အသံထြက္႐ုပ္ရွင္၊ ေရာင္စုံ႐ုပ္ရွင္အဆင့္ကေန 3D ႐ုပ္ရွင္နဲ႔ ေရြ႕လ်ားထိုင္ခုံေတြထိ တုိးတက္လာတဲ့ ႐ုပ္ရွင္လုပ္ငန္းဟာ အားပါတဲ့ ေနာက္ထပ္ျဖစ္ထြန္းမႈေတြကုိ အၿမဲရွာေဖြေနတာပါ။ ခုေတာ့ စမ္းသပ္႐ုပ္ရွင္ကားတုိေလးကုိ ၾကည္႔႐ႈသူအဖုိ႔ ပိတ္ကားေပၚမွာ ဘာေတြျမင္ရမလဲ ဆုိတာကုိ ဦးေႏွာက္လႈိင္း ကတဆင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ပါၿပီ။ စကန္နာစ္ (Scanners) လုိ႔ေခၚတဲ့ ဒီစနစ္မွာ ႀကိဳးမဲ့ေခါင္းစြပ္ သုံးထားတာမုိ႔ ဦးေႏွာက္လိႈင္းေတြကုိသုံးၿပီး မသိစိတ္နဲ႔ကုိ ႐ုပ္ရွင္ရဲ႕ဇာတ္အိမ္ကုိ လုိသလုိ ခ်ယ္လွယ္ႏုိင္ေတာ့မွာပါ။ "စကန္နာစ္ဟာ ႐ုပ္ရွင္ပလက္ေဖာင္းတခု ျဖစ္ပါတယ္။ သူက လူ႔ရဲ႕ ဦးေႏွာက္လႈိင္းေတြဆီက တကယ့္အခ်က္အလက္ေတြကုိသုံးၿပီး ႐ုပ္ရွင္ကုိ ျဖတ္ေတာက္ေပါင္းစပ္ႏုိင္တယ္။ ႏွစ္လမ္းသြား စနစ္ေပါ့။ ကုိယ္ေျပာင္းထားတဲ့ ႐ုပ္ရွင္ကုိ ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ႐ုပ္ရွင္က ကုိယ့္အေတြးကုိ ျပန္ေျပာင္းေပးႏုိင္တဲ့ စနစ္ပါ။" ဒီစနစ္မွာ ဘဲဥပုံေခါင္းစြပ္ကုိသုံးၿပီး ၀တ္ဆင္သူရဲ႕ ဦးေႏွာက္လႈိင္းေတြကုိ ဖတ္ပါတယ္။ နဖူးေပၚက ဆင္ဆာကေတာ့ ႂကြက္သားနဲ႔ ဦးေႏွာက္လႈိင္း အခ်က္အလက္ေတြကုိ ဖမ္းယူေနသလုိ နားဖုေပၚက ဆင္ဆာကလည္း ႂကြက္သားဆုိင္ရာ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကုိ ဖတ္ေနပါတယ္။ ရလာတဲ့ အခ်က္အလက္ကုိမွ ေခါင္းေဆာင္းထဲက ပေရာ္ဆက္ဆာက ႂကြက္သားအခ်က္ျပ လွ်ပ္စစ္ေတြကုိ ခြဲျခားၿပီး ဦးေႏွာက္လႈိင္းေတြကုိ ေဖာ္ထုတ္ေပးပါတယ္။ စကန္နာစ္ကေတာ့ ဖန္တီးႏုိင္စြမ္းနဲ႔ တရားမွတ္ရာမွာ အေရးႀကီးတဲ့ ဦးေႏွာက္ရဲ႕ အယ္လ္ဖာလႈိင္းေတြကုိပဲ အဓိက ဖမ္းယူတာပါ။ ၁၅ မိနစ္စာရွိတဲ့ ဒီ႐ုပ္ရွင္ ၾကည့္႐ႈသူေတြအဖုိ႔ လုိသလုိေျပာင္းလဲႏုိင္မယ့္ ဇာတ္ကားအပုိင္းေပါင္းမ်ားစြာ လုိေနပါေသးတယ္။ "က်ေနာ္တုိ႔က ႐ုိး႐ုိး႐ုပ္ရွင္အစား လွ်ပ္စစ္သံလုိက္လိႈင္း ထည့္ထားတဲ့ ႐ုပ္ရွင္ကုိ ဖန္တီးခဲ့တာပါ။ ဒါက လူတေယာက္ရဲ႕စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ေနတာေတြ၊ စိတ္ကူးေနတာေတြကုိ တကယ့္အစစ္အတုိင္း ေဖာ္ျပႏုိင္တယ္။" လမ္းသြားလမ္းလာေတြ၀င္ၿပီး နမူနာၾကည့္ႏုိင္ေအာင္ ဒီ စကန္နာစ္ကုိ ႐ုပ္ရွင္႐ုံ အသြင္ေျပာင္းထားတဲ့ ေနာက္တြဲယာဥ္နဲ႔ စမ္းသပ္ျပသခဲ့ပါတယ္။ "ပရိသတ္တေယာက္က ဒီ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္အိမ္ကုိ ေျပာင္းလုိက္တာ ျမင္ရတုိင္း က်ေနာ္ အရင္က မျမင္ဘူးတဲ့ ဇာတ္လမ္းအသြားေတြခ်ည္းပဲ။" ဒီလုိ အလားတူ စနစ္တခုတည္းနဲ႔ တမုိးတည္းေအာက္က ႐ုပ္ရွင္ခန္းမ်ားစြာမွာ ျပဖုိ႔ေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ေလာက္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ရမ္ခ်န္းကေတာ့ ဒီစနစ္က ဦးေႏွာက္နဲ႔ အာ႐ုံေၾကာ သိပၸံပညာရွင္ေတြကုိ မသိစိတ္အေၾကာင္း ပုိမုိနားလည္လာေစၿပီး အိပ္မက္ေတြကုိ အတိအက် မွတ္တမ္းတင္ႏုိင္ေစမွာျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။