Home
မေးမြန်းခန်း
လယ္သမားေတြ လိုေနတာက စိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္းအတြက္ အရင္းအႏွီး - ဦးသိန္းေအာင္
အောင်သူ
·
May 8, 2016
အစိုးရသစ္လက္ထက္မွာ လယ္သမားေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လယ္သမားေတြဘ၀ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ဖို႔ ဘာေတြလုပ္ေဆာင္ေပးေနလဲ၊ လယ္သမားေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ခ်မွတ္ထားတဲ့ ဥပေဒေတြ၊ နည္းဥပေဒေတြကေကာ လယ္သမားေတြအတြက္ တကယ္ပဲ အသံုး၀င္ရဲ႕လား။ ဒါေတြကို ဘယ္လိုေျဖရွင္းရမလဲဆိုတဲ့ ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လြတ္လပ္ေသာ ေတာင္သူလယ္သမားအသင္း ဥကၠ႒ ဦးသိန္းေအာင္ကုိ ဒီဗြီဘီက ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းထားပါတယ္။ အခု အစိုးရသစ္ တက္လာၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ ေတာင္သူလယ္သမားေတြရဲ႕ဘ၀ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ဖို႔အတြက္ လက္ရိွအစိုးရသစ္အေနနဲ႔ ဘာေတြ အရင္ဆံုး လုပ္ေဆာင္ေပးသင့္လဲခင္ဗ်။ “ဟုတ္ပါတယ္။ အခုတက္လာတဲ့ အစိုးရသစ္အေနနဲ႔ ေတာင္သူေတြဘ၀ ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီးေတာ့ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ကုန္ထုတ္စြမ္းအားေတြ တိုးတက္ဖို႔အတြက္ အဓိကက်တဲ့ အခ်က္သံုးခ်က္ လုပ္ေပးဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ပထမအခ်က္ကေတာ့ ေတာင္သူေတြမွာ ဒီေန႔ေတြ႔ႀကံဳေနရတဲ့ ၀င္ေငြနည္းမႈ၊ အျမတ္အစြန္း နည္းပါးမႈမွာ အဓိကတရားခံဟာ ေတာင္သူေတြမွာ စိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္မႈအတြက္ လံုေလာက္တဲ့ အရင္းအႏွီး မရိွပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ အဲ့ဒီ ေတာင္သူမ်ားကို လံုေလာက္တဲ့ အရင္းအႏွီး ႏွစ္အလုိက္ အနည္းဆံုး ၃ ႏွစ္ကေန ၅ ႏွစ္ၾကား အရစ္က်ဆပ္ႏိုင္တဲ့၊ တဧကကို ငါးသိန္း၀န္းက်င္ရိွတဲ့ ေခ်းေငြတခုကို ရိွတဲ့ဧကအလိုက္ ထုတ္ေခ်းေပးဖို႔၊ အရင္းအႏွီး မတည္ေပးဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒါကုိလည္း တႏွစ္ကုိ ေငြတသိန္းနဲ႔ အတိုးနဲ႔ ငါးႏွစ္ျပန္ဆပ္ရင္ ေက်သြားမယ့္ အေျခအေနမ်ိဳး ဖန္တီးေပးဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ အကယ္၍ အဲ့ဒီေငြမ်ား မဆံုး႐ံႈးေအာင္ ေခ်းတဲ့အစုိးရဘက္ကလည္း ေထာက္ပံ့ေပးသလို ေခ်းယူတဲ့ လယ္သမားဘက္ကလည္းပဲ ခိုင္ခိုင္မာမာ ဂရန္တီေပးဖို႔ နည္းလမ္းေတြ အမ်ားႀကီးရိွပါတယ္။ နည္းလမ္းေပးဖို႔လည္း ဂရန္တီ ေပးဖို႔လည္း လိုအပ္ပါတယ္။ ဒါကိုေတာ့ ေနာက္ ေအးေအးေဆးေဆး ညိႇႏိႈင္း၊ ဥပေဒတရပ္အေနနဲ႔ ထုတ္ျပန္သြားလို႔ ရပါတယ္။ "နံပါတ္ ၂ ကေတာ့ သီးႏွံေစ်းႏႈန္း၊ ေစ်းကြက္ေကာင္းရဖို႔အတြက္ ႏိုင္ငံျခားက၀ယ္လက္၊ တကယ္ျပည္တြင္းကို လာေရာက္ၿပီးေတာ့ ၀ယ္ႏိုင္တဲ့ ၀ယ္လက္ေတြကိုလည္း မ်ားမ်ားဖိတ္ေခၚဖို႔၊ ေစ်းကြက္ေတြဖြင့္ေပးဖို႔၊ ျပည္ပပို႔တဲ့ စိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္တဲ့ ျမန္မာျပည္ကထုတ္လုပ္တဲ့ ျပည္ပပို႔ကုန္ေတြကိုလည္း လြတ္လပ္စြာ ေရာင္း၀ယ္ခြင့္ ရဖို႔အတြက္ အဟန္႔အတား အေႏွာင့္အယွက္မရိွတဲ့ ဥပေဒေတြ ျပ႒ာန္းေပးဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ နံပါတ္ ၃ က ဒီလယ္သမားေတြရဲ႕ စိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္မႈ ေအာင္ျမင္ဖို႔အတြက္၊ လယ္သမားေတြကို ဘာလုပ္ေပးဖို႔ လိုအပ္လဲဆိုရင္ လယ္သမားမ်ားရဲ႕ သီးႏွံေတြ ရာသီဥတု ပိုးမႊား တခုခု ဖ်က္ဆီးသြားရင္ အာမခံခ်က္ရိွဖို႔အတြက္ သီးႏွံအာမခံစနစ္ေတြ ထားဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ က်န္တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြ ကိစၥေတြက လိုေတာ့လိုအပ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေရးေပၚ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ တျဖည္းျဖည္းသြားရမယ့္ နည္းလမ္းေတြ ရိွပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီ စိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္ေနတဲ့ ေတာင္သူေတြ ဖြံ႔ၿဖိဳးဖို႔အတြက္ ဒီသံုးခ်က္ကို အျမန္ဆံုး အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေပးမယ္ဆိုရင္ အျမန္ဆံုး ေျပာင္းလဲတိုးတက္ၿပီးေတာ့ က်န္တဲ့အရာေတြ လုပ္သြားႏိုင္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာျပည္မွာ ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ ေျပာခဲ့တာ ရိွပါတယ္။ အစုိးရမွာ ေငြမရိွဘူးလို႔ ေျပာတယ္။ ေငြမရိွရင္လည္းပဲ ျပည္ပက ရင္းႏွီးျမဳႇပ္ႏွံတဲ့၊ ေခ်းငွားေပးႏိုင္တဲ့ ဘဏ္ေတြကို ဖိတ္ေခၚၿပီးေတာ့ ျပည္ပဘဏ္ေတြ ေခ်းပိုင္ခြင့္ေပးမယ္။ ေနာက္တခါ ေခ်းတဲ့လယ္သမားကလည္း ဂရန္တီေပးမယ္ ဆိုတဲ့စနစ္ကို လုပ္ေပးလိုက္မယ္၊ လုပ္ေပးမယ္ဆိုရင္ လယ္သမားထု တရပ္လံုးဟာ တခဲနက္ ဘ၀မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ပန္းတိုင္ႀကီးတခု ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီကိစၥကို အျမန္ဆံုး အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေဆာင္ေပးမယ္ဆိုရင္ လယ္သမားေတြအားလံုး ၀မ္းသာမွာပါ။ အဲ့ဒီလို အခ်က္အလက္ေတြ ရဖို႔အတြက္လည္းပဲ အားလံုး သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ စုစည္းႏိုင္ဖို႔အတြက္ ေတာင္သူလယ္သမားအားလံုးရဲ႕ ကိုယ္စားျပဳတဲ့ လယ္သမားအသင္းေတြ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဖြဲ႔စည္းႏိုင္ဖို႔ အစိုးရက ခြင့္ျပဳတဲ့အျပင္ ေနာက္ကပါ ၀ိုင္း၀န္းကူညီေပးမယ္ဆိုရင္၊ လြတ္လပ္တဲ့ လယ္သမား အသင္းအဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ လူမႈေရးအသင္း အဖြဲ႔အစည္းေတြ မ်ားမ်ားေပၚထြက္ဖို႔၊ ခိုင္မာတဲ့ အသင္းအဖြဲ႔ေတြ ဖြဲ႔ႏိုင္ဖို႔ အစိုးရက ခြင့္ျပဳေပး႐ံုတင္ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ၀ိုင္း၀န္းၿပီးေတာ့ ကူညီပံ့ပိုးေပးမယ္ဆိုရင္ လယ္သမားေတြရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို နားလည္သြားမွာပါ။” ဒါကေတာ့ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ေတာင္သူလယ္သမားေတြအတြက္ လိုအပ္တာက ေခ်းေငြနဲ႔ ေစ်းကြက္လိုအပ္မယ္။ ေတာင္သူလယ္သမားေတြ စိုက္ပ်ိဳးမႈအေနနဲ႔ သီးႏွံအာမခံေပးတဲ့ စနစ္ေတြ လိုအပ္မယ္ေပါ့။ ဒါေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္တုန္းက ေတာင္သူလယ္သမားေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အက်ိဳးစီးပြားကာကြယ္ေရး၊ ျမႇင့္တင္ေရးဆိုတဲ့ ဥပေဒကို ေရးဆြဲတယ္။ ၂၀၁၅ ကုန္ခါနီးေလာက္မွ ဒီဥပေဒေတြ ထြက္လာတဲ့ အေနအထားမ်ိဳးေတြ ရိွေတာ့ ဒီေတာင္သူလယ္သမားေတြအတြက္ ဆြဲေပးထားတဲ့ ဥပေဒေတြက ေတာင္သူလယ္သမားေတြအတြက္ တကယ္ေကာ ခိုင္လံုမႈရိွရဲ႕လား။ ေတာင္သူလယ္သမားေတြအတြက္ အက်ိဳးေကာ ျဖစ္ထြန္းရဲ႕လား။ တကယ္လို႔ မျဖစ္ထြန္းဘူးဆိုရင္ ဒီဥပေဒေတြကို ျပန္ၿပီးေတာ့ ျပင္ဆင္သင့္လား။ ဒီဥပေဒကို က်င့္သံုးသင့္လားခင္ဗ်။ “ဟုတ္ပါတယ္။ မူရင္း ေတာင္သူလယ္သမား အခြင့္အေရး ကာကြယ္ေရးနဲ႔ အက်ိဳးစီးပြားျမႇင့္တင္ေရး ဥပေဒမွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ငါးခု ရိွပါတယ္။ အဲ့ဒီ ရည္ရြယ္ခ်က္ ငါးခုကေတာ့ ေတာင္သူေတြအတြက္ တကယ္ အက်ိဳးျပဳႏိုင္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ပါ။ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားရဲ႕ လံုေလာက္တဲ့ အရင္းအႏွီး ရရိွဖို႔အတြက္ ႏွစ္ရွည္၊ ႏွစ္လတ္၊ ႏွစ္စဥ္ ေခ်းေငြေတြရရိွဖို႔၊ သီးႏွံေစ်းႏႈန္းေတြ သင့္တင့္မွ်တစြာ အျမတ္အစြန္းရရိွဖို႔၊ ေနာက္တခါက်ေတာ့ ဒီ ဘာမွမရႏိုင္ေအာင္ ပ်က္စီးသြားတဲ့ လယ္သမားေတြအတြက္ သီးႏွံအတြက္ ထြက္မယ့္ ေထာက္ပံ့ေၾကးေတြရဖို႔၊ ေနာက္တခါ လယ္ယာေျမထဲမွာ မိ႐ိုးဖလာ လုပ္လာခဲ့တဲ့ ေဒသခံ ေတာင္သူမ်ားကို ဦးစားေပးေဆာင္ရြက္ဖို႔ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ ေကာင္းပါတယ္။ ဒီရည္ရြယ္ခ်က္က လံုး၀မျပင္သင့္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ကုန္ခါနီးမွာ ဆြဲခဲ့တဲ့ နည္းဥပေဒေတြဟာ လယ္သမားရဲ႕ အခြင့္အေရးကို ကာကြယ္ဖို႔၊ အက်ိဳးစီးပြားျမႇင့္တင္ဖို႔ ဥပေဒျဖစ္ပါလ်က္နဲ႔ လယ္သမားမဟုတ္တဲ့ ကုန္သည္အဖြဲ႔ေတြ၊ လယ္သမားကို ႏွိပ္ကြပ္ေနတဲ့ တခ်ိဳ႕ ပညာတတ္လို႔ အမည္ခံထားတဲ့ လူေတြရဲ႕ ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ အရာရိွကို ခ်န္႔စ္ေပးခဲ့တဲ့ ဥပေဒေတြပဲ ေရးဆြဲခဲ့တဲ့ လူေတြကပဲ အဲ့ဒီဦးေဆာင္အဖြဲ႔ေတြမွာ၊ လယ္သမားေတြက ဦးမေဆာင္ရဘဲနဲ႔ က်န္တဲ့အဖြဲ႔အစည္းေတြက ဦးေဆာင္ၿပီးေတာ့ကာ ဖြဲ႔စည္းတယ္။ ဗဟိုအဖြဲ႔၊ တိုင္းအဖြဲ႔၊ ခ႐ိုင္အဖြဲ႔၊ ၿမိဳ႕နယ္အဖြဲ႔ေတြမွာ လယ္သမား မပါဘဲနဲ႔ ေက်းရြာအဖြဲ႔ေလာက္မွာသာလွ်င္ လယ္သမားက ဦးေဆာင္အဖြဲ႔ထဲမွာ ပါ၀င္ခြင့္ရၿပီး က်န္တာ က်န္တဲ့သူေတြရဲ႕ ခ်ယ္လွယ္ျခင္းခံရမယ့္ နည္းဥပေဒေတြ ဆြဲခဲ့တယ္။ လက္ေတြ႔လည္း ဘာမွ အေကာင္အထည္ မေဖာ္ခဲ့ဘူး။ မေဖာ္ခဲ့ဘူးဆိုတာ ဆြဲသာဆြဲထားတယ္။ ဒီထဲမွာ ထည့္ထားတဲ့ ဦးေဆာင္အဖြဲ႔က လူေတြက ကိုယ္တိုင္ခံစားၿပီးေတာ့ ဘ၀ခံစားမႈ မရိွတဲ့လူေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီဥပေဒကို စာရြက္ထဲမွာပဲ ထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ နည္းဥပေဒနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ အကုန္လုံး ျပန္လည္ေရးဆြဲသင့္ပါတယ္။ ေရးဆြဲတဲ့အခါမွာ ဒီလိုအပ္တဲ့ အခ်က္အလက္ကို ေတာင္သူအဖြဲ႔ေတြက ကိုယ္စားျပဳတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြက တင္ျပပါလိမ့္မယ္။ ဥပေဒနဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြတဲ့ စကားလံုး အသံုးအႏႈန္းကိုလည္း ပညာရွင္က ေရးဖို႔လိုအပ္တယ္။ အဲ့ေတာ့ ေက်ာင္းအုိင္မွာ ငါးမရွာရ။ ရြာထဲေလွ်ာက္ လမ္းေလွ်ာက္ ေဆးလိပ္မေသာက္ရဆိုတာ ဒါ ေတာင္သူကေျပာပါလိမ့္မယ္။ အဲ့ဒါကို ဥပေဒနဲ႔ အက်ံဳး၀င္ေအာင္ ေရးဆြဲရပါမယ္။” ဥပေဒနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ တိတိက်က်ျပ႒ာန္းဖို႔ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေပါ့။ အဲ့ဒါဆိုရင္ ေတာင္သူလယ္သမားကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ အဖြဲ႔ဆိုတာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ၇၀ ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္က ေတာင္သူလယ္သမားနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့သူေတြ၊ ေက်းလက္ေဒသမွာ ေနတဲ့သူေတြ ဆိုၿပီးေတာ့ ေျပာဆိုေနၾကတာ ရိွတယ္ေပါ့။ ဒီ ေတာင္သူလယ္သမားကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ အဖြဲ႔ေတြကေကာ ျမန္မာႏိုင္ငံ တႏိုင္ငံလံုးမွာ ရိွေနတဲ့ လယ္သမားတိုင္း၊ ေတာင္သူလယ္သမားတိုင္းကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ အဖြဲ႔ေတြ ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား။ “အဲ့ဒါက တခုေတာ့ရိွတယ္။ လယ္သမားေတြမွာ ၿပီးခဲ့တဲ့ ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ အစိုးရက ခြင့္မျပဳခဲ့တဲ့အတြက္ ေတာင္သူလယ္သမား အမ်ားစုရဲ႕ အကုန္လံုးရဲ႕ ကိုယ္စားျပဳတဲ့အဖြဲ႔ မျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အစိုးရက ကူညီၿပီးေတာ့၊ တရား၀င္ဖြဲ႔စည္းၿပီးေတာ့ ႏိုးႏိုးၾကားၾကား လုပ္မယ္ဆိုရင္ ဒါ ကိုယ္စားျပဳတဲ့ အဖြဲ႔တဖြဲ႔ ျဖစ္သြားပါမယ္။ ဒါေတာင္မွပဲ တကယ္လို႔ အခုလက္ရိွ လယ္သမားေတြ လြတ္လြတ္လပ္လပ္နဲ႔ ဖြဲ႔စည္းခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ သက္ဆိုင္ရာ တိုင္း၊ သက္ဆိုင္ရာေဒသ၊ အမည္နာမေတြ ဘယ္လိုပဲ ကြဲျပားကြဲျပား တကယ့္ လယ္သမားအစစ္ေတြက စုစည္းၿပီးေတာ့၊ လယ္သမားဖိုရမ္ႀကီးတခု လုပ္ၿပီး အဲ့ဒီ လယ္သမားေတြ အသင္းအဖြဲ႔မ်ိဳးစံုရဲ႕ သေဘာထား တူညီခ်က္၊ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို တင္ျပခြင့္ ေဆြးေႏြးခြင့္ ရမယ္ဆိုရင္လည္း ဒါ ေအာင္ျမင္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္းပဲ အစုိးရအဖြဲ႔အစည္း မဟုတ္တဲ့အတြက္ လယ္သမားထုဟာ အရင္တုန္းကလည္း တရား၀င္လိုင္စင္ရတဲ့ အဖြဲ႔မ်ိဳးအေနနဲ႔ ဖြဲ႔ခြင့္မရခဲ့တဲ့အတြက္ မရိွခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔မွာဆိုရင္လည္းပဲ ဒီေတာင္သူေတြဟာ ႏိုးၾကားတဲ့ ေတာင္သူေတြက ေရွ႕ကေန အသင္းအဖြဲ႔နဲ႔ လုပ္ေသာ္လည္းပဲ တခ်ိဳ႕ အင္မတန္မွ ႏံုၿပီးေတာ့ ႐ုိးသားၾကတဲ့၊ ဗဟုသုတ နည္းၾကတဲ့ လယ္သမားမ်ားဟာ အသင္းဖြဲ႔ရေကာင္းမွန္းေတာင္ မသိတဲ့အတြက္ အဲ့ဒီလိုျဖစ္ေနတာပါ။ အဲ့ဒီအတြက္ အစိုးရက ကူညီၿပီး ဖြဲ႔ခြင့္ေပးမယ္။ အစိုးရက ေဒသအလုိက္ကို လယ္သမားမ်ားကို ဖိတ္ေခၚၿပီးေတာ့ လုပ္ေပးမယ္ဆိုရင္ လယ္သမားအမ်ားစုကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့အဖြဲ႔ ျဖစ္လာမွာပဲ။” ေနာက္တခုက လယ္သမားေတြက လယ္စိုက္တယ္။ လယ္စုိက္တဲ့ သီးႏွံေတြဟာ ေစ်းကြက္ထဲကို ေရာက္လာတဲ့အခါမွာ အရင္းနဲ႔ ျပန္ရတာနဲ႔ မကာမိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အ႐ံႈးေတြ ေပၚၾကတယ္။ ဒီလယ္သမားရဲ႕ဘ၀ ျမႇင့္တင္ဖို႔အတြက္ သူတို႔ရဲ႕စိုက္ပ်ိဳးမႈက သူတို႔၀မ္းစာအတြက္ မကာမိဘူး ဆိုတာေတြရိွေတာ့ လယ္သမားေတြစိုက္ခဲ့တဲ့ သီးႏွံအလိုက္ သူတို႔ေတြရဲ႕ ၀မ္းစာဖူလံုဖို႔၊ မိသားစုဘ၀ ဖူလံုဖို႔အတြက္ ဘယ္လုိေစ်းကြက္မ်ဳိး လုိအပ္ေနတာလဲ။ “ဟုတ္ပါတယ္။ ဒီလယ္သမားေတြ စိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္တဲ့ ထုတ္ကုန္က သူ႔မိသားစုရဲ႕ ၀င္ေငြနဲ႔ စားေလာက္တဲ့၀င္ေငြ ရဖို႔အတြက္ အာခံခ်က္ရိွဖို႔ လိုအပ္လာမယ္။ အဲ့ဒီမွာလည္းပဲ ေနရာတကာတိုင္းမွာ အစိုးရက ဒါကို အာမခံခ်က္ လိုက္ေပးရမယ္ ဆိုရင္လည္းပဲ ဒါ မလြယ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာက စုိက္ပ်ိဳးေရး ထုတ္လုပ္ၿပီး ႏိုင္ငံျခားရဲ႕ ၀င္ေငြလည္း ရွာတယ္။ ျပည္တြင္းစားေသာက္မႈလည္း ဖူလံုေအာင္လုပ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာေတြမွာ ေခါက္႐ိုးက်ိဳးေနတာ တခုရိွတယ္။ ကုန္ေစ်းႏႈန္းတက္ရင္ ဒုကၡေရာက္မယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆေၾကာင့္ စိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္တဲ့သူက ေစ်းေကာင္းရျပန္ေတာ့လည္း ၀ိုင္းေအာ္ၾကေတာ့၊ ဒီလူ႔ကို ဒီေစ်းႏႈန္း ခ်ဖို႔အတြက္ အစုိးရက ေပၚလစီ၊ စီမံကိန္းေတြ ေရးဆြဲၿပီးေတာ့ ကုန္ေစ်းႏႈန္းကို ခ်လိုက္တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ စိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္သူက အက်ိဳးအျမတ္ မရေတာ့ဘူး။ ေနာက္တခါ အဲ့လို စိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္သူ ကုန္ေတြေပါလြန္းလို႔ ေစ်းက်ရင္ ဘယ္သူမွ ကယ္မယ့္သူ မရိွဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကုန္စိမ္းလို ထားလို႔သိုလို႔ သိမ္းဆည္းလို႔မရတဲ့ ပစၥည္းမ်ိဳးက ေပၚအားမ်ားတဲ့အခ်ိန္မွာ ေစ်းက်သြားတယ္ဆိုတာ လက္ခံလို႔ရေသးေပမယ့္ ဆန္စပါးလို၊ ပဲလို အဲ့လိုကုန္မ်ဳိးေတြ ၾကာရွည္ထိန္းထားႏိုင္တဲ့ ပစၥည္းမ်ိဳးလည္း ေပၚခ်ိန္မွာ ေစ်းက်ၿပီးေတာ့ မေပၚတဲ့အခ်ိန္ လယ္သမားလက္ထဲမွာ မရိွတဲ့အခ်ိန္မွာ ေစ်းတက္ေနတယ္။ ေစ်းကြက္ကစားတာကိုလည္း ခံေနရတယ္။ အဲ့ေတာ့ အေရးႀကီးတာက ကုန္ထုတ္စြမ္းအား အလုပ္ေတြ ေပးႏိုင္တာက စိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္တဲ့ႏိုင္ငံမွာ စိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္းက အျမတ္အစြန္းရိွပါမွ ဒီစိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္းေတြ ထြန္းကားမယ္။ ကုန္ထုတ္စြမ္းအားေတြ တိုးတက္မယ္။ အဲ့ေတာ့ အလုပ္ေတြေပါမယ္။ အဲ့ဒါကို လူေတြက သတိမထားဘဲနဲ႔ ကုန္ေစ်းႏႈန္းတက္တာ တခုတည္း ၾကည့္တဲ့အတြက္၊ အခု ဂ်ပန္တို႔လို စင္ကာပူတို႔လို အားလံုးေသာ တိုးတက္ေနတဲ့၊ အလုပ္မ်ားမ်ားေပးႏိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြကိုၾကည့္ရင္ အဲ့ဒီႏိုင္ငံေတြက စားေသာက္ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြက ျမန္မာျပည္က စားေသာက္ကုန္ေစ်းႏႈန္းထက္ အမ်ားႀကီး ပုိျမတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္လို႔ အလုပ္ေပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ သူတို႔မွာက အမ်ားႀကီး တိုးတက္သြားတယ္။” အခု အန္ကယ္ေျပာဆိုထားတဲ့ အေနအထားမ်ိဳးဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ ကုန္ေစ်းႏႈန္းတက္လာတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္မို႔လို႔ ျပည္သူေတြက ေၾကာက္တယ္။ ေၾကာက္ေတာ့ အစိုးရက ကုန္ေစ်းႏႈန္းကို ခ်လိုက္တယ္။ အဲ့လိုမ်ိဳးျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္မို႔ စိုက္တဲ့ေတာင္သူေတြအတြက္ နစ္နာတယ္ဆိုတာမ်ိဳး ေျပာတာေပါ့ေနာ္။ ေနာက္တခ်က္ က်ေနာ္တို႔သိထားတာက ေတာင္သူေတြလက္ထဲမွာ ေပၚေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ေစ်းေကာင္းမရဘူးေပါ့၊ ေစ်းက်ေနတယ္။ ကုန္သည္ေတြလက္ထဲကုိ ေရာက္ၿပီးသြားၿပီ၊ ေတာင္သူေတြဆီမွာလည္း ပစၥည္းျပတ္သြားတဲ့ အေနအထားမ်ိဳးမွာ ကုန္သည္ေတြက ေစ်းျမႇင့္တယ္။ ကုန္သည္ေတြက ေစ်းကစားတယ္။ ဒီအေပၚမွာေကာ ဦးသိန္းေအာင္ အေနနဲ႔ ဘယ္လိုမွတ္ခ်က္ေပးခ်င္လဲခင္ဗ်။ “အဲ့ဒါက ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ ေတာင္သူေတြရဲ႕ ေငြလိုအပ္ခ်က္ ပမာဏေပၚမွာ မူတည္ၿပီးေတာ့ ေႂကြးထူေနတဲ့၊ ေျပာမယ္ဆိုရင္ အရင္း႐ံႈးတဲ့သူက႐ံႈး၊ နည္းနည္းေလးပဲ အက်ိဳးအျမတ္ရိွ၊ စားမေလာက္တဲ့ ၀င္ေငြလည္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေတာင္သူမ်ားဟာ မိမိတို႔ စိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္တဲ့ကုန္ကုိ ေပၚေပၚခ်င္း ေစ်းကိုမထိန္းထားႏိုင္ဘဲ ေရာင္းရတာကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီးေတာ့ ကုန္သည္မ်ားက အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ေစ်းႏွိမ္ၿပီးေတာ့ ၀ယ္တယ္။ ေနာက္ ေတာင္သူေတြလက္ထဲမွာ ကုန္မရိွတဲ့အခ်ိန္မွာ ေစ်းျမႇင့္ၿပီးေတာ့၊ ပိုေစ်းကြက္ကို ဖန္တီးၿပီးေတာ့ ေရာင္းခဲ့တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္မို႔လို႔ ေတာင္သူေတြ နစ္နာေနတာ။ အဲ့ဒါကို ကယ္တင္ႏိုင္ဖို႔က ဒါ ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္မွာ ဒီျပႆနာေတြကို လူတိုင္းသိေနတယ္။ ေတာင္သူတိုင္းသိတယ္။ သို႔ေသာ္လည္းပဲ ဒီျပႆနာေတြ မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး။ အဲ့ဒီ ျပႆနာေတြကို အေျဖရွာတဲ့နည္းလမ္းက တခုပဲရိွပါတယ္။ ေတာင္သူမ်ားကို လယ္ဧကအလိုက္ တဧကကို ပ်မ္းမွ် ငါးသိန္း၀န္းက်င္ေလာက္ သံုးႏွစ္၊ ငါးႏွစ္ အရစ္က်ဆပ္စနစ္နဲ႔ အရင္းအႏွီး ထုတ္ေခ်းလိုက္ရင္ အဲ့ဒီေစ်းႏွိမ္တဲ့ ၀ယ္လက္မ်ိဳး မရေတာ့သလို ေစ်းကြက္မွာလည္း ေပၚခ်ိန္မွာ ဒီလိုေရာင္းၿပီးေတာ့ မရိွတဲ့အခ်ိန္ တဦးတည္းလက္ထဲမွာ ေရာင္းၿပီးေတာ့ ေစ်းကြက္ႀကီး ကုန္ေစ်းႏႈန္း အလြန္ျမင့္သြားမယ့္ ေဘးကိုလည္း မျဖစ္ေတာ့ဘဲနဲ႔ ေပၚခ်ိန္လည္းပဲ အလိုက္အထိုက္ပဲ ေရာင္းအားရိွမယ္။ မေပၚတဲ့အခ်ိန္မွာလည္း ေတာင္သူလယ္သမားလက္ထဲမွာရိွတဲ့ ကုိယ္ေငြလိုတဲ့အခါမွာ အသံုးလိုတဲ့အခါမွာ ထုတ္ထုတ္ေရာင္းမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုန္ေစ်းႏႈန္းလည္း အနိမ့္အျမင့္ အလြန္မျဖစ္ေတာ့ဘဲနဲ႔ ထုတ္လုပ္သူလည္း အက်ိဳးရိွမယ္။ စားသံုးသူလည္း အက်ိဳးရိွမယ္။ ထုတ္လုပ္တဲ့သူေတြလည္း ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ပူပင္ေသာကနည္းစြာနဲ႔ လုပ္ႏိုင္မွာမို႔လို႔ အရင္းအႏွီးအတြက္ ေငြကိုထုတ္ေခ်းဖို႔အတြက္ အန္ကယ္တို႔က ေတာင္းဆိုခ်င္တယ္။” ဒါကေတာ့ အရင္းအႏွီးရိွမယ္ဆိုရင္ လယ္သမားေတြအတြက္ အဆင္ေျပႏိုင္လာမယ္ ဆုိတာကို အန္ကယ္က ေဇာင္းေပးေျပာသြားတာေပါ့။ ေခတ္အဆက္ဆက္လည္း လယ္သမားေတြကို အစိုးရကေနၿပီးေတာ့ အမေတာ္ေၾကး အေနနဲ႔ တဧက ဘယ္ေလာက္ဆိုၿပီးေတာ့ ေခ်းတာရိွတယ္။ ဒီလိုေခ်းခဲ့တာ ရိွရဲ႕သားနဲ႔ ဒီလိုမ်ိဳး လံုေလာက္မႈမရိွဘူး ဆိုတာက ဘယ္လို အတိုင္းအတာမ်ိဳးကို ေျပာတာလဲခင္ဗ်။ “အဲ့ဒါလည္း ေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္တဲ့ ေမးခြန္းပါ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အဲ့ဒါကို ေျပာခ်င္တာက တကယ္ေတာ့ အန္ကယ္တို႔ လယ္သမားေတြ လိုေနတာက အဲ့ဒီ စိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္းအတြက္ အရင္းအႏွီး။ ထုတ္ေခ်းခဲ့တဲ့ ေခတ္အဆက္ဆက္ ေငြက အဲ့ဒီ ေကာက္စိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ စုိက္တဲ့စရိတ္။ တကယ္ေတာ့ အန္ကယ္တို႔ လိုေနတာက တဧကအတြက္ အနည္းဆံုး ၃ သိန္းကေန ၅ သိန္း အရင္းအႏွီးလိုတာပါ။ အစိုးရက ထုတ္ေခ်းတာလား။ ခဏလက္လွည့္သံုးလို႔ေခၚတဲ့ စရိတ္ကေလး ေပးတာ။ ဒီေတာ့ အရင္းအႏွီးေငြနဲ႔၊ စိုက္ပ်ိဳးစရိတ္ ေခ်းေငြနဲ႔က အလြန္ကြာျခားပါတယ္။ စိုက္ပ်ိဳးစရိတ္ ေခ်းေငြက အဲ့ဒီလယ္ရဲ႕ ကုန္က်စရိတ္ရဲ႕ ၃၀ ရာခိုင္ႏႈန္း ၀န္းက်င္ပဲ ရိွပါတယ္။ က်န္တဲ့ ၆၀ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ၇၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေသာေငြက အျပင္က ဆြဲေနရတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ဒီေငြတိုးကလည္း အျပင္က အတိုးႀကီးတဲ့အတြက္ အဲ့ဒီ အတိုးႀကီးတဲ့ဒဏ္ကို ခံၿပီးေတာ့ လယ္သမားမ်ား ဒုကၡေရာက္တာ။ အန္ကယ္တို႔ အခု ေတာင္းဆိုတာက စရိတ္မဟုတ္ပါဘူး။ အဲ့ဒီစိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္းအတြက္ အရင္းအႏွီးကို ေတာင္းဆိုျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေပးတာက ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ စိုက္တဲ့စရိတ္ကိုပဲ လက္လွည့္သံုး၊ သံုးေလးလ ေခ်းေပးခဲ့တာမို႔လို႔ အဆင္မေျပ ျဖစ္ခဲ့ရတာေပ့ါ။”
Live

About DVB

The Democratic Voice of Burma (DVB) publishes daily independent news and information across Myanmar and around the world by satellite TV and the internet. DVB was founded in 1992 and is registered as a non-profit association in Thailand.

Follow Us

© Democratic Voice of Burma 2024