ထိုင္းစစ္တပ္ အာဏာသိမ္းမႈကို ဆက္လက္ဆန္႔က်င္ေနၾကဆဲ (ေဆာင္းပါး)
DVB
·
July 6, 2015
၂၀၁၄ ခုႏွစ္၊ ေမလ ၂၂ ရက္ေန႔မွာ ထိုင္းဘုရင့္တပ္မေတာ္ရဲ႕ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ပရာယြတ္ ခ်န္အိုခ်ာက ေခါင္းေဆာင္ၿပီး ၁၂ ႀကိမ္ေျမာက္ စစ္တပ္အာဏာသိမ္းယူမႈကို ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ထိုင္းႏုိင္ငံရဲ႕ ပထမဆံုး အာဏာသိမ္းမႈကေတာ့ ႏုိင္ငံေရးအက်ပ္အတည္းျဖစ္ၿပီး ၆ လ အၾကာမွာ အဲဒီအခ်ိန္က အိမ္ေစာင့္အစိုးရကို စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့တာပါ။ အာဏာသိမ္း စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ စည္းစနစ္က်နေရး အမ်ိဳးသားေကာင္စီ (အန္စီပီအုိ) ဆိုတဲ့ စစ္ေကာင္စီတခုကို ဖြဲ႔စည္းခဲ့ပါတယ္။ အစိုးရအဖြဲ႔နဲ႔ အထက္လႊတ္ေတာ္ကို ဖ်က္သိမ္းၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ အင္စီပီအိုက အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနဲ႔ ဥပေဒျပဳေရး အာဏာေတြကို စစ္ေကာင္စီ ေခါင္းေဆာင္ေတြလက္ထဲ ထည့္ေပးခဲ့ၿပီး တရားစီရင္ေရးမွာလည္း သူတို႔ရဲ႕ ညႊန္ၾကားမႈ ေအာက္မွာပဲ ေဆာင္ရြက္လုပ္ကိုင္ေစခဲ့ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကိုလည္း တစိတ္တပိုင္း ရပ္ဆိုင္းပစ္လိုက္ၿပီး စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဥပေဒကို ထုတ္ျပန္၊ ႏုိင္ငံအ၀ွမ္း ညမထြက္ရ အမိန္႔ထုတ္၊ ႏုိင္ငံေရးအရ လူသူစုေ၀းခြင့္ကိုလည္း ပိတ္ပင္ပစ္လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ၊ အာဏာသိမ္းမႈ ဆန္႔က်င္ေရးသမားေတြကို ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခဲ့ၿပီး အင္တာနက္ လႊင့္တင္မႈကို စိစစ္ျဖတ္ေတာက္မႈလုပ္၊ သတင္းမီဒီယာေတြရဲ႕ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကိုလည္း ထိန္းခ်ဳပ္ပစ္လိုက္ပါတယ္။
စစ္ေကာင္စီကပဲ သူတို႔ကို လြတ္ၿငိမ္းခြင့္နဲ႔ အာဏာအားလံုး သံုးစြဲခြင့္ျပဳထားတဲ့ ၾကားျဖတ္ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ တရပ္ကို ျပ႒ာန္းသတ္မွတ္ခဲ့ပါတယ္။ စစ္ေကာင္စီရဲ႕ ေနာက္ေျခတလွမ္းကေတာ့ စစ္တပ္လႊမ္းမိုးတဲ့ အမ်ိိဳးသားဥပေဒျပဳ အဖြဲ႔တခုကို ဖြဲ႔စည္းတည္ေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ အဲဒီဥပေဒျပဳအဖြဲ႔ကပဲ ႏုိင္ငံရဲ႕ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ အာဏာသိမ္းေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးကိုပဲ တညီတညြတ္တည္း ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမႇာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ထိုင္းစစ္တပ္က အာဏာသိမ္းၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ယင္လတ္အစိုးရကို ႏႈတ္ထြက္ေပးဖို႔ ကာလရွည္ၾကာ ဆႏၵျပေနတဲ့ လူထုဒီမိုကေရစီ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေရးေကာ္မတီ (ပီဒီအာရ္စီ) က ဆႏၵျပသမားေတြက သူတို႔ စုေ၀းဆႏၵျပေနတဲ့ ေနရာေတြကေန လက္ခုပ္တီး အားေပးေထာက္ခံခဲ့ၾကပါတယ္။ ပီဒီအာရ္စီ ဒုတိယေခါင္းေဆာင္ ဗုဒၶဘာသာဘုန္းႀကီး ဖရာဗုဒၶ အီဆရာကလည္း ဆႏၵျပပြဲ စင္ျမင့္ေပၚတက္ၿပီး အစိုးရဆန္႔က်င္ေရး ဆႏၵျပသူေတြ ေအာင္ပြဲရခဲ့ၿပီလို႔ ေျပာဆိုခဲ့ၿပီး လူစုခြဲၿပီး အိမ္ျပန္ၾကဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံခဲ့ပါတယ္။ စစ္သားေတြကလည္း အစိုးရ ေထာက္ခံသူေတြ ဆႏၵျပေနၾကတဲ့ ေနရာေတြကို ၀င္ေရာက္လာခဲ့ၿပီး ေသနတ္ေတြ မိုးေပၚေထာင္ေဖာက္ၿပီး လူစုခြဲပစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ဘက္ႏွစ္ဘက္စလံုးက ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕မွာ ေမလ ၂၃ ရက္ေန႔ညေနအထိ က်န္ေနခဲ့တဲ့ ဆႏၵျပသူေတြကိုေတာ့ စစ္ေကာင္စီ အန္စီပီအိုက စစ္ကားအစီး ၇၀ ေစလႊတ္ေပးၿပီး သူတို႔ရဲ႕အိမ္ေတြကို ျပန္ပို႔ေပးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလို စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ယင္လတ္အစိုးရကို ဆန္႔က်င္ဆႏၵျပသူေတြ အင္အားက အစိုးရေထာက္ခံသူအင္အားထက္ ပုိၿပီးမ်ားျပားေနတဲ့အတြက္ စစ္တပ္အာဏာသိမ္းမႈကို ေထာက္ခံအားေပးသူေတြ မ်ားျပားေနတယ္လို႔ ထင္ခဲ့ၾကရပါတယ္။
တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ၂၀၁၃-၂၀၁၄ ကာလအတြင္း ထုိင္းႏုိင္ငံရဲ႕ ႏုိင္ငံေရး မတည္မၿငိမ္ ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီး ပီဒီအာရ္စီ ဦးေဆာင္စည္း႐ုံးထားတဲ့ အစိုးရဆန္႔က်င္ေရး ဆႏၵျပပြဲေတြကလည္း ၂၀၁၃ ေမလက စတင္ၿပီး အရွိန္အဟုန္နဲ႔ လႈပ္ရွားခဲ့ၾကတဲ့အတြက္ ထိုင္းႏုိင္ငံ အဓိကလမ္းမႀကီးေတြနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ ေက်ာက္တိုင္လို အထိမ္းအမွတ္ ေနရာႀကီးေတြမွာ လူစုလူေ၀းႀကီးေတြ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ရွိေနခဲ့တဲ့အတြက္ ႏုိင္ငံေရး စိတ္မ၀င္စားတဲ့ သာမန္ေစ်းသည္၊ သာမန္အလုပ္သမားေတြနဲ႔ ၀န္ထမ္းေတြဟာ ဆႏၵျပပြဲေတြေၾကာင့္ မတည္မၿငိမ္ ျဖစ္ေနခဲ့တဲ့ ၿမိဳ႕ေတာ္ဘန္ေကာက္ရဲ႕ အေျခအေနေတြကို ၿငီးေငြ႔စိတ္ပ်က္ေနၾကသူေတြလည္း အေတာ္မ်ားမ်ား ရွိေနခဲ့တဲ့အတြက္ ထိုင္းစစ္တပ္ရဲ႕ အာဏာသိမ္းမႈကုိ လူထုက ေထာက္ခံၾကတယ္လို႔ေတာင္ ထင္မွတ္မွားခဲ့ၾကတယ္လို႔ ဆိုရမွာပါပဲ။
တကယ္ေတာ့ ထိုင္းႏုိင္ငံသားေတြဟာ တကယ္ပဲ ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရးေတြနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးေတြကို ႏွစ္သက္လိုလားၾကၿပီး ဒီမိုကေရစီက်င့္စဥ္၊ ဒီမိုကေရစီ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ ေနထိုင္ပံု ေနထိုင္နည္းေတြနဲ႔ အသားက်ေနသူေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ျပႆ နာက ယင္လတ္ရွင္န၀ပ္ရဲ႕ အစ္ကို ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ သက္ဆင္ရွင္န၀ပ္ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးၾသဇာလႊမ္းမိုးမႈ ရွိေနတဲ့ ယင္လတ္အစိုးရကို ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္ၾကတဲ့ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း အဘီဆစ္ေ၀့ခ်ာခ်ီ၀ ဦးေဆာင္တဲ့ အတုိက္အခံ ဒီမိုကရက္ပါတီ၀င္နဲ႔ ေထာက္ခံသူေတြ၊ ထိုင္းလူလတ္တန္းစားနဲ႔ ပညာတတ္ေတြက ယင္လတ္အစိုးရကို ႏုတ္ထြက္ေပးဖိ္ု႔ လူထုကိုစည္း႐ုံးၿပီး ယင္လတ္အစိုးရကို ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပရာက စခဲ့တာပါ။
ဒါေပမယ့္ ထိုင္းႏုိင္ငံေရး ဇာတ္ခံုဟာ နက္နက္႐ႈိင္း႐ႈိင္းကို စည္းလံုးညီညြတ္မႈ ၿပိဳကြဲေနခဲ့တာ ကာလအေတာ္ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္သူေတြရဲ႕ အေျခခံ ဦးတည္ခ်က္ကေတာ့ ထိုင္းႏုိင္ငံေရးအေပၚ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း သက္ဆင္ရွင္န၀ပ္ရဲ႕ ၾသဇာလႊမ္းမိုးေနမႈနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးစနစ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို ေစာင့္ၾကည့္ႀကီးၾကပ္ဖို႔ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ခံ မဟုတ္တဲ့ “လူထုေကာင္စီ” တခု ဖြဲ႔စည္းေပးဖို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္သူေတြကေတာ့ သက္ဆင္ကို သူ႔ရဲ႕ လူမႈျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အစီအစဥ္ေတြ၊ စီးပြားေရး မူ၀ါဒေတြနဲ႔ လူထုက်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္ေရး ဘတ္ ၃၀ စီမံခ်က္ေၾကာင့္ ထိုင္းေျမာက္ပိုင္းနဲ႔ ေဒသအေတာ္မ်ားမ်ားက ဆင္းရဲသား ေတာင္သူလယ္သမားေတြနဲ႔ ျပည္သူလူထုရဲ႕ အားေကာင္းတဲ့ ေထာက္ခံမႈကို ရရွိထားသူျဖစ္ေပမယ့္ ဆိုး၀ါးတဲ့ အက်င့္ပ်က္ ျခစားေလာက္ကိုက္သူ၊ ထိုင္းနိုင္ငံရဲ႕ ဒီမိုကေရစီကို ဖ်က္ဆီးတဲ့သူတဦးအျဖစ္ ျမင္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါက ထိုင္းႏုိင္ငံရဲ႕ ႏုိင္ငံေရး မတည္မၿငိမ္ျဖစ္ရ၊ အစိုးရ ဆန္႔က်င္ေရး ဆႏၵျပပြဲေတြ ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲျဖစ္ခဲ့ရ၊ ဆန္႔က်င္ဘက္ ႏုိင္ငံေရး အုပ္စုေတြအၾကား အၾကမ္းဖက္တိုက္ခိုက္မႈေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾက၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ ဘန္ေကာက္မွာ ၀႐ုန္းသုန္းကား ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ အဓိက အေၾကာင္းရင္းေတြကို အၾကမ္းဖ်င္း တင္ျပခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အာဏာသိမ္းၿပီး စစ္ေကာင္စီက ႏုိင္ငံေရးစုေ၀းမႈေတြနဲ႔ ၅ ေယာက္ထက္ပိုတဲ့ လူအေရအတြက္ မစုေ၀းရလို႔ ဘယ္လိုပဲ ပိတ္ပင္ထားခဲ့ေပမယ့္ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ ေမလ ၂၃ ရက္ေန႔မွာ ထမာဆတ္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြနဲ႔ ဆရာတခ်ိဳ႕ပါ၀င္တဲ့ ဆႏၵျပသူေတြက ဒီမိုကေရစီ ေက်ာက္တိုင္အထိ ခ်ီတက္ၿပီး အာဏာသိမ္းမႈအေပၚ သူတို႔ရဲ႕ ေဒါသနဲ႔ မေက်မနပ္ျဖစ္မႈကို ျပသခဲ့တာ ေတြ႔ရပါတယ္။ တေန႔တည္းမွာပဲ အျခား ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္မႈေတြလည္း ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကၿပီး ဘန္ေကာက္ အႏုပညာနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈ ဗဟိုေရွ႕မွာ အလြတ္တန္း သတင္းသမားေတြ၊ အႏုပညာရွင္ေတြနဲ႔ လူမႈတက္ႂကြ လႈပ္ရွားသူေတြ ဦးေဆာင္တဲ့ ဆႏၵျပမႈ ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။
စစ္ေကာင္စီက ေစလႊတ္တဲ့ စစ္သားေတြက ဆႏၵျပသူေတြကို ဖမ္းဆီးခဲ့ၿပီး က်ည္အစစ္နဲ႔ ပစ္ခတ္မႈေတြနဲ႔ ဖမ္းဆီးမႈေတြလည္း ေနရာအႏွံ႔မွာ ျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။ ေမလ ၂၄ ရက္ေန႔မွာလည္း အဓိက႐ုဏ္းႏွိမ္နင္းေရး ဒိုင္းေတြ ကိုင္ေဆာင္ထားတဲ့ စစ္သားေတြ ခ်ထားတဲ့ ဘန္ေကာက္ ေမဂ်ာ ရခ်ယိုသင္ ႐ုပ္ရွင္႐ုံေရွ႕မွာ ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပမႈတခု ျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီး အဲဒီညေနမွာပဲ ေနာက္ဆႏၵျပအုပ္စု တခုက လူတေထာင္ေက်ာ္ဟာလည္း ဒီမိုကေရစီ ေက်ာက္တိုင္အထိ ခ်ီတက္ဆႏၵျပခဲ့ၾကပါတယ္။
အဲဒီလို အာဏာသိမ္းမႈ ဆန္႔က်င္တဲ့ ဆႏၵျပပြဲေတြဟာ တျခား ခ်င္းမိုင္၊ ခြန္ခင္၊ မဟာဆရခမ္ ခ႐ုိင္ေတြမွာလည္း ဆက္တိုက္ဆိုသလို က်င္းပ ကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အင္တာနက္နဲ႔ လူမႈမီဒီယာေတြျဖစ္တဲ့ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္နဲ႔ တြစ္တာေတြကေနၿပီးလည္း ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပမႈေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကၿပီး တခ်ိဳ႕ လူမႈမီဒီယာသမားေတြကို စစ္တပ္က ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခဲ့ပါတယ္။ ထိုင္းကန္႔ကြက္ဆႏၵျပသူေတြ၊ အထူးသျဖင့္ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ လူငယ္ေတြက သူတို႔ရဲ႕ ကန္႔ကြက္ဆန္႔က်င္မႈ အမွတ္အသားအျဖစ္ ဟန္းဂါးဂိမ္းစ္ ႐ုပ္ရွင္တြဲထဲက လက္သံုးေခ်ာင္းေထာင္ အေလးျပဳတဲ့ပံုစံကို အသံုးျပဳခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီလက္သံုးေခ်ာင္းကေတာ့ တန္းတူညီမွ်မႈ၊ လြတ္လပ္မႈနဲ႔ ညီရင္းအစ္ကိုျဖစ္မႈကို ကိုယ္စားျပဳတာျဖစ္ပါတယ္။ စစ္တပ္ကေေတာ့ အဲဒီ လက္သံုးေခ်ာင္းေထာင္ အေလးျပဳမႈလုပ္တဲ့ သူေတြကို ဖမ္းဆီးမယ္လို႔ ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပသူေတြက သူတို႔ရဲ႕ စစ္အာဏာသိမ္းမႈ ဆန္႔က်င္ေရး အမွတ္အသားသစ္အျဖစ္ အသားညႇပ္ေပါင္မုန္႔ကို အသံုးျပဳခဲ့ၾကၿပီး ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပသူေတြက အသားညႇပ္ေပါင္မုန္႔ေတြကို စားခ်င္သူေတြကို ဒီမိုကေရစီအတြက္ “အသားညႇပ္ေပါင္မုန္႔ေတြ” လို႔ ေအာ္ဟစ္ေပးေ၀ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီအမွတ္သေကၤတေတြအျပင္ ေဂ်ာ့ အို၀ဲလ္၊ ႏုိင္တီးႏုိင္တီအိတ္ စတဲ့ စာသားေတြသံုးၿပီးလည္း ကန္႔ကြက္မႈကို ျပသခဲ့ၾကၿပီး “ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေပးပါ”၊ “က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ မဲဆႏၵကို ေလးစားပါ” ဆိုတဲ့ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြ ႐ုိက္ႏွိပ္ထားတဲ့ တီရွပ္ေတြကိုလည္း ၀တ္ဆင္ ဆႏၵျပခဲ့ၾကပါတယ္။
ေျပာလိုရင္းကေတာ့ အာဏာသိမ္း စစ္အစိုးရက ဘယ္လိုပဲ ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရးေတြကို ပိတ္ပင္၊ ဖိႏွိပ္မႈ၊ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်မႈေတြ လုပ္ခဲ့၊ လုပ္ေနဆဲ ျဖစ္ေပမယ့္ စစ္အာဏာသိမ္းမႈကို လက္မခံဘူး ဆိုတာကိုေတာ့ ထိုင္းႏုိင္ငံ ေက်ာင္းသားနဲ႔ ျပည္သူလူထုက ျပသကန္႔ကြက္ေနၾကဆဲျဖစ္တယ္ ဆုိတာပါပဲ။
ၿပီးခဲ့တဲ့ ေသာၾကာေန႔ကပဲ အံုႂကြဆန္႔က်င္ဖို႔ လႈံ႔ေဆာ္မႈ၊ စစ္ေကာင္စီရဲ႕ အမိန္႔ကို အာခံမႈ၊ လူငါးေယာက္ထက္ပိုၿပီး စုေ၀းခြင့္ ပိတ္ပင္တားဆီးထားတာကို ခ်ိဳးေဖာက္မႈေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသား ၁၄
ေယာက္ကို ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလို ဖမ္းဆီးတာကို ဘန္ေကာက္ ဥေရာပသမဂၢ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔နဲ႔ ေဒသ ကုလသမဂၢ လူ႔အခြင့္အေရးဆိုင္ရာအဖြဲ႔က ျပစ္တင္ ကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ဘန္ေကာက္က ထိပ္သီးတကၠသိုလ္ေတြကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ “ပူပင္ေသာကေရာက္ေနသူ ကထိကမ်ားကြန္ရက္” က ပညာရွင္ေတြကလည္း ဘန္ေကာက္ ရီမန္ဒ္အက်ဥ္းေထာင္ေရွ႕မွာ သြားေရာက္ကန္႔ကြက္ ဆႏၵျပခဲ့ၾကပါတယ္။ သူတို႔က ထုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္တခုကို ဖတ္ျပခဲ့ၿပီး အဲဒီထဲမွာ သူတို႔က “က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းသားေတြအေပၚမွာနဲ႔ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းေပၚမွာ ရွိေနတဲ့ တာ၀န္ေတြအတြက္ ပူပင္ေသာက ေရာက္ေနၾကရတဲ့ ဆရာေတြအေနနဲ႔ အာဏာသိမ္းေခါင္းေဆင္ရဲ႕ အမိန္႔ေတြကို ခ်ိဳးေဖာက္လို႔ ေက်ာင္းသား ၁၄ ေယာက္ကို ဖမ္းဆီးတာဟာ တရားမ၀င္ပါဘူး၊ အာဏာသိမ္းတာဟာ စကတည္းက တရားမ၀င္ပါဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားေတြကို ႁခြင္းခ်က္မရွိ ခ်က္ခ်င္းျပန္လႊတ္ေပးဖို႔ က်ေနာ္တို႔ ေတာင္းဆိုပါတယ္။ ဒီလႈပ္ရွားမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သူတို႔ကို ဘယ္လိုတရားစြဲဆိုမႈမွ မလုပ္သင့္ပါဘူး” လို႔ ထည့္သြင္းေရးသားထားပါတယ္။
ထိုင္းႏုိင္ငံက အာဏာသိမ္း စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ထိုင္းျပည္သူေတြရဲ႕ ကန္႔ကြက္ဆန္႔က်င္မႈကို ရင္ဆိုင္ေနရဆဲျဖစ္သလို က်ေနာ္တို႔ႏုိင္ငံက ေခတ္အဆက္ဆက္ စစ္အာဏာသိမ္းမႈ လုပ္ထားခဲ့ၾကတဲ့ အာဏာရွင္ေတြ အေနနဲ႔လည္း ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာသာ ၾကာသြားခဲ့ေပမယ့္ ခုခ်ိန္ထိ ေက်ာင္းသားနဲ႔ ျပည္သူလူထုေတြရဲ႕ ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္မႈေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရဆဲျဖစ္သလို သူတို႔ မတရားရယူထားတဲ့ အာဏာကို မူလပိုင္ရွင္ ျပည္သူလူထုလက္ထဲ တကယ္တန္း ျပန္လည္ေပးအပ္ရတဲ့ အခ်ိန္အထိ ကန္႔ကြက္ဆန္႔က်င္မႈေတြကို ေတြ႔ႀကံဳေနရလိမ့္အံုးမယ္ ဆုိတာကေတာ့ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ။
စိုးေနလင္း
