ငါးပါးသီလကို ခါး၀တ္ပုဆိုးလို ၿမဲၿမံလံုၿခံဳေအာင္၊ မခိုးမ၀ွက္ျခင္ေအာင္ လမ္းညႊန္သင္ၾကားေပးတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ ထြန္းကားတယ္ဆိုတဲ့ ျမန္မာနိုင္ငံမွာ စစ္အာဏာရွင္အေမွာင္ေခတ္တေလွ်ာက္လံုး ဟိုး ေခါင္ဖ်ားက အုပ္ခ်ဳပ္သူ အစိုးရမင္းဆိုသူေတြကိုယ္တိုင္က အက်င့္သီလေတြဆုတ္ယုတ္၊ သူခိုးဓားျပအလုပ္ လုပ္ခဲ့ၾကေတာ့ အာဏာရွင္၊ ၀န္ႀကီး ဒု၀န္ႀကီးကေန စာေရးစာခ်ီ၊ ရုံး၀န္ထမ္း၊ ျပာတာတင္မက ေအာက္ေျခနင္းျပား အသည္သားေတြအထိ တတိုင္းတျပည္လံုး ၀ရုန္းသံုးကားနဲ႔ မိုးခါးေရေတြေသာက္သံုးလို႔ ပြဲေတာ္ႀကီးတမွ် ဗြက္ထေအာင္ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ ခိုးၾက၀ွက္ၾက အက်င့္ပ်က္ျခစားခဲ့ၾကတာဟာ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ကေန ခုခ်ိန္ထိတိုင္ေအာင္ပါဘဲ။ ဒါေၾကာင့္လည္း တခ်ိန္တခါတုန္းက ျမန္မာဘုရင္လက္ထက္ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ ရတနာပံု မႏၱေလးေခတ္မွာ ကမာၻမွာသူခိုးမရွိေသာ ႏိုင္ငံလို႔လူမ်ိဳးျခားေတြက တေလးတစား အသိအမွတ္ျပဳ ခံခဲ့ရတဲ့တိုင္းျပည္ဟာ အခုေတာ့စာရိတၱေတြ ဘံုးဘံုးလဲက်ေနတဲ့ ေစာရျပည္အျဖစ္ ခ်ဳံးခ်ဳံးမြဲတဲ့ဘ၀ ေရာက္ခဲ့ရတာ မဟုတ္လား။ အစိုးရ၀န္ႀကီးဌာနေတြကေန သတင္းစာထဲထည့္ေကာင္းရံု တိုင္းသူျပည္သားေတြရဲ႕ ေန႔စဥ္လူမႈဘ၀ေတြ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္လာေစဖို႔ ပိုမိုသက္သာေခ်ာင္ခ်ိလာဖို အေၾကာင္းျပၿပီး စီးပြားေရးစီမံကိန္းေတြ မစားရ၀ခမန္း ေရးဆြဲ၊ ၿပီးရင္နိုင္ငံပိုင္ ျပည္သူပိုင္ဘ႑ာေငြေၾကးေတြကေန ဘတ္ဂ်က္ေတြ တေပ်ာ္တပါး ထုတ္ယူၾကတယ္ေလ။ ၿပီးေတာ့ အေမႊရသလို၊ တိုက္ရာပါ၊ ခိုးရာပါပစၥည္းခြဲျခမ္းသလို ညႊန္မွဴး၊ ညႊန္ခ်ဳပ္၊ ဒု၀န္ႀကီး၊ ၀န္ႀကီးအထိ ေ၀စုခြဲဖို႔ ဘတ္ဂ်က္ရဲ႕ ၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္း ျဖတ္ယူလိုက္ၾကသတဲ့။ ထိပ္ပိုင္းက လူႀကီးေတြအလွည့္ၿပီးေတာ့ အလယ္တန္းလူႀကီးေတြ ျဖစ္တဲ့ စက္ရံုမွဴး၊ ဌာနမွဴး၊ အင္ဂ်င္နီယာခ်ဳပ္၊ အႀကီးတန္းအင္ဂ်င္နီယာေတြေ၀စုခြဲျပန္ဖို႔ ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္း ထပ္ျဖတ္ လိုက္ၾကျပန္သတဲ့။ အလယ္တန္းလူေတြၿပီးျပန္ေတာ့ အငယ္တန္းလူႀကီးေတြျဖစ္တဲ့ အငယ္တန္းအင္ဂ်င္နီယာ (JE)၊ အလုပ္ၾကပ္ (Supervisor) ေတြရဲ႕ေ၀စုက ၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေပါ့။ ေနာက္တဆင့္ကေတာ့ ဖိုမင္တို႔ေအာက္ေျခ၀န္ထမ္း၊ အလုပ္သမားေတြက ၃ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ ခိုးၾကမွာေပါ့။ ေနာက္ဆံုးအဆင့္ ကန္ထရိုက္တာေတြလက္ထဲေရာက္ၿပီး ပစၥည္းခို၊ အခ်ိန္ခို အရည္အေသြးခိုၿပီးလို႔ ျပည္သူလက္ထဲေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဘတ္ဂ်က္ရဲ႕ တ၀က္သံုးနိုင္ရင္ ကံေကာင္းတယ္လို႔သာ မွတ္ရမယ့္ အေျခအေနမ်ိဳး မဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင့္လည္း စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဘီလွ်ံနာျဖစ္၊ ပင္လယ္ရပ္ျခားမွာအေကာင့္ပုန္းေတြဖြင့္၊ သားသမီးေတြ ကမာၻပတ္ေရွာ့ပင္ထြက္ ေဆာက္လုပ္ေရးတပ္၊ ေထာက္ပို႔တပ္က ဗိုလ္မွဴးအဆင့္ မေျပာနဲ႔ အရာခံဗိုလ္အဆင့္ေလာက္ကို သိန္းေသာင္းခ်ီခ်မ္းသာၿပီး ရမ္းဖို႔တုတ္ေတြရ၊ စက္႐ုံေတြပိုင္၊ ေရသန္႔စက္ေတြေထာင္၊ ပါဂ်ယ္ရိုးေတြစီး အငယ္အေျမႇာင္ေတြေပြ႔၊ ေခြးဘုရားပြဲ ေတြ႔သလို ေကာင္းစားေနၾကတာ မဟုတ္လား။ တကယ္ေတာ့ အဂတိလိုက္စားမႈ၊ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈေတြ လိမ္းက်ံေပေရလို႔ တရားဥပေဒ စိုးမိုးမႈမရွိတဲ့ အရပ္ဌာနေတြဆိုတာ အနိဌာရံုေတြတင္းၾကမ္း ျပည့္လွ်ံလို႔ ႐ုပ္ပိုင္းစိတ္ပိုင္း ႏွစ္မ်ိဳးလံုးမွာ အသေရယုတ္ၿပီး မသတီစရာအမိႈက္ထုတ္ႀကီးေတြနဲ႔ တူလွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေစာရျပည္ဘ၀ သက္ဆင္းခဲ့ရတဲ့ ျမန္မာနိုင္ငံမွာ ဘယ္မွာၾကည့္ၾကည့္၊ ဘယ္ၿမိဳ့ဘယ္ရြာမွာမဆို အမိႈက္ပံုႀကီးေတြဟီးထလို႔လူ႔ဂ်ပိုး လူ႔အမိႈက္ေတြက ထိပ္ပိုင္းေနရာေတြရ၊ ၿမိဳ့မိၿမိဳ့ဖ၊ ရပ္မိရပ္ဖျဖစ္လိုျဖစ္ ဘူးေတာင္းနစ္လို႔ ေဇါင္းခ်မ္းေပၚ အျမင္မေတာ္တဲ့ေခတ္ ေရာက္ခဲ့ရတာမဟုတ္လား။ စနစ္ကမွား၊ လူလည္းမမွန္ဆိုေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္ပံုေတြတလြဲျဖစ္၊ စီမံပံုေတြ ကေဘာက္တိ ကေဘာက္ခ်ာ၊ မိုးခါးေရေသာက္လိုက္ၾကတာမ်ား အူးယားဖားယား မဟားဒယား မဟုတ္လား။ တိုးတက္တယ္ဆိုတာနတၳိ ကိုယ့္ေနာက္ကို ျပန္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ဘယ္နိုင္ငံမွ မရွိေတာ့ ေလာက္ေအာင္ ေနာက္က်က်န္ရစ္ခဲ့တာဆိုေတာ့ ေတြးမိတိုင္းရင္မခ်ိစရာပါ။ ႏိုင္ငံတကာပြင့္လင္းျမင္သာမႈအဖြဲ႔ (Transparency International) က ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့ ၂၀၁၄ အဂတိလိုက္စားမႈ အၫႊန္းကိန္းအရ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေပါင္း ၁၇၅ ႏိုင္ငံအနက္ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ အဆင့္ ၁၅၆ ေနရာမွာ ကေမၻာဒီးယားႏိုင္ငံနဲ႔ အတူ ပူးတြဲရပ္တည္ေနတယ္လို႔ သိထားရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီကေန႔ ဒီဇင္ဘာ ၉ ရက္ သတင္းထဲမွာလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ေက်ာက္စိမ္းေရာင္း၀ယ္ေရး လုပ္ငန္းကို ကမၻာတ၀န္း အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈ အဆိုးဆံုးနမူနာျပယုဂ္ေတြထဲက တခုအပါအ၀င္အျဖစ္ အဆိုပါအဖြဲ႔ႀကီးက ေရြးခ်ယ္ေဖာ္ျပလိုက္ျပန္ပါတယ္။ အဲ့ဒီလို ျမန္မာသိ ကမာၻသိ သူခိုးေတြရွိေနတဲ့တိုင္းျပည္၊ ကိုယ္က်င့္သီလေတြ ခၽြတ္ၿခံဳက်လို႔ အဖက္ဖက္မွာ ေအာက္က်ေနာက္က်က်န္ရစ္တဲ့ တိုင္းျပည္၊ ႏွစ္ပရိေစၦဒၾကာေညာင္းစြာ လူ႔ဂ်ပိုး စစ္ဂ်ပိုးေတြရဲ႕ အကုသိုလ္ ဒုစရိုက္ေတြလိမ္းက်ံေပေရလို႔ ညစ္ႏြမ္းေနတဲ့ေစာရျပည္ကို ျပန္လည္ေဆးေၾကာသန္႔စင္ သုတ္သင္ရွင္းလင္းရေအာင္ ေျပာင္းလဲခ်ိန္တန္ၿပီဆိုတဲ ေႂကြးေၾကာ္သံနဲ႔ တနိုင္ငံလံုးက ျပည္သူေတြရဲ႕ႏွလံုးသားေတြကို သိမ္းက်ံဳးလို႔ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဦးေဆာင္တဲ့ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ၿပီးခဲ့တဲ့ နို၀င္ဘာအေထြေထြ ေရြးေကာက္ပြဲႀကီးမွာ မဲအျပတ္အသတ္နဲ႔အနိုင္ရခဲ့တာ မဟုတ္လား။ ေျပာင္းလဲခ်ိန္တန္ၿပီဆိုတဲ့ ေႂကြးေၾကာ္သံကို လက္ေတြ႔အသက္၀င္ေစဖို႔ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အနိုင္ရလို႔မွ အစိုးရေတာင္မဖြဲ႔ရေသးခင္၊ အခ်ိန္မဆိုင္းဘဲ နိုင္ငံနဲ႔ျပည္သူေတြကို အလုပ္အေကၽြးျပဳဖို႔ စနစ္ေဟာင္း၊ လူေဟာင္း၊ အက်င့္ေဟာင္းေတြနဲ႔ ဂၽြတ္တက္ေနလို႔ ေခတ္ေဟာင္း အမိႈက္ပံုႀကီးနဲ႔ တူတဲ့ တိုင္းျပည္ကို စနစ္သစ္၊ လူသစ္၊ အက်င့္သစ္ေတြနဲ႔ ပဥၥမျမန္မာ နိုင္ငံေတာ္သစ္ကို တည္နိုင္ေအာင္ လႊတ္ေတာ္အမတ္ ေတြကိုလည္းအမိႈက္ေကာက္ခိုင္း၊ သူမကိုယ္တိုင္လည္း ဒီဇင္ဘာ ၁၃ ရက္ေန႔မွာ ေကာ့မွဴးၿမိဳ႕နယ္ဆီျပန္ၿပီး အမိႈက္ေကာက္မယ္ဆိုတဲ့ သတင္းေတြ ဖတ္ရပါတယ္။ ေခါင္မိုးမလံုခဲ့လို႔ တျပည္လံုး မိုးခါးေရေတြရႊဲရႊဲဆိုခဲ့ရတာကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျမင္တာမို႔ ေပါက္ၿပဲစုတ္ျပတ္ေနတဲ့ ေခါင္ကိုဖာေထးဖို႔ သူမပါးစပ္က ဟခါရွိေသးတယ္… ေဟာအခု ပါတီ၀င္ေတြသာမက ေအာက္ေျချပည္သူေတြ၊ အႏုပညာရွင္ေတြ၊ ၀န္ထမ္းစည္ပင္ဌာနေတြပါ မက်န္ တရုန္းရုန္း တၿပံဳးၿပံဳး ေခၽြးတလံုးလံုးနဲ႔ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ ေနၾကတာကို ဆရာခရမ္းျပာထက္လူ တင္စားလိုက္ပံုက “နတ္သမီးအာေငြ႔” ပါတဲ့ … ေကာင္းခ်က္ကမက်န္ ေပါင္ဗ်ာ။ အာဏာရွင္စနစ္ဆိုးရဲ႕ အညစ္ေၾကးေတြစုၿပံဳလို႔ အမိႈက္ပံုလိုျဖစ္ေနတဲ့ ေစာရျပည္ကို သတၱိေကာင္းၿပီး လွပေက်ာ့ရွင္း သန္႔ျပန္႔တဲ့ ေဒါင္းမ်ိဳးဆက္တို႔ေပ်ာ္စံရာ ေမာရျပည္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲပစ္ဖို႔ဆိုရင္ အမိႈက္ေကာက္ ျခင္းနဲ႔စတင္ျခင္းဟာ သဘာဝအက်ဆံုးနဲ႔ လက္ေတြ႔ အက်ဆံုးအလုပ္ မဟုတ္လား။ ၿပီးခဲ့တဲ့ နို၀င္ဘာ ၁၈ ရက္ေန႔စြဲနဲ႔ ဗီြအုိေအရဲ႕ ျမန္မာ့မ်က္ေမွာက္ေရးရာ ေဆြးေႏြးခန္းအစီအစဥ္မွာ ျမန္မာ႔အေရးသံုးသပ္သူ သမိုင္းပညာရွင္ ေဒါက္တာေအာင္ခင္ရဲ႕ တျခမ္းပဲ့ ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ အေမးအေျဖ လုပ္ရာမွာ ေျပာခဲ့တာေတြထဲက ေအာက္ပါစကားရပ္ကို ေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပ ေဆြးေႏြးခ်င္ပါတယ္။ “ဒီအထဲမွာ ျပႆနာတခုက ဘာလဲဆိုေတာ့ ဗမာႏုိင္ငံေရးမွာ လူပုဂၢိဳလ္ကို အဓိကထားတဲ့ ႏုိင္ငံေရးျဖစ္တယ္။ အရပ္သားဘက္ကလည္း အရပ္သားမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သူတေယာက္တည္းပဲ She’s calling all the shots တေယာက္တည္း လုပ္ေနတဲ့ Autocrat ေပါ့ဗ်ာ။ အရပ္သားဘက္ကလဲ အရပ္သား Autocract ေပၚလာတယ္ဆိုေတာ့ အေပးအယူ ဘယ္ေလာက္ လုပ္ႏုိင္မလဲဆိုတဲ့အေပၚမွာ မူတည္တယ္လို႔ က်ေနာ္ ျမင္ပါတယ္ ” လို႔ဆရာကေျပာသြားပါတယ္။ ဆရာေဒါက္တာေအာင္ခင္ေျပာသြားတဲ့ အရပ္သားေတြဘက္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တေယာက္တည္း လုပ္ေနတဲ့ Autocrat လို႔ ဆိုသြားတဲ့အခ်က္ကို ျငင္းခံုစရာအေၾကာင္း မရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ စာေရးသူေဆြးေႏြးျခင္တဲ့အခ်က္က စိတ္ပိုင္း၊ ရုပ္ပိုင္းအားလံုး အပ်က္အပ်က္နဲ႔ အဖက္ဖက္က ခၽြတ္ၿခံဳက်ေနတဲ့ တိုင္းျပည္ကို အေျခခံအုတ္ျမစ္ကစလို႔ ျပင္ဆင္တည္ေဆာက္ရမဲ့ အေျခအေနဆိုးႀကီးမွာ လူထုအက်ိဳးအတြက္ ရိုးသားတဲ့စိတ္အရင္းခံ၊ ထက္ျမက္တဲ့ပညာဥာဏ္နဲ႔ ျပတ္ျပတ္သားသား ဦးေဆာင္လမ္းညႊန္မယ့္ ျပည္သူ႔အာဏာရွင္ မရွိမျဖစ္လိုအပ္ေနတယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါဘဲ။ အဲ့ဒီအခ်က္ကို ထင္ရွားေစေအာင္ နိုင္ငံစံုေကာ္ပိုေရးရွင္းေတြ၊ ကမာၻေက်ာ္တကၠသိုလ္ႀကီးေတြ တင္မက ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီး ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲတိုင္းျပည္ေတြမွာ အေလးထားအသံုးျပဳေနၾကတဲ့ ပေရာဂ်က္စီမံခန္႔ခြဲမႈ ဆိုင္ရာပညာရပ္ (Project Management) ဆိုင္ရာ႐ႈေထာင့္ကေန ေဆြးေႏြးျခင္ပါတယ္။ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္တည္ေဆာက္ေရး သမိုင္း၀န္တာႀကီးကို ပေရာဂ်က္စီမံကိန္းတခု အေနနဲ႔ စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္။ ပေရာဂ်က္တခုမွာအေရးအႀကီးဆံုးက အဲ့ဒီပေရာဂ်က္ကို အသက္ဝင္ေစမဲ့ ပေရာဂ်က္ခ်ာတာ (Project Charter) ပါဘဲ။ ပေရာဂ်က္ခ်ာတာဆိုတာက အေကာင္အထည္ေဖာ္လုပ္ေဆာင္ရမဲ့ စီမံကိန္းရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ အႏွစ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ပေရာဂ်က္ကို တာ၀န္ခံေမာင္းႏွင္မဲ့ ပေရာဂ်က္မန္ေနဂ်ာကို တာဝန္ေပးေၾကာင္း သေဘာတူညီခ်က္ စာခၽြန္လႊာပါ။ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္တည္ေဆာက္ေရး ပေရာဂ်က္ခ်ာတာကလည္း ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏိုဝင္ဘာလ အေထြေထြ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ျပည္သူလူထုအမ်ားစုႀကီးက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ပေရာဂ်က္မန္ေနဂ်ာအျဖစ္ေရြးခ်ယ္ မန္ဒိတ္ေပးလို႔တရားဝင္ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ ဆိုေတာ့… အထက္မွာေရးခဲ့တဲ့ ျပည္သူ႔အာဏာရွင္ (သို႔) ပေရာဂ်က္မန္ေနဂ်ာရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မႈစတိုင္ အေၾကာင္းဆက္ေရးျပခ်င္ပါတယ္။ ပေရာဂ်က္စီမံခန္႔ခြဲမႈနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ၁၉၆၅ ခုႏွစ္မွာ ေဒါက္တာဘရုစ္တပ္ခ္မဲန္ (Dr. Bruce Tuckman) က ပေရာဂ်က္အေကာင္အထည္ေဖာ္မႈအဆင့္တိုင္းကို အဆင့္ေလးဆင့္ခြဲျခားၿပီး အဆင့္တိုင္းမွာ ပေရာဂ်က္မန္ေနဂ်ာက်င့္သံုးအပ္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈစတိုင္လ္ကို ခြဲျခားသတ္မွတ္ျပခဲ့တာ အလြန္စနစ္က်တဲ့အျပင္ လက္ေတြ႕လည္းက်လွပါတယ္။ Tuckman Model လို႔ Project Management ေလာကမွာ နာမည္ႀကီးတဲ့ ေဒါက္တာတပ္ခ္မဲန္ ေျပာတဲ့ Four Stages of Project Team Development ပေရာဂ်က္အသင္းဖြံ႔႕ၿဖိဳးေရးဆိုင္ရာ အဆင့္ေလးဆင့္ကေတာ့ ( ဖြဲ႔စည္းမႈအဆင့္ (Forming Stage)၊ အုတ္ျမစ္ခ်အေျခတည္တဲ့အဆင့္ (Storming Stage)၊ အေျခခိုင္တဲ့အဆင့္ (Norming Stage)၊ အမွီခိုကင္းစြာ ထမ္းေဆာင္တဲ့အဆင့္ (Performing Stage)၊ တို႔ဘဲျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၇၇ ခုႏွစ္မွာေတာ့ တာ၀န္အသစ္အတြက္ ခဲြခြာျခင္းအဆင့္ (Adjourning Stage) တခုထပ္ျဖည့္ခဲ့ပါတယ္။ အဓိကေျပာျခင္တာက အဆင့္ေလးဆင့္စလံုးမွာ ပေရာဂ်က္မန္ေနဂ်ာက်င့္သံုးအပ္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈစတိုင္လ္ ဟာ တဆင့္နဲ႔တဆင့္မတူဘူး ဆိုတာရယ္၊ ဖြဲ႔စည္းမႈအဆင့္ (Forming Stage) မွာ တိုက္ရိုက္အမိန္႔ေပး ညႊန္ၾကားဦးေဆာင္မႈ (Directive Leadership Style) နဲ႔ အုတ္ျမစ္ခ်အေျခတည္တဲ့အဆင့္ (Storming Stage) မွာ ၾကပ္မတ္သင္ၾကားဦးေဆာင္မႈ (Coaching Leadership Style) တို႔ဟာ အသင့္ေတာ္ဆံုး အကိုက္ညီဆံုး ေခါင္းေဆာင္မႈစတိုင္လ္ေတြဘဲဆိုတာ ထင္ရွားေစလိုရင္းပါ။ လက္ရွိျမန္မာနိုင္ငံေရာက္ရွိေနတဲ့ အေျခအေနအဆင့္က အေျပာင္းအလဲအတြက္ ဖြဲ႔စည္းမႈအဆင့္ (Forming Stage) နဲ႔ အုတ္ျမစ္ခ်အေျခတည္တဲ့အဆင့္ (Storming Stage) ၾကားမွာ ေရာက္ေနတယ္လို႔ ေျပာရင္မမွားနိုင္ ေလာက္ပါဘူး။ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္ စိတ္ဓာတ္နဲ႔အက်င့္သီလေတြ ခ်ဳံးခ်ဳံးက်ၿပီး ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ အလြန္အမင္း ေနာက္က်က်န္ရစ္တဲ့ ျမန္မာနိုင္ငံလို တိုင္းျပည္တခုကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႔အရွိန္စယူရတဲ့ အဆင့္မွာ ပေရာဂ်က္မန္ေနဂ်ာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က တိုက္ရိုက္အမိန္႔ေပး ညႊန္ၾကားဦးေဆာင္မႈ (Directive Leadership Style) နဲ႔ ၾကပ္မတ္သင္ၾကားဦးေဆာင္မႈ (Coaching Leadership Style) စတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ တဦးတည္းရဲ႕ အမိန္႔အာဏာ (Authoritarian leadership) နဲ႔ဦးေဆာင္လမ္းျပေခၚေဆာင္ေနတာဟာ အလိုအပ္ဆံုးနဲ႔ အသင့္ေတာ္ဆံုးလို႔ ေျပာရမွာပါ။ အဲ့ဒီအဆိုကို သက္ေသျပနိုင္တဲ့ ေရွ႕သြားဥပမာတခုကေတာ့ စင္ကာပူနိုင္ငံတည္ေထာင္သူ ဖခင္ႀကီးလို႔ တင္စားၾကရတဲ့ လီကြမ္ယူးရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မႈစတိုင္လ္ပါဘဲ။ စင္ကာပူနိုင္ငံကို စတင္တည္ေထာင္စဥ္ ၁၉၆၀ ၀န္းက်င္ ကာလေတြမွာ လူမိုက္ဂုိဏ္းေတြ၊ မေလးလူမ်ိဳး၊ တရုပ္လူမ်ိဳး အစြန္းေရာက္သမားေတြနဲ႔ ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႔အသိပညာ အလြန္နိမ့္က်ေနဆဲ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို အုပ္ခ်ဳပ္ျပဳျပင္တဲ့အခါ အာဏာစက္၊ ျပင္းျပင္းသံုးရတဲ့ ေခါင္းေဆာင္တဦးတည္းရဲ႕ အမိန္႔အာဏာ (Authoritarian leadership) နဲ႔ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ကိုင္ကြယ္ခဲ့ရတာပါ။ သူကိုယ္တိုင္လည္း အမိႈက္ေကာက္ျပ၊ စည္းကမ္းမဲ့ အမိႈက္ပစ္တဲ့ သူေတြကိုလည္း တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ အျပစ္ေပးခဲ့လို႔ ကမာၻမွာ အသန္႔အရွင္းဆံုးနိုင္ငံေတြထဲမွာ ထိပ္တန္းကရပ္တည္နိုင္ခဲ့တာ မဟုတ္လား။ ဒီလိုေျပာေတာ့ လီကြမ္ယူးလို႔လိုက္လုပ္ရင္ လီကြမ္ယူးလို တပါတီအာဏာရွင္ျဖစ္မွာေပါ့လို႔ တခ်ိဳ႕က ဆိုျခင္မယ္။ မတူပါဘူး၊ အေျခအေနျခင္းမတူသလို၊ ေခတ္ကာလျခင္းလည္းမတူ၊ အရြယ္ျခင္းလည္းမတူ လူျခင္းလည္းမတူပါဘူး။ လီကြမ္ယူးရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈရတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ သူ႔ရဲ႕အရြယ္ဟာ နုပ်ိဳေသးပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကေတာ့ ပြဲစၿပီးဆိုကထဲက သူမရဲ႕အမတ္ေတြကို မွာပံုက လုပ္ပိုင္ခြင့္ အာဏာသံုးၿပီး ေဆြမ်ိဳးေတြကိုအခြင့္အေရးေပးရင္၊ ကူညီရင္ေထာင္ခ်ပစ္မတဲ့၊ ဒီ့ထက္ရွင္း တာေတာင္ ဒီေလာက္ရွင္းမယ္ မထင္ပါဘူး။ အခုဆိုရင္ ပေရာဂ်က္မန္ေနဂ်ာေကာင္းပီသစြာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ပေရာဂ်က္ ေအာင္ျမင္ေရးမွာ အေရးပါတဲ့သူေတြ (Main Stakeholders) မွန္သမွ်နဲ႔ေတြ႔ဆံုေနတာ ခရီးေတာင္အေတာ္ ေပါက္ေနပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္အညစ္အေၾကးေတြစြန္းထင္းေပက်ံလို႔ အက်င့္ဆိုး၊ အက်င့္ေဟာင္းေတြနဲ႔ ဂၽြတ္ထရြတ္တြေနတဲ့ ေစာရျပည္ညစ္ကို ထက္ျမက္တဲ့ဗီဇသဘာ၀၊ ဂုဏ္ရည္အစြမ္းအစ၊ ႀကီးျမတ္တဲ့ သမိုင္းအစဥ္အလာေကာင္းေတြ ၀တ္ဆင္လို႔ က်က္သေရရွိလွတဲ့ လူထုခ်စ္ေသာ ျပည္သူ႔အာဏာရွင္ ေဒါင္းဘုရင္မ ဦးေဆာင္ခ်ီေနတဲ့ ေမာရျပည္သစ္ ပဥၥမျမန္မာနိုင္ငံ တည္ေထာင္ေရးမွာ ကိုယ္စြမ္းဥာဏ္စြမ္းရွိသမွ် နိုင္ရာ၀န္ထမ္းၾကဖို႔ ျမန္မာနိုင္ငံသားတိုင္းကို အေလးအျမတ္ ေမတၱာရပ္ခံတိုက္တြန္းရင္း ဒီေဆာင္းပါးကို နိဂုံးသပ္လိုက္ပါတယ္။ မင္းေကာင္းခ်စ္ ဒီဇင္ဘာလ (၁၂) ရက္ေန႔ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္