မန္းေရႊၿမိဳ႕ကိုဗဟိုထားလို႔ ေရွးေဟာင္းၿမိဳ႕ပတ္ မုိးပ်ံရထားလမ္းကြန္ရက္ကို တည္ပါ
DVB
·
May 17, 2016
ၿပီးခဲ့တဲ့ ေမလ ၇ ရက္ေန႔က ႏိုင္ငံျခားခရီးသည္လုပ္ငန္းကုိ စနစ္တက်လုပ္မယ္၊ ေပၚလစီတည္ၿငိမ္စြာနဲ႔ ဦးေဆာင္ၿပီးေတာ့ ၀ိုင္း၀န္းလုပ္မယ္ဆိုရင္ ႏုိင္ငံျခားေငြ အမ်ားဆုံး ရွာေပးႏုိင္ၿပီး မတိမ္ေကာတဲ့လုပ္ငန္း ျဖစ္တယ္လုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံ ခရီးသြားလုပ္ငန္းရွင္မ်ားအသင္းခ်ဳပ္ ဥကၠ႒ ဦးသက္လြင္တုိးက ေျပာတာကို ဒီဗြီဘီရဲ႕ ေမးျမန္းခန္းက႑မွာ ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ႏိုင္ငံျခားသားခရီးသည္တင္မက ျပည္တြင္းခရီးသည္မ်ားကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္မယ့္ ေရွးၿမိဳ႕ေတာ္ေဟာင္း ခရီးလမ္းကြန္ရက္ တည္ေဆာက္ေရးစီမံကိန္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ စာေရးသူ ဉာဏ္မီသမွ်နဲ႔ စိတ္ကူးေတြးေတာမိတာေလးေတြကို အႀကံျပဳခ်က္ေဆာင္းပါးအျဖစ္ ေရးသားလိုက္ပါတယ္။
ပထမဦးဆံုးေျပာလိုတဲ့ အခ်က္က ျမန္မာမင္းေတြရဲ႕ ေနာက္ဆံုးနန္းစိုက္ရာ ရတနာပံု ေနျပည္ေတာ္တည္ရွိရာ မႏၱေလးၿမိဳ႕တ၀ိုက္ဟာ အလြန္ထူးျခားတဲ့ ပထ၀ီ၀င္ႏုိင္ငံေရးအရ အခ်က္အျခာက်တဲ့ အရပ္ေဒသျဖစ္တယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အသည္းႏွလံုးေနရာတည့္တည့္ အရပ္ေဒသ၊ ျမစ္မင္းဧရာ၀တီနဲ႔ ျမစ္မင္းသလႅာ၀တီတို႔ဆံုရာ၊ ျမစ္သြယ္ဒုဌ၀တီ ဦးခိုက္စီး၀င္ရာ မလွမ္းမကမ္းမွာ အလြန္လွပ ဗ်ဴဟာက်စြာ တည္ရွိေနတာျဖစ္တယ္။ ေရလမ္း၊ ကုန္းလမ္း၊ ေ၀ဟင္လမ္း အားလံုးရဲ႕ အလယ္ဗဟို ဆံုမွတ္လို ျဖစ္ေနတာမို႔ ဗမာမင္းနဲ႔ ရွမ္းမင္း၊ ရွမ္းျမန္မာမင္း အဆက္ဆက္ဟာ အဲ့ဒီေနရာတ၀ိုက္မွာ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားတဲ့ မင္းေနျပည္ေတာ္ၿမိဳ႕ျပမ်ားစြာကို တည္ေထာင္ခဲ့ၾကတာျဖစ္တယ္။
တ႐ုတ္ျပည္ကေန အိႏၵိယ၊ အာရွမိုင္းနားကၽြန္းဆြယ္ အာရပ္ကမာၻကေန အာဖရိကဘက္ဆီ ေပါက္ေရာက္ေစခဲ့တဲ့ နာမည္ေက်ာ္ ေရွးေဟာင္းပိုးလမ္းမႀကီးရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းတခု ျဖစ္တာေၾကာင့္ ဒုတိယကမာၻစစ္အတြင္းမွာ ဂ်ပန္ေတြဟာ အဂၤလိပ္နဲ႔ မဟာမိတ္တပ္ေပါင္းစုေတြကို ထိုးႏွက္ဖို႔ မႏၱေလးနဲ႔ ျမန္မာျပည္အလယ္ပိုင္းကျဖတ္လို႔ အိိႏၵိယဘက္ကို လီဒိုလမ္းမႀကီးအတိုင္း စစ္မ်က္ႏွာဖြင့္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။
ဒုတိယအခ်က္အေနနဲ႔ ေျပာခ်င္တာက အားလံုးသိတဲ့ၾကအတိုင္း မႏၱေလးၿမိဳ႕နဲ႔ အနီးတ၀ိုက္ဟာ ႏိုင္ငံျခားသား ခရီးသြားေတြ အလြန္အမင္း စိတ္၀င္စားတဲ့ ေရွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္ ယဥ္ေက်းမႈ အေထာက္အထားေတြ အံုနဲ႔က်င္းနဲ႔ တည္ရွိေနတဲ့ အရပ္ျဖစ္တယ္။ တခ်ိဳ႕ တိုင္းျပည္ေတြဆို မရွိမဲ့ရွိမဲ့ ၿမိဳ႕ေဟာင္းေလးတၿမိဳ႕တည္းကို တယုတယ ပိုးေမြးသလိုေမြးၿပီး အဲ့ဒါကိုမီွၿပီး ႏုိင္ငံျခား၀င္ေငြ အေျမာက္အျမား ရွာေဖြေနၾကတဲ့ အေၾကာင္းပါ။
ႏုိင္ငံသက္တမ္း ႏုႏုေလးသာရွိတဲ့ စင္ကာပူလို ကၽြန္းႏုိင္ငံေလးေတာင္ သက္တမ္းအားျဖင့္ ၁၀၀ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလးသာရွိတဲ့ ဒုတိယကမာၻစစ္လက္က်န္ သမိုင္းအေမြအႏွစ္ အေထာက္အထားေလးေတြကို ေငြကုန္ေၾကးက် အေျမာက္အျမားခံၿပီး တခုတ္တရ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ထား႐ုံမက သြားလာၾကည့္႐ႈဖုိ႔ ေခ်ာေမြ႔အစဥ္ေျပေအာင္ စီမံလို႔ ႏိုင္ငံျခားသား ခရီးသြားေတြကို ဆြဲေဆာင္ျပသေနၾကတာပါ။
သတိထားမိတဲ့ စာဖတ္သူေတြလည္း အမ်ားအျပား ရွိႏုိင္ေပမယ့္ သတိမထားမိသူေတြ သတိျပဳမိေစခ်င္တာက မႏၱေလးၿမိဳ႕ကေန ေန႔ခ်င္းျပန္သြားႏုိင္တဲ့ မလွမ္းမကမ္း အနီးတ၀ိုက္၀န္းက်င္မွာ ေအာက္ပါေရွးေဟာင္းၿမိဳ႕ႀကီး ၉ ၿမိဳ႕ဟာ သပ်စ္သီးခိုင္လို အႁပြတ္လိုက္ တည္ရွိေနတယ္ ဆုိတာပါ။ ဒါေတာင္ ေက်ာက္ဆည္နယ္ထဲက ဘိန္နက၊ မကၡရာၿမိဳ႕ေဟာင္းတို႔၊ ျမစ္သားနယ္ထဲက ပင္လယ္ၿမိဳ႕ေဟာင္းတို႔ မနီးမေ၀း ေအာက္ပိုင္းက ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္းေတြကို ထည့္မေျပာထားေသးပါဘူး။
(၁) ဟန္လင္း ပ်ဴၿမိဳ႕ေဟာင္း (ဘီစီ ၂ ရာစု ~ ေအဒီ ၉ ရာစု)- ကမာၻ႔အေမြအႏွစ္
(၂) တမုတ္ၿမိဳ႕ေဟာင္း (ေအဒီ ၁၁ ရာစုမွ ၁၄ ရာစု)
(၃) ျမင္စိုင္းၿမိဳ႕ေဟာင္း (ေအဒီ ၁၂၉၇ ~ ၁၃၁၃)
(၄) ပင္းယၿမိဳ႕ေဟာင္း (ေအဒီ ၁၃၁၃ ~ ၁၃၆၄)
(၅) စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕ေဟာင္း (ေအဒီ ၁၃၁၅ ~ ၁၃၆၄)
(၆) အင္း၀ၿမိဳ႕ေဟာင္း (ေအဒီ ၁၃၆၄ ~ ၁၅၅၅)
(၇) ေရႊဘိုၿမိဳ႕ေဟာင္း (ေအဒီ ၁၇၅၂ ~ ၁၇၆၀)
(၈) အမရပူရၿမိဳ႕ေဟာင္း (ေအဒီ ၁၇၈၃ ~ ၁၈၂၁ ႏွင့္ ၁၈၄၂ ~ ၁၈၅၉)
(၉) ရတနာပံုမႏၱေလးၿမိဳ႕ေဟာင္း (ေအဒီ ၁၈၅၉ ~ ၁၈၈၅)
ဒါေပမယ့္ ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတဲ့အခ်က္က ဒီလို တစုတေ၀းတည္း တၿပံဳတမႀကီး တည္ရွိေနတဲ့ အဖိုးတန္ ၿမိဳ႕ေဟာင္းႀကီးေတြကို အလြယ္တကူ အခ်ိန္တိုတိုအတြင္း ထိထိေရာက္ေရာက္ စံုစံုေစ့ေစ့ သြားေရာက္လည္ပတ္ ေလ့လာႏုိင္ဖို႔ အဆင္ေျပေစမယ့္ ဆက္သြယ္ေရးကြန္ရက္ လမ္းေၾကာင္းတရပ္ ခုထက္ထိ မရွိေသးတာပါပဲ။ စာေရးသူ ေကာလိပ္ ေက်ာင္းသားဘ၀ကေန အခုအခ်ိန္ထိ အႀကိမ္အေရအတြက္အားျဖင့္ မေရတြက္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ မႏၱေလးၿမိဳ႕ေပၚမွာ လမ္းေပ်ာက္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံျခားခရီးသြားေတြ၊ ျမန္မာ့ေရွးေဟာင္းၿမိဳ႕ေတာ္ေတြအေၾကာင္း ေရးထားတဲ့ လက္ကမ္းစာေစာင္ေတြနဲ႔ ဘယ္လိုသြားလို႔ သြားရမွန္းမသိဘဲ စမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ႔ ဟိုေမးဒီစမ္း လုပ္ေနတာေတြ ႀကံဳခဲ့ ေတြ႔ခဲ့ရဖူးပါတယ္။
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ၀န္ခံရမယ္ဆိုရင္ မႏၱေလးသားလို႔ ကိုယ္ကိုယ္ကိုယ္ မၾကာခဏ ထုတ္ေဖာ္ႂကြား၀ါတတ္ေလ့ရွိတဲ့ စာေရးသူေတာင္ အထက္မွာ ေရးျပခဲ့တဲ့ ေရွးၿမိဳ႕ေဟာင္းေတြ အားလံုးကို အစံုအလင္ မေရာက္ဖူးေသးပါဘူး။ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး လြယ္ကူမယ္၊ အခ်ိန္တိုတိုနဲ႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး သြားေရာက္ႏုိင္ေအာင္ ခ်ိတ္ဆက္ေပးထားမယ္ဆိုရင္ ႏုိင္ငံျခားခရီးသည္တင္မက ျပည္တြင္းခရီးသြားေတြကိုပါ ဆြဲေဆာင္ႏုိင္မွာ အေသအျခာပါပဲ။
ဒီေတာ့ မႏၱေလးကို ဗဟိုထားၿပီး ေရွးေဟာင္းၿမိဳ႕ေတာ္ပတ္ မုိးပ်ံရထားလမ္းကို စိတ္ကူးနဲ႔ တည္ၾကည့္ရေအာင္။ မႏၱေလးရဲ႕ အရပ္ေျခာက္မ်က္ႏွာမွာ တည္ရွိေနတဲ့ ေရွးၿမိဳ႕ေဟာင္းႀကီး ၉ ၿမိဳ႕ကို ခ်ိတ္ဆက္ဖို႔ မႏၱေလးဘူတာႀကီးကိုပဲ စမွတ္လို႔ ထားၾကည့္မယ္ဆိုပါစုိ႔။ ေနမင္းႀကီးက အေရွ႕ဘက္က ထြက္တာဆိုေတာ့ အေရွ႕အရပ္ကိုပဲ အရင္ထြက္လိုက္ၿပီး ေအာင္ပင္လယ္ေဘးကေန ေျမာက္ပိုင္း ရွမ္းျပည္ဘက္ဆီ အတက္လမ္းေဘးမွာရွိတဲ့ ပထမ ဗမာႏုိင္ငံေတာ္ ပုဂံအင္ပါယာျပည့္ရွင္ အေနာ္ရထာနဲ႔ ရွမ္းမင္းသမီးေလး စဝ့္နန္းမြမ္းလ (ေစာမြန္လ) တို႔ရဲ႕ ဆြတ္ပ်ံ႕လြမ္းေမာဖြယ္ ေကာင္းလွတဲ့ ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရး၊ တိုင္းေရးျပည္ရာ ဘုန္းတန္ခိုးအာဏာ နန္းတြင္းေရး ျပႆနာေတြၾကား ဆန္းၾကယ္စြာ ျဖစ္တည္လာတယ္ဆိုၾကတဲ့ ေရႊစာရံဘုရားနားမွာ ပထမဘူတာ႐ုံကို တည္လိုက္ရေအာင္။
အဲ့ဒီေနာက္ ဒု႒၀တီျမစ္ကိုျဖတ္ၿပီး ရထားလမ္းကို ေတာင္ဘက္ယြန္းယြန္းဆီ နည္းနည္းဆက္ေဖာက္သြားရင္ ေဇာ္ဂ်ီျမစ္နဲ႔ ပန္းေလာင္ျမစ္နားမွာ မြန္ဂိုေတြရဲ႕ အႀကိမ္ႀကိမ္ က်ဴးေက်ာ္မႈေကာင့္ ပုဂံအင္ပါယာႀကီး ပ်က္သုဥ္းခဲ့ေတာ့ ရွမ္းညီေနာင္ ၃ ဦးျဖစ္တဲ့ အသခၤယာ (ျမင္စိုင္းစား)၊ ရာဇသႀကၤန္ (မကၡရာစား)၊ သီဟသူ (ပင္လယ္စား) တို႔ ထီးၿပိဳင္နန္းၿပိဳင္ျပဳၿပီး တည္ေထာင္ခဲ့ၾကတဲ့ ျမင္စိုင္းၿမိဳ႕ေဟာင္းနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာ တမုတ္ၿမိဳ႕ေဟာင္း (ေအဒီ ၁၁ ရာစုမွ ၁၄ ရာစု) နားကို ေရာက္ပါၿပီ။ အဲ့ဒီမွာ ဒုတိယဘူတာ႐ုံ တည္လိုက္ပါ။
ၿပီးတာနဲ႔ ဒု႒၀တီျမစ္ေၾကာတေလွ်ာက္ ဆက္ဆင္းလာခဲ့ၿပီး ျမစ္ငယ္ကို ေက်ာ္ၿပီးတာနဲ႔ ေတာင္သမန္အင္းလယ္ကို ရထားလမ္း ျဖတ္ေဖာက္လိုက္တာနဲ႔ မႏၱေလးၿမိဳ႕ေတာင္ဘက္ ၁၁ ကီလိုမီတာအကြာမွာ ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္က ဘိုးေတာ္ဘုရားမင္း တည္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ အမရပူရၿမိဳ႕ေဟာင္း (ေအဒီ ၁၇၈၃ ~ ၁၈၂၁ ႏွင့္ ၁၈၄၂ ~ ၁၈၅၉) ကို ေရာက္တာမို႔ တတိယဘူတာ႐ုံကို တည္ႏုိင္ပါတယ္။
အဲ့ဒီကေန အေနာက္ေတာင္ဘက္ ဆက္ထြက္လာခဲ့ရင္ ဒု႒၀တီလို႔လည္း ေခၚၾကတဲ့ ျမစ္ငယ္ျမစ္နဲ႔ ပန္းေလာင္ျမစ္တို႔ဆံုရာ အရပ္ကို ေရာက္ပါတယ္။ အဲ့ဒီအရပ္မွာ ရွမ္းညီေနာင္သံုးဦးထဲက အငယ္ဆံုးညီလည္းျဖစ္ၿပီး ရွမ္းမင္းတပါးျဖစ္တဲ့ သီဟသူဟာ ပင္းယၿမိဳ႕ေဟာင္း (ေအဒီ ၁၃၁၃ ~ ၁၃၆၄) ကို တည္ေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ စတုတၳေျမာက္ ဘူတာ႐ုံကို အဲ့ဒီၿမိဳ႕ေဟာင္းေနရာမွာ တည္ၾကတာေပါ့။
ပင္းယၿမိဳ႕ေဟာင္းကေန ျပန္ေက႔ြၿပီး အထက္ပိုင္းကို မိုင္အနည္းငယ္ တက္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ျမစ္ငယ္ျမစ္နဲ႔ ဧရာ၀တီျမစ္ဆံုရာ အရပ္မွာ အင္း၀ၿမိဳ႕ေဟာင္း (ေအဒီ ၁၃၆၄ ~ ၁၅၅၅) တည္ရွိတယ္။ အဲ့ဒီၿမိဳ႕ကို တည္ေထာင္ခဲ့သူကေတာ့ ပင္းယၿမိဳ႕တည္ခဲ့တဲ့ တစီးရွင္ သီဟသူရဲ႕ ျမစ္ေတာ္သလို စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕တည္ အသခၤရာေစာယြန္းရဲ႕ ေျမးေတာ္တဲ့ သတိုးမင္းဖ်ားျဖစ္တယ္။ အင္း၀ၿမိဳ႕ေဟာင္းမွာ ၿမိဳ႕႐ုိးရာ၊ က်ံဳးရာေတြ အထင္အရွား က်န္ေသးသလို လက္ရာေျမာက္လွတဲ့ နာမည္ေက်ာ္ မယ္ႏုအုတ္ေက်ာင္း၊ ဗားကရာေက်ာင္းေတာ္လည္္း ရွိတယ္။ ၿပီးရင္ အနီးနားမွာ ရတနာပံုေခတ္လက္က်န္ သေျပတန္းခံတပ္ကို္လည္း ၀င္ၾကည့္လို႔ရတာမို႔ ပၪၥမေျမာက္ဘူတာ႐ုံ တည္ဖို႔ သင့္ေတာ္တယ္။
အင္း၀ၿမိဳ႕ေဟာင္းက ဆက္ထြက္လာၿပီး ဧရာ၀တီျမစ္ကို ကူးလိုက္တာနဲ႔ သီဟသူ၏ သားေတာ္အငယ္ အသခၤရာ ေစာယြန္း (ေျမာက္နန္းမိဖုရား၏သားေတာ္) တည္ေတာ္မူတယ္ဆိုတဲ့ စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕ေဟာင္း (ေအဒီ ၁၃၁၅ ~ ၁၃၆၄) ကို ေရာက္တာပဲ မဟုတ္လား။ အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္း ျမစ္မင္းဧရာေဘးက ထံုးေဖြးေဖြးမြမြ မွန္စီေရႊခ်ဘုရားေတြနဲ႔ ပနံရလွတဲ့ စစ္ကိုင္းေတာင္အလွနဲ႔ ေကာင္းမႈေတာ္ေစတီ တည္ရွိေနရာ ေဇယ်ာပူရၿမိဳ႕လို႔လည္း အမည္ရွိတဲ့ စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕ေဟာင္းဟာ သဘာ၀အလွနဲ႔ ေရွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္ေတြ အားပါးတရ ႐ႈစားလိုတဲ့ ခရီးသြားေတြကို လွလွပပ ဆြဲေဆာင္ႏုိင္တာမို႔ ဆ႒မေျမာက္ဘူတာ႐ုံကို တည္လိုက္ဖို႔ အလြန္သင့္ေတာ္လွပါတယ္။
အဲ့ဒီကေန ေျမာက္ဘက္ကို ဆက္တက္လာလို႔ မိုင္ ၅၀ သာသာေလးအကြာေရာက္ရင္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားလွတဲ့ တတိယဗမာႏုိင္ငံေတာ္ကို တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ ဦးေအာင္ေဇယ် ေခၚ အေလာင္းမင္းတရားႀကီးရဲ႕ နန္းစိုက္ရာၿမိဳ႕ေတာ္ ေရႊဘိုၿမိဳ႕ေဟာင္း (ေအဒီ ၁၇၅၂ ~ ၁၇၆၀) ကို ေရာက္ပါၿပီ။ ရန္ႀကီးေအာင္၊ ကုန္းေဘာင္ခ ငါးမည္ရ ျပည္ေရႊဘို မုဆိုးဘို ရန္ၿပိဳတဲ့ နာသိဃၤ (ရတနာသိဃၤ) ဘိုးေတာ္ေဒသဆိုတာ လက္ရွိ ျမန္မာႏုိင္ငံနယ္နိမိတ္ေျမပံု ေပၚလာေစတဲ့ ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္ ေအာင္ေျမနင္းခဲ့ရာအရပ္ ျဖစ္တယ္။ ေရႊဘိုမွာ ျပန္တည္ေဆာက္ထားတဲ့ နန္းေတာ္ရာ၊ ၿမိဳ႕ေဟာင္းရာက်ဳံးနဲ႔ အေလာင္းမင္းတရားအုတ္ဂူအျပင္ ေမာေဓာျမင္သာ ၿမိဳ႕ေထာင့္ေစတီေတာ္၊ ခ်မ္းသာႀကီး၊ ခ်မ္းသာရဘုရား စတဲ့ နာမည္ေက်ာ္ ဘုရားပုထိုးမ်ားရွိတာမို႔ သတၱမေျမာက္ဘူတာ႐ုံ တည္ႏုိင္ပါတယ္။
ေရႊဘိုကေန အေရွ႕ေတာင္ဘက္ကို ထြက္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ၁၂ မိုင္အကြာေလာက္မွာ ၀က္လက္ၿမိဳ႕နယ္ထဲက အလြန္ေရွးက်တဲ့ ဟန္လင္းပ်ဴၿမိဳ႕ေဟာင္း (ဘီစီ ၂ ရာစု ~ ေအဒီ ၉ ရာစု) ကို ေရာက္ပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းေသာင္းခ်ီ သက္တမ္းရွိၿပီမို႔ ကမာၻ႔ကုလသမဂၢ လက္ေအာက္ခံ အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္တဲ့ ယူနက္စကိုကေတာင္ ကမာၻ႔အေမြအႏွစ္စာရင္းသြင္း အသိအမွတ္ျပဳေပးထားတဲ့ ၿမိဳ႕ေဟာင္းႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။ တူးေဖာ္ေတြ႔ရွိမႈ အေထာက္အထားေတြအရ ေက်ာက္ေခတ္ေဟာင္းကေန ေၾကးေခတ္၊ သံေခတ္၊ ပ်ဴၿမိဳ႕ျပႏုိင္ငံေခတ္ေတြက အသံုးျပဳခဲ့တဲ့ သခ်ဳႋင္းရာ ၅ ခုကုိ တူးကြက္အမွတ္ ၂၅ / ၂၆ / ၂၈ / ၂၉ / ၃၀ ေတြမွာ ေတြ႔ရွိခဲ့တယ္လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။ အဲ့ဒီ သခ်ဳႋင္းရာေတြမွာ ႏွစ္ငါးေထာင္ေက်ာ္က ေက်ာက္ျဖစ္႐ုပ္ႂကြင္းအဆင့္ မေရာက္တေရာက္ ႐ုပ္အေလာင္းေတြလည္း ေတြ႔ရတယ္လို ့ဆိုပါတယ္။
အဲ့ဒါေတြအျပင္ ဟန္လင္းၿမိဳ႕ေဟာင္းမွာ ေဆးဘက္၀င္ ေရွးေဟာင္း သဘာဝေရပူစမ္းတြင္းေတြလည္း ရွိေနပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြက္ အေလးအျမတ္ ဂုဏ္ယူထိုက္တဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေသာင္းခီ်ကတည္းက ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားလွတဲ့ သက္တမ္းရင့္ ပ်ဴၿမိဳ႕ေဟာင္း ဟန္လင္းမွာ အ႒မေျမာက္ဘူတာ႐ုံ တည္လိုက္တာဟာ အေကာင္းဆံုးေရြးခ်ယ္မႈ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ၿပီးရင္ ဧရာ၀တီျမစ္႐ုိးတေလွ်ာက္ ေတာင္ဘက္ကို စုန္ဆင္းလာခဲ့ရင္ မင္း၀ံေတာင္တန္း မႏၱေလးတဘက္ကမ္းမွာရွိတဲ့ မင္းကြန္းကို ေရာက္ပါလိမ့္မယ္။ အဲ့ဒီအရပ္မွာေတာ့ ကမာၻေက်ာ္ မင္းကြန္းေခါင္းေလာင္းႀကီး တည္ရွိသလို ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္က ဘိုးေတာ္ဘုရားမင္း ၿပီးစီးေအာင္ တည္ေဆာက္ႏုိင္ခဲ့ရင္ ကမာၻမွာ အႀကီးဆံုး ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္တဲ့ ပုထိုးေတာ္ႀကီးဘုရားနဲ႔ ျခေသၤ့႐ုပ္တုႀကီးလည္း ရွိပါတယ္။ အဲ့ဒီအရပ္မွာ န၀မေျမာက္ဘူတာ႐ုံ တည္လိုက္ရင္ ရတနာပံု မႏၱေလးၿမိဳ႕ေဟာင္း (ေအဒီ ၁၈၅၉ ~ ၁၈၈၅) ကို ျပန္ေရာက္ဖို႔ ဧရာ၀တီျမစ္ကို ျဖတ္ကူးလိုက္႐ုံပါပဲ။
ဒီအႀကံျပဳေဆာင္းပါးကို နိဂံုးခ်ဳပ္ရရင္ ႏုိင္ငံျခားခရီးသည္လုပ္ငန္းနဲ႔ ျပည္တြင္းခရီးသြားလုပ္ငန္း က႑ေတြကို ပိုမိုဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီး ကမာၻ႔အဆင့္အတန္း မီလာေစဖုိ႔ လိုအပ္ခ်က္ေတြထဲက အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္ျဖစ္တဲ့ ခရီးလမ္းပန္း ဆက္သြယ္ေရး ေကာင္းမြန္ဖို႔ စီမံေဆာင္ရြက္ရာမွာ သမိုင္းအေမြအႏွစ္ေတြ၊ ေရွးၿမိဳ႕ေဟာင္းႀကီးေတြ တည္ေနပံု ပထ၀ီအေနအထားကို ေသေသခ်ာခ်ာ တိုင္းထြာေလ့လာၿပီး မဟာဗ်ဴဟာက်က် တည္ေဆာက္ဖို႔ လိုပါတယ္။
အထက္မွာ ေရးျပခဲ့တဲ့ ရတနာပံု မႏၱေလးၿမိဳ႕ေဟာင္းကို ဗဟိုထားၿပီး ေရွးေဟာင္းၿမိဳ႕ပတ္ မိုးပ်ံရထားလမ္းကို ႏွစ္ေပါင္းရာခ်ီ၊ ေထာင္ခ်ီ၊ ေသာင္းခ်ီက ႀကီးက်ယ္ခမ္းနား စည္ကားခဲ့ဖူးတဲ့ ေရွးေဟာင္းၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီး ၉ ၿမိဳ႕ဆီ ခ်ိတ္ဆက္တည္ေဆာက္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ႏုိင္ငံျခားေငြ၊ ျပည္တြင္းေငြ အေျမာက္အျမား ရွာေပးႏုိင္႐ုံမက အဲ့ဒီၿမိဳ႕ေဟာင္းေတြရဲ႕ ၀န္းက်င္ေဒသ အားလံုးလည္း တိုးတက္စည္ပင္လာမွာျဖစ္သလို မွီတင္းေနထိုင္ၾကတဲ့ ေဒသခံျပည္သူ သန္းေပါင္းမ်ားစြာလည္း အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းေတြ ဖန္တီးေပးၿပီးသားျဖစ္သြားမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း လုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာရွိတဲ့ သက္ဆိုင္ရာ အစိုးရတာ၀န္ရွိသူမ်ား သတိျပဳမိေစဖို႔ ေရးသားအႀကံျပဳလိုက္ပါတယ္။
မင္းေကာင္းခ်စ္
ေမလ (၁၁) ရက္ေန႔၂၀၁၆ ခုႏွစ္
