လူအမ်ား ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တခဲ့ရတဲ့၂၀၁၅ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲႀကီးကေတာ့ အဖုအထစ္ အနည္းငယ္မွအပ အိေႁႏၵသိကၡာရွိစြာ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ၿပီးစီးသြားပါၿပီ။ ျမန္မာျပည္သူလူထုရဲ႕ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနတဲ့ အေျပာင္းအလဲအတြက္ လိုခ်င္ဆႏၵအာသီသ ကိုလည္း ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲတုန္းကလိုဘဲ အတံုးလိုက္ အတစ္လိုက္ ထင္ထင္ရွားရွား ထပ္ေတြ႔ရျပန္ပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ေျပာရရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ကမာၻ႔ဒီမိုကေရစီလမ္းမႀကီးထက္မွာ ဒုတိယအႀကိမ္ ေျခလွမ္းတဖက္ ထပ္နင္းလိုက္ျပန္တာပါဘဲ။ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ပထမအႀကိမ္ခ်ခဲ့တဲ့ေျခလွမ္းကိုေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြ ဆြဲခ်လို ့စစ္ႏြံထဲျပန္က်ၿပီး ႏွစ္ေပါင္း ၂၅ ႏွစ္ ဆင္းရဲဒုကၡႀကီးစြာ ငရဲခံခဲ့ရၿပီးပါၿပီ။ အခြင့္ထူးခံလူနည္းစုတခ်ိိဳ႕ ထားစရာမရွိေအာင္ခ်မ္းသာႂကြယ္၀သြားေစၿပီး အဖိႏွိပ္ခံ လူမ်ားစုႀကီးကေတာ့ စားစရာ မရွိေအာင္ ဆင္းရဲႏုံခ်ာနိမ့္က်သြားခဲ့တဲ့ၾကားက အခု ဒုတိယအႀကိမ္ မီးပံုထဲကပ်ံတက္တဲ့ ဖီးနစ္ငွက္လို ျမန္မာျပည္သူေတြရဲ႕ ဒီမိုကေရစီအာသီသကေတာ့ျဖင့္ အံမခန္းေလာက္တာမို႔ ကမာၻတ၀ွမ္းကေတာင္ စိတ္၀င္တစား ေစာင့္ၾကည္ေနၾကပါၿပီ။ ကမာၻဒီမိုကေရစီတတိယလိႈင္းႀကီးနဲ႔အတူ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ သမိုင္းရထားႀကီးဟာ က်ယ္ေလာင္တဲ့ ဥၾသသံရွည္ႀကီး ဆြဲၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ တပါတီအာဏာရွင္စနစ္ ဆန္႔က်င္ေရးမွတ္တိုင္ကို ဆိုက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ “ရွစ္ရက္၊ ရွစ္လ၊ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္၊ သမိုင္းသစ္ကို ဒို႔ဖြင့္လွစ္” ဆိုတဲ့ ေႂကြးေၾကာ္သံကို ျပည္သူေတြဟာ အားမာန္အျပည့္နဲ႔ သံၿပိဳင္ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ တျပည္လံုး အတိုင္အတာနဲ႔ လူတန္းစားေပါင္းစံု၊ ေက်းလက္ ေတာင္တန္းေဒသမက်န္ ပါဝင္ခဲ့ၾကလို႔ တပါတီစနစ္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ သမိုင္းရထားႀကီးဟာ ၁၉၉၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွတ္တိုင္၊ ၉၉၉၉ ကိုးေလးလံုးမွတ္တိုင္၊ ၂၀၀၇ ေ႐ႊဝါေရာင္မွတ္တိုင္၊ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲလိမ္မွတ္တိုင္ေတြ အစဥ္တိုင္းဆိုက္ေရာက္ျဖတ္သန္းခဲ့ ၿပီးတဲ့ေနာက္ ပထမအမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး မွတ္တိုင္ကို ၂၀၁၂ ခုႏွစ္မွာ ဆိုက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ စစ္ေဘာင္းဘီခၽြတ္အစိုးရအႀကီးအကဲ သမၼတဦးသိန္းစိန္တို႔ရဲ႕ ေတြ႔ဆံုျခင္းကေန စတင္ခဲ့ၿပီး ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ဇႏၷဝါရီလ ၁၃ ရက္ေန႔မွာ အဓိကက်တဲ့တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္အခ်ိဳ႕နဲ႔ ေက်ာင္သား ေခါင္းေဆာင္အမ်ားစုကို လႊတ္ေပးလိုက္ျခင္းနဲ႔ ပထမအမ်ိဳးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး ဘူတာရံုႀကီးမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အဓိကနိုင္ငံေရးအင္အားစု (Stake Holders) ေတြ ျပန္ဆံုခဲ့ၾကပါတယ္။ တက္သူက တက္၊ ဆင္းသူက ဆင္း၊ လမ္းခုလပ္မွာ ျပဳတ္က်တဲ့သူ ျပဳတ္က်၊ ရထားက်ိတ္ခံခဲ့ရတဲ့သူ ခံရနဲ႔ ရွိၾကေပမဲ့ သမိုင္းရထားႀကီးကေတာ့ သူ႔ခရီးစဥ္အတိုင္း မပ်က္မကြက္ ဆက္လက္ခုတ္ေမာင္းခရီးႏွင္ခဲ့ပါတယ္။။ ပထမပိုင္းမွာေတာ့ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရရဲ႕ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးနဲ႔ အမ်ိဳးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးဟာ အေတာ္အသင့္ ခိုင္မာတဲ့ ယံုၾကည္မႈတည္ေဆာက္ေရး အုတ္ျမစ္ကို ခ်နုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေျပာင္းလဲေရးမွာ ပါ၀င္သင့္ပါ၀င္ထိုက္သူ အကုန္မဟုတ္ေပမဲ့ အတိုက္အခံ အင္အားစုအေတာ္မ်ားမ်ားကို ေထာင္ေတြထဲက တတိတိ လႊတ္ေပးခဲ့တယ္။ မီဒီယာ တင္းက်ပ္မႈေတြေျဖေလ်ာ့ေပးခဲ့တယ္။ ျပည္သူေတြ မေထာက္ခံတဲ့ ျမစ္ဆံုဆည္ စီမံကိန္းကို ယာယီ ရပ္ဆိုင္းေပးခဲ့တယ္။ စတဲ့အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ ေျခလွမ္းေတြေၾကာင့္ သံသယေတြၾကားက ေထာက္ခံမႈတခ်ိဳ႕ရယူႏိုင္ခဲ့တာ မဟုတ္လား။ ဒါေပမဲ့ ဦးသိန္းစိန္သက္တမ္းအတြင္း ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကာလ အလယ္ပိုင္းနဲ႔ ေနာက္ပိုင္းေတြမွာေတာ့ အဓိကက်တဲ့ေျပာင္းလဲေရးေတြ ျဖစ္တဲ့ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈရွိေရး၊ အဂတိ လိုက္စားမႈ တိုက္္ဖ်က္ေရး၊ ေျမယာျပႆနာ ကိစၥရပ္ေတြမွာ လံုး၀နီးပါး မေျဖရွင္း မေျပာင္းလဲ ႏိုင္တဲ့အျပင္ လူနည္းစုအခြင့္ထူးခံေတြကို ကာကြယ္ရင္း ဆင္းရဲသားျပည္သူေတြကို သတ္ျဖတ္ႏွိပ္ကြပ္ ဖမ္းဆီးတာေတြ ျပန္လုပ္၊ မီဒီယာသမားေတြကို ရန္လုပ္ၿပီး ေနာက္ျပန္ဆုတ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ျပည္သူလူထုနဲ႔ ဦးသိန္းစိန္တို႔ကို ပိုမိုေ၀းကြာသြားေစေအာင္ က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ အမွားေတြ ကေတာ့ လူမ်ိဳးေရးနဲ႔ ဘာသာေရးမုန္းတီးမႈေတြ မီးေလာင္ရာ ေလပင့္ၿပီး သူတို႔ကို ေထာက္ခံလာေအာင္ ညီညြတ္မႈ ၿပိဳကြဲေစတဲ့ ဘာသာေရးနဲ႔ လူမ်ိဳးေရးကို အသံုးခ်လာမႈရယ္၊ ဒီမိုကေရစီပညာေရး သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားေတြကို ကတိေတြ ေပးၿပီးမွ ႏိုင္ငံေရးသိကၡာမဲ့စြာ ရိုက္ႏွက္ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ခဲ့မႈေတြပါဘဲ။ ေနာက္ဆံုး က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့အမွားကေတာ့ အန္စီေအလို႔ ေခၚတဲ့ တျပည္လံုးအပစ္ရပ္စာခ်ဳပ္ကို သူတို႔ သက္တမ္းကာလအတြင္း ရယူႏိုင္တယ္လို႔ ျပသခ်င္တာေၾကာင့္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္း အားလံုးမပါဘဲ တခ်ိဳ႕တ၀က္နဲ႔ ဒေရာေသာပါး လက္မွတ္ထိုးေစခဲ့ တာပါဘဲ။ ဒါေပမဲ့ လက္မွတ္ထိုးတဲ့ေန႔မွာဘဲ တိုင္းရင္းသားေဒသအခ်ိဳ႕မွာ ယမ္းေငြ႔ေတြပ်ံ၊ ေသနပ္သံေတြ ညံေနခဲ့တာ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ အဲဒီ အပစ္ရပ္စာခ်ဳပ္ဟာ ျပည္တြင္းျပည္ပက အသိအမွတ္ျပဳ မခံရတဲ့ အႏွစ္သာရကင္းမဲ့ေသာ အပစ္မရပ္စာခ်ဳပ္ ျဖစ္ခဲ့ေတာ့တာေပါ့။ စစ္မွန္တဲ့ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို တည္ေဆာက္ဖို႔ဆိုရင္ ေက်းဇူးအတင္ခံ ခ်င္တာတို႔၊ လက္၀ါးႀကီးအုပ္ခ်င္တာတို႔၊ မိမိအက်ိဳးစီးပြား အထိမခံခ်င္တာတို႔ စတဲ့အတၱမာနေတြ ခြာခ် လုပ္ေဆာင္ရမွာပါ။ ရိုးသားမႈကို အေျခခံၿပီး တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ိဳးေပါင္းစံု အက်ိဳးစီးပြား ျဖစ္ထြန္းေရးကို ဦးထိပ္ထားတဲ့ စိတ္ေစတနာအျပည့္နဲ ့ ေဆာင္ရြက္ရမွာပါ။ အတိတ္မွာ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ခဲ့ျဖစ္ခဲ့။ အခုေတာ့ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲႀကီးၿပီးစီးလို႔ ျပည္သူလူထုအမ်ားစု အားကိုးယံုၾကည္တဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဦးေဆာင္တဲ့ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က တႏိုင္ငံလံုး အတိုင္းအတာနဲ႔ အႏိုင္ရခဲ့ျပန္ပါၿပီ။ သမိုင္းရထားႀကီးဟာ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး ဒုတိယမွတ္တိုင္ထဲကို ဥၾသဆြဲလို႔ ကမာၻသိျမန္မာသိ ဆိုက္ေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ။ က်ေနာ္တို႔ အားလံုးရဲ႕ ပခံုးေပၚက်ေရာက္လာတဲ့ ေနာက္ထပ္သမိုင္းေပး တာဝန္တရပ္ကေတာ့ အမွားအတြက္ စိုး႐ြံ႕သူေတြနဲ႔၊ ခံခဲ့ရေပါင္းမ်ားလို႔ သံသယရွိသူေတြၾကား မွာရွိတဲ့ အဟ (gap)ကို ျဖည့္ႏိုင္သမွ် ျဖည့္ေပးၿပီး၊ သူတို႔အားလံုး အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး လမ္းေၾကာင္းေပၚ ရိုးရိုးသားသား တက္လာၾကေစဖို႔ပါဘဲ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသမား ဆရာႀကီးဒဂုန္တာရာေျပာတဲ့ နိုင္ငံေရးမွာ ရန္သူမရွိ မိတ္ေဆြဘဲ ရွိတယ္ဆိုတဲ့ စကားဟာ အင္မတန္တန္ဖိုးရွိၿပီး ေလးနက္လွပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ လူသားအားလံုးရဲ႕ အေရးမို႔ လူသားအခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ေမတၱာထား၊ အျပန္အလွန္ေလးစား၊ အျပန္အလွန္ခြင့္လႊတ္နားလည္လို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲအေျဖရွာၾကရမွာ မဟုတ္လား။ ဒီေနရာမွာ ဥပမာေပးလိုတာက အနာ့ပဆုပ္ဆိုတဲ့ ေရာဂါဆိုးႀကီးစြဲကပ္ေနတဲ့ လူနာတဦးကို၊ နက္ရိႈင္းစြာ လိႈက္စားေနတဲ့ အဲဒီအနာႀကီးကို လွီးျဖတ္ၿပီး ကုလို႔ မရပါဘူး။ အနာကိို ေဆးေၾကာၿပီး၊ ေဆးရည္စိမ္ထားတဲ့ ဂြမ္းလိပ္ေတြ အနာေပါက္ထဲ သြတ္သြင္းမွူေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္လုပ္ၿပီး အသားႏုတက္လာေအာင္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ကုယူရပါတယ္။ ကုစားလို႔မရတဲ့ အသားအေဆြးအေျမ႔ အစေတြကေတာ့ အနာေဖးတက္၊ ေျခာက္ကပ္ၿပီး ကြာက်ကုန္တ ာဓမၼတာပါ။ အဲဒီလိုပါဘဲ နာတာရွည္ႏိုင္ငံေရး အနာ့ပဆုပ္ေပါက္ေနတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ညီၫြတ္ေရး ခရီးၾကမ္းႀကီး သာယာေျဖာင့္ျဖဴးဖို႔၊ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္ ေဆးရည္စိမ္ထားတဲ့၊ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့လုပ္ကိုင္မွု ဂြမ္းလိပ္ေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ ထည့္သြင္းျခင္းနဲ႔ ယံုၾကည္မႈ၊ ညီညြတ္မႈဆိုတဲ့အသားႏုေတြ တက္လာေအာင္ လုပ္ယူရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လံုးဝ ကုလို႔မရတဲ့ အစြန္းေရာက္သူေတြ၊ မိုက္မဲသူေတြဟာ အသားပုတ္ အသားေဆြးေတြလို ေျခာက္ကပ္ၿပီး အနာေဖးတက္ ကြာက်သြားပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ လက္ရွိအစိုးရ၊ အႏိုင္ရပါတီ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔ တကြ ျမန္မာျပည္သူျပည္သား အားလံုးကို ေမတၲာရပ္ခံလိုတာက အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးနဲ႔ ၿငိမ္းျခမ္းေရးဟာ တတိုင္းတျပည္လံုး အေရး၊ အားလံုးရဲ႕ အေရးျဖစ္တာမို႔ ပုဂၢိဳလ္စြဲ ကင္းကင္း၊ အာဃာတ ရွင္းရွင္း ထားလို႔၊ ဒုကၡပင္လယ္ေဝၿပီး ငရဲတြင္းထဲက်သလို ခံစားေနရတဲ့ အားလံုးေသာႏိုင္ငံသားေတြနဲ႔ အမိျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ အက်ိဳးကိုသာ ေရွ႕တန္းတင္ၾကဖို႔၊ ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓာတ္ကို လက္ေတြ ့က်င့္သံုးၾကဖို ့ အေလးအနက္တိုက္တြန္းလိုပါ တယ္။ သမိုင္းရထားႀကီးကေတာ့ ဥၾသသံဆြဲလို႔ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး ဒုတိယဘူတာမွာ ဆိုက္လို႔ေနပါၿပီ။ သံသယေတြ ေဖ်ာက္ႏိုင္ၾကပါေစ- သံသယေတြ ေပ်ာက္ႏိုင္ၾကပါေစ။ ျမန္မာႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားေတြ ကိုယ္တိုင္းျပည္အတြက္ ေကာင္းေသာကံမ်ား ျပဳႏိုင္ၾကပါေစ- အစိုးရနဲ႔ ဒီမိုကေရစီအင္အားစု၊ ႏွစ္ဖက္စလံုး အာဃာတတိမ္သလႅာကင္းလို႔ ႏိုင္ငံေရးအျမင္ ရွင္းၾကပါေစ။ သက္ဆိုင္သူအားလံုး အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး ဒုတိယမွတ္တိုင္မွသည္ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံသစ္တည္ေဆာက္ေရးမွတ္တိုင္၊ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး မွတ္တိုင္မ်ားဆီသို႔ အတူတကြ လိုက္ပါႏိုင္ၾကပါေစလို ့ဆႏၵျပဳတိုက္တြန္းလိုက္ရပါေၾကာင္း။ မင္းေကာင္းခ်စ္ ႏုိ၀င္ဘာလ (၁၀) ရက္ေန ့ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္