Home
ဆောင်းပါး
ဒဂုန္တာရာ (သို႔မဟုတ္) ခုိင္က်ည္ေသာ ႐ုပ္ပံုလႊာ
မောင်သာမည
·
May 10, 2016
သည္ေန ့ ေမလ ၁၀ ရက္ေန ့။ ဆရာဒဂုန္တာရာ၏ ေမြးေန ့။ ၁၉၁၉ မွာ ေမြးခဲ့သည့္ ဆရာမွာ ယခုႏွစ္တြင္ ၉၄ ႏွစ္ျပည့္ၿပီ။ ဆရာ့ေမြးေန ့အမီ ေမ၀တၳဳေလ့လာခ်က္ ကို ေရးမည္ဟု မွန္းထားေသာ္လည္း မၿပီးႏိုင္ေသး။ ၂ပိုုင္းေလာက္ က်န္ေနေသးသည္။ သည္ေန ့ေတာ့ ဆရာ့ႏုပ်ဳိစဥ္ ဘ၀ကို ေရးထားသည့္ ဒဂုန္တာရာ၏ ဒဂုန္တာရာကို ဟိုနား ဒီနား လိုက္ဖတ္မိသည္။ ဒဂုန္တာရာက အသက္ ၂၃ ႏွစ္အရြယ္တြင္ ၂၃ ဟူေသာ အမည္ ျဖင့္ ကိုယ္ေရး အတၳဳပၸတၱိ ေရးမည္ဟုု စိတ္ကူးခဲ့သည္ဟု ယင္းစာအုပ္တြင္ ေရးထားသည္။ တကယ္ေတာ့ ဆရာ သေဘာက်ေသာ အဂၤလိပ္စာေရးဆရာ Beverley Nichols ၏ 25 ကို ဖတ္ၿပီး ယင္းစိတ္ကူး ေပၚ လာျခင္းဟု တေနရာမွာ ေရးဖူးသည္။ က်ေနာ္သည္ ဒဂုန္တာရာ၏ ဒဂုန္တာရာကိုလည္း အႀကိမ္မ်ားမ်ား ဖတ္ဖူးသည္။ ဆရာ့ အေၾကာင္း ဆရာ့ျဖတ္သန္းမႈကို ေလ့လာခ်င္ေသာေၾကာင့္ ဖတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဆရာ့ဘ၀ သည္ ျမန္မာစာေပ ႏွင့္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ျဖစ္ထြန္းမႈမ်ားႏွင့္ ဆက္စပ္ေနေသာေၾကာင့္လည္း စိတ္၀င္စားျခင္း ျဖစ္သည္။ လူခ်င္းေတြ ့ေသာ္ကား ေလးစားမႈသည္ ပိုမိုနက္ရိႈင္းခဲ့ေပသည္။ က်ေနာ္သည္ ဆရာဒဂုန္တာရာႏွင့္ ရင္းႏွီးသူ မဟုတ္။ ေတြ ့ဖူး စကားေျပာဖူးသည့္ အႀကိမ္ပင္ သိပ္မမ်ား။ ဆယ္ႀကိမ္ ထက္ပိုမည္မထင္။ မိတ္ေဆြမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ဆရာေလး (ေဒါက္တာ တင္စံဦး) ႏွင့္ ကိုထက္ျမက္ (စာေရးဆရာ ထက္ျမက္) တို ့က ဆရာ ရန္ကုန္ေရာက္သည့္အခါမ်ဳိးတြင္ သြားေတြ ့တတ္သည့္အခါ လိုက္ပါၿပီး ခနတျဖဳတ္ ေျပာဆိုဖူး ရံုမွ်သာ။ တခါေတာ့ က်ေနာ္တို ့၏ ေရွ႕ေနႀကီး ကိုခင္ေမာင္ေအး (ကြယ္လြန္) စီစဥ္ေပးမႈေၾကာင့္ ဆရာႏွင့္ ေဒၚခင္ခင္ေခ်ာကို ဧည့္ခံေသာ ထမင္းစားပြဲတြင္ စာအေၾကာင္းေပအေၾကာင္း ေျပာဖူးသည္။ ျမန္မာ ၀တၳဳမ်ားကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး ဘာသာျပန္ေနခဲ့ေသာ ေဒၚခင္ခင္ေခ်ာ က ျမန္မာ၀တၳဳရွည္ႀကီးမ်ား တိမ္ ေကာ ရသည့္အေၾကာင္းကို ၀ိုင္း၀န္းေဆြးေႏြးၾကျခင္း ျဖစ္ သည္။ ၀တၳဳရွည္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး ေနာက္ခံတို ့ ဆက္စပ္ေနေလရာ ႏိုင္ငံေရးလြတ္ လပ္မႈမရွိေသာေခတ္တြင္ ၀တၳဳရွည္ႀကီးမ်ားလည္း တိမ္ေကာရစၿမဲဟု ဆရာ ေျပာသည္ကို အမွတ္ရမိသည္။ ထိုအခ်ိန္က စာေပစိစစ္ေရးသည္ အလြန္တင္းၾကပ္သည္။ အေၾကာင္းအရာပိုင္းကို မဆို ထားႏွင့္ သတ္ပံုကိုပင္ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္စစ္သည္။ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြ ထုတ္ေ၀သူ တေယာက္မွာ သူ ့ဖခင္ ေရွးကေရးခဲ့ေသာ  စာအုုပ္ကို မိတၱဴကူးၿပီး စာေပစိစစ္ေရးတင္ ေလရာ “တစ္” မဟုတ္ဘဲ “တ” ေတြ ျဖစ္ေနသည္ဟု ဆိုရာ သတ္ပံုျပင္ခ ေထာင္နဲ ့ခ်ီ၍ အေတာင္းခံရဖူး သည္ဟု ၾကားရသည္။ ရင္နာနာႏွင့္ ရယ္ေမာခဲ့ရေသာ စာေပကင္ေပတိုင္ ေခတ္က ပံုျပင္ တပုဒ္ပင္။ ဆရာကား စာေပလြတ္လပ္ခြင့္ရွိေသာ ေခတ္မွာ ေမြးဖြားႀကီးျပင္းခဲ့သူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စာေပစိစစ္ ေရးကို ေတာ္ေတာ္ စိတ္ပ်က္ခဲ့ေပလိမ့္မည္။ စာေပစိစစ္ေရး၏ ႏွိပ္စက္မႈကိုလည္း ေတာ္ေတာ္ ခံ ခဲ့ ရမည္ထင္သည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္ ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း စေသာအမည္မ်ားကို တားျမစ္ ပိတ္ ပင္ခဲ့သည့္ ကာလတခု ရွိခဲ့ေလရာ ဆရာႀကီးသခင္ကိုုယ္ေတာ္မိႈင္းအေၾကာင္းႏွင့္ သူ ့သူငယ္ခ်င္း ကိုုေအာင္ဆန္းအေၾကာင္း ေရးသည့္ေဆာင္းပါးတိုု ့မွာ  အႀကိမ္ႀကိမ္ အပိတ္ခံခဲ့ရသည္။ သို ့ေသာ္ စာေပစိစစ္ေရးကို ဆရာအႏိုင္ရခဲ့ေသာ ျဖစ္ရပ္တခု ရွိခဲ့ဖူးသည္။ ယင္းမွာ အမ်ဳိးသားစာေပဆု ရခဲ့ ေသာ အလွေဗဒ အမည္ရွိ စာအုပ္။ ထုတ္ေ၀သူက စိစစ္ေရး၏  ျဖတ္ေတာက္မႈမ်ားကို မျဖတ္ဘဲ အလွေဗဒကို ထုတ္ေ၀လိုက္ သည္။ သူတို ့ညႊန္ၾကားထားသည့္အတိုင္း မျဖတ္မေတာက္ ထုတ္ေ၀ျခင္းအေပၚ စာေပစိစစ္ေရးက ျပႆနာလုပ္သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ အမ်ဳိးသားစာေပဆုေရြးခ်ယ္ေရးအဖြဲ ့က အလွေဗဒ ကို ဆုေပးလိုက္သည္။ ခက္သည္က ယင္းကဲ့သို ့ အမ်ဳိးသားစာေပဆုေပးလိုက္သည့္ အလွေဗဒ စာအုပ္ကို စာေရးသူ ဒဂုန္တာရာကိုယ္တိုင္က သေဘာမက်။ စာအုပ္ကိုလည္း သေဘာမက် သလို အမ်ဳိးသား စာေပ ဆုကိုလည္း သေဘာက်ပံု မရ။ ယင္းအလွေဗဒ စာအုပ္သည္ သူစီစဥ္သည့္အတိုင္း ထုတ္ေ၀ ျခင္း လည္းမဟုတ္သလို စာမူခႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း သူ ့ကို အသိ ေပးျခင္းမရွိဟုု အလွေဗဒ ၂ စာအုပ္၏ အမွာတြင္ ရွင္းျပထားသည္။ အလွေဗဒ ၂ သည္ သာ သူစီစဥ္သည့္ မူရင္းမူလ အလွ ေဗဒ ဟု ဆိုသည္။ ဆရာတာရာသည္ စာေပဆုရ အလွေဗဒကို အသိအမွတ္ မျပဳသလို ယင္းအလွေဗဒ အတြက္ ေပးေသာ အမ်ဳိးသားစာေပဆုကိုုလည္း တက္ေရာက္လက္ခံျခင္း မျပဳခဲ့ဟုု သိရသည္။ စာေပဆု အဖြဲ ့က အိမ္တိုင္ယာေရာက္ ေပးသည္ဟုကား ၾကားရသည္။ ဆရာကား သူ ့စိတ္ထဲတြင္ မရွင္းမလင္း ျဖစ္လွ်င္ ယင္းကဲ့သို ့ ျပတ္ျပတ္သားသား လုုပ္ တတ္ သည္။ ဆရာ၏ ၀တၱဳတပုဒ္ကို နာမည္ႀကီးထုတ္ေ၀သူတေယာက္က အသိမေပးဘဲ ထုတ္ေ၀ ခဲ့သည္ကိုလည္း ဆရာက စာမူခ မယူဘဲ ျငင္းဆန္ခဲ့သည္ဟု ဆရာ တာရာ၏ မိတ္ေဆြႀကီး ဆရာပါရဂူက ေဖာက္သည္ခ်ဖူးပါသည္။ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီေခတ္ ဦးေန၀င္းလက္ထက္က  ဆရာတာရာကို ႏိုင္ငံဂုုဏ္ရည္ဆု ဒုတိယဆင့္ ေပးခဲ့ရာ ဆရာက လက္သင့္မခံ ျငင္းဆန္ခဲ့သည္ဟု ၾကားရဖူးသည္။ ဆရာ ေမာင္ၾကည္သစ္ စကားႏွင့္ေျပာရလွွ်င္ ဆရာတာရာတြင္ ျငင္းပယ္ျခင္း၏ အလွ ကိန္း၀ပ္ေနသည္။ ဆရာတာရာသည္ သူ ့စိတ္ထဲ မရွင္းလင္းလွ်င္ ျငင္းဆန္တတ္သည္ကို က်ေနာ္လည္း ကိုယ္တိုင္ ေတြ ့ႀကံဳရဖူးသည္။ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြတေယာက္က စာတမ္းတခု တင္ရန္ အတြက္ ဆရာတာရာကို ေတြ ့ဆံုေမးျမန္းလိုေၾကာင္း ေျပာသည္ႏွင့္ ဆရာ့ကို သြားေတြ ့ သည္။ စာသင္ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသေဘာတရားကို ျပဌာန္းသင္ၾကားေရး အေၾကာင္း စာတမ္းျဖစ္သည္။ ဆရာတာရာ မွာ ဘ၀တေလ်ာက္လံုုး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားမႈ တြင္ ပါ၀င္ေနခဲ့သည့္အတြက္ စာတမ္းေရးမည့္ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြက စိတ္၀င္စားျခင္း ျဖစ္သည္။ သို ့ေသာ္ ဆရာတာရာႏွင့္ေတြ ့ၿပီး ေမးသည့္အခါ ဆရာက ဟက္ဟက္ပက္ပက္ မေျပာ။ ၿငိမ္းခ်မ္း ေရး အေၾကာင္းဆိုလွ်င္ ဆရာတာရာေတာ့ အားပါးတရ ေျပာေတာ့မွာပဲ ဟု ေမွ်ာ္ လင့္ ထားေသာ က်ေနာ္တို ့လူစုမွာ အံ့ၾသခဲ့ရသည္။ ေနာက္တေခါက္ ဆရာႏွင့္ ေတြ ့ေတာ့  ဆရာက ရွင္းျပသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဘာသာရပ္ကို စာသင္ေက်ာင္း မွာ သင္ၾကားဖို ့အတြက္  သူ ့အား လာေမးျခင္းအေပၚ သူ ့စိတ္ထဲမွာ မရွင္း ေသာေၾကာင့္ ဟက္ဟက္ ပက္ပက္ မေျပာခဲ့တာတဲ့။ ဆရာကား ယင္းသို ့ေသာ လူစားမ်ဳိး။ ထိုေၾကာင့္လည္း ဆရာနတ္ႏြယ္က “ သူသည္ ဘူးဆိုလွ်င္ ဖရံု မသီးပါ။ သူ သေဘာ မေပါက္လွ်င္ သူ ဘ၀င္မက်လွ်င္ သူ ဘာမွ မလုပ္ပါ။ သည္အခ်က္ကို သူႏွင့္ လက္ပြန္း တတီး ဆယ္ႏွစ္ ေက်ာ္ ေက်ာ္ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္နီးပါး ေနခဲ့ဖူးသျဖင့္ ေကာင္းေကာင္း သိပါ သည္” ဟု မိမိႏွင့္ ဒဂုန္တာရာ ဟူေသာ ေဆာင္းပါးတြင္ ေရးခဲ့ျခင္း ျဖစ္မည္။ က်ေနာ္က ေတာ့ ဆရာတာရာ၏  ျငင္းပယ္ျခင္း မ်ား ကို အားက်မိသည္ကား အမွန္ပင္။ ဆရာပါရဂူက “ ဒဂုန္တာရာသည္ မိမိဆုပ္ကိုင္ထားေသာ အယူအဆတခုခုကို ခပ္လြယ္ လြယ္ ခပ္ေပါ့ေပါ့ အေလ်ာ့ေပးတတ္သူမဟုတ္” ဟု ရုပ္ပံုလႊာ၏ စာမ်က္ႏွာမ်ား ေဆာင္းပါး တြင္ ေရးဖူးသည္။ ဆရာ၏ဘ၀သည္ ယံုၾကည္မႈႏွင့္ စိတ္ဓာတ္ခိုင္က်ည္မႈ၏ ရုပ္ပံုလႊာဟုု  က်ေနာ္ နားလည္မိသည္။ စင္စစ္ ဆရာကိုယ္တိုင္လည္း ယံုၾကည္ခ်က္ကို ခိုင္ခိုင္မာမာ တည္ေဆာက္ခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ “ ကြ်န္ေတာ္သည္ ကဗ်ာေပါင္းခ်ဳပ္ကို ျပန္လည္ဖတ္ၾကည့္ေသာအခါ က်ြန္ေတာ္သည္ မိမိ ယံုၾကည္မႈကို သစၥာရွိခဲ့ပါသေလာ ဟူေသာ ေ၀ဖန္သံုးသပ္ခ်က္ျဖင့္ ၾကည့္မိသည္။ အကယ္၍ ကြ်န္ေတာ္သည္ ကြ်န္ေတာ ္ေရးဖြဲ ့ခဲ့ေသာ ကဗ်ာေပါင္းခ်ဳပ္ပါ ကဗ်ာမ်ားတြင္  မိမိ ယံုၾကည္မႈအား သစၥာေဖာက္သည္ကို ေတြ ့ရွိလွ်င္ ကဗ်ာေပါင္းခ်ဳပ္ကို လႊင့္ပစ္လိုက္ ေပေတာ့။ မွန္သာျပင္ကို ခြဲပစ္လိုက္ေပေတာ့။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မိမိယံုၾကည္မႈကို သစၥာမရွိလွ်င္ ဘာတန္ဖုိး ရွိ ေတာ့မွာလဲ” ဟု ကဗ်ာေပါင္းခ်ဳပ္ အမွာစာတြင္ ေရးထားသည္ မဟုုတ္ပါလား။ ဆရာတာရာ၏ အမွာ ကို ဖတ္ရင္း က်ေနာ္သည္ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ အကုန္ ဇန္န၀ါရီ လဆန္းက ညတညကို သတိရမိသည္။ နရသိန္မွ ျပန္လြတ္ကာစ အမတ္တဦး ဖြင့္ထား ေသာ ဗုိလ္တေထာင္ဘက္က စားေသာက္ဆိုင္အသစ္ကေလးတြင္ ဆရာဒဂုန္တာရာ၊ ဆရာပါရဂူတိုု ့ႏွင့္ အတူ က်ေနာ္တို ့ မိတ္ေဆြတသိုက္ ဆင္ႏႊဲခဲ့သည့္ ႏွစ္သစ္ကူး လြတ္လပ္ ေရး ပြဲည  ျဖစ္ပါသည္။ ယင္း ညစာစားပြဲေလးတြင္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္း ေက်ာင္းသားတစုႏွင့္ ေတြ ့သည့္ အခါ  ႏိုင္ငံေရး အေၾကာင္း၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအေၾကာင္း၊ စာေပအႏုပညာအေၾကာင္း တို ့ကို ဆရာတာရာ အားပါးတရ ေျပာခဲ့သည္။ ယင္းေက်ာင္းသားမ်ား၏ လုပ္ရပ္အေပၚ ေလးစား ေၾကာင္း ေျပာခဲ့သည္ ကိုလည္း က်ေနာ္ မွတ္မိသည္။ ဆရာသည္ မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္ မ်ားကို ယံုၾကည္သူဟု ခံစားရ သည္ ။ ယင္းႏွစ္သစ္ကူး လြတ္လပ္ေရးပြဲေတြကိုု ေနာက္ႏွစ္ေတြမွာ က်ေနာ့္ မိတ္ေဆြ မ်ားက မပ်က္မကြက္ လုပ္ၾကသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ ႏွစ္ ကေတာ့ ဆရာတာရာႏွင့္ အတူ ဆရာ ဦး၀င္းတင္ ပါခဲ့သည္ဟု သိရ သည္။ ဆရာပါရဂူကေတာ့ ကြယ္လြန္သြားေလၿပီ။ က်ေနာ္သည္ ဆရာတာရာ၏ ေမြးေန ့ကို သတိရသျဖင့္ ယင္း လြတ္လပ္ေရးႏွစ္သစ္ကူးပြဲ လုုပ္ တိုင္း ပါ၀င္ေနက်ျဖစ္ေသာ ကိုထက္ျမက္ကို လွမ္းၿပီး  ဖုန္းဆက္သည္။ သူက ဆရာ့ေမြးေန ့ပြဲ က်င္းပရာ ေအာင္ပန္းမွ ျပန္လာခဲ့ၿပီဟုု ေျပာသည္။ ဆရာ့ေမြးေန ့ကို ေမလ၅ ရက္ေန ့က ႀကိဳလုပ္ သည္။ “ခင္ဗ်ားမလာဘူးလား ၊ လာရင္ ဆရာ့ဆီ တေခါက္ ထပ္သြားရေအာင္ ” ဟုလည္း ထပ္ေျပာ သည္။ က်ေနာ္ကား ခိုင္က်ည္ေသာ ရုပ္ပံုလႊာ၏ ဆည္းဆာရိပ္ကို မွန္းၿပီး လြမ္းေနမိသည္။ ( ၁၀ ေမလ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ တြင္ ေရးေသာေဆာင္းပါး ျဖစ္ပါသည္)
Live

About DVB

The Democratic Voice of Burma (DVB) publishes daily independent news and information across Myanmar and around the world by satellite TV and the internet. DVB was founded in 1992 and is registered as a non-profit association in Thailand.

Follow Us

© Democratic Voice of Burma 2024