လက္ရွိအခ်ိန္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းက တိုင္းနဲ႔ျပည္နယ္ ၁၄ ခုမွာ ၁၂ ခုေလာက္က ေရႀကီးေရလွ်ံ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ကယားျပည္နယ္နဲ႔ တနသၤာရီတိုင္းေဒသႀကီး တို႔ကလြဲရင္ တျခားျပည္နယ္နဲ႔ တိုင္းေဒသႀကီးေတြမွာ ေရႀကီးေရလွ်ံမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚေနတာပါ။ ဇြန္လနဲ႔ ဇူလိုင္လအတြင္းမွာ ျဖစ္ေပၚခဲ့တဲ့ မိုးျပင္းထန္စြာ ရြာသြန္းမႈေတြေၾကာင့္ တိုင္းနဲ႔ ျပည္နယ္ ေဒသႀကီး ၁၂ ခုက ၿမိဳ႕နယ္စုစုေပါင္း ၄၃ ၿမိဳ႕နယ္မွာ လူဦးေရေပါင္း ၁ သိန္းေက်ာ္ ၂ သိန္းနီးပါးဟာ ေရေဘးအႏၱရာယ္ ခံစားေနရပါတယ္။ ေရေဘးေၾကာင့္ ရခိုင္ျပည္နယ္၊ စစ္ကိုင္းတိုင္းေဒသႀကီးနဲ႔ မႏၱေလးတိုင္းေဒသႀကီး အတြင္းက ျပည္သူအခ်ိဳ႕ ထိခိုက္ေသဆံုးတာ၊ ဒဏ္ရာရတာ ရွိခဲ့ၿပီး စုစုေပါင္း လူ ၄၀ ေက်ာ္ ေသဆံုးခဲ့ပါတယ္။ စပါးစိုက္ဧကမ်ားစြာ ပ်က္စီးဆံုး႐ႈံးခဲ့သလို ေနအိမ္အေဆာက္အဦနဲ႔ လမ္းတံတားမ်ား အမ်ားအျပား ပ်က္စီးဆံုး႐ႈံးခဲ့ပါတယ္။ ေရေဘးေၾကာင့္ လူေသဆံုးမႈနဲ႔ ပ်က္စီးဆံုး႐ႈံးမႈေတြဟာ ဆက္လက္တိုးျမင့္လာႏိုင္တယ္လို႔ ခန္႔မွန္းမႈေတြလည္း ရွိေနၿပီး ေရေဘးသင့္ေဒသက ျပည္သူလူထု အမ်ားစုကလည္း သူတို႔ရဲ႕ အသက္အိုးအိမ္ စည္းစိမ္ေတြအတြက္ စိုးရိမ္ ထိတ္လန္႔ေနၾကပါတယ္။ ဒီလို ႏိုင္ငံတခုလံုးနီးပါး ေရေဘးသင့္မႈႀကီး အႀကီးအက်ယ္ ခံစားေနရခ်ိန္မွာ ေရေဘးဒဏ္ သိပ္ၿပီး မခံစားၾကရေသးတဲ့ ၿမိဳ႕ေဒသအသီးသီးက ျမန္မာျပည္သူျပည္သား ပရဟိတစိတ္ဓာတ္ ရွိိသူေတြဟာ ေရေဘးသင့္သူေတြကို စိတ္အား၊ လူအား တတ္စြမ္းသမွ် ပံ့ပိုးႏိုင္ဖို႔ ကိုယ့္အသိစိတ္ဓာတ္နဲ႔ကိုယ္ အလွ်ိဳလ်ွိဳ  ထြက္ေပၚလာၾကပါတယ္။ အခုဆိုရင္ မႏၱေလးတၿမိဳ႕လံုးမွာလည္း ေရေဘးသင့္ခံရတဲ့ ေဒသေတြကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် သြားေရာက္လႉဒါန္းဖို႔ အလႉခံအဖြဲ႔ေတြ အမ်ားႀကီး ေျခခ်င္းလိမ္ေနၾကပါၿပီ။ မႏၱေလးၿမိဳ႕တၿမိဳ႕လံုးနဲ႔ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သား အရြယ္ ႀကီး၊ ငယ္၊ လတ္ မေရြးရဲ႕ စိတ္ေတြထဲမွာ ေရေဘးလႉႏိုင္ေရးကိစၥ တခုတည္းသာ အဓိကအေနနဲ႔ ရွိေတာ့တယ္။ ဒီရက္ပိုင္းမွာဆိုရင္ လူသြားလူလာမ်ားတဲ့ ၂၆ ဘီ လမ္းတေလွ်ာက္ က်ံဳးရဲ႕ ေတာင္ဘက္မွာဆိုရင္ ေရေဘးသင့္ ျပည္သူေတြအတြက္ အလႉခံေနတဲ့အဖြဲ႔ေတြကို မေတြ႔ခ်င္မွအဆံုး အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ညေနေစာင္းေလ အဖြဲ႔ေတြ ပိုပိုမ်ားလာေလပါပဲ။ ပန္းခ်ီဆရာေတြ၊ ကာတြန္းဆရာေတြ၊ စာေရးဆရာေတြ၊ သဘင္သမားေတြ၊ အဆိုေတာ္ေတြ၊ သ႐ုပ္ေဆာင္ေတြကလည္း သူတို႔နည္း သူတို႔ဟန္ေတြနဲ႔ ေရေဘးအလႉေငြ ရွာၾကတယ္။ ပန္းခ်ီကားေတြ၊ ကယ္ရီေကးခ်ားပံုေတြ ဆြဲၿပီး အလႉေငြရွာၾကတယ္။ သဘင္သမားေတြကလည္း သူတို႔ပညာရွင္ေတြ စုစည္းၿပီး အလွျပကားႀကီးနဲ႔ ၿမိဳ႕ကိုပတ္ၿပီး အလႉေငြရွာၾကတယ္။ ၿမိဳ႕ခံအဆိုေတာ္ေတြကလည္း သူတို႔ တပိုင္တႏိုင္ကေလးေတြနဲ႔ လိုက္ၿပီး သီခ်င္းဆိုကာ အလႉခံေပးၾကတယ္။ မႏၱေလးေစ်းခ်ိဳေတာ္မွာ ဆိုရင္လည္း အဖြဲ႔ေတြဖြဲ႔ၿပီး အလႉခံၾကတယ္၊ သြားေရာက္လႉဒါန္းဖို႔ စီစဥ္ေနၾကတယ္။ နာမည္ေက်ာ္ မဟာေအာင္ေျမ ေက်ာက္စိမ္း၀ိုင္းကဆိုလည္း သူ႔အဖြဲ႔နဲ႔သူ ပါ၀င္လာၾကတယ္။ ကုန္စည္ဒိုင္တို႔၊ မလြန္ဆန္လႉအသင္းတို႔လို ဘိုးသက္ရွည္ အဖြဲ႔အစည္းႀကီးေတြကလည္း အင္နဲ႔အားနဲ႔ ပါ၀င္ၾကျပန္တယ္။ ၿမိဳ႕ခံ လူငယ္ေက်ာင္းသားေတြကလည္း သူတို႔ တတ္ႏိုင္သေလာက္ အားကေလးနဲ႔ အလႉေငြေတြ ေကာက္ခံေပးေနၾကပါေသးတယ္။ မႏၱေလးနည္းပညာတကၠသိုလ္၊ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္၊ ရတနာပံုတကၠသိုလ္ အစရွိတဲ့ တကၠသိုလ္တခုခ်င္းစီက ေက်ာင္းသားအဖြဲ႔ေတြဟာ အဖြဲ႔လိုက္ အလႉခံၾကတယ္။ နည္းပညာတကၠသိုလ္က ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ အလႉခံတဲ့ပံုစံကဆိုရင္ စိတ္၀င္စားစရာပါပဲ။ ေက်ာင္းယူနီေဖာင္း အျဖဴနဲ႔ နက္ျပာ ၀တ္စံုဆင္တူေလးေတြ ၀တ္ၿပီး ဂစ္တာတီး သီခ်င္းဆိုရင္း အလႉခံၾကတာပါ။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႔ေတြတင္ မကေသးဘဲ အခုမွ ဆယ္တန္းၿပီးကာစ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားကေလးေတြကပါ သူတို႔တတ္ႏိုင္တဲ့ အင္အားေလးေတြနဲ႔ လိုက္အလႉခံေနၾကတာေတြလည္း ရွိေနပါေသးတယ္။ မႏၱလးၿမိဳ႕ေပၚနဲ႔ ၀န္းက်င္က တကၠသုိလ္ေတြက ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ စုၿပီး ဖြဲ႔ထားတဲ့ မႏၱေလး ပရဟိတကြန္ရက္ဆိုတဲ့ အဖြဲ႔ကလည္း ေရေဘးအလႉမွာ တက္ႂကြစြာ ပါ၀င္ခဲ့တဲ့ လူငယ္အဖြဲ႔ေတြထဲက တဖြဲ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအဖြဲ႔ေတြ အားလံုးနီးပါးဟာ က်ံဳးရဲ႕ ေတာင္ဘက္ျခမ္းမွာ အလႉခံထြက္ေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ဆိုင္ကယ္ၿမိဳ႕ေတာ္ မႏၱေလးက ဆိုင္ကယ္စတန္႔အဖြဲ႔က လူငယ္ေတြကလည္း သူတို႔အစုအဖြဲ႔ေလးနဲ႔အတူ အလႉခံေနၾကပါၿပီ။ မႏၱေလးၿမိဳ႕က အာဆင္နယ္ ေဘာလံုးအသင္း အားေပးသူမ်ား အဖြဲ႔ကလည္း အလႉခံေနၾကျပန္ပါေသးတယ္။ မႏၱေလးၿမိဳ႕က တိုယိုတာစီဗစ္ကား စီးသူေတြ စုေပါင္းထားတဲ့ စီဗစ္ခ်စ္သူမ်ား အဖြဲ႔ကလည္း ကိုယ့္အဖြဲ႔အလိုက္ကိုယ္ လႉၾကတန္းၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း အဖြဲ႔အစည္းလိုက္မဟုတ္ဘဲ ဦးစီးဦးေဆာင္လုပ္ႏိုင္သူ တကိုယ္ေတာ္ ပရဟိတ လုပ္ေနသူေတြကလည္း မႏၱေလးၿမိဳ႕မွာ ရွိေနေသးတယ္။ အင္တာနက္ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ေပၚက မႏၱေလးနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့သတင္းေတြ တင္ေလ့ရွိတဲ့ အင္တာနက္က ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ဂ႐ုပ္စ္ေတြျဖစ္တဲ့ မႏၱေလးသတင္းပံုရိပ္တို႔၊ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား မႏၱေလးသတင္းတို႔ေတြမွာဆိုရင္ ပစၥည္းလႉမယ့္သူေတြ အေနနဲ႔ သူတို႔ဆီကို ဖုန္းေလးသာ ဆက္ေပးဖို႔၊ အိမ္တိုင္ရာေရာက္ အလႉပစၥည္းေတြ ကို္ယ္တိုင္ကိုယ္က် လာယူေပးမွာျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းေတြ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ ေဖာ္ျပကာ အလႉခံေနၾကပါတယ္။ ေရေဘးသင့္သူေတြအတြက္ မႏၱေလးၿမိဳ႕ေပၚက လူမ်ိဳးစံု၊ ဘာသာစံုကပါ ၀ိုင္း၀န္းအားျဖည့္ လႉဒါန္းၾကတယ္။ အစၥလာမ္အဖြဲ႔စည္းေတြ၊ ပန္ခ်ာပီလူငယ္အဖြဲ႔ေတြ၊ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးေတြ ပါ၀င္တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြကပါ ကုိယ့္အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ကိုယ္ ပါ၀င္လာၾကတယ္။ ၿပီးရင္ ၿမိဳ႕ေပၚက မိန္းမလ်ာအဖြဲ႔ေတြကလည္း သူ႔နည္းနဲ႔သူ အလႉခံထြက္ၾကပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ မႏၱေလးၿမိဳ႕က လူမႈေရးအသင္းေတြရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ရည္ကို ေက်ာ္ခ်သြားဖို႔ဆိုတာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ စစ္ကိုင္းတိုင္း ေကာလင္းဘက္မွ ေရစႀကီးခ်ိန္ကတည္းက အလႉေတြခံလိုက္၊ သြားလႉလိုက္နဲ႔ အလုပ္ေတြ လုပ္ေနလိုက္ၾကတာ အခုခ်ိန္ထိပါပဲ။ တဖြဲ႔နဲ႔ တဖြဲ႔ကလည္း အဆက္အသြယ္ေကာာင္းေတြျဖစ္ေအာင္ ခ်ိတ္ဆက္ ထားႏိုင္ၾကေသးတယ္။ ေရေဘးကူညီေရး တေနရာကို ကားေတြနဲ႔ သြားၾကၿပီဆို လမ္းမွာ အခ်င္းခ်င္း လက္ေတြျပၾက၊ ႏႈတ္ဆက္ၾကနဲ႔ တကယ့္ကုိ ညီညီညြတ္ညြတ္ တက္တက္ႂကြႂကြ အားရစရာပါပဲ။ အဲဒီအဖြဲ႔ေတြ အမ်ားႀကီးကို လႉေနၾကတဲ့ လူေတြကလည္း အမ်ားသား။ လႉတဲ့ပစၥည္းေတြ၊ ေငြေတြက ျပတ္တယ္မရွိဘူး၊ လႉဒါန္းမႈေတြက ရပ္တန္႔မသြားေသးဘူး။ ဒီေန႔ ၾသဂုတ္လ ၆ ရက္ေန႔အထိကို ၿမိဳ႕ထဲမွာ စည္စည္ကားကား လႉေနၾကေသးတယ္။ ဒီလို တက္တက္ႂကြႂကြ ပါ၀င္လႉဒါန္းၾကတာမ်ိဳးေတြကို မႏၱေလးၿမိဳ႕ တၿမိဳ႕တည္္းမွာတင္ လုပ္ေနတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕နဲ႔ အျခားၿမိဳ႕ေတြမွာပါ ျပဳလုပ္ေနၾကတာကို အင္တာနက္ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္စာမ်က္ႏွာေတြမွာ ေတာက္ေလွ်ာက္ ေတြ႔ျမင္ေနရပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာဆိုရင္လည္း လူငယ္ ၁၃ ဦးအဖြဲ႔က အိမ္အလုပ္ေတြကို ၁ နာရီ ေငြက်ပ္ ၂၅၀၀ ႏႈန္းနဲ႔ လိုက္လုပ္ၿပီး ရတဲ့ေငြေတြ ေရေဘးအတြက္ ျပန္လႉတာမ်ိဳး၊ ပန္႔စ္ဂီတနဲ႔ လိုက္ေဖ်ာ္ေျဖၿပီး ေရေဘးအတြက္ အလႉခံေပးတာမ်ိဳး၊ တေနကုန္ဆိုက္ကားနင္းရသမွ်ကို ေရေဘးအတြက္လႉမယ္ ဆိုတာမ်ိဳးေတြ၊ ေတာင္ငူၿမိဳ႕မွာ ဆိုရင္လည္း ကေလးေလး ၂ ေယာက္က သူတို႔ စုထားတဲ့ စုဘူးေလးေတြ ေဖာက္ၿပီး ေငြက်ပ္ ၂ ေသာင္းစီ လႉခဲ့တာမ်ိဳး ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ၿပီးေတာ့လည္း အိမ္အကူမိန္းကေလးက သူ႔ရဲ႕လုပ္အားခ ၂ လစာ ေငြ ၁ သိန္းက်ပ္ကို ပက္ကနဲ ခ်က္ခ်င္း ထုတ္လႉပစ္တာမ်ိဳး၊ ဘီယာဆိုင္က စားပြဲထိုးကေလးငယ္ေလးက ေခါက္ဆြဲေျခာက္တဖာဖိုး လႉခဲ့တာမ်ိဳး၊ ဒုကၡိတျဖစ္ေနလို႔ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ေနရတဲ့ ဦးေလးႀကီးက သူရွာထားတဲ့ ေငြထဲက ၂၀၀၀ လႉခဲ့တာမ်ိဳး၊ အျမန္လမ္းမွာ ရဲေဘာ္ေတြက ေရေဘးဒုကၡသည္ေတြအတြက္ ေရသန္႔ဘူး ၀ယ္လႉဖို႔ ေငြေၾကးအခ်ိဳ႕လႉခဲ့တာမ်ိဳး အစရွိတဲ့ အလႉမ်ိဳးေတြကလည္း ၾကက္သီးထစရာေကာင္းလွေအာင္ ပီတိျဖစ္ေစတဲ့ အလႉေတြပါပဲ။ ဒီေရႀကီးမွႈမွာ အစိုးရတာ၀န္ရွိသူေတြက သဘာ၀ေဘးအႏၱရာယ္ က်ခံရတဲ့ ေဒသအျဖစ္ ရခိုင္ျပည္နယ္၊ ခ်င္းျပည္နယ္၊ စစ္ကိုင္းတိုင္းနဲ႔ မေကြးတိုင္း အစရွိတဲ့ တိုင္းနဲ႔ ျပည္နယ္ ၄ ခုကိုသာ သတ္မွတ္ထားၿပီး ကယ္ဆယ္ေရးေတြ ျပဳလုပ္ေနတာပါ။ က်န္ရွိေနတဲ့ ေရေဘးသင့္ေနတဲ့ တိုင္းနဲ႔ ျပည္နယ္ေတြကိုေတာ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ ေခြ်းႏွဲစာ အလႉေငြေတြနဲ႔သာ ေထာက္ပ့ံေနၾကရတာပါ။ စစ္ကိုင္းတိုင္းေဒသႀကီး အထက္ပိုင္းက ဆိုးရြာစြာ ေရေဘးသင့္ခဲ့တဲ့ ကေလး၊ ေကာလင္း၊ မံုရြာ စတဲ့ ၿမိဳ႕ေတြမွာေတာ့ အဆိုးရြားဆံုး အေျခအေနကေန လြတ္ေျမာက္လာၿပီလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဧရာ၀တီျမစ္ေၾကာင္းတေလွ်ာက္မွာရွိတဲ့ ၿမိဳ႕၊ ရြာေတြမွာေတာ့ ေရေဘးအႏၱရာယ္နဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရဆဲျဖစ္သလို အဆိုးဆံုး အေျခအေနေတြ ျဖစ္မလာေစဖို႔ ဆုေတာင္းေနရဆဲပါ။ ေရေဘးေၾကာင့္ အေသအေပ်ာက္ အပ်က္အစီးစာရင္းေတြ ထပ္တိုးလာမွာကို အားလံုးက စိုးရိမ္ေနရဆဲပါ။ ေနာက္ပိုင္းမွာလည္း ေရေဘးေၾကာင့္ ထိခိုက္ပ်က္စီးမူေတြ၊ ဆံုး႐ႈံးနစ္နာမႈေတြအတြက္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးနဲ႔ အစားထိုးကုသေရးပိုင္းေတြ အမ်ားႀကီး လိုအပ္ေနဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရေဘးသင့္ ျပည္သူေတြအားလံုး ပံုမွန္အေနအထားအတိုင္း ျပန္လည္ရပ္တည္ေနႏိုင္ဖို႔ ဆိုရင္ ေငြအင္အား၊ အခ်ိန္အင္အား၊ စိတ္ဓာတ္အင္အား မ်ားစြာပါ လိုအပ္ေနပါတယ္။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ျပည္သူေတြအခ်င္းခ်င္း ေခြ်းႏွဲစာေလးေတြနဲ႔ ကူညီေနၾကတာေလးေတြဟာ အစစအရာရာ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးမွာ ဘာမွမေျပာစေလာက္ဘူးလို႔ ထင္ရေပမယ့္ အမွန္တကယ္မွာေတာ့ သူတို႔ေတြအတြက္ အင္မတန္ကို အေထာက္အပံ့ ျဖစ္ေစပါတယ္။ ႀကီးမားတဲ့ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားကိုလည္း ရရွိေစပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲ အစိုးရက လုပ္ေပးသည္ျဖစ္ေစ၊ မလုပ္ေပးသည္ျဖစ္ေစ ဒီေရေဘးသင့္မႈအေရးမွာ ျမန္မာျပည္သူေတြ အခ်င္းခ်င္း ဘယ္ေလာက္စုစည္းမႈ အားေကာင္းတယ္ ဆိုတာ ျပလိုက္ႏိုင္တဲ့ ျပယုဂ္ႀကီးတခုအျဖစ္နဲ႔ ထင္က်န္လို႔ သမိုင္းတြင္ခဲ့ပါပေကာေလ။