မႏၱေလးၿမိဳ႕ရဲ႕ အေနာက္ဘက္အက်ဆံုး ဧရာ၀တီျမစ္ကမ္းေဘးတေလွ်ာက္က ေရေပၚတဲအိမ္ေလးေတြဆီကို ဒီတပတ္မွာ အလည္သြားၾကရေအာင္ပါ။ ၿမိဳ႕အေနာက္ေျမာက္ဘက္အစြန္း ျဖစ္တဲ့ ကြ်ဲစြန္းဆိုတဲ့ ေနရာကေန ေျမာက္ဘက္ထိပ္ေညာင္ကြဲလိ႔ ေခၚတဲ့ရပ္ကြက္အထိ တတန္းႀကီး စီတန္းထားတဲ့ ၀ါးေဖာင္ေတြ၊ ေရေပၚတဲအိမ္ေလးေတြကို ရွိတဲ့ဆီကိုပါ။ ဧရာ၀တီျမစ္ အထက္ပိုင္းေဒသေတြကေန ၀ါးေတြကိုေဖာင္လုပ္ၿပီး သယ္လာၾကတယ္။ ဒီကြ်ဲစြန္းနဲ႔ ေညာင္ကြဲၾကားထဲေနရာမွာ ၀ါးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ၀ါးကပ္တို႔လို ပစၥည္းေတြကို ထုတ္လုပ္ဖို႔ ရပ္နားၾကတယ္။ အခုသြားလည္မယ့္ ေရေပၚအိမ္ေလးေတြဆိုတာ အဲ့ဒီအထက္ကေန သယ္လာတဲ့ ၀ါးေဖာင္ႀကီးေတြေပၚမွာ ေဆာက္ထားတဲ့ တဲအိမ္ေလးေတြေပါ့။ ၀ါးေဖာင္ေတြနဲ႔ တဲအိမ္ေတြကို ျမင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ အရင္ဆံုး ကမ္းနားလမ္းကို ေရာက္ေအာင္သြားရမယ္။ ၿပီးရင္ ျမစ္ကမ္းနားေဘာင္ေပၚကေန ျမစ္ဘက္ကို ကုန္းေလ်ွာေလးအတိုင္း ဆင္းလိုက္ရမယ္။ ဆင္းလိုက္တာနဲ႔ ျမစ္ကမ္းနံေဘးမွာေနၾကတဲ့ က်ဴးတဲအိမ္တခ်ိဳ႕ကို ေတြ႔မယ္။ သူတို႔ကို နည္းနည္းေက်ာ္ျဖတ္လိုက္ၿပီးရင္ေတာ့ ၀ါးေဖာင္ေတြနဲ႔ ျမစ္ျပင္ႀကီးကို ေတြ႔ပါၿပီ။ ေဖာင္ေတြေပၚမွာ တဲအိမ္ေလးေတြက ဟိုတကြက္ဒီတကြက္။ တဲအိမ္မွာေနသူေတြကေတာ့ ေဒသခံေတြလည္း ပါသလို တခ်ိဳ႕ကလည္း အနယ္နယ္အရပ္ရပ္ကေန အလုပ္လုပ္ဖို႔ မႏၱေလးကို တက္လာၾကသူေတြပါတယ္။ ရတဲ့အလုပ္ကို ၀င္လုပ္ၾကရင္း ေျမေနရာလည္းမလိုတဲ့ ဒီလိုတဲအိမ္ေတြမွာ ေနေနၾကတာေပါ့။ တဲအိမ္ေလးေတြက ဆယ္ေပ၊ ၁၅ ေပခန္႔ေလာက္ အက်ယ္ရွိမယ္။ တခ်ိဳ႕တဲအိမ္ေတြမွာ ကေလးေတြေရာ၊ လူႀကီးေတြေရာ၊ လူူေတြေမြးထားတဲ့ ၾကက္ေတြေရာ၊ ေခြးေတြေရာ ေတြ႔ရတယ္။ မိသားစုဦးေရ အနည္းဆံုးအိမ္က လူႏွစ္ဦးနဲ႔ အမ်ားဆံုးအိမ္က လူရွစ္ဦးအထိ ေရာႁပြမ္းၿပီးေနၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕အိမ္ေတြက ဟင္းခ်က္ဖို႔ အဖီကေလးေတြ ထုတ္ထားတတ္ၿပီး တခိ်ဳ႕ကေတာ့ ေဖာင္ျပင္ႀကီးေပၚမွာ မီးဖိုေခ်ာင္လို အမိုးအကာေလးလုပ္ထားတယ္။ အိမ္ေတြမွာမွ ပိုက္ဆံေပါေပါမ်ားမ်ား ရွိတဲ့အိမ္၊ အထိုက္အေလ်ာက္ရွိတဲ့အိမ္နဲ႔ နည္းနည္းသာရွိတဲ့အိမ္ဆိုၿပီး ကြဲျပားေသးတယ္။ ပိုက္ဆံရွိတဲ့ အိမ္ကေတာ့ ဆိုလာျပားရယ္၊ တီဗီြရယ္၊ အင္တာနာရယ္၊ ေရခဲေသတၱာရယ္နဲ႔။ အထိုက္အေလ်ာက္ရွိတဲ့ အိမ္ကလည္း တီဗီြနဲ႔ေအာက္စက္နဲ႔။ သိပ္မရွိတဲ့အိမ္ကေတာ့ ဗီြဒီယိုအေခြၾကည့္လို႔ရတဲ့ ဒီဗီြဒီ ဖြင့္စက္ကေလးနဲ႔ေပါ့။ အိမ္ေတြက လူႀကီးအမ်ားစုက မိုးလင္းၿပီးဆိုရင္ ကိုယ့္အလုပ္ကိုသြားၾကတယ္။ ေက်ာင္းေနအရြယ္ ကေလးေတြကိုလည္း အနီးကဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းထားၾကတယ္။ ေက်ာင္းမေနႏိုင္ေသးတဲ့ ကေလးငယ္ေတြနဲ႔ အသက္ႀကီးပိုင္း လူႀကီးပိုင္းေတြေလာက္သာ ေန႔ခင္းအခ်ိန္ေတြမွာ က်န္ခဲ့တယ္။ ညေနေစာင္းက်မွ မိသားစု စံုစံုညီညီ ျပန္ေတြ႔ၾကရတယ္။ အမ်ားစုကေတာ့ ဧရာ၀တီျမစ္နဲ႔ ပတ္သက္စပ္ဆက္တဲ့ အလုပ္ေတြလုပ္ၾကတာပါပဲ။ အ၀တ္ေလွ်ာ္တယ္၊ သဲက်ံဳးတယ္၊ ထင္းသယ္တယ္၊ ကုန္ထမ္းတယ္၊ ၀ါးကပ္လုပ္ငန္းေတြမွာ လုပ္သားအေနနဲ႔ ၀င္လုပ္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း မႏၱေလးၿမိဳ႕တြင္းက ဆိုင္ေတြ၊ ကုမၸဏီေတြမွာ အလုပ္၀င္လုပ္ၾကတယ္။ ဒီတဲအိမ္ေလးေတြဆီကို သြားရတာကေတာ့ တကယ္ရင္ခုန္စရာေကာင္းလွပါတယ္။ ျမစ္ေရျပင္ေပၚမွာ ျဖစ္တာတင္မကဘူး ၀ါးလံုးေတြ အခ်င္းခ်င္း ခ်ိတ္တြဲထားတဲ့ တခ်ိဳ႕၀ါးေဖာင္ေတြက အစည္းေျပခ်င္သလို ျဖစ္ေနတာရယ္ေၾကာင့္ သာမာန္ေျမႀကီးေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္ရတာထက္ အဆမ်ားစြာ ခက္ခဲလြန္းပါတယ္။ အင္မတန္သတိထားရတယ္။ ေဖာင္ေပၚမွာ ေနလာတဲ့သူေတြကေတာ့ ကေလးကအစ ေအးေအးေဆးေဆးသြားတတ္ၾကတယ္။ ေဖာင္ေပၚမွာေနသူေတြက သူတို႔ဆီကို လူစိမ္းတဦးေရာက္လာၿပီဆိုရင္ တန္းသိတတ္တယ္။ မသိပဲေနမလား။ ေျခေထာက္တဖက္ကိုႂကြလိုက္ရင္ က်န္တဲ့တဖက္က ေအာက္ကို နစ္နစ္၀င္သြားတဲ့အတြက္ လက္ႏွစ္ဖက္က ဟန္ခ်က္မပ်က္ေအာင္ ေလထဲမွာ ကားရားလုပ္ေနရတာကိုး။ ဒါ့ေၾကာင့္ အဲ့လို ကားရားကားရားလာတဲ့လူဆို လူစိမ္းပဲတဲ့ေလ။ ေဖာင္ေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္သာ ခက္ခဲတာပါ။ တဲအိမ္တအိမ္ထဲေရာက္သြားၿပီ၊ ဒါမွမဟုတ္ ေဖာင္ရဲ႕တေနရာရာမွာ နားလိုက္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ အင္မတန္ကို ေနလို႔ထိုင္လို႔ ေကာင္းလွပါတယ္။ ျပန္ေတာင္မထခ်င္ေလာက္ေအာင္ပါပဲ။ ေလတခ်က္တိုက္လိုက္တိုင္း ျမစ္ေရျပင္က သိမ့္ကနဲ လႈပ္လႈပ္သြားၿပီး ၿငိမ့္ကနဲျဖစ္ျဖစ္သြားဟာ အရမ္းအရသာရွိလွတယ္။ ေဖာင္ေပၚမွာေနတဲ့သူေတြက ျမစ္ကမ္းစပ္က်ဴးတဲမွာ ေနသူေတြထက္ ပိုအဆင္ေျပတယ္လို႔ ဆိုရမယ္။ လူႀကီး (VIPခရီးစဥ္) လာရင္လည္း စိုးရိမ္စရာမလိုသလို ျမစ္ေရတက္လာရင္လည္း စိုးရိမ္စရာမလိုပါဘူး။ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္လို လူႀကီးခရီးစဥ္ေတြရွိရင္ သူတို႔တဲေတြရွိတဲ့ ေဖာင္ေတြကို စက္ေလွတစင္းနဲ႔ ခဏေရႊ႕ေနေပးလိုက္ရံုပါပဲတဲ့။ ၀ါးေဖာင္တဲမွာေနသူေတြ အေၾကာက္ဆံုးကေတာ့ ရာသီဥတုပါပဲ။ ရာသီဥတုဆိုး၀ါးျပီး လႈိင္းေတြတအားႀကီးမယ္ဆိုရင္ ၀ါးလံုးေတြေျပေလ်ာ့ၿပီး ေဖာင္ေတြပ်က္သြားတတ္တယ္။ တခါကဆို လႈိင္းအရမ္းႀကီးလို႔ အိမ္တလုံး ေရျမဳပ္သြားတယ္။ ရာသီဥတူအရမ္းပူၿပီး ျမစ္ေရ တအားက်သြားရင္လည္း ေဖာင္မွာေနသူေတြအတြက္ အဆင္မေျပတာေတြ ျဖစ္ၾကရပါေသးတယ္။ ေဖာင္ေပၚမွာေနတဲ့သူေတြအတြက္ ဒီအခ်က္ေတြကလြဲရင္ က်န္တာမွာ အစစအရာရာ အဆင္ေျပလွတယ္လို႔ ဆိုၾကတယ္။ စာေရးသူအျမင္အရဆိုရင္ေတာ့ သူတို႔ေတြအေနနဲ႔ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ အဆင္ေျပလွေပမယ့္ က်န္းမာေရး႐ႈႈေထာင့္အရၾကည့္ရင္ေတာ့ လိုအပ္ခ်က္ေတြ မ်ားစြာရွိေနတယ္။ က်န္းမာေရး႐ႈေထာင့္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ လူေတြရဲ႕က်န္းမာေရးေရာ၊ သူတို႔ဖင္ခုထိုင္ၿပီး ေနထိုင္ေနၾကတဲ့ ဧရာ၀တီျမစ္ႀကီးရဲ႕က်န္းမာေရးေရာ ပါ၀င္ပါတယ္။ ေဖာင္ေပၚမွာေနသူေတြအတြက္ အိမ္သာမရွိတာေၾကာင့္ ျမစ္ေရထဲပဲ အလြယ္တကူသြားၾကရတယ္။ အမႈိက္ပစ္ရေအာင္လည္း ကုန္းေပၚထိတက္ရတာ ေ၀းတယ္ဆိုၿပီး ျမစ္ေရထဲပဲ အလြယ္ပစ္ၾကျပန္တယ္။ ျမစ္ေရဟာ စီးဆင္းေနတယ္ဆိုေပမယ့္လည္း ေဖာင္ေတြအနီးနားမွာ အမႈိက္သ႐ုိက္ေတြ ေပါေလာေပၚေနတာ ေတြ႔ရတယ္။ ဒီလိုမသန္႔တဲ့ ေရကိုပဲ စားသံုးတဲ့အခါ ျပန္သံုးၾကျပန္တယ္။ သူတို႔တေတြကေတာ့ အခုခ်ိန္ထိ က်န္းက်န္းမာမာပဲ ဘာေရာဂါ ႀကီးႀကီးမွမျဖစ္ၾကဘူး၊ အားလံုးအဆင္ေျပေနတယ္လို႔ ၿပံဳးၿပံဳးရႊင္ရႊင္ေျပာေနၾကတယ္။ အင္းေပါ့….အဆင္မေျပလို႔လည္း ရမွမရဘဲကိုး။ ၾကံဳလာသမွ်ကို အၿပံဳးမပ်က္ရင္ဆိုင္ၾကရမွာကိုက ဘ၀ပဲေလ…။ ေအးမြန္ရာျပည့္