“ကာတြန္းမ်ားသည္ သမုိင္းကို ေျပာေနၾကသည္” ဟု ကာတြန္းမ်ားကို သီးသန္႔ဂုဏ္တင္ရ မည္လားမသိေပ။ အာဏာရွင္မ်ားသည္ ကာတြန္းမ်ားကို အလြန္ေၾကာက္၏။ ကာတြန္းဆိုလွ်င္ အၿမီးျပန္ ေခါင္းျပန္ ေသခ်ာစစ္ေဆးၿပီးမွ ထည့္ခြင့္ေပးသည္။ ယခင္က ဂ်ာနယ္မ်ားမွာ အလြန္ရွားသည္။ ၇၂ ခုနွစ္က ဂ်ာနယ္မ်ားမွာ အလြန္ရွား၏။ စာေပကင္ေပတုိင္မရွိ၍ ေရးခ်င္ရာေရး၍ ရ၏။ ထိုစဥ္က အစိုးရသည္ အေမရိကန္၏ အၿငိဳအျငင္ကို မခံလိုေပ။ အေမရိကန္နယ္ခ်ဲ႔ဟု ထည့္၍မရ။ ကြန္ျမဴနစ္တေစၦကလည္း ေျခာက္ခံေနရ၍ ကြန္ျမဴနစ္ဟု ထည့္မေရးရေပ။ သို႔ေသာ္ စာေပကင္ေပတိုင္ ေခတ္ကထက္ သာပါသည္။ ထိုအခ်ိန္က စာေရးခဲ့ေသာ စာေရးဆရာမ်ားမွာ စစ္အာဏာရွင္မ်ား၏ အနိ႒ာ႐ုံကို ေကာင္းေကာင္း ခံစားခဲ့ရပါသည္။ သို႔ေသာ္ စာေပသမားမ်ားမွာ ဆီလို အေပါက္ရွာတတ္သူမ်ားဟု ဆိုရေပသည္။ ရသည့္အေပါက္မွ ကတ္သီးကတ္သတ္ ေရးတတ္၏။ ကာတြန္းဆိုလွ်င္ ကာတြန္းမဆြဲရဟု မပိတ္ပင္ေသာ္လည္း ကာတြန္းကို စစ္စစ္ ေပါက္ေပါက္ ရွာေဖြတတ္သည္။ ထိုထဲတြင္ သူတို႔ စစ္စစ္ေပါက္ေပါက္ ရွာေဖြရသည္မွာ ေအာ္ပီက်ယ္၏ ကာတြန္းမ်ားကို ရွာဖတ္ၾကသည္။ ကဗ်ာဆရာမ်ားကိုလည္း သူတို႔ ေၾကာက္ၾက၏။ အပိတ္ခံရဆံုးမွာ ေမာ္ဒန္ကဗ်ာဆရာမ်ား ျဖစ္သည္။ ေလးလံုးစပ္ ကဗ်ာဆရာမ်ား၌ သူတို႔ ေဒါက္ေထာက္ၾကည့္ခံရသူမ်ားတြင္ ဆရာဗန္းေမာ္ညိဳႏြဲ႔ ပါဝင္ေလသည္။ ယခုမူ ကာတြန္းမ်ား တစခန္းထလာၿပီဟု ဆိုရမည္။ အစိုးရ ႏုတ္ထြက္ေပးေရးအတြက္ အႏၱရယ္ မရွိေသးသေရြ႕၊ စစ္တပ္၏ လႊမ္းမိုးမႈ ေလ်ာ့ေပါ့ေပးရမည္ဟု အျပင္းအထန္ မလႈပ္ရွားေသးသေရြ႕ စာေပနွင့္ စာနယ္ဇင္းေလာကတြင္ ေရးခ်င္တာေရးခြင့္ေပးထားေသာ အေျခအေနမ်ိဳးကိုကား အထိုက္အေလ်ာက္ ရရွိေနေပသည္။ လြတ္လပ္ၿပီဟုကား ေႂကြးေၾကာ္၍ မရနုိင္။ အဖမ္းခံရ၊ တရားစြဲခံရေသာ စာနယ္ဇင္းသမား ၄၇ ေယာက္ရွိၿပီဟု ဆို၏။ ေထာင္က်သြားသူ ၁၄ ေယာက္ ရွိေလသည္။ ျမန္မာသံေတာ္ဆင့္မွာ အယ္ဒီတာအပါအဝင္ ၁၁ ေယာက္ တရားစြဲခံထားရၿပီး ထိုစံခ်ိန္ကိုခ်ိဳးကာ Daily Eleven မွ ၁၇ ေယာက္အထိ တရားစြဲခံထားရေလသည္။ စာေပလြတ္လပ္ခြင့္ဟုပင္သံုးနႈန္း၍ မရေတာ့ေပ။ သို႔ေသာ္ ကာတြန္းဆရာမ်ားသည္ ေလၿငိမ္၊ ေရၿငိမ္ေနရာမွေန ေလထန္၊ ေရဆန္လာေသာအခါ မိမိတို႔ ရရွိေသာဘက္မွ ထြက္ေပါက္ရွာကာ ေရးလာၾကသည့္အခါ အားလည္းအားရ၊ ေက်းဇူးလည္း တင္ရပါသည္။ ေတာ္ဝင္နွင္းဆီခန္းမတြင္ စာေပစာနယ္ဇင္းသမားမ်ား၊ ကာတြန္းဆရာမ်ားနွင့္ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္တို႔ ေတြ႔ဆံုခဲ့ရာတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က မိမိသည္ ဂ်ာနယ္၊ မဂၢဇင္းမ်ားကို လွန္လိုက္လွ်င္ ပထမဆံုး ကာတြန္းမ်ားကို ၾကည့္ေၾကာင္း၊ အလြန္အားရေက်နပ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုသြားေလသည္။ အားလံုး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နွင့္ သေဘာထားတူၾကေပမည္။ ကာတြန္းမ်ားမွာ အားရစရာလည္းေကာင္း သေရာ္ခ်က္မွာ ရယ္စရာလည္း ေကာင္းလွေလသည္။ ၂ဝ၁၅ ဇြန္လ (၂၃) ထုတ္ Daily Eleven သတင္းစာတြင္ပါေသာ ကာတြန္းတပုဒ္တြင္ စာအုပ္ဆိုင္တဆုိင္ေရွ႕တြင္ လူတေယာက္ရပ္ကာ လက္နွစ္ဖက္တြင္ စာအုပ္မ်ားကိုင္ကာ ဝယ္သူကို ရွင္းျပေနပါသည္။ အေပၚမွ စာမွာ - “ ၅ နွစ္တာခရီး၊ ၂ အုပ္တြဲထြက္တယ္ခင္ဗ်။ ဒါက အေျပာေပါင္းခ်ဳပ္။ စာမ်က္နွာက ဖိုးတြမ္ တီး (၄၂ဝ) မ်က္နွာေပါ့။ ဒါက အလုပ္ေပါင္းခ်ဳပ္ စာမ်က္နွာ (၁၈) မ်က္နွာ ပါခင္ဗ်ာ။” ဟု ေရးထားေလသည္။ ကာတြန္း ၾကည့္သူက စဥ္းစားၾကည့္၏။ ၅ နွစ္တာခရီးတြင္ အေျပာ ႀကီးခဲ့သူမ်ားကို သတိထားမိလာသည္။ ထုိထဲတြင္ အေျပာဆိုးေသာ သမၼတဦးသိန္းစိန္၏ အစိုးရအဖြဲ႔မွ ဝန္ႀကီးမ်ားကိုလည္း ျမင္ေယာင္လာ၏။ နယ္လွည့္ပါး႐ုိက္လာၿပီး ယခုလည္း ပါး႐ုိက္ဖို႔ ဝန္မေလးေသာ ဝန္ႀကီးမ်ိဳး၊ လယ္သမားမ်ားကို တေန႔ထမင္းတနပ္သာ စားခိုင္းေသာ စိုက္ပ်ိဳးေရးဝန္ႀကီးမ်ိဳး၊ မီးမလာရင္လည္း စိတ္ပူစရာမလိုဘဲ ဖေယာင္းတိုင္ထြန္း၍ ေနသင့္ေၾကာင္း ေျပာခဲ့သည့္ သမၼတ၏ ထိပ္တန္းအႀကံေပး ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳး၊ တ႐ုတ္ကို ေက်းဇူးလည္းတင္ရ၊ ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္ရပါသည္ဟု ဝန္ခံရင္ဖြင့္သြားေသာ ဝန္ႀကီးမ်ိဳး၊ လူတေယာက္တေန႔ ဝင္ေငြ ၂ဝဝဝ ဆိုရင္ လံုေလာက္ၿပီဟု ေျပာသြားသည့္ ဒုတိယသမၼတမ်ိဳး၊ ျပည္သူမ်ားကို ႏြားနုိ႔ ေသာက္ပါဟု လူသန္း ၅ဝ ေက်ာ္ကို ေျပာခဲ့သည့္ သမၼတမ်ိဳး၊ အစိုးရစတက္စဥ္က သန္႔ရွင္းေသာ အစိုးရ၊ ေကာင္းမြန္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးျဖစ္ေစရမည္ဟု ေျပာဆိုခဲ့သည့္ သမၼတမ်ိဳးကို စဥ္းစား ၾကည့္လွ်င္ ထိုကာတြန္းပါ အေျပာေပါင္းခ်ဳပ္ စာအုပ္ကို သြားျမင္မိသလို စာမ်က္နွာကလည္း  ဖိုးတြမ္တီး (၄၂ဝ) ဟု ဆိုသျဖင့္ ပုဒ္မ ၄၂ဝ ကို ျပန္ေတြးမိပါသည္။ ထိုအတူ အလုပ္ေပါင္းခ်ဳပ္ဆိုၿပီး စာမ်က္နွာ (၁၈) မ်က္နွာ ဆိုေသာေၾကာင့္ (၁၈) ဂဏန္းကို ေတြးမိျပန္၏။ (၁၈) ဂဏန္းမွာ ယေန႔ကာလ၌ လူတုိင္းလိုလို မွတ္မိေနေသာ ဂဏန္းျဖစ္၏။ ပုဒ္မ (၁၈) ျဖစ္၏။ လြတ္လပ္စြာ ဆႏၵျပခြင့္ရွိသည္ဟု ဖြဲ႔စည္းပံုတြင္ ထည့္ထား၊ ေၾကညာထားၿပီး ယခင္က ဒဏ္ေငြျဖင့္သာ ၿပီးေသာ္လည္း ယခုအခါ ေထာင္ ၃ လ လိႈင္လႈိင္ခ်ေနေသာ ပုဒ္မ ျဖစ္၏။ စစ္တပ္တျဖစ္လည္း အရပ္သားတပုိင္း အစိုးရ၏ မီးစတဖက္၊ ေရမႈတ္တဖက္ ဒီမိုကေရစီကို သြားျမင္မိပါသည္။ ယခုအခါ၌ ကဗ်ာစာအုပ္မ်ားလည္း လိႈင္လႈိင္ထြက္၏။ ကဗ်ာဆရာမ်ားမွာလည္း ေရးနိင္ စြမ္းအား ေကာင္းသည္။ နုိင္ငံေရးစာအုပ္မ်ားလည္း အမ်ားအျပားထြက္လာသည္။ စာေရးဆရာမ်ားလည္း အေရအတြက္ တုိးလာပါသည္။ အေျပာေကာင္းၿပီး အလုပ္မေကာင္းေသာ အစိုးရကို ေဝဖန္သည့္စာမ်ားကို ပရိသတ္က ဖတ္လာသည္။ ဂ်ာနယ္မ်ားတြင္ ကာတြန္းေကာင္းမ်ားလည္း လိုလာသည္။ ထို႔ျပင္ ပုဂၢလိက သတင္းစာမ်ားကိုလည္း လူထုက ဝယ္ဖတ္လာေလသည္။ သို႔ေသာ္ သတင္းစာမ်ားမွာ ႐ံႈးၿမဲ႐ႈံးေနဆဲျဖစ္၏။ ႐ံႈးရသည့္ အေၾကာင္းအရင္းတြင္ ေၾကာ္ျငာမရျခင္းလည္း ပါသည္ဟု ဆို၏။ Daily Eleven တို႔ ျမန္မာစံေတာ္ ခ်ိန္တို႔၊ ဆဲဗင္းေဒး၊ Voice တုိ႔ကို ပံုမွန္လိုလုိ ဖတ္ျဖစ္ပါသည္။ ဖတ္စရာလည္း ပါသလို သတင္းလည္း စံုပါသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုပုဂၢလိက သတင္းစာမ်ားချမာ အလူးလူးအလဲလဲနွင့္ ေန႔စဥ္ထြက္ဖို႔ အားထုတ္ေနရသည္ဟု ၾကားရေသာအခါ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါသည္။ ထိုသတင္းစာမ်ားကို ဖတ္လွ်င္လည္း ကာတြန္းကို အရင္ၾကည့္မိ၏။ ဇြန္လ ၁၉ ရက္ေန႔ထုတ္ Daily Eleven ထဲတြင္ပါေသာ ကာတြန္းတပုဒ္ကို သေဘာက်မိပါသည္။ ထိုကာတြန္းထဲတြင္ လူတေယာက္က ေဒါနွင့္ ေမာနွင့္ ေရွ႕သို႔ ဆက္ေလွ်ာက္သြားသည္။ သူ႔ေနာက္တြင္ လူတေယာက္မွာ ပါးစပ္ကေလးၿပဲကာ ေခါင္းေပၚမွ ခေမာက္ကေလးလြင့္ေနသည္။ အေပၚမွ စာမွာ ဤသို႔ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ အေပၚကြက္တြင္ “နာစရာ ရွိရင္ နာစရာနဲ႔ပဲေျဖေပါ့ကြာ” ဟု ေရးထားၿပီး ေဘး၌ “လြမ္းစရာ နဲ႔ေျဖရမယ္ဆို” ဟုေရးထားၿပီး ေအာက္တကြက္တြင္ “လြမ္းစရာမွမရွိတာ” ဟု ေရးထားေလသည္။ မဆလ တပါတီအာဏာရွင္စနစ္ အုပ္ခ်ဳပ္စဥ္က ပါတီညီလာခံတြင္ ပါတီဥကၠ႒ႀကီး ဦးေနဝင္းက မိန္႔ခြန္းမ်ားကို မစားရဝမခန္း ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ေျပာေလ့ရွိ၏။ ထိုသုိ႔ ေျပာရာတြင္ မိမိတို႔နွင့္ မသင့္သူမ်ားကို အၿငိဳးအေတးမထားရသည့္သေဘာ သူေတာ္ေကာင္းေယာင္ေဆာင္ကာ ေျပာေလ့ရွိ၏။ (ဗိုလ္ေနဝင္း၏တပည့္ရင္း အညမညနိင္ငံေရးသီအိုရီကို တီထြင္ၿပီး တုိင္းျပည္ေခ်ာက္ထဲက်ေစေသာ ဦးခ်စ္လႈိင္၏ စာအုပ္ထဲ၌ ဗိုလ္ေနဝင္းသည္ အာဏာမသိမ္းခင္ကသာ ဗုဒၶ၏တရားမ်ားကို ေလ့လာဆည္းပူးခဲ့ရလွ်င္ တနည္းေျပာရလွ်င္ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္လား မသိ ဆရာေတာ္၏ တရားမ်ားကိုသာ က်င့္ၾကံအားထုတ္ခဲ့ရလွ်င္ အာဏာသိမ္းမွာ မဟုတ္သည့္အေၾကာင္း ဦးခ်စ္လိႈင္ကို ေလေျပထိုးခဲ့သည့္အေၾကာင္း ေရးသားထားသည္ကို ဖတ္ရသည္။ မိေက်ာင္း မ်က္ရည္က်ျပသည့္သေဘာပင္။) ထိုသို႔ မဆလဥကၠ ႀကီး ဦးေနဝင္း တရားေဟာရာ၌ နာစရာမရွိလွ်င္ လြမ္းစရာနွင့္ ေျဖရမည္ဟု ေျပာၾကားခဲ့ေသာ မိန္႔ခြန္းမွ ထိုအခ်ိန္က ေက်ာ္ၾကားခဲ့ပါသည္။ ဗိုလ္ေနဝင္းကို မ်က္နွာလို မ်က္နွာရလုပ္လိုေသာ ဦးသိန္းေဖျမင့္တို႔၊ ဝိဒူရ သခင္ခ်စ္ေမာင္တို႔ ဆိုလွ်င္ အလြန္သေဘာက်ၾကေလသည္။ ထိုမိန္႔ခြန္းကို ကိုးကားၿပီး နာစရာ ရွိလွ်င္ လြမ္းစရာနွင့္ ေျဖရမည္ဟု လိႈင္လိႈင္သံုးခဲ့ၾကသည္။ နာစရာရွိလွ်င္ အေသသတ္သည္မွာ ထိုအခ်ိန္က မဆလနွင့္ စစ္အာဏာရွင္တို႔သာ ျဖစ္သည္။ ယခုကာတြန္းတြင္ “လြမ္းစရာမွ မရွိတာ” ဆိုေသာ စာပိုဒ္ေလးကို ေတြ႔လိုက္ရသျဖင့္ အလြန္သေဘာက်စရာ ေကာင္းသြား၏။ မွန္ပါသည္။ ျပည္သူလူထုအဖို႔ စစ္အာဏာရွင္ အေဟာင္းအသစ္မ်ားတိုင္းျပည္ကို ေခ်ာက္ထဲဆြဲခ်၊ တုိင္းျပည္သယံဇာတမ်ားကို ကိုယ္က်ိဳးအတြက္သံုး၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ သက္ဆိုးရွည္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ေသာ၊ လုပ္ေနဆဲျဖစ္ေသာ ဖိနွိပ္သူမ်ားကို ျပည္သူက ဘာေၾကာင့္ လြမ္းေနဦးမွာလဲ။ ထိုသူမ်ားမွာ လြမ္းစရာ ဘာမွမရွိ။ တုိင္းျပည္အတြက္ ဘာမွမလုပ္ခဲ့။ လူထုအ တြက္ က်န္းမာေရးဆိုသည္မွာလည္း ပိုက္ဆံမရွိလွ်င္ အထူးကုျဖင့္ ကု၍မရ။ ေဆး႐ုံတက္လွ်င္လည္း အစိုးရက အလြန္စိတ္ေကာင္း ေစတနာထားရွိကာ လူနာတ၀က္၊ ေဆးရံုတ၀က္ ကုသစရိတ္ေပးေရးဆိုသည္မွာ ကုသစရိတ္ ၁ဝ သိန္းဆိုလွ်င္ လူနာက ၅ သိန္း မေပးနုိင္ေပ။ တႏုိင္ငံလံုးရွိ သစ္ေတာမ်ားလည္း ခုတ္ယူေရာင္းခ်ခဲ့ၿပီးၿပီ။ ေက်ာက္သံပတၱျမား၊ ေရနံ၊ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔မ်ားကိုလည္း ေရာင္းခ်ခဲ့ၿပီးၿပီ။ ေရာင္းခ်၍ ရသမွ်ကိုလည္း တိုင္းရင္းသားမ်ားကို သုတ္သင္ေခ်မႈန္းဖို႔ ျပည္ေထာင္စုသားခ်င္း မ်ိဳးျပဳတ္ဖို႔အတြက္ စစ္အသံုးစရိတ္အျဖစ္ လုပ္ခဲ့သည္။ ထိုသုိ႔လူမ်ားကို လြမ္းစရာဘယ္ရွိပါ့မလဲ။ ပညာေရးတြင္လည္း ေနာက္ဆံုး ဘိတ္တြင္ ရွိျပီး အဂၤလန္တြင္ ပညာဆက္သင္ခ်င္ပါက ဝင္ခြင့္စာေမးပြဲေျဖရသည့္ နိမ့္က်သည့္ပညာေရး၊ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းမရွိပဲ ယခင္က အိမ္နီးခ်င္းကုလားမ်ားကို ေခၚ၍ ခုိင္းခဲ့ရေသာ ျမန္မာနိုင္ငံမွာ ယခုအခါ ထိုင္း၊ မေလးရွား စေသာ နုိင္ငံမ်ားတြင္ ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားမ်ားအျဖစ္ လုပ္ေနၾကရသည္။ ငါးဖမ္းသေဘၤာမ်ား၌ ကၽြန္မ်ားအျဖစ္ပင္ လုပ္ေနၾကရေလသည္။ ထိုသို႔ ခၽြတ္ၿခံဳက်ေအာင္ လုပ္ခဲ့ေသာ သူမ်ားကို အဘယ္ေၾကာင့္ လြမ္းစရာမ်ား ရွိေနၾကပါ့မလဲ။ ေနာက္ကာတြန္းတပုဒ္မွာ ဇြန္လ ၂၃ ရက္ေန႔ထုတ္ စံေတာ္ခ်ိန္ေန႔စဥ္သတင္းစာတြင္ ျဖစ္ သည္။ ကာတြန္းဆရာမွာ အနီေငြ႔ျဖစ္ပါသည္။ ကာတြန္းထဲတြင္ လူ ၂ ေယာက္စကားေျပာေနသည့္ ပံုပါရွိၿပီး အေပၚမွ စာမ်ားမွာ - “ေမးလည္း ေမးခ်င္တယ္။ ေမးလည္း မေမးရဲဘူး” “ဘာကိုလဲဗ်” “ဒီမိုကေရစီ ေဖာ္ေဆာင္ၾကမယ့္ ပါတီေတြမွာ ပါတီတြင္း ဒီမုိကေရစီေရာရွိၾကရဲ႕လား… လို႔” ဟူ၍ ျဖစ္၏။ ထိုကာတြန္းနွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ဒီမိုကေရစီပါတီမ်ား၊ အတုိက္အခံပါတီမ်ားနွင့္ ပတ္သက္၍ သတင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးထြက္ေနပါသည္။ မွန္၊ မမွန္ကား ေျပာမရေပ။ တေသြး၊ တသံ၊ တမိန္႔၊ အမိန္႔ေပးမႈမ်ား ပါတီတြင္း ရွိသည္ဆိုေသာ သတင္းျဖစ္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ရွိလွ်င္လည္း ထိုကာတြန္းကို ဖတ္မိလွ်င္၊ ယခုေဆာင္းပါးကို ဖတ္မိလွ်င္ ထိုကဲ့သို႔လႊမ္းမိုးထားေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ဒီမိုကေရစီမရွိေသာ ပါတီတြင္း၌ ဒီမိုကေရစီမက်ေသာ က်င့္ႀကံလုပ္ကိုင္မႈမ်ိဳးကို အခ်ိန္မီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႔ လုိအပ္ပါသည္ဟု ေမတၱာေရွ႕ထား၍ အေလးအနက္ တုိက္တြန္းလိုက္ရပါေၾကာင္း။ ထက္ျမက္