ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ တိုင္းသူျပည္သားေတြရဲ႕ ကံၾကမၼာကို အဆံုးအျဖတ္ျပဳေပးႏိုင္သလို စနစ္ေဟာင္းၿဖိဳဖ်က္ၿပီး ေခတ္ေကာင္းကို ပႏၷက္႐ုိက္ေပးႏိုင္တဲ့ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲႀကီး က်င္းပဖို႔ ရက္အနည္းငယ္သာ က်န္ပါေတာ့တယ္။ ဒီပြဲႀကီးဟာ စစ္ဂ်ပိုး လူ႔ဂ်ပိုးေတြ လက္ေအာက္မွာ မခ်ိမဆန္႔ ငရဲက်ခံရင္း ေခတ္ဆိုးေခတ္ပ်က္ႀကီးထဲ ႏွစ္ရွည္လမ်ား အညြန္႔က်ိဳး ႏြမ္းေရာ္ခဲ့ရတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံလို တိုင္းျပည္တျပည္အတြက္ေတာ့ ျပန္လည္လန္းဆန္း ရွင္သန္ခြင့္ရလာဖို႔ အခြင့္အလမ္းေကာင္းလို႔ ဆိုရင္လည္း မွားမယ္မထင္ပါဘူး။ ျပည္တြင္းစစ္ကင္ဆာေရာဂါဆိုးႀကီး နာတာရွည္ စြဲကပ္ဖိစီးေနခဲ့လို႔ ညိဳႇးၿခံဳးပိန္ေျခာက္ ႏိုင္ငံ႐ုပ္ေပ်ာက္ေနတဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ စစ္အာဏာရွင္ေတြ တဗိုလ္ဆင္းတဗိုလ္တက္ ႏိုင္ငံရဲ႕ အိမ္ဦးခန္းထက္မွာ စိတ္တိုင္းက် အႏိုင္က်င့္ အုပ္ခ်ဳပ္လာခဲ့တာ ရာစုႏွစ္၀က္ေက်ာ္သြားၿပီ မဟုတ္လား။ ေတာ္ေလာက္ပါၿပီ။ ေျပာင္းလဲခ်ိန္တန္႐ုံမက ေနာက္ေတာင္ အေတာ္က်ေနပါၿပီ။ မ်က္ေမွာက္ကာလဟာ ေခတ္ေျပာင္းဖို႔ အခ်ိန္ေကာင္းပါပဲ။ ျပည္သူလူထု အမ်ားစုကလည္း ေျပာင္းလဲမႈကို ျပင္းျပင္းပ်ပ် လိုခ်င္ဆႏၵလည္း ရွိေနၿပီ။ အေျပာင္းအလဲ မွန္မွန္ကန္ကန္ျဖစ္ေအာင္ ဦးေဆာင္မႈေပးမယ့္ လူထုေခါင္းေဆာင္ကလည္း အဆင္သင့္ရွိေနၿပီ။ ႏိုင္ငံတကာ မိသားစုေတြကလည္း အားတက္သေရာ ကူညီအားေပးေနၿပီေလ။ ထီးလိုမင္းလို မဟုတ္လား။ ကမာၻႀကီး ဆိုက္ေရာက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ပံုစနစ္ေတြနဲ႔ စီးပြားေရးအေျခအေန အရပ္ရပ္မွာလည္း အာဏာရွင္ေတြ တျဖဳတ္ျဖဳတ္နဲ႔ နိဂုံးကမၼသတ္ေနၾကၿပီမဟုတ္လား။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ေအာက္တိုဘာ ၁၅ ရက္ေန႔ကစလို႔ စင္ကာပူ၊ ကိုရီးယား၊ ဂ်ပန္၊ ယိုးဒယား၊ အေမရိကား စတဲ့ႏိုင္ငံေတြမွာ ေနထိုင္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းေနၾကတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ ႀကိဳတင္မဲ လက္မွတ္ေတြကို ဘယ္လို ခက္ခက္ခဲခဲ ပင္ပန္းဆင္းရဲႀကီးစြာ ေပးခဲ့ရတဲ့ သတင္းေတြကို ျပည္တြင္းျပည္ပ သတင္းမီဒီယာေတြေပၚမွာသာမက ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္စာမ်က္ႏွာေတြမွာ ႁပြတ္ထေအာင္ ပါခဲ့တာကို စာဖတ္သူေတြ ျမင္ခဲ့ရ ဖတ္ခဲ့ရမွာပါ။ စင္ကာပူရဲ႕ အသည္းႏွလံုး ေရွာ့ပင္နိဗၺာန္ဘံု ကမာၻေက်ာ္ ေအာခ်ာဒ္ (Orchard) လမ္းမႀကီးေဘး ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ ျမန္မာပညာတတ္လူငယ္လူရြယ္ လူႀကီးကအစ ကေလးေတြအဆံုး အတံုးအ႐ုံး ညအိပ္ေစာင့္လို ေစာင့္ရ၊ ႏွစ္ကီလိုမီတာေက်ာ္တဲ့ လူတန္းႀကီးဟာ ေနပူႀကဲႀကဲေအာက္ အရွင္လတ္လတ္ ငရဲေရာက္ေအာင္ပို႔ခဲ့တဲ့ အစီအစဥ္ညံ့ဖ်င္းမႈအတြက္ ျမန္မာအစိုးရ ရွက္တတ္မယ္ဆိုရင္ အလြန္ရွက္စရာ ေကာင္းပါတယ္။ မၾကာခင္ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာလည္း ျပည္တြင္းမွာ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္ၿပီးတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတိုင္းဟာ မိမိအက်ိဳး၊ ႏိုင္ငံအက်ိဳးကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ေဆာင္ရြက္ေပးမယ့္ အစိုးရတရပ္ ေပၚထြက္လာေအာင္ မဲေပးၾကဖို႔ ဘယ္လို စီမံျပင္ဆင္ထားသလဲဆိုတာ ျမင္ၾကရေတာ့မွာပါ။ ဒီေဆာင္းပါးမွာ ေရးျပခ်င္တာက အရည္အေသြး မျပည့္မီသူေတြ ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္ စီမံခန္႔ခြဲခြင့္ကို မထိုက္တန္ဘဲ ရယူၿပီး တိုင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္စီမံၾကတဲ့အခါမွာ တတိုင္းတျပည္လံုးမွာ ရွိရွိသမွ် ျပည္သူျပည္သားအားလံုးသာမက အျခား သက္ရွိ ဇီ၀သတၱ၀ါေတြအျပင္ သက္မဲ့အရာ၀တၳဳ၊ ေရေျမ ေတာေတာင္၊ ျမစ္ေခ်ာင္းေတြပါမက်န္ ႀကီးစြာဒုကၡေရာက္ ပ်က္စီးတတ္ေၾကာင္းကို ထင္ရွားေစခ်င္တာပါ။ ျပည္သူေတြမွာ မလိုအပ္ဘဲ စိတ္ႏြမ္း ကိုယ္ပန္းၾကရ၊ မလိုအပ္ဘဲ ေငြကုန္ေၾကးက်မ်ားရ၊ မလိုအပ္ဘဲ အခ်ိန္ကုန္ၾကရ၊ ဒုကၡအၿမဲခံၾကရတာပါ။ အသိဉာဏ္အား ခ်ိဳ႕တဲ့သူေတြ ေျပာတတ္တဲ့ အလြန္မိုက္မဲနံခ်ာၿပီး ကၽြန္ေစာ္နံတဲ့ စကားတခြန္းကို ၾကားဖူးၾကမွာပါ။ “ဘယ္အစိုးရတက္တက္ ... ကိုယ္လုပ္မွ ကိုယ္စားရတာပါ။ ကိုယ့္မွာမရွိရင္ ဘယ္သူမွ လာမေကၽြးဘူး။ ကိုယ့္ရွိမွ ကိုယ္စားရတာကြ” ဆိုတဲ့စကားပါ။ မိမိရွင္သန္ေနထိုင္တဲ့ တိုင္းျပည္ရဲ႕အေရး၊ မိမိနဲ႔ မိသားစုရဲ႕ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ ဘ၀လံုၿခံဳေရး၊ အနာဂတ္ေရး စတဲ့ ကိစၥရပ္ေတြသာမက နိစၥဓူ၀ စား၀တ္ေနေရး၊ စီးပြားေရး ဘ၀ေတြအေပၚ တိုက္႐ုိက္သက္ဆိုင္ေနတဲ့  ႏိုင္ငံေရးဆိုတာကို မပတ္သက္ရဲေအာင္ စစ္အာဏာရွင္ေတြက ေကာက္က်စ္ယုတ္မာစြာ မိႈင္းတိုက္ ႐ုိက္သြင္းခဲ့တဲ့ အေတြးမွားေတြပါ။ တေန႔ေန႔တခ်ိန္ခ်ိန္ ကိုယ့္အေပၚက်ေရာက္လာမယ့္ မတရားမႈေတြကို ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္သလို မ်က္ကြယ္ျပဳတတ္ေအာင္၊ တာ၀န္မဲ့ေနတတ္ေအာင္ လမ္းမွားပို႔ခဲ့ၾကတာပဲမဟုတ္လား။ တကယ္ေတာ့ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံသားအမ်ားစုက ႏိုင္ငံေရးကို စိတ္မ၀င္စားတဲ့အခါ အရည္အေသြးမမီတဲ့ အစိုးရေတြ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေလ့ ရွိပါတယ္။ အဲ့ဒီအခါမွာ အက်ည္းတန္ၿပီး ညံ့ဖ်င္းတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ပံု စနစ္ဆိုးေတြေအာက္မွာ တႏိုင္ငံလံုးက လူသန္းေပါင္းမ်ားစြာဟာ ဒုကၡဆင္းရဲ ေရာက္ရေတာ့တာပါပဲ။ ေလာေလာလတ္လတ္ၿပီးသြားတဲ့ ႏိုင္ငံရပ္ျခားေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ မလိုအပ္ဘဲ အလုပ္ပ်က္ အအိပ္ပ်က္ခံ ပင္ပန္းဆင္းရဲႀကီးစြာ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ တန္းစီဒုကၡခံၿပီးမွ တခ်ိဳ႕ေပးခြင့္မရတဲ့ ႀကိဳတင္မဲေပးပြဲကို အကဲျဖတ္ၾကည့္လိုက္ပါ။ ဒီအစီအမံဟာ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ရဲ႕ ရွက္စရာေကာင္းတဲ့ အရည္အေသြးနိမ့္ပါးမႈ၊  မယံုၾကည္ရမႈ၊ တာ၀န္မခံလိုမႈ၊ မ႐ုိးသားမႈ၊ ေစတနာနည္းပါးမႈ၊ အေျမာ္အျမင္ နည္းပါးမႈေတြ တၿပိဳင္နက္ ျပသလိုက္တာပဲ မဟုတ္လား။ ဒီလို ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ႏိုင္လွတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္ အရည္အေသြး နိမ့္က်မႈေတြမွာ လက္ရွိအုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ ဦးသိန္းစိန္တို႔ရဲ႕ စစ္တပိုင္းအစိုးရမွာ အတိအက် တာ၀န္ရွိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲ့ဒီလို အရည္အေသြးမမီဘဲ တိုင္းျပည္ကို စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြ ဗိုလ္က်အုပ္စီးလာတာ အခုမွမဟုတ္ပါဘူး။ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္လို႔ တိုင္းျပည္လည္း ျဖဴခါျပာခါက် နစ္နာလွပါၿပီ။ ဒီေနရာမွာ ၾကားျဖတ္လို႔ အရည္အေသြးရွိတဲ့ စင္ကာပူအစိုးရရဲ႕ စနစ္တက် ေလ့လာျပင္ဆင္ၿပီးမွ စီမံကိန္းခ် အေကာင္အထည္ေဖာ္မႈတခ်ိဳ႕ကို မွ်ေ၀ခ်င္ပါတယ္။ စစ္မွန္တဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူ အစိုးရေကာင္းတရပ္ဆိုတာ ဘာပဲလုပ္လုပ္ တိုင္းျပည္အတြက္ အက်ိဳးရွိေစဖို႔၊ ျပည္သူျပည္သားေတြ ပိုလို႔ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔လာေစဖို႔၊ တိုးလို႔ သက္သာေခ်ာင္ခ်ိလာေရးကိုသာ ဦးတည္ခ်က္ထားရတာပါ။ စင္ကာပူဆိုတာ အားလံုးသိတဲ့အတိုင္း ကၽြန္းအေရွ႕ဖ်ားကေန အေနာက္ဖ်ားကို ရထားစီးသြားရင္ ကြမ္းတယာမညႇက္ခင္ေရာက္တဲ့ ကၽြန္းေပါက္စေလးပါ။  Singapore Land Transport Authority (LTA) ကထုတ္ျပန္တဲ့ Land Transport Statistics 2014 စစ္တမ္းမွာပါတဲ့ အခ်က္အလက္အရဆိုရင္ ဒီေလာက္ေသးတဲ့ ေနရာေလးမွာ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္မွာတင္ကို ကားအစီးေရ ၁ သန္းနီးပါး ရွိေနပါၿပီ။ အဲ့ဒီအထဲမွာ ပ်မ္းမွ်အားျဖင့္ ကားအစီးေရ ၃ သိန္းနီးပါးဟာ ေန႔စဥ္လမ္းေတြေပၚ စဥ္ဆက္မျပတ္ သြားေနတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကားသစ္အစီးေရကလည္း တႏွစ္ ၄ ေသာင္းေက်ာ္ ပံုမွန္တိုးလာေနတာပါ။ တႏိုင္ငံလံုးလူဦးေရ ၅ သန္းေက်ာ္အနက္က ၄ သန္းေက်ာ္ဟာ ေန႔စဥ္ခရီးသြားလာေနၾကတာပါ။ တကယ္လို႔မ်ား အရည္အေသြးမမီတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြသာ ဒီလို အမွားမခံႏိုင္တဲ့ကိစၥကို စီမံကိုင္ကြယ္မယ္ဆိုရင္ စင္ကာပူမွာ ဘာျဖစ္သြားမယ္ ထင္ပါသလဲ။ ကားေတြ မေရြ႕ႏိုင္ေတာ့ဘဲ လမ္းေတြပိတ္၊ လူေတြ ခရီးမသြားႏိုင္ေတာ့ဘဲ အကုန္ဒုကၡေရာက္ကုန္မွာပါ။ ဒီအႏၱရာယ္နဲ႔ ျဖစ္လာမယ့္အေရးကို ေကာင္းေကာင္းႀကိဳျမင္ခဲ့တဲ့ စင္ကာပူအစိုးရဟာ စနစ္တက် ျပင္ဆင္လုပ္ကိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ေျမေအာက္ရထား၊ ေကာင္းကင္ရထားေတြ၊ အျမန္လမ္းမႀကီးေတြ၊ ေျမေအာက္၊ ေရေအာက္ ဥမင္လုိဏ္ေခါင္းႀကီးေတြ၊ မိုးပ်ံလမ္းမႀကီးေတြ၊ မိုးပ်ံတံတားႀကီးေတြကို ဘယ္လိုအေျမာ္အျမင္နဲ႔ ဘယ္လိုစီမံ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သလဲဆိုတာ အေသးစိတ္ ေရးျပေနရင္ ဒီေဆာင္းပါးဟာ အလြန္ရွည္လ်ားသြားလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေလာက္မ်ားျပားတဲ့ ေမာ္ေတာ္ကားေတြနဲ႔ အလြန္က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ ေနရာေလးမွာ ယာဥ္ပိတ္ဆို႔မႈေတြ နည္းႏုိင္သမွ်နည္းေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့မႈမ်ားစြာအနက္က တခုအပါအ၀င္ျဖစ္တဲ့ မီးပိြဳင့္ေတြ တပ္ဆင္တာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး နည္းနည္းေရးျပခ်င္ပါတယ္။ အထက္မွာေရးခဲ့တဲ့ စစ္တမ္းအရ စင္ကာပူကၽြန္းၿမိဳ႕ေလးမွာ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္မွာတင္ကို မီးပိြဳင့္ေပါင္း ၂၂၂၇ ခု တပ္ဆင္ၿပီးေနပါၿပီ။ ႏိုင္ငံအက်ယ္အ၀န္းနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္မယ္ဆိုရင္ ကမာၻမွာ မီးပိြဳင့္အမ်ားဆံုးႏိုင္ငံလို႔ ဆိုရမွာပါ။ အဲ့ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ မီးပိြဳင့္ေတြကို တပ္ဆင္ရာမွာ ၿပီးကပ်စ္ တပ္ဆင္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ လမ္းဆံုျဖစ္႐ုံ၊ လူကူး႐ုံသက္သက္အတြက္ အၾကမ္းဖ်င္းမွန္းဆၿပီး တတ္တာမဟုတ္ဘူး။ လေပါင္းမ်ားစြာ အခ်ိန္ယူၿပီး ႐ုံးတက္ခ်ိန္မွာ ယာဥ္ဘယ္ႏွစ္စီးျဖတ္တယ္၊ လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ကူးတယ္၊ ႐ုံးဆင္းခ်ိန္မွာ ဘယ္ေလာက္၊ ႐ုံးပိတ္ရက္မွာ ဘယ္ေလာက္ဆိုတဲ့ အေသးစိတ္ အခ်က္အလက္ေတြကို မွတ္သားစုေဆာင္းၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ ပိုင္းျခားသံုးသပ္ၿပီး တပ္ဆင္ဖို႔ သင့္မသင့္၊ တျခားနည္းလမ္း ဥပမာ ေျမေအာက္လူကူးလမ္း (သို႔) ခုံးေက်ာ္လူကူးတံတား စတဲ့ ေရြးခ်ယ္စရာ နည္းလမ္းေတြနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္တြက္ခ်က္ၿပီးမွ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ၾကတာပါ။ တပ္ဆင္ၿပီဆိုရင္လည္း အနီးနားမွာရွိတဲ့ တျခားမီးပိြဳင့္ေတြနဲ႔ အဖြင့္အပိတ္ အခ်ိန္ကိုက္ညီမႈ (Synchronize) ျဖစ္ေအာင္ ခ်ိတ္ဆက္ညိႇယူ တပ္ဆင္ၾကတာပါ။ လိုအပ္ရင္ ယာဥ္တိုက္မႈနည္းေအာင္၊ ယာဥ္ပိတ္ဆို႔မႈေတြ ကာကြယ္ႏိုင္ေအာင္ red light camera, over speed camera ေျမေအာက္ Sensors စတဲ့ ေခတ္မီနည္းပညာေတြ အသံုးျပဳ တပ္ဆင္ၾကတာပါ။ ေျပာခ်င္တဲ့သေဘာက ဘာကိုလုပ္လုပ္ အခ်က္အလက္ေတြစုေဆာင္း ေလ့လာၿပီး အရည္အေသြးရွိရွိ ေသေသခ်ာခ်ာ စီမံကိန္းခ် လုပ္ကိုင္ၾကတဲ့အေၾကာင္း ထင္ရွားေစလိုရင္းပါ။ တိုင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္စီမံမယ့္ အစိုးရဟာ အရည္အေသြးေကာင္းဖို႔၊ အေျမာ္အျမင္ရွိဖို႔၊ အမ်ားအတြက္ ေစတနာေကာင္းရွိဖို႔၊ တာ၀န္ခံလိုစိတ္ရွိဖို႔ သိပ္အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အခုလာမယ့္ ႏို၀င္ဘာ ၈ ရက္ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲႀကီးမွာ ျမန္မာျပည္သူေတြဟာ မိမိတို႔ကို ဒုကၡေပးမယ့္ အရည္အခ်င္းနိမ့္ပါးတဲ့၊ ေစတနာခ်ိဳ႕တဲ့ၿပီး တာ၀န္မခံလိုတဲ့၊ အေျမာ္အျမင္မရွိတဲ့၊ သမိုင္းေၾကာင္းမေကာင္းတဲ့ ပါတီကို ေယာင္လို႔မွ မဲမေပးမိဘို႔ ျပတ္ျပတ္သားသား သတိေပးလိုပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ မဲေပးတဲ့အခါ လူကိုၾကည့္ေရြးမလား၊ မူကိုၾကည့္ေရြးမလားဆိုတဲ့ ေျပာဆိုေဆြးေႏြး ျငင္းခံုခ်က္ေတြအေပၚမွာ ျပည္သူလူထုႀကီးကို အႀကံျပဳခ်င္တာက အခုခ်ိန္ဟာ လူကိုၾကည့္ရမယ့္ အခ်ိန္မဟုတ္သလို မူေတြကို လိုက္ဖတ္ၾကည့္ ေခါင္း႐ႈပ္ခံရမယ့္အခ်ိန္လည္း မဟုတ္ဘူးဆိုတာပါပဲ။ လူကိုၾကည့္ၿပီး အရည္အခ်င္းေတြ ႏိႈင္းယွဥ္အကဲျဖတ္ႏိုင္ဖို႔ ဆိုတာကလည္း အခုခ်ိန္မွာ မလြယ္ပါဘူး။ မူဆိုတာကလည္း ဘယ္ပါတီမဆို ေကာင္းတာေတြ ေရးၾကမွာပါပဲ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့မူကို လူတိုင္းက ၾကည့္ေရြးမယ္ဆိုရင္ မဲျပားသြားဖို႔ပဲ အေၾကာင္းရွိပါတယ္။ အခုခ်ိန္မွာ မဲျပားသြားရင္ စုစုစည္းစည္းလုပ္ဖို႔ ခဲယဥ္းသြားမွာျဖစ္သလို ရည္မွန္းခ်က္ေတြ မေအာင္ျမင္ဘဲ အခ်ိန္ေတြ ထပ္ဆံုး႐ႈံးႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဒီေရြးေကာက္ပြဲႀကီးမွာ မဲေပးေတာ့မယ္ဆိုရင္ ေအာက္ပါအခ်က္ ၂ ခ်က္ကိုသာ ၾကည့္ပါ။ ၁။ ဖိႏွိပ္တဲ့သူေတြလား၊ အဖိႏွိပ္ခံ ဘ၀တူေတြလားဆိုတာ ခြဲၾကည့္လိုက္ပါ၊ ၂။ အဖိႏွိပ္ခံ ဘ၀တူေတြထဲကမွ ထပ္ေရြးရရင္ ဖိႏွိပ္မႈက လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မယ့္ အင္အားရွိသလား၊ မရွိဘူးလားဆိုတာ ထပ္ၿပီး ခြဲထုတ္လိုက္ရင္ အေျဖက ရွင္းပါတယ္။ ေရြးရမွာက အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (အန္အယ္လ္ဒီ) ပဲဆိုတာ လယ္ျပင္မွာ ဆင္သြားသလို ထင္ရွားၿပီးသားပါ။ ေနာက္လာမယ့္ ၂၀၂၀ ေရြးေကာက္ပြဲၾကမွ လူကိုၾကည့္၊ မူကိုလည္းၾကည့္ အေသးစိတ္ၾကည့္တာေပါ့။ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားအေပါင္းဟာ တညီတညြတ္တည္း မိမိအသည္းၾကားက မဲျပားမ်ားနဲ႔ အားကိုးယံုၾကည္ထိုက္ေသာ အရည္ေသြးျမင့္ အစိုးရေကာင္းတရပ္ကို ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ၿပီး ေနျခည္ဖူး၊ ေဒါင္းတြန္က်ဴး၊ ပ်ားရည္လူးေသာ ေန႔သစ္မ်ားဆီ ဦးတည္ႏိုင္ပါေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေတာင္းရင္း ဒီေဆာင္းပါးကို နိဂံုးသပ္ပါရေစ။ မင္းေကာင္းခ်စ္ ေအာက္တိုဘာ (၂၂) ရက္ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္