၂ဝ၁၅ သည္ သမၼတဦးသိန္းစိန္အစိုးရ၏ ေနာက္ဆံုးနွစ္ ျဖစ္ၿပီး ၂ဝ၁၆ ေရာက္လွ်င္ အနိုင္ရေသာပါတီနဲ႔ အစိုးရသစ္လက္ထဲ အာဏာလႊဲေျပာင္းေပးရမည္ ျဖစ္သည္။ ဦးသိန္းစိန္ သမၼတျဖစ္ခ်င္လည္းျဖစ္ႏိုင္ေလသည္။ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအရ ေရြးေကာက္ပြဲမဝင္ပဲနဲ႔လည္း အစိုးရဖြဲ႔နုိင္ေသာ အကြက္မ်ား ရွိေန၍ ဦးသိန္းစိန္သမၼတ ျပန္မျဖစ္ႏိုင္ဟု ကံေသကံမ ေျပာ၍ မရနုိင္ေပ။ ယခု ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အင္အားအေကာင္းဆံုးေသာ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးပါတီနဲ႔ အတုိက္အခံ ဘက္မွ အင္အားေကာင္းေသာ အန္အယ္လ္ဒီပါတီတုိ႔ က်ားနဲ႔ ဆင္ လယ္ျပင္ေတြ႔ဆိုေသာ စကားအတုိင္း ေဒါင္းနဲ႔ ျခေသ့ၤ လယ္ျပင္တြင္ေတြ႔ရမည္ ျဖစ္သည္။ ၁၉၉ဝ ျပည့္တုန္းကလို ၂ဝ၁၂ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲတုန္းကလို အန္အယ္လ္ဒီ၏ ရပ္တည္ခ်က္အတုိင္းဆိုလွ်င္ အျဖဴအမဲ သဲကြဲစရာ ရွိေသာ္လည္း ယခုအေျခအေနမွာမူ အျဖဴအမဲ မသဲကြဲႏိုင္ေပ။ ဘူးလတ္ဦးလွေဆြ ေျပာသလို ျပည္ခုိင္ၿဖိဳး ၂၆ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ဆိုလွ်င္ အေပ်ာ့ေလးပင္ဟု မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္လြန္းအားႀကီးေသာ အေျပာမ်ိဳးရွိၿပီး အန္အယ္လ္ဒီ သပိတ္ဝင္အိတ္ဝင္ ႏိုင္ဖို႔မွာလည္း မလြယ္လွေပ။ ၅ နွစ္တာကာလ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးအစိုးရ၏ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္မႈမ်ားကို အမွန္အတုိင္း၊ အရွိအတုိင္း သံုးသပ္ၾကည္ဖို႔ လိုလာပါသည္။ ယခင္စစ္အစိုးရလက္ထက္ကလို အကန္႔အသတ္မရွိ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ေသာ အစိုးရမဟုတ္ပဲ ၅ နွစ္ ၁ ႀကိမ္ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ၿပီး ပါတီစံု ယွဥ္ၿပိဳင္ကာ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ေသာ အစိုးရ ျဖစ္၍ ေဝဖန္ သံုးသပ္ၾကည့္ဖို႔ လိုလာပါသည္။ ထိုသုိ႔ သံုးသပ္ရာတြင္ အစုိးရအဖြဲ႔သစ္ ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့ေသာ ယခင္အစိုးရလို မဟုတ္ေတာ့ပဲ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမ်ား လုပ္ပါမည္။ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္း ခ်ီတက္ပါမည္ဆိုေသာ ကတိအာမခံခ်က္မ်ားေၾကာင့္ အရပ္ဝတ္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ အစိုးရသစ္၏ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ဥပေဒျပဳေရး၊ တရားစီရင္ေရးတို႔ကို သံုးသပ္တြက္ခ်က္ဖို႔မွာ ပညာရွင္မ်ား၏ တာဝန္ျဖစ္ၿပီး ျပည္သူမ်ားအေနျဖင့္မူ တုိးတက္မႈ ဘာမွမရွိပါဟု ဆိုရမလို ျဖစ္ေနပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သမၼတဦးသိန္းစိန္ အစိုးရ၏ ၅ နွစ္တာ အစိုးရသက္တမ္းတိုးတက္မႈရွိ၊ မရွိ၊ ေျပာင္းလဲမႈ ရွိ၊ မရွိကို ရွင္းျပေနသည္ထက္ သဂၤဇာဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေသာ ဖုိးတရုတ္ဖက္ေရာင္း သြားသလို ဆိုေသာ ေဟာၾကားခ်က္အား တင္ျပလိုက္ရပါသည္။ “ျပည္ၿမိဳ႕ကလင္ ေမာင္တရုတ္နဲ႔ မယား မိတုတ္တို႔သည္ အိုးအိမ္နဲ႔ ေနၾကရာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ဖက္ေစ်း ေကာင္းသည္ဟု သတင္းၾကားေသာေၾကာင့္ မယားမိတုတ္က ‘ေမာင္တရုတ္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၌ ဖက္ေစ်းေကာင္းသည္ဟု လူအေပါင္းတုိ႔ ေျပာၾကသည္။ ေမာင္မင္းသြား၍ ဖက္မ်ားကို ေရာင္းေခ်” ဟုဆို၏။ ထိုအခါ ဖိုးတရုတ္က “မိတုတ္၊ ညည္းကေတာ့ အလြယ္ကေလးေျပာလို႔။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဆိုတာ တခါတေခါက္မွ် မေရာက္ဖူးသည့္အတြက္ အသြားရခက္သည္” ဟု ေျပာၾကားလွ်င္ မယားမိတုတ္က “ကၽြန္ုပ္စခန္းက်ေအာင္ လမ္းျပလုိက္ပါမည္။ ပုတ္ႀကီးကတလံုး၊ ပုတ္ငယ္က တလံုး။ ဤ ၂ လံုးကို ၿပီးဆံုး ေအာင္ရက္၍ ဖက္မ်ားကိုသာ အဆင္သင့္ထည့္ထားပါ” ဟုဆိုရာ ဖိုးတရုတ္သည္ ပုတ္ႀကီးပုတ္ငယ္ ၂ လံုး ကို ၿပီးဆံုးေအာင္ ရက္ၿပီးလွ်င္ ဖက္မ်ားကို ထည့္သြင္းၿပီး၍ “ညည္းေျပာမည့္ခရီးလမ္းကိုသာ စခန္းက်မွာ လိုက္ေတာ့။ ငါဖက္ေရာင္းသြားမည္” ဟု ေျပာၾကားရာ မယားမိတုတ္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔သြားေသာ ခရီးလမ္းစကို ျပ၍ “ေဟာသည္က သည္လုိသြား။ ပုတ္ႀကီးကိုေရွ႕ကထား၊ သညာအမွတ္အားျဖင့္ ပုတ္ႀကီးသြားရာကို သာ အျမဲမွတ္လိုက္ေပေတာ့” ဟု လမ္းညႊန္လိုက္သတဲ့။ ထိုအခါ ေမာင္တရုတ္သည္ ပုတ္ႀကီးကို ေရွ႕ကထား၍ ပုတ္ငယ္ကိုေနာက္က ထားၿပီးလွ်င္ အစဥ္အတုိင္း ျပည္ၿမိဳ႕မွ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ သြားရာ လမ္းခရီးမွာ ေမာပန္းသျဖင့္ ပုတ္ထမ္းကို လမ္းေပၚတြင္ ခ်ထား၍ နားေနေလသတည္း။ ထိုသုိ႔ ပုတ္ထမ္းကို လမ္းလယ္တြင္ ခ်ထားရာ ခရီးသြားလမ္းလာတို႔က “ဤပုတ္ထမ္းကို လမ္းေပၚမွာ ထားသည့္အတြက္ အသြားရခက္သည္” ဟု ဆိုၿပီးလွ်င္ ယခင္ေရွ႕ကထားေသာ ပုတ္ႀကီးကို ေနာက္ကထားၿပီးလွ်င္ ပုတ္ငယ္ကုိ ေရွ႕ကထား၍ ေဘးနားတြင္ ျပင္၍ ခ်ထားခဲ့ၾကသတဲ့။ ေမာင္တရုတ္သည္ အေမာအပန္းေျပသျဖင့္ “သြားဦးမွပဲ” ဟု ထမ္းျမဲပုတ္ ၂ လံုးကို ထမ္း၍ ခရီးလမ္းသို႔သြားမည္ရွိရာ၊ မယားက မွာလုိက္ေသာနည္းျဖင့္ ပုတ္ႀကီးသြားရာသို႔ လိုက္မည္ဟုၾကံၿပီးလွ်င္ ေနာက္ျပန္ျဖစ္ေနသည္ကုိ မသိ။ ပုတ္ႀကီးကို ၾကည့္၍သြားသျဖင့္ ေမွာက္မွားခၽြတ္ယြင္း၍ ေနရင္းျဖစ္ေသာ ျပည္ၿမိဳ႕သို႔ လူတို႔မီးထြန္းေသာ အခ်ိန္ဆိုက္ေရာက္လွ်င္ ဆင္ျခင္ စဥ္းစားသည္မွာ “အင့္ဟင္ - ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က လည္း ငါတုိ႔ ျပည္ၿမိဳ႕နွင့္ တယ္တူပါတကား။ ေရႊတိဂံုဘုရားကလည္း ငါတို႔ ျပည္ဆံေတာ္ဘုရားနဲ႔  မျခားပါ ကလား” ဟု ေအာက္ေမ့၍ သြားရာ မယားမိတုတ္အိမ္၏ အနီးအပါးသို႔ ေရာက္ျပန္ေသာအခါ “အို - သည္အိမ္နွယ္ ငါတို႔အိမ္နဲ႔  တူေလသည္။ ” ဟု ဆိုၿပီးလွ်င္ တည္းခိုသင့္မည္ဟု နွလံုးထားလွ်က္ အိမ္ေရွ႕အပါးက ရပ္၍ “အို - အိမ္ ရွင္တု႔ိ အို - အိမ္ရွင္တု႔ိ ” နွင့္ ေခၚသံကိုၾကားသျဖင့္ မယားမိတုတ္က “ေမာင္တရုတ္အသံနဲ႔ တူသည္” ဟု ေအာက္ေမ့လ်က္ အျပင္သို႔ထြက္၍ ေမးသည္မွာ “ဘယ္အေရးဘယ္ကိစၥ ဘယ္အရပ္ဌာနကလဲရွင္”ဟု ေမးေသာ္ “အမိရယ္ - ျပည္ၿမိဳ႕ကပါ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ ဖက္ေရာင္း လာခဲ့ပါသည္။ ညဥ့္အခါနဲ႔ ႀကိမ္ေသာေၾကာင့္ တည္းအိမ္လိုက္၍ ရွာပါသည္။ တညဥ့္တာ တည္းခိုပါရေစ။” ဟု ေျပာၾကားလွ်င္ မယားမိတုတ္က “ေမာင္တရုတ္အသံနဲ႔ တူသည္။ လူပံုကို ဆင္းသက္၍ မီးခြက္နဲ႔ ၾကည့္ဦးမည္” ဟု ဆင္းလာသည္ကို ေမာင္တရုတ္ျမင္လွ်င္ “အင့္ဟင္ - ျပည္ၿမိဳ႕၌ ျဖစ္ပါမူ အိမ္သူသက္ထား ငါ့မယားမိတုတ္ဟု ဧကဝုစ္ စြပ္စြဲရာ၏။ ယခုမွာကား ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၌ ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ မစဥ္းစားတတ္နိုင္ေအာင္ ရွိေတာ့မည္။”ဟု ေအာက္ေမ့ ဆင္ျခင္၍ အိမ္ရွင္မိန္းမအား “စကားတစ္လံုးေမးပါရေစ အမိရယ္။ စိတ္မရွိပါနဲ႔”ဟု ေျပာၾကားေသာ္ မယားျဖစ္သူ မိတုတ္က ေမာင္တရုတ္ျဖစ္သည္ကုိ စင္စစ္သိျငားေသာ္လည္း “အဘယ္စကားကို သူေျပာမည္နည္း” ဟု နွလံုးထား၍ “အဘယ္စကားကို ေမးခ်င္ပါသလဲရွင္ ေမးသာေမးပါ” ဟု ဆိုေသာအခါ “ျပည္ၿမိဳ႕မွာ အမိနွင့္ ညီအမအရင္းရွိသလား” ဟု ေပး၏။ ထိုအခါ မိတုတ္က “ကၽြန္ုပ္နွင့္ ညီအမမရွိပါ။ အဘယ္အေၾကာင္းအရာေၾကာင့္ ေမးပါ သနည္း” ဟုဆိုလွ်င္ “အို - ျပည္ၿမိဳ႕က ကၽြန္ုပ္၏ မိန္းမနဲ႔ ပံုရူပတူလြန္းလို႔ေမးပါသည္” ဟု ေျပာၾကားရာ မယားမိတုတ္က ရုတ္တရက္ ေသွ်ာင္ကို ဆြဲၿပီးလွ်င္ “ဘယ့္နွယ့္ေၾကာင့္ ရန္ကုန္သုိ႔ ထြက္ရာက ျပည္ၿမိဳ႕ဘက္သို႔ ျပန္ေရာက္သနည္း”ဟု ဆီးၾကိဳရိုက္နွက္ေသာအခါ “မုိက္ပါဘိ ရွင္မရယ္၊ ငါ့ကိုညည္းမလုပ္နဲ႔။ ပုတ္ႀကီးကိုသာ ဓားနဲ႔ ခုတ္ပစ္လုိက္ပါ” လို႔ ဆိုသတဲ့ ဒကာတို႔ရဲ႕။ ဤအတူမင္းတုိ႔ကံ၊ ဒြါရရႈပ္နည္းမွာလည္း ပုတ္ႀကီးကို ဓားနဲ႔ ခုတ္ပစ္လိုက္မွပဲ ၿငိမ္းေတာ့မည္ ထင္သည္။”ဟု ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ေရးသားထားသည္ကုိ ဖတ္ရပါသည္။ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရမွာလည္း ဖုိးတရုတ္ဖက္ေရာင္းသြားသလို ရန္ကုန္မေရာက္ပဲ ျပည္ကို ျပန္လွည့္ေနသလို ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ၅ နွစ္တာ ကာလလံုးလံုး ဒီမိုကေရစီခရီးလမ္းေၾကာင္း ေလွ်ာက္လွမ္းမည္ဆိုေသာ္လည္း ပုဒ္မ ၁၈ ကို ေဖာျခင္းေသာျခင္း သံုးကာ ဆႏၵျပေက်ာင္းသားမ်ား ကို ေထာင္ထဲသြင္း၊ ဆႏၵျပလယ္သမား၊ အလုပ္သမားမ်ားကို ေထာင္ခ်ျဖင့္ ယခင္စစ္အစိုးရ ကာလနဲ႔ ဘာမွ ထူးထူးျခားျခား ရွိမလာခဲ့ေပ။ စီးပြားေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ လုပ္သည္ဆိုေသာ္လည္း ေအာက္ေျခလူတန္းစားမ်ားမွာမူ မြဲသထက္မြဲကာ ကုန္ေစ်းနႈန္း ႀကိီးသည့္ဒဏ္ကုိ ခံေနရပါသည္။ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ လုပ္ေဆာင္ေနသည္ ဆိုေသာ္လည္း တုိက္ပြဲမ်ား ရွိေနဆဲပင္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပုတ္ထမ္းသမား ေမာင္တရုတ္ကဲ့သို႔ပင္ ေရွ႕သို႔ မေရာက္ပဲ တဝဲလည္လည္ျဖစ္ကာ ေနာက္သို႔ ျပန္ေရာက္ေနသည့္ အျဖစ္မ်ိဳးနဲ႔ တူေနပါေတာ့သည္။ ထက္ျမက္