ပြင္းလင္းျမင္သာစြဲေဆာင္နိုင္တဲ့ ရင္းနွီးျမႈပ္နွံမႈ ဥပေဒျဖစ္ရန္ ပညာ႐ွင္တိုက္တြန္း
အေးနိုင်
·
August 27, 2011
ျမန္မာနိုင္ငံရဲ့ ရင္းနွီးျမႈပ္နွံမႈ ဥပေဒကို ျပုျပင္ေျပာင္းလဲဖို့နဲ့ ကုန္သြယ္မႈ လြယ္ကူလ်င္ျမန္ေစမယ့္ အေျပာင္းအလဲေတြကို လုပ္ေဆာင္ဖို့ စီးပြားေရးပညာ႐ွင္ ဦးဆက္ေအာင္က တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။
ေနျပည္ေတာ္မွာ ဩဂုတ္လ ၂၂ ရက္ေန့က က်င္းပတဲ့ “နိုင္ငံေတာ္ စီးပြားေရး ဖြံ့ျဖိုးတိုးတက္မႈအတြက္ ျပုျပင္ေျပာင္းလဲမႈဆိုင္ရာ အမ်ဳိးသားအဆင့္ အလုပ္႐ုံ ေဆြးေနြးပြဲ”မွာ သူျပုစုတင္သြင္းတဲ့ (ျမန္မာနိုင္ငံရဲ့ စီးပြားေရး ျပုျပင္ေျပာင္းလဲရာတြင္ အေရးပါသည့္ ရင္းနွီးျမႈပ္နွံမႈနဲ့ ကုန္သြယ္မႈက႑) စာတမ္းမွာ ေရးသား အၾကံျပုလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ရင္းနွီးျမႈပ္နွံမႈနဲ့ ပတ္သက္လို့ နိုင္ငံေပါင္းစုံက နိုင္ငံျခားရင္းနွီးျမႈပ္နွံမႈ ပိုမို၀င္ေရာက္လာေအာင္ ျမန္မာနိုင္ငံတြင္း႐ွိ ရင္းနွီးျမႈပ္နွံ့မႈနဲ့ ပတ္သက္တဲ့ ေရခံေျမခံ ေကာင္းမြန္ဖို့ အထူးတလည္ လိုအပ္တယ္လို့ ဆိုပါတယ္။
တနည္းအားျဖင့္ဆိုရင္ ရင္းနွီးျမႈပ္နွံသူေတြကို ဆြဲေဆာင္နိုင္တဲ့ အေျခအေနေတြ ႐ွိဖို့လိုတယ္လို့ ေျပာပါတယ္။
တဆက္တည္းမွာပဲ ၾကိုတင္အသိေပးျခင္း မ႐ွိဘဲ ေ႐ွာင္တခင္ ထုတ္ျပန္တဲ့ အမိန့္ေၾကာ္ျငာစာ ထုတ္ျပန္တာေတြကိုလည္း ေ႐ွာင္ၾကဥ္သင့္တယ္လို့ အၾကံျပုထားပါတယ္။
မိမိတို့ရဲ့ ေနာင္လာေနာက္သားေတြရဲ့ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္၊ သယံဇာတ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ထိခုိက္ေလ်ာ့ပါးမႈ မ႐ွိဘဲ လက္႐ွိ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ျဖည့္ေပးနိုင္တဲ့ ကုန္သြယ္မႈကို ျမွင့္တင္သင့္တယ္လုိ့ ဆိုပါတယ္။၏
စီးပြားေရးက႑ တခုတည္း မဟုတ္ဘဲ လူမႈေရးက႑နဲ့ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိန္းေရးတို့ ဟန္ခ်က္ညီညီ တိုးတက္မွသာ ေရ႐ွည္ဖြံ့ျဖိုးတိုးတက္မႈကို ရမွာျဖစ္တယ္လို့ အၾကံေပးထားပါတယ္။
ပညာ႐ွင္ဦးဆက္ေအာင္က ၁၉၉၇ ခုနွစ္မွာ အာ႐ွေငြေၾကး အက်ပ္အတည္းကာလ-ျမန္မာျပည္မွာ ရင္းနွီးျမႈပ္နွံမႈက်သလို အာဆီယံနိုင္ငံေတြမွာလည္း ရင္းနွီးမႈက်တယ္ဆိုတာကို ဥပမာေပးျပီး ဗီယက္နမ္နိုင္ရဲ့ ေဆာင္႐ြက္ခ်က္ေၾကာင့္ ရင္းနွီးျမႈပ္နွံမႈ တဟုန္ထုိး တိုးတက္ခဲ့ပုံကို ျမန္မာျပည္နဲ့ ဥပမာေပး နိႈင္းယွဥ္ျပထားပါတယ္။
ထုတ္ကုန္နဲ့ ပတ္သက္လို့ေတာ့ ျမန္မာရဲ့ အဓိကထုတ္ကုန္ေတြျဖစ္တဲ့ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ့၊ အထည္အလိပ္၊ သစ္နဲ့ သစ္ေခ်ာထည္၊ ငါးပုစြန္စတဲ့ ေရထြက္ပစၥည္းနဲ့ ပဲမ်ဳိးစုံသာ ျဖစ္ေနျပီး သဘာ၀အရင္းအျမစ္ေတြကို အားထားေနရတယ္လို့ တင္ျပထားပါတယ္။
ျမန္မာ့ထုတ္ကုန္က႑ရဲ့ ႐ွစ္ဆယ္ရာခိုင္နႈန္းေက်ာ္ဟာ တ႐ုတ္၊ အိနၵိယ၊ ထိုင္း သုံးနိုင္ငံကိုသာ အားကိုးေနရျပီး အဲဒီထဲက နိုင္ငံတခုခုက ျပဿနာတခုခု ၾကံုရရင္ စားသုံးမႈနည္းျခင္း၊ သြင္းကုန္ေလ်ာ့ျခင္း စတဲ့ ဂယက္ေတြဟာ ျမန္မာနုိင္ငံရဲ့ ထုတ္ကုန္က႑ကို သိသိသာသာ ထိခိုက္ေစနိုင္ျခင္းဟာ ပိုမို စိုးရိမ္စရာ ေကာင္းတယ္လို့ ပညာ႐ွင္ ဦးဆက္ေအာင္က ေထာက္ျပထားျပီး နိုင္ငံရဲ့ ထုတ္ကုန္ေဈးကြက္ကို ဒီထက္ခ်ဲ့ထြင္နိုင္ဖို့ လိုအပ္တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း တင္ျပထားပါတယ္။
ေနျပည္ေတာ္မွာ ဩဂုတ္လ ၂၂ ရက္ေန့က က်င္းပတဲ့ “နိုင္ငံေတာ္ စီးပြားေရး ဖြံ့ျဖိုးတိုးတက္မႈအတြက္ ျပုျပင္ေျပာင္းလဲမႈဆိုင္ရာ အမ်ဳိးသားအဆင့္ အလုပ္႐ုံ ေဆြးေနြးပြဲ”မွာ သူျပုစုတင္သြင္းတဲ့ (ျမန္မာနိုင္ငံရဲ့ စီးပြားေရး ျပုျပင္ေျပာင္းလဲရာတြင္ အေရးပါသည့္ ရင္းနွီးျမႈပ္နွံမႈနဲ့ ကုန္သြယ္မႈက႑) စာတမ္းမွာ ေရးသား အၾကံျပုလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ရင္းနွီးျမႈပ္နွံမႈနဲ့ ပတ္သက္လို့ နိုင္ငံေပါင္းစုံက နိုင္ငံျခားရင္းနွီးျမႈပ္နွံမႈ ပိုမို၀င္ေရာက္လာေအာင္ ျမန္မာနိုင္ငံတြင္း႐ွိ ရင္းနွီးျမႈပ္နွံ့မႈနဲ့ ပတ္သက္တဲ့ ေရခံေျမခံ ေကာင္းမြန္ဖို့ အထူးတလည္ လိုအပ္တယ္လို့ ဆိုပါတယ္။
တနည္းအားျဖင့္ဆိုရင္ ရင္းနွီးျမႈပ္နွံသူေတြကို ဆြဲေဆာင္နိုင္တဲ့ အေျခအေနေတြ ႐ွိဖို့လိုတယ္လို့ ေျပာပါတယ္။
တဆက္တည္းမွာပဲ ၾကိုတင္အသိေပးျခင္း မ႐ွိဘဲ ေ႐ွာင္တခင္ ထုတ္ျပန္တဲ့ အမိန့္ေၾကာ္ျငာစာ ထုတ္ျပန္တာေတြကိုလည္း ေ႐ွာင္ၾကဥ္သင့္တယ္လို့ အၾကံျပုထားပါတယ္။
မိမိတို့ရဲ့ ေနာင္လာေနာက္သားေတြရဲ့ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္၊ သယံဇာတ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ထိခုိက္ေလ်ာ့ပါးမႈ မ႐ွိဘဲ လက္႐ွိ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ျဖည့္ေပးနိုင္တဲ့ ကုန္သြယ္မႈကို ျမွင့္တင္သင့္တယ္လုိ့ ဆိုပါတယ္။၏
စီးပြားေရးက႑ တခုတည္း မဟုတ္ဘဲ လူမႈေရးက႑နဲ့ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိန္းေရးတို့ ဟန္ခ်က္ညီညီ တိုးတက္မွသာ ေရ႐ွည္ဖြံ့ျဖိုးတိုးတက္မႈကို ရမွာျဖစ္တယ္လို့ အၾကံေပးထားပါတယ္။
ပညာ႐ွင္ဦးဆက္ေအာင္က ၁၉၉၇ ခုနွစ္မွာ အာ႐ွေငြေၾကး အက်ပ္အတည္းကာလ-ျမန္မာျပည္မွာ ရင္းနွီးျမႈပ္နွံမႈက်သလို အာဆီယံနိုင္ငံေတြမွာလည္း ရင္းနွီးမႈက်တယ္ဆိုတာကို ဥပမာေပးျပီး ဗီယက္နမ္နိုင္ရဲ့ ေဆာင္႐ြက္ခ်က္ေၾကာင့္ ရင္းနွီးျမႈပ္နွံမႈ တဟုန္ထုိး တိုးတက္ခဲ့ပုံကို ျမန္မာျပည္နဲ့ ဥပမာေပး နိႈင္းယွဥ္ျပထားပါတယ္။
ထုတ္ကုန္နဲ့ ပတ္သက္လို့ေတာ့ ျမန္မာရဲ့ အဓိကထုတ္ကုန္ေတြျဖစ္တဲ့ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ့၊ အထည္အလိပ္၊ သစ္နဲ့ သစ္ေခ်ာထည္၊ ငါးပုစြန္စတဲ့ ေရထြက္ပစၥည္းနဲ့ ပဲမ်ဳိးစုံသာ ျဖစ္ေနျပီး သဘာ၀အရင္းအျမစ္ေတြကို အားထားေနရတယ္လို့ တင္ျပထားပါတယ္။
ျမန္မာ့ထုတ္ကုန္က႑ရဲ့ ႐ွစ္ဆယ္ရာခိုင္နႈန္းေက်ာ္ဟာ တ႐ုတ္၊ အိနၵိယ၊ ထိုင္း သုံးနိုင္ငံကိုသာ အားကိုးေနရျပီး အဲဒီထဲက နိုင္ငံတခုခုက ျပဿနာတခုခု ၾကံုရရင္ စားသုံးမႈနည္းျခင္း၊ သြင္းကုန္ေလ်ာ့ျခင္း စတဲ့ ဂယက္ေတြဟာ ျမန္မာနုိင္ငံရဲ့ ထုတ္ကုန္က႑ကို သိသိသာသာ ထိခိုက္ေစနိုင္ျခင္းဟာ ပိုမို စိုးရိမ္စရာ ေကာင္းတယ္လို့ ပညာ႐ွင္ ဦးဆက္ေအာင္က ေထာက္ျပထားျပီး နိုင္ငံရဲ့ ထုတ္ကုန္ေဈးကြက္ကို ဒီထက္ခ်ဲ့ထြင္နိုင္ဖို့ လိုအပ္တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း တင္ျပထားပါတယ္။