လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡဟာ ဘာတခုမွ အက်ဳိးေက်းဇူးမရဘူး-သူရဦးတင္ဦး
မျိုးဇော်လင်း
·
September 5, 2015
တႏိုင္ငံလုံးပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္မႈ ရပ္စဲေရးစာခ်ဳပ္ တရပ္လုံးအနက္ ပါ၀င္လက္မွတ္ေရးထိုးမယ့္ တိုင္းရင္းသားအဖြ႔ဲအစည္းအေရအတြက္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အစိုးရနဲ႔တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔အစည္ေတြအၾကား ညိႇႏႈိင္းဖို႔က်န္ရွိၿပီး ဒီအဆင့္ကုိ ေက်ာ္လႊားႏိုင္ရင္ ျမန္မာ့ျပည္တြင္းစစ္သမိုင္း အဆုံးသတ္မယ့္ စာခ်ဳပ္ကို ျပည္တြင္းျပည္ပ အသိသက္ေသေတြေရွ႕ေမွာက္ လက္မွတ္ေရးထိုးႏိုင္ေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအဆင့္ကို ေက်ာ္လႊားညိႇႏႈိင္းဖို႔အတြက္လည္း တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔က ထိပ္သီးေခါင္းေဆာင္ ၅ ဦးနဲ႔ အဆင့္ျမင့္ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔က ေခါင္းေဆာင္ ၃ ဦးဟာ လာမယ့္ စက္တင္ဘာ ၉ ရက္ေန႔က်ရင္ ေနျပည္ေတာ္ကိုသြားေရာက္ၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတဦးသိန္းစိန္၊ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးမင္းေအာင္လႈိင္္တို႔နဲ႔ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးၾကမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအေျခအေနဟာ လြတ္လပ္ေရးနဲ႔အတူ ေပါက္ဖြားလာတဲ့ ျမန္မာျပည္ ျပည္တြင္းစစ္သမိုင္းတေလွ်ာက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႀကိဳးပမ္းမႈမွာ အဆင့္အျမင့္ဆုံး ေရာက္ရွိတဲ့အဆင့္ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာ့တပ္မေတာ္မွာ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္အျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းရြက္ခဲ့ဖူးသူ၊ လက္ရွိ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ နာယက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း သူရဦးတင္ဦးကို ဒီဗြီဘီသတင္းေထာက္ ကိုမ်ဳိးေဇာ္လင္းက ေတြ႔ဆုံေမးျမန္းခဲ့ပါတယ္။
အခုဆိုရင္ တႏိုင္ငံလုံးအပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးစာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ထိုးႏိုင္ဖို႔အတြက္ ပါ၀င္လက္မွတ္ေရးထိုးမယ့္အဖြဲ႔ အေရအတြက္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ညႇိႏႈိင္းစရာပဲက်န္ေတာ့တယ္။ အစိုးရဘက္က ၁၅ ဖြဲ႔ပဲ လက္ခံတယ္။ ၆ ဖြဲ႔ကို လက္မခံဘူး။ ဒီအေျခအေနဟာ တျပည္လုံး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး စာခ်ဳပ္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဘဘအျမင္ ေျပာျပပါ။
“ဒါေတြကေတာ့ ရသမွ်အက်ဳိးေက်းဇူးကေတာ့ အမ်ားစုကေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းခ်င္ၾကတယ္ဆိုတာကေတာ့ တျပည္လုံးအတိုင္းအတာနဲ႔ေရာ၊ တိုင္းရင္းသားေတြ အေနနဲ႔ေရာ အကုန္လုံး ညီၾကပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းမွလည္း ေကာင္းၾကမွာေပါ့ေနာ္။ မၿငိမ္းခ်မ္းသမွ် ကာလပတ္လုံးကလည္းပဲ ေရွ႕ဆက္ တိုင္းျပည္အတြက္ ဖြံ႔ၿဖဳိးတုိးတက္မႈဆိုတာကေတာ့ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ဒါလည္း အကုန္လုံးလည္း သိၿပီး ႀကိဳးစားေနၾကတာေပါ့။ အဲဒီေတာ့ကာ အခု ၁၅ ဖြဲ႔ပဲ ထိုးထုိးေပါ့ေနာ္။ က်န္တဲ့သူ က်န္ပေစေပါ့။ သို႔ေသာ္လည္းပဲ သူတို႔ လြတ္လပ္မႈဆုိတာေတာ့ ရွိတာေပါ့။ သူတို႔စိတ္ဓာတ္နဲ႔ သူတို႔ရွိတာကိုေတာ့ ဘာလုပ္ရမယ္၊ ညာလုပ္ရမယ္၊ အတင္းအက်ပ္ ဒီလိုသြားေျပာလို႔ေတာ့ မရဘူး။ သို႔ေသာ္ သူတို႔စိတ္ဓာတ္ထဲမွာ လုပ္ခ်င္ကိုင္ခ်င္လာေအာင္၊ အပစ္အခတ္ရပ္စဲတာတို႔ အဲဒီကမွတဆင့္ ခုန သူတို႔အတြက္ ေရွ႕ဆက္လုပ္ရမယ့္ သူတို႔ျပည္နယ္၊ သူတို႔ေနတဲ့ေနရာ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးလုပ္တဲ့ေနရာမွာ မွ်မွ်တတေပါ့ ထူေထာင္ႏိုင္ေအာင္နဲ႔ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ထြက္လာတဲ့ သယံဇာတပစၥည္းေတြအေပၚမွာလည္းပဲ ယုံၾကည္စိတ္ခ်ေလာက္ေအာင္ ညိႇႏႈိင္းၿပီးေတာ့ သူတို႔သုံးစြဲခြင့္ရႏိုင္တာ၊ ျပဳႏိုင္တာ။ သူတို႔ကံၾကမၼာ သူတို႔ ဖန္တီးႏိုင္တာ။ ဒါမ်ဳိးေတြကို ယုံၾကည္ေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္တာကို ဆက္ေဆြးေႏြးမယ္၊ ဆက္လုပ္မယ္ဆိုတာ သူတို႔ ေျပာေနၾကေတာ့ကာ။ ဒါေတြေျပာေနတာကလည္းပဲ အပစ္အခတ္ရပ္စဲမွ လုပ္လို႔ရတာကိုး။ အပစ္အခတ္မရပ္စဲဘဲနဲ႔ေတာ့ ဘယ္လုပ္လို႔ရမလဲ။ ရပ္စဲၿပီးတာနဲ႔ ရပ္စဲတဲ့အပိုင္းေတြမွာေတာ့ ဒါေတြကို ေနာက္လူေတြကလည္း က်န္တဲ့သူေတြပါ ယုံၾကည္လာေအာင္၊ စိတ္ပါလာေအာင္ေတာ့ လုပ္ျပဖို႔လိုတာေပါ့။ အဲလိုမဟုတ္ဘဲနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးဆိုတာကို လက္မွတ္ထိုးၿပီးေတာ့ ဆက္ၿပီး အေကာင္အထည္မေဖာ္ဘဲနဲ႔ ျမင္ရင္ သူတို႔ကလည္း သူတို႔လုံျခဳံေရးအတြက္ ကာကြယ္ခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ ကာကြယ္ဖို႔ဆိုေတာ့ သူသူကိုယ္ကိုယ္ျပန္ရွိတာပဲေလ။ အဲဒါကိုလည္း နားလည္ဖို႔လိုတာေပါ့ေနာ္။ အဲဒီေတာ့ အဲဒီလိုဟာမ်ဳိးျဖစ္ေနတာကို ေပ်ာက္ျပယ္ေအာင္လုပ္ဖို႔ကေတာ့ အခု အဖြဲ႔ေတြ ထိုးၿပီးရင္ေတာ့ ေရွ႕ဆက္ၿပီးေတာ့ သူတို႔အတြက္ ရရမယ့္အခြင့္အေရးေပါ့။ ဒါေတြက ခုနေျပာခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ သူတို႔တန္းတူရည္တူ ရပ္တည္ႏိုင္ေရး၊ သူတို႔ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္နဲ႔ ကိုယ့္ၾကမၼာကိုယ္ဖန္တီးႏိုင္ခြင့္ဆိုတာေတြကေတာ့ ရွိဖို႔လိုတာေပါ့။ ေနာက္ၿပီးေတာ့လည္းပဲ တကယ္ကိုစစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုသေဘာမ်ဳိးေပါ့ေနာ္။ ဆိုေတာ့ အခုေျပာေနတာ၊ အခုအေရးဆိုေနတာ ၾကားပါတယ္။ အခု ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ ၂၀၀၈ ထဲမွာေတာင္မွလည္း သူတို႔ျပည္နယ္အုပ္ခ်ဳပ္မယ့္အႀကီးအကဲကုိ သမၼတက ခန္႔မွ၊ သေဘာတူမွ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ဒါေတြက တနည္းတလမ္းျဖင့္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္တာေတြျဖစ္တယ္လို႔သေဘာေပါက္တာ။ ဒါေတြ ေျပျပစ္ေအာင္လုပ္ဖို႔လိုတာေပါ့။ သူတို႔ဆီထဲက ေရြးခ်ယ္ခံရတဲ့ပုဂိၢဳလ္ထဲက ရွိတာတို႔၊ ေခါင္းေဆာင္ရွိရင္ ဒီေခါင္းေဆာင္က သူတို႔ယုံၾကည္စိတ္ခ်ရမယ့္္ ေခါင္းေဆာင္လို႔ သူတို႔တင္ရင္၊ သူတို႔ျပည္နယ္မွာ ဒါ အႀကီးအကဲျဖစ္ေပါ့။ ဒီလိုမဟုတ္ဘဲနဲ႔ ဗဟိုက ခြင့္ျပဳခ်က္ရမွဆုိေတာ့ ဒါေတြက အခု ရွိလည္းရွိေနေသးတယ္ေလ။ ဒါေတြကို သူတို႔ယုံၾကည္ေအာင္ ေျပေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္ကိုင္ေပးသြားၿပီးေတာ့မွ သူတို႔အတြက္ ထူေထာင္ေပးတဲ့ေနရာမွာ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အခြင့္အေရးေတြက ဘယ္ေလာက္လြတ္လပ္ခြင့္ရွိတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ သူတို႔ကိစၥ သူတို႔ဖန္တီးဖို႔ဟာက ဘယ္ေလာက္ သူတို႔ကို လုပ္ႏိုင္ခြင့္ရွိတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့လည္းပဲ တိုင္းျပည္မွာ ခ်မ္းသာသမွ်ထြက္လာတယ္ဆိုေသာ္လည္းပဲ အားလုံး တျပည္ေထာင္စုသားအတြက္ မွ်တၿပီး ေ၀မွ်ခံစားႏုိင္ဖုိ႔၊ ဥပမာ ေရနံထြက္တဲ့ေနရာ ေရနံအေလ်ာက္၊ ဆန္စပါးထြက္တဲ့ေနရာ၊ ကြ်န္းသစ္ထြက္တဲ့ေနရာ၊ ဓာတ္သတၱဳထြက္တဲ့ေနရာ အဲဒါေတြနဲ႔ ပတ္သက္တာအားလုံးကို အက်ဳိးခံစားမွာေတာ့ရင္ ဒါကို ေက်ေက်လည္လည္၊ ေက်ေက်နပ္နပ္ျဖစ္ေအာင္၊ တိုင္းရင္းသားေတြကိုယ္တိုင္ကလည္း ယုံၾကည္သြားရေအာင္က ခ်မ္းသာမႈခြဲေ၀တဲ့ကိစၥ။ ေနာက္ တျပည္ေထာင္စုလုံးလုပ္ရမယ့္ကိစၥ၊ တျပည္ေထာင္အလိုက္ကိစၥ၊ ဥပမာမယ္ ႏိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရးဆိုရင္ေတာ့ ဒါ ျပည္ေထာင္စုကိစၥ၊ ဆိုေတာ့ တပ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ တေပါင္းတစည္းတည္းျဖစ္ဖို႔ ဆုိတာေပါ့။ တေပါင္းတစည္းတည္း ဘယ္လိုလုပ္ႏို္င္မလဲဆုိေတာ့ ဗို္လ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေခတ္တုန္းက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ဉာဏ္ပညာလည္းႀကီးက်ယ္တယ္၊ အေတြးအေခၚလည္း အင္မတန္မွ ျမတ္တယ္၊ ႀကီးတယ္။ တိုင္းရင္းသားေတြအေပၚမွာလည္း ယုံၾကည္မႈရွိေအာင္လုပ္တယ္ဆိုေတာ့၊
“တပ္ျပန္ဖြဲ႔စည္းတဲ့အခါမွာ ဗမာ့တပ္မေတာ္ တပ္ရင္း (၅)၊ တပ္ရင္း (၄)၊ တပ္ရင္း (၃) ထားသလိုပဲ သူတို႔ ကခ်င္တပ္ရင္းတို႔၊ ကခ်င္ရိုင္ဖယ္၊ first ရုိင္ဖယ္တို႔ second ရုိင္ဖယ္တို႔ third ရိုင္ဖယ္တို႔၊ ခ်င္းမွာလည္း first ခ်င္းတို႔၊ second ခ်င္းတို႔၊ third ခ်င္းတို႔၊ ကယားမွာလည္း first ကယားတို႔။ သူ႔လူမ်ဳိးအလိုက္ လိုက္ၿပီးေတာ့ အေရအတြက္နဲ႔ ရွမ္းဆိုလည္း first ရွမ္း၊ second ရွမ္း စသျဖင့္ေပါ့ အဲဒီလိုဟာေလးေတြက ခုနလုိပဲ တန္းတူရည္တူျဖစ္တယ္။ ဥပမာမယ္ ခုဟာက bord guard ေပးမယ္တို႔ မင္းတို႔ သီးသန္႔ေပးမယ္တို႔ ဒါမ်ဳိးေတြထက္ အရင္တုန္းကလို သူတို႔ရဲ႕ လူမ်ဳိးအလိုက္ အမည္တပ္ၿပီးေတာ့ သူတို႔ေခါင္းေဆာင္ထဲကနဲ႔ အကုန္လုံးအုပ္ခ်ဳပ္ၿပီးလွ်င္ တေပါင္းတစည္းတည္း တပ္မေတာ္မွာ ကြပ္ကဲမွဳ တခုတည္းေပါ့ေနာ္ သြားတယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ေတာ့ စိတ္အခ်ရဆုံး၊ အဲဒီလို ကြပ္ကဲသြားတဲ့အခါမွာ အမ်ဳိးသားေတြအေနနဲ႔တည္းက တိုင္းရင္းသားေတြကလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္ေပါ့။ ျမန္မာထဲကလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္ေပါ့။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အခြင့္အေရး၊ အရည္အခ်င္းတူတယ္ဆိုရင္လည္းပဲ သူတို႔ကို အကဲသာတဲ့အေနနဲ႔ လုပ္ခြင့္ေပးတာမ်ဳိးတို႔ ဘာတို႔။ မွတ္မိလိမ့္ဦးမယ္ သမၼတလုပ္တာေတာင္မွပဲ ပထမ ျမန္မာလုပ္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကရင္အမ်ဳိးသားေပးတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ကခ်င္အမ်ဳိးသားေပးမယ္ဆိုတာမ်ဳိး။ တပ္ထဲမွာလည္း အလားတူပဲေပါ့။ အခုဟာ က ဘယ္လိုျဖစ္သြားသလဲဆိုေတာ့ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္အာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ ေခါင္းပုံျဖတ္ျခင္းမရွိရဘူး၊ လူလူခ်င္းေခါင္းပုံေတာင္ မျဖတ္ဖူးဆိုတဲ့အတြက္ တပ္ထဲမွာလည္း ဒီလို ေခါင္းပုံျဖတ္လုပ္တာမဟုတ္ဘဲနဲ႔ တပ္ကိုတေပါင္းစည္း ျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္ဆိုၿပီးေတာ့ လုပ္လုိက္တဲ့ပုံက သူတို႔ရဲ႕အမ်ဳိးသားရဲ႕ အမည္နာမ ေပ်ာက္သြားတဲ့အေပၚမွာလည္း သူတို႔က ဘ၀င္မက်တာေတြရွိမွာေပါ့။
"အဲဒီေတာ့ ဥပမာ ဟိုမွာ တပ္မတခုေထာင္တယ္ဆိုရင္ ၀မ္းရီဂ်င့္မင့္၊ တူးရီဂ်င့္မင့္၊ သရီးရီဂ်င့္မင့္ဆိုၿပီး နံပါတ္ေတြနဲ႔ျဖစ္သြားတာေပါ့။ အဲဒါေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ျဖစ္သင့္တာကေတာ့ျဖင့္ ဘယ္လိုပဲတပ္မဖြဲ႔ဖြဲ႔ေပါ့ သူတို႔ရဲ႕တိုင္းရင္းသားအလိုက္ အမည္ေလးေတြနဲ႔ေပါ့။ အရင္တုန္းကလည္း first kachin, second kachin, third kachin တို႔ရွိသလို သူတို႔တပ္မွဴးနဲ႔ သူတို႔ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔ ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အခ်ိန္တန္က် တိုင္းျပည္ကာကြယ္တဲ့အခါ၊ အႏၱရာယ္ျဖစ္တဲ့အခါက်ေတာ့ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္နဲ႔ေပါ့။ ဥပမာမယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ ဘဘတို႔အေနနဲ႔ရန္သူတိုုက္ခိုက္ေနတဲ့အခါမွာ၊ အႏၱရာယ္က်လို႔၊ အႏၱရာယ္ျဖစ္ေနတဲ့အခါမွာ ကခ်င္တပ္ရင္းက လာေရာက္ၿပီး စစ္ကူ၀ိုင္းကူညီတာတို႔၊ သူတို႔ဒုကၡေရာက္လို႔ရွိရင္လည္း သြားကူညီတာတို႔။ ဘယ္ေနရာမွာ သက္ေသထူလို႔ရလဲဆိုေတာ့ ရွမ္းျပည္နယ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ေကအဲန္ဒီအိုတက္လာၿပီးေတာ့ ရွမ္းနဲ႔ျမန္မာနဲ့ျဖစ္တာပဲဆိုတဲ့အခ်ိန္အခါမွာ ရွမ္းေစာ္ဘြားေါင္းေဆာင္ေတြထဲက ေစာခြန္ခ်ဳိတို႔လိုပုဂၢဳိလ္ေတြ။ အင္မတန္တိုင္းျပည္ကို ဉာဏ္ပညာႀကီးက်ယ္တဲ့ပုဂိဳလ္ေတြ၊ ဦးႏုလို ဉာဏ္ပညာၾကီးက်ယ္တဲ့ပုဂိဳလ္ေတြက ညိွႏွဳိင္းၿပီးေတာ့ ျပည္ေထာင္စုအေရးဆိုတဲ့ လုပ္လိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ခုန ရွမ္းတပ္ေတြကလည္း အဲဒီအခါမွာ ပါ၀င္ၿပီးေတာ့ ျပည္ေထာင္စုအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေပးလိုက္တဲ့အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလးေကာင္းမြန္တဲ့အေျခအေနျဖစ္သြားတာမ်ဳိးေတြ၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့လည္းပဲ က်ေနာ္တို႔ ဒါ ကရင္-ဗမာ ျဖစ္တဲ့အေရးအခင္းပဲ တို႔ရွမ္းတပ္က ဘာမွ မဆိုင္ဘူးဆိုၿပီးေနတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲနဲ႔ ေစာခြန္ခ်ဳိတို႔လိုပုဂိၢဳလ္ေတြက ဘာေတြက လာေရာက္ၿပီးေတာ့ ညိႇႏႈိင္း၊ ေျပလည္ၿပီးေတာ့ ျပည္ေထာင္စုတပ္ျဖစ္သြားတာေတြ၊ ေျမာက္ပိုင္းတိုင္းတခုလုံးဟာ အဲဒီတုန္းက လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္တဲ့ ကရင္လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္း ေကအန္ဒီအိုေပါ့၊ ေနာ္ဆိုင္းတုိ႔ေပါင္းစပ္ၿပီး သိမ္းသြားၿပီး က်သြားလို႔ အားလုံးတပ္ေတြဟာ ဖရိုဖရဲျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ ရန္ကုန္အစိုးရလို႔ေခၚရမယ့္ အခ်ိန္မ်ဳိးမွာေတာင္ ေျမာက္ပိုင္းတိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္တခုလုံးကို ကခ်င္ဗိုလ္မွဴးတေယာက္က၊ ဗုိလ္မွဴးႀကီးက သူက ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ၿပီးေတာ့ အဲဒီမွာရွိတဲ့ ကခ်င္တိုင္းရင္းသားေတြ၊ အျခားေသာတိုင္းရင္းသားေတြ ေပါင္းစပ္ၿပီးေတာ့ အထက္ဗမာျပည္မွာရွိတဲ့ ေျမာက္ပိုင္းတိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ကို ျပန္လည္သိမ္းပိုက္ၿပီး တပ္ေတြစုစည္းေအာင္ျမင္ေအာင္လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ပညာ၊ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့တဲ့ ေစတနာနဲ႔ ျပန္လည္ၿပီးေတာ့ တပ္တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့တာေတြ ဒါေတြက သက္ေသသာဓကေတြရွိပါတယ္။ ျပည္ေထာင္စုအတြင္းမွာရွိၿပီး ညီညီညြတ္ညြတ္လုပ္မယ္ဆိုတာေတြက ရွိၿပီးသားပဲ။ အခုလည္းပဲ ျပည္ေထာင္စုထဲက ခြဲထြက္မွာမဟုတ္ဘဲနဲ႔ ညီညီညြတ္ညြတ္လုပ္မယ္ဆိုတဲ့အခါက်ေတာ့ ဒီလိုသေဘာထားေတြ၊ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အစဥ္အလာေတြကို စဥ္းစားၿပီးေတာ့ တတ္ႏိုင္သမွ် တန္းတူရည္တူျဖစ္ေအာင္ေပါ့ေနာ္ လုပ္ကိုင္သြားၿပီးေတာ့ ေဆာင္ရြက္ေပးမယ္ဆိုရင္ သူတို႔လည္း ယုံၾကည္မႈရ၊ သူ႔ကိုယ္သူ ကာကြယ္ႏိုင္တာလည္းျဖစ္၊ အေရးအေၾကာင္းေပၚလာလို႔ ႏိုင္ငံနဲ႔ခ်ီၿပီးေတာ့ ကာကြယ္ရမယ္ဆိုရင္လည္းပဲ သူတို႔က ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္နဲ႔ေပါ့ တပါတည္းကာကြယ္လာႏိုင္တဲ့စိတ္ဓာတ္ေပၚေပါက္ၿပီး ေဆာင္ရြက္ႏို္င္ပါတယ္။
"အဲဒီေတာ့ တပ္မေတာ္အေနနဲ႔ပတ္သက္လို႔လည္း အလားတူပဲ ျပန္လည္ၿပီးေတာ့ ယုံၾကည္စိတ္ခ်ႏိုင္မယ့္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ဳိးကို ျပန္ၿပီးေတာ့ ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ ညိႇႏႈိင္းၿပီးေတာ့ကာ ေဆာင္ရြက္မယ္၊ လူမ်ားတာကေတာ့ ဗမာကေတာ့ မ်ားတယ္၊ ဗမာမ်ားတဲ့အတြက္ ဗမာတပ္ေတာ့ မ်ားခ်င္မ်ားမွာေပါ့။ သို႔ေသာ္လည္းပဲ လူနည္းစုျဖစ္ေသာ္လည္းပဲ သူတို႔နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အခ်ဳိးက်အရ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကာကြယ္ႏိုင္ေအာင္ ရပ္တည္ႏိုင္ေအာင္ ေပးတဲ့ဟာမ်ဳိး လုပ္ကိုင္ေပးသြားျခင္းအားျဖင့္ ညိႇႏႈိင္းအေျဖရွာရင္ေတာ့ ေပၚႏုိင္ပါတယ္။ အဲသလို ေဆာင္ရြက္သြားရင္ေတာ့။ အဓိကကေတာ့ ဒီေန႔အခန္းက႑ကေတာ့ အေရးၾကီးတဲ့က႑၊ အဓိကလို႔ မေျပာခ်င္ပါဘူး။ အဓိကက ျပည္သူလူထုပါ။ အင္အားတကယ္ရွိတာက ျပည္သူလူထု၊ တိုင္းရင္းသားျပည္သူလူထုက တကယ္အင္အားရွိတာပါ။ သူတို႔က ပါ၀င္တဲ့ေနရာမွာ အေရးၾကီးတဲ့ေနရာျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္မို႔လို႔ သူတို႔မပါရင္လည္း မျဖစ္ဘူးဆိုတဲ့အတြက္၊ သူတို႔ပါသည့္တိုင္ေအာင္လည္းပဲ တတ္ႏိုင္သမွ် ယုံၾကည္မႈရေအာင္၊ တိုင္းရင္းသားေတြ ယုံၾကည္မႈရေအာင္။ အခု ဟုတ္လား အပစ္အခတ္ရပ္စဲၿပီးရင္ တတြဲတည္းပါလာမွာကေတာ့ သူတို႔ယုံၾကည္မႈရေအာင္ ေဆာင္ရြက္ဖို႔လိုတယ္။ ကာကြယ္ေပးတဲ့ေနရာမွာ အားလုံးတိုင္းရင္းသားေတြ အတူတကြ ကာကြယ္ၾကေပးတယ္။ ကိုယ့္အဖြဲ႔အစည္းေလးနဲ႔ကိုယ္ တိုင္းရင္းသားက သံသယရွိေသးလို႔ လက္နက္ကိုင္စြဲထားမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ဳိးေတြ ေျပေပ်ာက္သြားတဲ့အထိ ယုံၾကည္မႈရေအာင္ လုပ္ကိုင္ေပးျခင္းျဖင့္ ေဆာင္ရြက္သြားရင္ လိုခ်င္တဲ့ဥစၥာကေတာ့ ေပၚလာမွာပဲ။ အဲဒီေတာ့ တဖက္တလမ္းကလည္း ဘာလဲဆိုေတာ့ ေျပာခ်င္တာက တပ္ခ်ည္းလည္းမဟုတ္ဘူး။ အမ်ားႀကီးထြန္းကားဖို႔ဆိုတာက လူမွဳေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြက ထြန္းကားဖို႔လိုတယ္။ လူမႈေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြက ထြန္းကားလာရင္ သူတို႔က ဘာလုပ္မလဲ။ လူသားေတြအက်ဳိးအတြက္၊ လူသားေတြနဲ႔ပတ္သက္တဲ့၊ တိုင္းရင္းသားေတြအပါအ၀င္ လူသားေတြနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ေထာက္ပံ့တဲ့၊ သူတို႔ရဲ႕လိုအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္းေပးတဲ့ လူသားအတြက္၊ လူသားအက်ဳိးငွာလုပ္တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြေပါ့ ဒါေတြဟာ ေပၚလာၿပီးေတာ့ ကခ်င္ကလည္း ပါရမယ္၊ ခ်င္းကလည္း ပါရမယ္၊ သူ႔ဟာသူ လုပ္ကိုင္သြားျခင္းျဖင့္ အဲဒါေတြ စုေပါင္းလုပ္ၿပီးေတာ့ အေျဖရွာသြားၾကမယ္ ဆိုရင္လည္းပဲတနည္းတလမ္းေတာ့ အေထာက္အပံ့ေတြရၿပီးေတာ့ ယုံၾကည္ၿပီးလာၾကမွာျဖစ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ အဲသလိုပဲ ေဆာင္ရြက္သြားၾကတာမ်ဳိးကုိ အလားတူက တပ္အေနနဲ႔လည္းပဲ ယုံၾကည္မွဳရေအာင္ေပါ့ေနာ္ ေဆာင္ရြက္သြားၿပီးေတာ့ အျမင္မွာေရာ၊ တကယ္လက္ေတြ႔လု ပ္ကိုင္တဲ့ေနရာမွာေရာ ယုံၾကည္ေအာင္ေပါ့ လုပ္ကိုင္ေပးသြားမယ္ဆိုရင္ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ထားၿပီးေတာ့ လုပ္ရင္ေတာ့ ပိုေကာင္းပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ အခု လက္နက္နဲ႔ပဋိပကၡျဖစ္ခဲ့တာ လြတ္လပ္ေရးအစက ျဖစ္တဲ့ လက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡဟာ ဒီေန႔ထိ အားလုံးေနာင္လာေနာင္သားေတြအတြက္ ဘာတခုမ်ား အက်ဳိးေက်းဇူးရခဲ့သလဲဆိုေတာ့ ဘာတခုမွ အက်ဳိးေက်းဇူးမရဘူး။ တေန႔တေန႔ တိုင္းျပည္သာ ဆုတ္ယုတ္သြားတယ္။ ဒါေတြနဲ႔ သံေ၀ဂရၾကၿပီးေတာ့ သင္ခန္းစာေကာင္းေတြယူၾကၿပီးေတာ့ လက္ရွိေခါင္းေဆာင္ေတြအေနနဲ႔ သေဘာထားႀကီးႀကီးနဲ႔ တပ္ပိုင္းကလည္း တပ္ပိုင္းအေလ်ာက္၊ တပ္မေတာ္သားေတြကလည္း တပ္မေတာ္သားေတြလည္း တပ္မေတာ္သားအေလ်ာက္၊ ေနာက္ ပါတီေတြလည္း အလားတူပဲ နားလည္ၿပီးေတာ့ ပူးေပါင္းၿပီးေတာ့ အဲဒီအေပၚမွာ ေဆာင္ရြက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေနာင္လူေနာင္သားေတြအတြက္ ေအးျမတဲ့၊ ေအးခ်မ္းတဲ့ အရိပ္အေယာင္ ျမင္လာႏိုင္ေကာင္းရယ္လို႔ ဒီလို ေအာက္ေမ့ၿပီးေတာ့ အခုလည္း ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေအာင္ျမင္ေအာင္ ၀ိုင္းၿပီးၾကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ေနၾကပါတယ္လို႔ ေျပာခ်င္တယ္။ ၾကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ၾကဖို႔လည္း လိုတယ္လို႔ ေျပာခ်င္တယ္။ တတြဲတည္း အပစ္အခတ္ရပ္စဲတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္တည္းပဲ သူတို႔ျပည္နယ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့အားလုံးကို သူတို႔ယုံၾကည္စိတ္ခ်ႏိုင္ေအာင္၊ ႏိုင္ငံကို ထူေထာင္ႏိုင္ၿပီးေတာ့ ျဖစ္သြားရေအာင္ ႀကိဳးစားလုံးပန္းေပးသြားရင္ေတာ့ ဒါ အေကာင္းဆုံးပဲလို႔ေအာက္ေမ့ပါတယ္။”