မြန္ျပည္နယ္ က်ိဳက္ထိုၿမိဳ႕နယ္ သိမ္ဇရပ္ေက်းရြာအုပ္စုထဲမွာ မႏွစ္က က်ဴးေက်ာ္ေနအိမ္ေတြ အၾကမ္းဖက္၊ မီး႐ႈိ႕ဖ်က္ဆီးခံရတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး က်ဴးလြန္သူေတြကို ေဖာ္ထုတ္အေရးယူဖို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ အမ်ိဳးသားလူ႔အခြင့္အေရးေကာ္မရွင္က တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။ သိမ္ဇရပ္ေက်းရြာအုပ္စု ၀ါးဒတ္ကြင္းေက်းရြာထဲက တဲအိမ္အလံုးေပါင္း ၆၀၀ ေက်ာ္ဟာ က်ဴးေက်ာ္အိမ္ေတြျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုၿပီး ရာအိမ္မွဴး၊ ေက်းရြာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးနဲ႔ ၿမိဳ႕နယ္ရဲတပ္ဖြဲ႔ေတြက မႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလက ၀င္ေရာက္ဖ်က္ဆီးခဲ့တာေၾကာင့္ ရြာသားနဲ႔ အာဏာပိုင္ၾကား အၾကမ္းဖက္မႈ ျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။ ဒီျပႆ နာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ရြာသားေတြဘက္က ျမန္မာႏိုင္ငံအမ်ိဳးသား လူ႔အခြင့္အေရးေကာ္မရွင္ ကို တိုင္ၾကားခဲ့တာေၾကာင့္ ေကာ္မရွင္ဘက္က လိုအပ္တဲ့ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးေတြလုပ္ၿပီး ၂၀၁၆ ေမလ ၉ ရက္ေန႔ ေန႔စြဲနဲ႔ ေၾကညာခ်က္ထုတ္ျပန္တိုက္တြန္းလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ိဳက္ထိုၿမိဳ႕နယ္ ရဲတပ္ဖြဲ႔အေနနဲ႔ က်ဴးလြန္သူေတြကို စံုစမ္းေဖာ္ထုတ္ၿပီး အျမန္ဆံုးတရားစြဲႏိုင္ေရး ေဆာင္ရြက္ဖို႔၊ မြန္ျပည္နယ္ အစိုးရအေနနဲ႔လည္း အခင္းျဖစ္ပြားတဲ့ေနရာမွာ ေျမကြက္ေနရာ ခ်ထားေရး ေကာ္မတီဖြဲ႔ၿပီး ေျမကြက္ခ်ထားေပးမူ၀ါဒေတြခ်မွတ္ကာ ပြင့္လင္းျမင္သာစြာနဲ႔ ေျမကြက္ခ်ထားေပးဖို႔ တိုက္ တြန္းေၾကာင္း ထုတ္ျပန္ခ်က္မွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ က်ိဳက္ထိုၿမိဳ႕နယ္ တရားရံုးအေနနဲ႔လည္း အခင္းျဖစ္ပြားရာေနရာမွာ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး နဲ႔ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈရဖို႔ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အမႈေတြကို ဦးစားေပးစစ္ေဆးစီရင္ဖို႔ တိုက္တြန္းထားပါတယ္။ ခုလို လူ႔အခြင့္အေရးေကာ္မရွင္မွ ထုတ္ျပန္တိုက္တြန္းလိုက္တဲ့အေပၚမွာ ဒီအမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ရြာသားေတြဘက္ကေန လိုက္ပါေဆာင္ရြက္ေပးေနတဲ့ မြန္ျပည္နယ္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ဦးလွျမင့္သန္းက အင္မတန္သင့္ေလ်ာ္တဲ့ လုပ္ရပ္ ျဖစ္ေၾကာင္း ဒီဗြီဘီကို ခုလိုေျပာပါတယ္။ “ဒါဟာ အင္မတန္သင့္ေလ်ာ္တဲ့ လုပ္ရပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတိုက္တြန္းတဲ့ေပၚမွာ သက္ဆိုင္ရာအေနနဲ႔ လည္း လိုက္နာေဆာင္ရြက္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္တယ္။ အစိုးရအေနနဲ႔ ႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားေတြကို အတည္တက်ရွိေနေစခ်င္ရင္ေတာ့ သဘာ၀ေဘးအနႏၱရာယ္ေၾကာင့္ ေနစရာထိုင္စရာမရွိတဲ့ သူေတြ၊ ဆင္းရဲႏြမ္း ပါးတဲ့သူေတြ၊ ေနစရာေပ်ာက္ေနတဲ့သူေတြကို စနစ္တက်ေနရာခ်ထားေပး သင့္ပါတယ္။ ဒီလို ေျမယာမဲ့ျပႆ နာမ်ိဳးက မြန္ျပည္နယ္မွာတင္မကဘူး။ တႏိုင္ငံလံုးမွာလည္း ျဖစ္ေနေတာ့ ေနရာခ်ထားေရးက ေဒသဆိုင္ရာအစိုးရတင္မက ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရမွာလည္း တာ၀န္ရွိတယ္။” အဆိုပါ ၀ါးဒတ္ကြင္းေက်းရြာမွာ ၀င္ေရာက္ေနထိုင္သူ အမ်ားစုဟာ ဧရာ၀တီတိုင္းမွျဖစ္ၿပီး လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္က နာဂစ္မုန္တိုင္းဒဏ္ေၾကာင့္ အိုးအိမ္ေန ရာေပ်ာက္ဆံုးကာ မြန္ျပည္နယ္မွာ ရာဘာျခစ္လုပ္ငန္းနဲ႔ တျခားလုပ္ငန္းေတြမွာ ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ရင္း ေငြစအနည္းငယ္စုမိတာနဲ႔ အဲဒီေနရာမွာ အိမ္ေဆာင္ေနထိုင္ၾကတာလို႔ သူကဆက္ေျပာပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔၀င္ေရာက္ေနထိုင္တဲ့ေနရာဟာ ယခင္စက္မႈ၀န္ႀကီးဌာန စကၠဴစက္ရံု ကုန္ၾကမ္းစိုက္ခင္းျဖစ္ခဲ့ၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္စီမံခန္႔ခြဲပိုင္ခြင့္ေျမျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ေဒသခံအာဏာပိုင္ ေတြက တားဆီးရာမွာ ရြာသားဘက္က အိမ္မီး႐ႈိ႕ခံရတာ၊ ရိုက္ႏွက္ခံရတာ၊ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ ျပန္ျဖစ္ရတာလို႔ ဆိုပါတယ္။ ရြာသားဘက္က ျပန္လည္ခုခံတဲ့အတြက္ အာဏာပိုင္ဘက္က လူတခ်ိဳ႔လည္း ထိခုက္ဒဏ္ရာ ရမႈေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ အဆိုပါေနရာမွာ ေဆာက္ထားတဲ့ တဲအိမ္ေပါင္း အလံုးေရ ၆၅၀ ေက်ာ္ရွိၿပီး လူေပါင္း ၂ ေထာင္ေက်ာ္ ေနထိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ေနအိမ္ဖ်က္ဆီးခံရတဲ့အတြက္ အဆိုပါရြာသားေတြလည္း တကြဲတျပားျဖစ္ကာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ေတြမွာတခ်ိဳ႔၊ စိုက္ခင္းေတြ၊ ရာဘာျခံေတြမွာ ျပန္လည္ မွီခိုေန ထိုင္ရၿပီး တခ်ိဳ႔လည္း မူရင္းေနရာ ဧရာ၀တီတိုင္းကို ျပန္သြားရတယ္လို႔ ဦးလွျမင့္သန္းက ေျပာသြားပါတယ္။