၾကတဲ့ပြဲ ထင္ပါရဲ႕။  အထင္ေျပာတာပါ အစ္ကိုေလးရာ .. ကိုယ္မွ သူတို႔ ဘာေတြေျပာတာ အတိအက် မသိရတာ။ ဒီစကား တင္ေမာင္သန္းဆီကၾကားေတာ့ အစ္ကိုေလးက အံ့ၾသေကာင္း အံၾသေနပါလိမ့္မယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ ..။ က်ေန္ာက စီးပြားေရးနဲ႔ လူမႈဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ ေလ့လာေရးအဖြဲ႔ (Centre for Economic and Social Development) မွာ အႀကီးတန္း သုေတသီလို႔ ရာထူးသေဘာအရ နာမည္တပ္၊ အလုပ္လုပ္ေနတာကိုး။ အဖြဲ႔ထဲမွာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ ႏုိင္ငံျခား သုေတသီေတြကိုေရာ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံသား သုေတသီေတြကိုပါ က်ေနာ္ မၾကာခဏဆိုသလို ေျပာတတ္တာ ရွိပါတယ္။ ကိုယ့္လူတို႔ .. ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မူ၀ါဒ ေလ့လာေရး သုေတသီဆိုၿပီး အဟုတ္ႀကီး မမွတ္ကုန္လင့္။ ငါတို႔ကား .. စင္တင္သုေတသီမွ်သာတည္း။ ငါတို႔ထုတ္သမွ် မူ၀ါဒေလ့လာခ်က္မ်ားကို ဘယ္သူမွ မဖတ္၊ ေနာက္ဆံုး စင္ (shelf) ေပၚမွာတင္ ျပထားတာႏွင့္ အဆံုးသတ္ရေသာေၾကာင့္ စင္တင္သုေတသီ (shelf policy researchers) ဟု ေခၚသတည္း။ ထို စင္တင္သုုေတသီမ်ားသည္ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း ထုတ္သမွ် ဖတ္႐ႈေလ့လာ ကိုးကား ေဆြးေႏြး  ေရးသားၾကျခင္း အလုပ္ကို အေမရိကန္ေဒၚလာ သိန္းသန္းခ်ီ အကုန္ခံ၍ လုပ္ၾကေလ၏။ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ တက္လာသမွ် အစိုးရကို ေ၀ဖန္ၾကကုန္ေလသတည္း။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ေတြကို ဒီလို က်ေနာ္ေျပာပါတယ္။ ႏုိင္ငံျခားအဖြဲ႔ေတြက က်ေနာ္တို႔ဆီကို လာေရာက္ေတြ႔တဲ့အခ်ိန္၊ က်ေနာ္ဆိုတဲ့ေကာင္မွာလည္း “ေမာင္ဖိုးတင္” ကေလာင္ အေငါ့စိတ္ေလး ၀င္ေနတဲ့အခါမ်ိဳး ဆိုရင္ေပါ့ ..  “က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔က ‘စင္တင္ မူ၀ါဒေလ့လာေရးအဖြဲ႔’ ပါ” (shelf policy research centre) လို႔ မိတ္ဆက္တတ္ပါတယ္။ အင္း ..  ‘စင္တင္ မူ၀ါဒ’ ေလ့လာေရး ဆိုတာကလည္း က်ေနာ္တို႔တဖြဲ႔တည္း မဟုတ္ေလဘူးဗ်။ ျမန္မာျပည္မွာ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔ အပါအ၀င္ ယူအန္အဖြဲ႔အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ကမၻာ့ဘဏ္နဲ႔ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႔အစည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးက က႑အမ်ိဳးမ်ိဳးမွာ ေလ့လာခ်က္ေတြ လုပ္ၾကၿပီး ထုတ္ထားတဲ့ စာအုပ္ေတြက အေတာ္ေလး စံုေနပါၿပီ။ အဲဒီစာအုပ္ေတြ အားလံုးက ဆိုင္ရာအဖြဲ႔ အသီးသီးရဲ႕ စင္ေတြေပၚမွာ ႐ိႈးအျပည့္နဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။ ၀န္ႀကီးေတြ၊ ဌာနဆိုင္ရာ ထိပ္ပိုင္းပုဂၢိဳလ္ေတြက ဖတ္တယ္ဆိုတာ ရာႏႈန္း အလြန္႔အလြန္ကို နည္းေပတာကိုး။ ဘာေၾကာင့္လဲ။  ဗ်ဴ႐ုိကေရစီဖြဲ႔စည္းပံုမွာ အဲဒီလို မူ၀ါဒ ေလ့လာေရးနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံုစနစ္မွ မရွိတာ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ စင္တင္ပညာရွင္ႀကီးမ်ားကေတာ့ အဲဒီဖြဲ႔စည္းပံုနဲ႔ စနစ္ကို သတိေတာင္မွ ရၾကပံုမရဘူး အစ္ကိုေလးရ။ နားေလးေနရွာတဲ့ လူနာရဲ႕နားကို ကုေပးဖို႔ သတိမရဘဲ၊ ဘာတဲ့ ရြာစားေရ .. ဆုိၿပီး အခ်င္းခ်င္း ပင့္လံုးေလးေတြ ခ်ီလို႔ တီးၿပီးရင္း တီးေနၾကတဲ့ မူ၀ါဒ ဆိုင္းဆရာႀကီးမ်ားလို႔လည္း ေျပာလို႔ရမလား မသိဘူး အစ္ကိုေလးရ။ မူ၀ါဒဆိုသည္မွာ အမူပိုေနေသာ ၀ါဒသာတည္းလို႔လည္း အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆုိရမယ့္ပံုပါပဲ။ အစ္ကိုေလး အစ္ကိုေလးလို႔ပဲ ေခၚမယ္ဗ်ာ။ မႏၱေလး ေဆး႐ံုအုပ္ႀကီးနဲ႔ အထက္ျမန္မာျပည္ ေဆး႐ံုမ်ား စစ္ေဆးေရးမႉးခ်ဳပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ဆရာ့ညီ၀မ္းကြဲ ေဒါက္တာေမာင္၀င္းက အစ္ကိုေလးလို႔ ဆရာ့ကို ေခၚတယ္ေလ။ က်ေနာ္ကလည္း သူေခၚသလို ေဆးေက်ာင္းမွာကတည္းက လုိက္ေခၚခဲ့တာ မဟုတ္လား။  ခုလည္း အဲဒီအတုိင္းပဲ ဆက္ေခၚမယ္ဗ်ေနာ။  ထားေတာ့ .. က်ေနာ္တို႔ ေျပာလက္စစကား ျပန္ေကာက္ၾကရေအာင္။ တကယ္ေတာ့ အစ္ကိုေလးေရ .. ၿပီးခဲ့တဲ့ အစိုးရ ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့ စီးပြားေရးႏွင့္ လူမႈ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး မူေဘာင္ (Framework for Economic and Social Reform – FESR) ကို ေရးဆြဲရာမွာ က်ေနာ္တုိ႔အဖြဲ႔ အထူးသျဖင့္ ခု ဗဟိုဘဏ္ ဒုတိယဥကၠ႒ ကိုဆက္ေအာင္နဲ႔ ေနာင္မွာ သမၼတရဲ႕ စီးပြားေရး အႀကံေပးျဖစ္လာတဲ့ ကိုေဇာ္ဦးတို႔ အဓိကေနရာက ပါ၀င္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီ မူေဘာင္ FESR ကို ၂၀၁၂ ဒီဇင္ဘာမွာ အစိုးရက တရား၀င္ ျပ႒ာန္းပါတယ္။ အဲဒီ မူေဘာင္ FESR ကို ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြၾကားမွာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ မသိၾကပါဘူး။ အစတုန္းကဆိုရင္ သိသူနည္းနည္းပဲ ရွိရာမွာ ႏိုင္ငံျခားသားေတြက ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြထက္ ပိုမ်ားမယ္ ထင္ပါရဲ႕။ စိတ္၀င္စားၾကသူေတြကလည္း ႏိုင္ငံျခားသားေတြပါပဲ။ ဌာနေတြမွာဆိုရင္ ညႊန္မႉးအဆင့္ေတာင္ မသိၾကဘူးဗ်။ အစ္ကိုေလးမွာ ညႊန္မႉးအဆင့္ ရင္းႏွီးသူရွွိရင္ ေမးၾကည့္ပါလား .. FESR ကို သိလား၊ ဖတ္ဖူးလား၊ ဘယ္ေတာ့က်မွ သိလဲ။ ဖတ္ဖူးလဲေပါ့ေနာ္။ ထုတ္ၿပီး တႏွစ္ေလာက္ရွိေတာ့ အဲဒီမူေဘာင္ ဘယ္ေလာက္အထိ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္သလဲဆိုတဲ့ အစီရင္ခံစာ တင္ၾကဖို႔ သမၼတ႐ံုးကေတာင္းမွ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔မွာ အဲဒီ မူေဘာင္လာယူ ဒါမွမဟုတ္ မွာယူ ဖတ္၊ ဘယ္ေလာက္အထိ လုပ္ၿပီးပါေၾကာင္း တင္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး၊ အလုပ္႐ံု ေဆြးေႏြးပြဲတရပ္မွာ ဒုတိယညႊန္ခ်ဳပ္တေယာက္နဲ႔ေတြ႔ေတာ့ သူတို႔ဌာနမွာ လုပ္ခဲ့တာေတြရဲ႕ ၄၀ ရာခိုင္ႏႈန္းပဲ ေအာင္ျမင္ၿပီး ၆၀ ရာခိုင္ႏႈန္းက မေအာင္ျမင္ဘူး။ ေအာင္ျမင္၊ မေအာင္ျမင္ရျခင္း အေၾကာင္းရင္းေတြကိုလည္း ေရးထားၿပီး အစိုးရအသစ္ကိုလႊဲဖို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနၿပီလို႔ က်ေနာ္႔ကို ေျပာသဗ်။ ဒါက မူ၀ါဒဆိုတာရဲ႕ လက္ေတြ႔ဘ၀ေနာ။ ဒါေၾကာင့္ မူ၀ါဒက ထင္သေလာက္ အေရးေကာႀကီးလို႔လားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို က်ေနာ္က ေမးေနရတာပါ။ အသားလြတ္ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီ မူ၀ါဒ ဆက္စပ္ကိစၥေတြထဲမွာ မျဖစ္စေလာက္ ပါ၀င္ပတ္သက္ခဲ့ဖူးသူ တေယာက္အေနနဲ႔ ဘ၀အသိအရ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ေမးခြန္းကို ထပ္ဆင့္ ေမးလိုက္တာပါ။ အစ္ကိုေလးက ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္မွာ ေမ ၂၇ ရက္စြဲနဲ႔ ေရးတယ္ေနာ္။ “ေဒါက္တာ တင္ေမာင္ေမာင္သန္းဆိုတာ က်ေနာ္နဲ႔သိတဲ့ သင့္ဘ၀ ကိုတင္ေမာင္သန္း မဟုတ္ဘူး ထင္ပါတယ္။ သင့္ဘ၀ ကိုတင္ေမာင္သန္းကေတာ့ ဦးသိန္းစိန္ တက္ကတည္းက ထုိင္စရာရၿပီး ေျပာစရာ စကားမရ ျဖစ္ေနပံုရတယ္” လို႔။ ဟုတ္တယ္ အစ္ကိုေလးရ။ က်ေနာ္႔ကို ဆရာ တင္ေမာင္ေမာင္သန္းနဲ႔လည္း မွားတယ္။ မၾကာခဏဆိုသလို အမွားဆံုးကေတာ့ အမ္ပီစီနဲ႔ အီးဂရက္စ္က ကုိတင္ေမာင္သန္းပါပဲ။ သူက အရင္အစိုးရလက္ထက္ အမ်ိဳးသားစီးပြားေရးနဲ႔ လူမႈအႀကံေပးေကာင္စီ၊ အဂၤလိပ္လိုေတာ့ National Economic and Social Advisory Council (NESAC) အဖြဲ႔၀င္ပါ။ အစိုးရ၀န္ထမ္းတေယာက္လို႔ ယူဆရတဲ့ ခင္ခ်င္းတြင္းရဲ႕ သတင္းစာ ေဆာင္းပါးတပုဒ္မွာေတာ့ အစိုးရကို အကူအညီေပးတဲ့ ႏိုင္ငံျခား အကူအညီေတြ စီမံခန္႔ခြဲရာမွာ အႀကံေပးဖို႔ NESAC ကို အဓိက ဖြဲ႔စည္းတယ္လို႔ ဖတ္ဖူးေပမယ့္ အဲဒီ အဖြဲ႔၀င္ေတြကလည္း သူတို႔ဟာ သမၼတ အႀကံေပးျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာေလ့ရွိၾကေၾကာင္း ႏုိင္ငံျခားသားေတြက က်ေနာ့္ကို ေျပာၾကပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ အစိုးရလက္ထက္ အေဖာင္းပြဆံုး စကားလံုးေတြထဲမွာ သမၼတ အႀကံေပး ဆိုတဲ့ စကားလံုးလည္း ပါမယ္ထင္ပါရဲ႕။ အဲဒီ ကိုတင္ေမာင္သန္းနဲ႔ နာမည္တူတာရယ္၊ အဖြဲ႔နာမည္ကလည္း စီးပြားေရးနဲ႔ လူမႈဆိုတဲ့ စကားလံုးေတြက တူေနတာရယ္ေၾကာင့္ က်ေနာ္႔ကို သမၼတအႀကံေပးလို႔ ထင္ၾကတဲ့သူေတြက အမ်ားႀကီးပါ။ အစ္ကိုေလးေျပာတဲ့ “ဦးသိန္းစိန္ တက္ကတည္းက ထုိင္စရာ” ဆိုတာ ဒါကိုပဲ ညႊန္းသလား မသိဘူးေနာ္။ ႏုိင္ငံျခားသားေတြ အဲဒီလို မွားေျပာတဲ့အခါတိုင္း က်ေနာ္ကက ယူအိုင္ပီ (UIP – Unimportant Person) တင္ေမာင္သန္းပါ ခင္ဗ်ာလို႔ ေျပာရပါတယ္။ အဲ အစိုးရနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အဖြဲ႔ ၂ ခုမွာေတာ့ က်ေနာ္ပါခဲ့ဖူးပါတယ္။ တခုက ျပည္သူ႔၀န္ေဆာင္မႈ စြမ္းေဆာင္ရည္ အကဲျဖတ္ေရးအဖြဲဲ႔မွာ အဖြဲ႔၀င္အျဖစ္ ပါဖူးပါတယ္။  ေနာက္တခုကေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္မႈက႑ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အလုပ္အဖြဲ႔မွာ အစိုးရ၊ အလႉရွင္ႏုိင္ငံ ကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔အတူ ပါခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း မူ၀ါဒဆိုတာထက္ေက်ာ္ၿပီး ဗ်ဴရိုကေရစီရဲ႕ စနစ္နဲ႔ ဖြဲ႔စည္းတည္ေဆာက္ထားပံုေတြကို အေတာ္အတန္ ျမင္ခြင့္ရခဲ့တယ္ ဆိုပါေတာ့ အစ္ကိုေလးရာ။ တကယ့္သက္ေရာက္မႈေထာင့္က ေျပာမယ္ဆိုရင္ မူ၀ါဒပိုင္းအရ၊ အစိုးရသစ္မွာ အားနည္းေနတာကို သိပ္ႀကီး ေရးႀကီးခြင္က်ယ္လုပ္ေနဖို႔ မလုိဘူးထင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အခ်ိန္ကာလကိုလည္း ၾကည့္ဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။ ခုအစုိးရတက္တာက တလေက်ာ္ ရွိပါေသးတယ္။ အရင္အစိုးရတုန္းကလည္း အခ်ိန္ယူခဲ့ၾကရတာပါပဲ။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး မူေဘာင္ဆို တက္လာၿပီး တႏွစ္နဲ႔ ကိုးလအၾကာ ၂၀၁၂ ဒီဇင္ဘာမွ အတည္ျပဳႏိုင္တဲ့ အဆင့္ေရာက္တာေလ။ ၂၀၁၁ မွာတက္တဲ့ အစိုးရဟာ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကိုေျပာတာ၊ သမၼတရဲ႕ ၂၀၁၂ ေမလ ၁၂ မိန္႔ခြန္းမွာမွ အေတာ္ေလး ပီပီသသ ေတြ႔ရတာပါ။ တႏွစ္ေက်ာ္ၾကာတယ္ အစ္ကိုေလးရ။ ဒါေတာင္ “အုပ္ခ်ဳပ္မႈေကာင္းနဲ႔ သန္႔ရွင္းေသာ အစိုးရ” ဆိုတာနဲ႔တင္ လည္ေနခဲ့တာ မဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင့္ အစ္ကုိေလးမွတ္ခ်က္ကို ျပန္ေကာက္ရရင္ ေမာင္တင္ေမာင္သန္းမွာ ေျပာစရာစကား .. မရမဟုတ္ ရတာေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မေျပာျဖစ္ပါဘူး။ အထုိင္ေၾကာင့္ “ေျပာစရာ စကားမရ” တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး အစ္ကိုေလးရ။ ျပႆနာရဲ႕ ဘက္ေပါင္းစံုကို ျမင္လာတဲ့အခါ တခုတည္းကို လက္ညိႇဳးထိုးေျပာလို႔ မသင့္ဘူးဆိုတဲ့ စိတ္ျဖစ္သြားလို႔ပါ။ တနည္းေျပာရင္ေတာ့ အစ္ကုိေလးရာ .. တိုက္ႀကီးရဲ႕ တည္ေဆာက္ထားပံုေတြ၊ စနစ္ေတြရဲ႕ အားနည္းခ်က္နဲ႔ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ရွိသင့္ရွိထိုက္တာေတြ ေပ်ာက္ေနတဲ့ အျဖစ္ေတြကို ျမင္တဲ့အခါ ၅ ႏွစ္တာ အငွားတက္ေနလာသူကို လက္ညႇဳိးထိုး ေျပာမယ္ဆိုရင္ မွ်တရာ မေရာက္ဘူးလို႔လည္း ခံစားရလို႔ပါ။  ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ မေျပာျဖစ္ခဲ့တာပါ။ စင္ကာပူသတင္းနဲ႔ အစ္ကိုေလးရဲ႕ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ေတြ အတြင္းက အာအက္ဖ္ေအမွာ အသံလႊင့္ခဲ့ဖူးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းသို႔ ေပးစာမ်ားလို အခု ေပးစာေတြ ျပန္ေရးျဖစ္ဦးမွာမို႔လည္း အစ္ကိုေလးေရ .. ေက်းဇူးပါ။ ေရွ႕အပတ္ေတြမွာ အဲဒီမူ၀ါဒနဲ႔ ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱရားရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေတြနဲ႔ ေပ်ာက္ဆံုးသြားတာေတြ ေျပာၾကရေအာင္ေနာ။ ေျပာင္းလဲဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့၊ ႀကိဳးစားေနၾကသူေတြကို က်ေနာ္က အရင္တုန္းကလည္း လက္ညိႇဳးမထိုးခ်င္ခဲ့သလို ခုလည္း မထိုးခ်င္ပါဘူး။ လုပ္စရာေတြက အမ်ားႀကီးကိုး။  စနစ္နဲ႔ ဖြဲ႔စည္း တည္ေဆာက္ထားပံုေတြကိုပဲ အဓိကထား ေျပာမွာပါ။ တင္ေမာင္သန္း