ကာလံုုဟု အမ်ားက အလြယ္ေခၚေနၾကေသာ အမိ်ဳးသားကာကြယ္ေရးႏွင့္ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီ အေၾကာင္း ၂၀၀၈ ဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားအရ ေလ့လာဆန္းစစ္ၾကည့္ၾကပါစို႔။ အမ်ိဳးသားကာကြယ္ေရးႏွင့္ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီကို အေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ ၂၀၁ အရ ေအာက္ပါအတိုင္း ဖဲြ႔စည္းထားသည္။ ၂၀၁။ ဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအရေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဥပေဒတစ္ရပ္ရပ္အရ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေပးအပ္လာသည့္ တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ရန္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ ဦးေဆာင္သည့္ အမိ်ဳးသားကာကြယ္ေရးႏွင့္ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီကို ေအာက္ပါပုဂိၢဳလ္မ်ားျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းသည္။ (က) ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ (ခ) ဒုတိယသမၼတ (ဂ) ဒုတိယသမၼတ (ဃ) ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ (င) အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ (စ) တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ (ဆ) ဒုတိယ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ (ဇ) ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးဌာနဝန္ႀကီး (စ်) ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးဌာနဝန္ႀကီး (ည) ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးဌာနဝန္ႀကီး (ဋ) နယ္စပ္ေရးရာဝန္ႀကီးဌာဝန္ႀကီး အဖဲြ႔ဝင္ အားလံုး ၁၁ ဦးရိွၿပီး တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္၏ ၾသဇာေညာင္းသူ ၆ ဦး ပါဝင္သည္။ ၎တို႔မွာ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္၊ ဒုတိယတပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္၊ တပ္မေတာ္အစုအဖဲြ႔မွ တင္သြင္းထားသည့္ ဒုတိယသမၼတ တဦး၊ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးဌာနဝန္ႀကီး၊ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးဌာနဝန္ႀကီး၊ နယ္စပ္ေရးရာဝန္ႀကီးဌာန ဝန္ႀကီးတို႔ ျဖစ္ၾကၿပီး က်န္သူမ်ားမွာ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ သို႔မဟုတ္ ေရြးေကာက္ပဲြအႏုိင္ရပါတီ၏ ၾသဇာေညာင္းသူ ၅ ဦး ျဖစ္ၾကသည္။ အမိ်ဳးသားကာကြယ္ေရးႏွင့္ လုံၿခံဳေရးေကာင္စီ၏ တာဝန္မ်ားမွာ အေျခခံဥပေဒပုဒ္မ ၂၀၄(ခ) အရ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ေပးရန္ သမၼတအား ေထာက္ခံခ်က္ ေပးႏုိင္သည္။ ပုဒ္မ ၂၀၆ အရ ခ်က္ခ်င္းအေရးယူေဆာင္ရြက္ရန္ လိုအပ္သည့္ အေျခအေနတြင္ ႏိုင္ငံျခား တိုင္းျပည္တျပည္ႏွင့္ သံတမန္အဆက္အသြယ္ ျဖတ္ေတာက္ရန္ သမၼတကို ညိႇႏိႈင္း တိုင္ပင္ႏုိင္သည္။ ပုဒ္မ ၂၁၃(က) အရ က်ဴးေက်ာ္တိုက္ခိုက္ခံရလ်ွင္ စစ္ေရးအရ လိုအပ္သလို ေဆာင္ရြက္ရန္ သမၼတကို ညိႇႏိႈင္းတိုင္ပင္ႏုိင္သည္။ (သို႔ေသာ္လည္း စစ္ေၾကညာျခင္း၊ စစ္ေျပၿငိမ္းျခင္းကိုမူ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္၏ သေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္သာ သမၼတက ေဆာင္ရြက္ခြင့္ရိွသည္။) ထုိ႔ျပင္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ ဥပေဒျပဳေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္ တရားစီရင္ေရး အာဏာမ်ားကို တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္အား လဲႊအပ္ေၾကာင္း ေၾကညာရန္လိုသည့္ ကိစၥရပ္ အပါအဝင္ အေျခခံဥပေဒ၊ အခန္း ၁၁ အေရးေပၚကာလဆုိင္ရာ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားတြင္ ပါရိွသည့္ ပုဒ္မမ်ားအရ အေရးႀကီးသည့္ ႏိုင္ငံေတာ္လံုၿခံဳေရး ကိစၥရပ္မ်ားတြင္ အမ်ိဳးသားကာကြယ္ေရးႏွင့္ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီသည္ သမၼတႏွင့္ ေဆြးေႏြးညိႇႏိႈင္းရန္ တာဝန္ရွိေပသည္။ ဤအဖဲြ႔ကို ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတက ဦးေဆာင္ရမည္ဟု ဆုိထားရာ ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္ရန္ကိစၥမ်ား ေပၚေပါက္လ်ွင္ အစည္းအေဝးေခၚႏုိင္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ႏွင့္ ျပင္းထန္စြာ သေဘာထားကဲြလြဲသည့္ ျပႆနာမ်ား ေပၚေပါက္၍ မဲခဲြဆံုးျဖတ္ရန္လုိအပ္လ်ွင္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္၏ သေဘာထားက ၆ မဲ ၅ မဲျဖင့္ အႏိုင္ရႏိုင္သည့္ အေနအထားျဖစ္သည္။ ဤအခ်က္ကိုေထာက္၍ အခ်ိဳ႕ေသာ ေလ့လာဆန္းစစ္သူမ်ားက ျပည္သူ႔ဆႏၵျဖင့္ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ထားသည့္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက တာဝန္ေပးထားေသာ သမၼတ၏ သေဘာထားကို တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္က လႊမ္းမိုးေနႏိုင္သည့္ အေနအထားျဖစ္သျဖင့္ ဒီမိုကေရစီမက်ဟု ဆုိၾကသည္။ သို႔ဆုိလ်ွင္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္တာဝန္မွာ အလြန္အေရးပါသည့္ အေနအထားတြင္ရွိၿပီး ၎ကို တာဝန္ေပးအပ္ ခန္႔ထားေရးကို မည္သို႔ဆံုးျဖတ္သလဲ ဆုိသည္ကို ၾကည့္ၾကစို႔။ အေျခခံဥပေဒပုဒ္မ ၃၄၂ က ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတသည္ အမ်ိဳးသားကာကြယ္ေရးႏွင့္ လံုၿခဳံေရးေကာင္စီ၏ အဆုိျပဳ ေထာက္ခံခ်က္ျဖင့္ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ကို ခန္႔အပ္တာဝန္ေပးရမည္။ ဟု ဆိုထားပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္၏ သက္တမ္းကို အျခားေသာ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ပုဂိၢဳလ္မ်ားကဲ့သို႔ သမၼတ၏သက္တမ္းႏွင့္အညီ ငါးႏွစ္ျဖစ္သည္ဟု အေျခခံဥပေဒတြင္ ျပ႒ာန္းမထားသျဖင့္္ ၎၏ ဝန္ထမ္းသက္ျပည့္သည္အထိ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ႏိုင္သည့္သေဘာ ျဖစ္ပါသည္။ အေျခခံဥပေဒပုဒ္မ ၂၉၁ တြင္ ႏိုင္ငံ့ဝန္ထမ္းျဖစ္သည့္ တပ္မေတာ္သားမ်ား၏ လုပ္ငန္းသဘာဝသည္ ထူးျခားမႈရိွသည့္အေလ်ာက္ တပ္မေတာ္သားမ်ားအတြက္ တပ္မေတာ္ဆုိင္ရာ ဥပေဒမ်ားႏွင့္အညီ ေဆာင္ရြက္ရမည္ဟုသာ ဆုိထားသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ အပါအဝင္ တပ္မေတာ္သားတို႔၏ ပင္စင္ယူရမည့္သက္တမ္း သတ္မွတ္ခ်က္၊ ရာထူးအဆင့္တိုးျမႇင့္ျခင္း၊ ေလ်ွာ့ခ်ျခင္း၊ ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္း၊ အျပစ္ေပး အေရးယူျခင္း စသည့္ တာဝန္ႏွင့္ လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ားကို သီးျခား တပ္မေတာ္ဆုိင္ရာ ဥပေဒမ်ားအရ ေဆာင္ရြက္ရမည္ဟု ဆုိထားပါသည္။ သို႔ျဖစ္လ်ွင္ အဆုိပါဥပေဒမ်ား အသင့္ျပ႒ာန္းထားၿပီးျဖစ္လ်ွင္ အဆုိပါဥပေဒအရ တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္က သက္တမ္းျပည့္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခြင့္ ရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း အျခားေသာ ဝန္ထမ္းမ်ားနည္းတူ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္၏ သက္တမ္းကုိ ၆၀ ထားမည္၊ မထားမည္ကို ဆံုးျဖတ္ပိုင္ခြင့္၊ ျပင္ဆင္သတ္မွတ္ပိုင္ခြင့္၊ တနည္းအားျဖင့္ ဥပေဒျပဳပိုင္ခြင့္ရိွသူမွာ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္သာ ျဖစ္သည္ကို သတိျပဳရပါမည္။ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္သည္ ဥပေဒအရ သတ္မွတ္သည့္ သက္တမ္းျပည့္သည့္ေန႔တြင္ အနားယူရမည္ျဖစ္ၿပီး ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္အသစ္ကို ကာလံု၏ ေထာက္ခံခ်က္ျဖင့္ သမၼတက ခန္႔အပ္တာဝန္ ေပးႏိုင္ပါသည္။ အေရးႀကီးသည့္အခ်က္မွာ ေနာက္အသစ္တက္လာမည့္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ကိစၥကို အဆံုးအျဖတ္ေပးမည့္ ကာလံုအစည္းအေဝးကို လက္ရိွ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ မႏုတ္ထြက္ခင္ ျပဳလုပ္မည္ေလာ၊ သို႔တည္းမဟုတ္ ႏုတ္ထြက္ၿပီးသည့္အခါမွ ေဆြးေႏြးဆံုးျဖတ္ရမည္ေလာ ဆိုသည့္ သတ္မွတ္ခ်က္ကို ဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒတြင္ ျပ႒ာန္းမထားပါေခ်။ အကယ္၍ လက္ရိွ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ မႏုတ္ထြက္မီ အဆုိပါကိစၥကုိ ေဆြးေႏြးဆံုးျဖတ္ရမည္ဟု အေျခခံဥပေဒက ျပ႒ာန္းထားခဲ့လ်ွင္ ကာလံုတြင္ အမ်ားစုမဲရိွေနေသာ လက္ရိွကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ၾသဇာေညာင္းသူ တေယာက္ေယာက္သာ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္သစ္အျဖစ္ ဆက္ခံလာႏုိင္ၿပီး ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ အဆက္ဆက္သည္ အရပ္သားသမၼတ ၾသဇာေညာင္းသူမ်ား ျဖစ္လာဖြယ္ရာ မရိွႏိုင္ပါေခ်။ သို႔ေသာ္လည္း  အေျခခံဥပေဒတြင္ ထုိသို႔ တိက်သည့္ ျပ႒ာန္းထားခ်က္ မပါရိွျခင္းက ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ အေနျဖင့္ ပိုမိုအေသးစိတ္သည့္ အမိ်ဳးသားကာကြယ္ေရးႏွင့္ လံုၿခဳံေရးေကာင္စီ ဥပေဒကို ျပ႒ာန္းခြင့္ရိွေနၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတက ႏွစ္သက္လိုလားသည့္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္သစ္ကုိ ခန္႔ထားရန္ အခြင့္အလမ္းတရပ္ ပြင့္ေနသည္ကို ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ပါသည္။ အမ်ိဳးသားကာကြယ္ေရးႏွင့္ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီ ဥပေဒျပ႒ာန္းရန္ လိုအပ္သည့္ အျခား အေၾကာင္းျပခ်က္ေကာင္း တရပ္မွာ အေျခခံဥပေဒပုဒ္မ ၂၀၁ တြင္ “ဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအရ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဥပေဒတစ္ရပ္ရပ္အရေသာ္လည္းေကာင္း ေပးအပ္လာသည့္ တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ရန္” ဟု ဆိုထားသျဖင့္ အေျခခံဥပေဒတြင္ ေဖာ္ျပမထားေသာ တာဝန္မ်ား ျဖစ္ၾကသည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုင္ရာကိစၥမ်ား ေဆြးေႏြးညိႇႏိႈင္းျခင္း၊ ဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးဆုိင္ရာ ကိစၥရပ္မ်ား ညိႇႏိႈင္းတုိင္ပင္ျခင္း စသည့္တာဝန္မ်ားကို ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္က ေပးအပ္ရမည့္ အေျခအေနမ်ားလည္း ရိွေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ အမိ်ဳးသားကာကြယ္ေရးႏွင့္ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီဥပေဒ ေရးဆဲြသည့္အခါ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္အသစ္ ခန္႔အပ္ျခင္းဆုိင္ရာ ျပ႒ာန္းခ်က္တြင္- (က) လက္ရိွ ကာကြယ္ေရးဦးစီိးခ်ဳပ္တာဝန္မွ အနားယူၿပီးသည့္အခါ လစ္လပ္သြားေသာ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ေနရာ ဆက္ခံေရးအတြက္ သင့္ေတာ္သည့္သူ တေယာက္ေယာက္ကို ခန္႔အပ္တာဝန္ေပးရန္ က်န္ရိွေနေသာ အမိ်ဳးသားကာကြယ္ေရးႏွင့္ လုံၿခံဳေရးေကာင္စီ အဖဲြ႔ဝင္မ်ားက ေဆြးေႏြးညိႇႏိႈင္း၍ သမၼတထံ ေထာက္ခံအဆိုျပဳ  တင္ျပရမည္။ (ခ) အမိ်ဳးသားကာကြယ္ေရးႏွင့္ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီအတြင္း အမ်ားစု ေထာက္ခံမဲမရရိွေသာ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ေလာင္းကို သမၼတက ျငင္းပယ္နိုင္သည္။ အမ်ားစုေထာက္ခံမဲ ဆိုသည္မွာ ၅၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ေသာမဲျဖစ္သျဖင့္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ေလာင္းသည္ ေထာက္ခံမဲ ၆ မဲရရိွသူ ျဖစ္ရမည္ဟု ဆုိလိုသည္။ လက္္ရိွ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ႏုတ္ထြက္သြားၿပီးျဖစ္သျဖင့္ က်န္ေသာ အဖဲြ႔ဝင္မ်ားမွာ သမၼတအပါအဝင္ ၁၀ ဦးရိွမည္ျဖစ္ၿပီး သမၼတက ၾသဇာေညာင္းသူ ၅ ဦး၊ ႏုတ္ထြက္သြားေသာ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ေဟာင္းက ၾသဇာေညာင္းသူ ၅ ဥိီး ရိွမည္ျဖစ္သျဖင့္ အညီအမ်ွ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မည္။ သို႔ျဖစ္ရာ အမ်ားစုေထာက္ခံမဲရသူ မရိွမခ်င္း ေဆြးေႏြးညိႇႏႈိင္းရမည့္သေဘာ ျဖစ္ပါသည္။ (ထုိသို႔ မတင္မက်ျဖစ္ေနျခင္းကို မလိုလားလ်ွင္ ေအာက္ပါျပ႒ာန္းခ်က္ကို ျဖည့္စြက္ျခင္းျဖင့္ ေျဖရွင္းနိုင္ပါသည္။) (ဂ) အမိ်ဳးသားကာကြယ္ေရးႏွင့္ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီအတြင္း မဲခဲြဆံုးျဖတ္ေသာအခါ ပုဒ္မခဲြ (ခ) ပါအတိုင္း အမ်ားစုေထာက္ခံမဲ မရရိွဘဲ ေထာက္ခံသူႏွင့္ ကန္႔ကြက္သူ အညီအမ်ွ ျဖစ္ေနေသာ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ေလာင္းကို သမၼတက အသာမဲ ထပ္မံေပးျခင္းျဖင့္ ေထာက္ခံ သို႔မဟုတ္ ကန္႔ကြက္ျခင္း ျပဳႏိုင္သည္။ ထိုသို႔ေသာ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ိဳးကို ထည့္သြင္းျပ႒ာန္းႏိုင္ခဲ့လ်ွင္ အေျခခံဥပေဒကိုလည္း ဆန္႔က်င္ေဖာက္ဖ်က္ရာ မေရာက္၊ ေနာင္တက္လာမည့္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ အဆက္ဆက္ကို တပ္မေတာ္ကသာ လံုးလံုးဆံုးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ရိွသည့္ အေနအထားလည္း မဟုတ္ဘဲ ကာလံုအဖဲြ႔ဝင္ တပ္မေတာ္သား ၅ ဦးသာမက သမၼတဘက္ေတာ္သား တေယာက္ေယာက္ကပါ လိုလားေထာက္ခံမွ (သို႔မဟုတ္) သမၼတၾသဇာေညာင္းသူ ကာလံုအဖဲြ႔ဝင္ ၅ ဥိီးႏွင့္ တပ္မေတာ္သား ကာလံုအဖဲြ႔ဝင္ တဦးဦးတုိ႔က လိုလားေထာက္ခံမွ (သုိ႔မဟုတ္) သမၼတက လိုလားေထာက္ခံမွသာ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္သစ္ ျဖစ္လာႏုိင္ေခ်ရိွေတာ့မည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေဆြးေႏြးလိုက္ရပါသည္။ ရဲထြန္း (သီေပါ)